Psaumes 121

1 J’ai levé les yeux vers les montagnes, d’où me viendra le secours.

Ein song til høgtidsferderne. Eg lyfter augo mine upp til fjelli, kvar kjem mi hjelp ifrå?

2 Mon secours vient du Seigneur, qui a fait le ciel et la terre.

Mi hjelp kjem ifrå Herren, han som hev skapa himmelen og jordi.

3 Qu’il ne permette pas que ton pied soit ébranlé, et qu’il ne s’assoupisse pas, celui qui te garde.

Han skal ikkje lata foten din vera ustød, han blundar ikkje din vaktar.

4 Vois, il ne s’assoupira, ni ne dormira, celui qui garde Israël.

Sjå, han blundar ikkje og søv ikkje, Israels vaktar.

5 C’est le Seigneur qui te garde, c’est le Seigneur qui est ta protection; il est sur ta main droite.

Herren er din vaktar, Herren er din skugge ved di høgre hand.

6 Pendant le jour, le soleil ne le brûlera pas, ni la lune pendant la nuit.

Um dagen skal ikkje soli stikka deg, og ikkje månen um natti.

7 Le Seigneur te garde de tout mal; que le Seigneur garde ton âme.

Herren skal vara deg frå alt vondt, han skal vara di sjæl.

8 Que le Seigneur garde ton entrée et ta sortie, dès ce moment et jusqu’à jamais.

Herren skal vara din utgang og din inngang frå no og til æveleg tid.