Psaumes 106
1 Louez le Seigneur, parce qu’il est bon, parce que pour jamais est sa miséricorde.
Hallelúja! Drottinn, þökk sé þér því að þú ert góður! Elska þín varir að eilífu.
2 Qui dira les puissances du Seigneur, et fera entendre toutes ses louanges?
Hver getur talið upp öll máttarverk Guðs og hver getur lofað hann eins og rétt er og skylt? Enginn!
3 Bienheureux ceux qui gardent l’équité, et qui pratiquent la justice en tout temps.
Sæll er sá réttláti sem gerir nágrönnum sínum gott.
4 Souvenez-vous de nous, Seigneur, dans votre bienveillance pour votre peuple; visitez-nous pour nous sauver;
Drottinn, þegar þú blessar og bjargar fólki þínu, minnstu þá einnig mín.
5 Pour que nous voyions avec joie les biens de vos élus, que nous nous réjouissions dans la joie de votre nation, afin que vous soyez loué avec votre héritage.
Gefðu mér hlut í velgengni þinna útvöldu, að fá að gleðjast með þeim og deila með þeim hjálp þinni.
6 Nous avons péché avec nos pères; nous avons injustement agi, nous avons commis l’iniquité.
Bæði við og feður okkar höfum margvíslega syndgað.
7 Nos pères en Égypte ne comprirent point vos merveilles, ils ne se souvinrent pas de la grandeur de votre miséricorde. Et ils vous irritèrent, lorsqu’ils montaient vers la mer, la mer Rouge.
Máttarverk þín í Egyptalandi mátu þeir lítils og fljótlega gleymdu þeir góðverkum þínum og risu gegn þér við hafið hið rauða.
8 Mais il les sauva à cause de son nom, afin de faire connaître sa puissance.
En samt frelsaðir þú þá, hélst uppi heiðri nafns þíns og sýndir mátt þinn.
9 Il réprimanda la mer Rouge, et elle fut desséchée, et il les conduisit dans des abîmes, comme dans un désert.
Þú klaufst hafið, lagðir þurran veg um botn þess og leiddir þá þar í gegn.
10 Il les sauva de la main de ceux qui les haïssaient, et il les racheta de la main d’un ennemi.
Þannig frelsaðir þú þá frá óvinum þeirra.
11 Et l’eau couvrit ceux qui les tourmentaient, et il ne resta pas un seul d’entre eux.
Síðan féll sjórinn aftur í farveg sinn og óvinir þeirra fórust – ekki einn komst af!
12 Alors ils crurent à ses paroles, et chantèrent ses louanges.
Þá loks trúðu þeir Drottni og sungu honum lofsöng.
13 Bientôt ils oublièrent ses œuvres, et n’attendirent pas l’accomplissement de ses desseins.
En þeir voru fljótir að gleyma honum á ný! Þeir treystu ekki orðum hans
14 Mais ils conçurent un désir violent dans le désert, et ils tentèrent Dieu dans un lieu sans eau.
en heimtuðu sífellt meira og meira og reyndu eins og þeir gátu á þolinmæði Guðs.
15 Il leur accorda leur demande, il leur envoya le rassasiement de leurs âmes.
Og hann lét að vilja þeirra, en þó ekki að öllu leyti.
16 Et ils irritèrent, dans le camp, Moïse et Aaron, le saint du Seigneur.
Þeir gerðu uppreisn gegn Móse og líka Aron, manninn sem Guð hafði valið til prests.
17 La terre s’ouvrit et engloutit Dathan; et elle couvrit la troupe d’Abiron.
Þá opnaðist jörðin og gleypti Datan og flokk Abírams.
18 Un feu s’alluma au milieu de leur assemblée: une flamme brûla entièrement ces pécheurs.
Eldur féll af himni og eyddi illmennum þessum.
19 Et ils firent un veau à Horeb, et adorèrent une image taillée au ciseau.
Þeir gerðu sér líkneski af nauti, sem étur gras,
20 Ils changèrent ainsi leur gloire contre la ressemblance d’un veau qui mange de l’herbe.
og tilbáðu það í stað hins dýrlega Guðs!
21 Ils oublièrent le Dieu qui les avait sauvés, qui avait fait de grandes choses en Égypte,
Þannig óvirtu þeir Guð, frelsara sinn,
22 Des choses merveilleuses dans la terre de Cham; des choses terribles dans la mer Rouge.
sem gert hafði undur og tákn í Egyptalandi og við hafið rauða.
23 Et il avait dit qu’il les perdrait entièrement, si Moïse son élu ne se fût tenu sur la brèche en sa présence. Afin de détourner sa colère, pour qu’il ne les perdît pas entièrement;
Þess vegna áformaði Guð að eyða þeim öllum. En Móse, hans útvaldi þjónn, tók sér stöðu milli fólksins og Guðs og bað hann að láta af reiði sinni og tortíma þeim ekki.
24 Et ils comptèrent pour rien une terre si désirable; Ils ne crurent point à sa parole,
Og ekki vildu þeir inn í fyrirheitna landið, þeir treystu ekki að Guð mundi vernda þá.
25 Mais ils murmurèrent dans leurs tabernacles; ils n’écoutèrent point la voix du Seigneur.
Þeir kvörtuðu í tjöldum sínum og fyrirlitu skipun hans.
26 Alors il leva sa main sur eux, afin de les terrasser dans le désert,
Þá ákvað hann að láta þá deyja í eyðimörkinni,
27 Et afin d’abaisser leur race au milieu des nations, pour les disperser dans diverses contrées.
tvístra afkomendum þeirra meðal þjóðanna og herleiða þá til annarra landa.
28 Ils se consacrèrent à Béelphégor, et ils mangèrent des sacrifices des morts.
Og hjá Peór gengu forfeður okkar í lið með fylgjendum Baals og báru fram fórnir til dauðra skurðgoða.
29 Ils irritèrent le Seigneur par leurs inventions, et la ruine se multiplia parmi eux.
Það reitti Drottin til reiði og þess vegna braust út plága meðal þeirra.
30 Mais Phinéès se présenta et apaisa le Seigneur, et le désastre cessa.
Hún hélst þar til Pínehas gekk fram og refsaði þeim sem henni höfðu valdið.
31 Et ce lui fut imputé à justice, dans toutes les générations à jamais.
Hans verður ætíð minnst fyrir það réttlætisverk.
32 Ils irritèrent encore le Seigneur aux eaux de contradiction, et Moïse fut puni à cause d’eux,
Hjá Meríba reitti Ísrael Drottin aftur til reiði og olli Móse miklum vanda,
33 Parce qu’ils contristèrent son esprit. Et que la défiance fut sur ses lèvres;
– hann reiddist og talaði ógætileg orð.
34 Ils ne détruisirent point les nations que Dieu leur avait désignées.
Og ekki útrýmdi Ísrael þjóðunum sem fyrir voru í landinu, eins og Guð hafði skipað þeim,
35 Mais ils se mêlèrent parmi les nations, ils apprirent leurs œuvres;
heldur blönduðust þeir heiðingjunum og tóku upp ósiði þeirra.
36 Et ils servirent leurs images taillées au ciseau, et ce devint pour eux une occasion de scandale.
Þeir færðu skurðgoðum þeirra fórnir og leiddust burt frá Guði.
37 Ils immolèrent leurs fils et leurs filles au démon.
Þeir fórnuðu jafnvel börnum sínum til illra anda –
38 Ils répandirent un sang innocent, le sang de leurs fils et de leurs filles qu’ils sacrifièrent aux images taillées au ciseau de Chanaan.
til hjáguða Kanverja – úthelltu saklausu blóði og vanhelguðu landið með morðum.
39 Et elle fut souillée par leurs œuvres: et ils forniquèrent avec leurs inventions.
Þeir saurguðust af illverkum þessum, því að með hjáguðadýrkun sinni rufu þeir trúnað við Guð.
40 Aussi le Seigneur fut irrité de fureur contre son peuple, et il eut en abomination son héritage.
Vegna alls þessa reiddist Drottinn Ísrael, lýð sínum, og fékk viðbjóð á honum,
41 Et il les livra entre les mains des nations, et ceux qui les haïssaient les dominèrent.
og lét hann heiðnar þjóðir drottna yfir honum.
42 Et leurs ennemis les tourmentèrent, et ils furent humiliés sous leurs mains;
Ísrael var stjórnað af óvinum sínum og þeir kúguðu hann.
43 Souvent il les délivra. Mais eux l’aigrirent par leurs sentiments, et ils furent humiliés à cause de leurs iniquités.
Aftur og aftur leysti hann þá undan okinu, en þeir héldu áfram að óhlýðnast honum, uns syndir þeirra komu þeim á kné.
44 Et il vit qu’ils étaient tourmentés, et il écouta leur prière.
Samt bænheyrði hann þá og linaði þjáningar þeirra.
45 Il se souvint de son alliance, et il se repentit selon la grandeur de sa miséricorde.
Hann minntist loforðsins sem hann gaf þeim og aumkaðist yfir þá í elsku sinni,
46 Il les livra donc à ses miséricordes, en présence de tous ceux qui les avaient menés en captivité.
svo að jafnvel þeir sem kúguðu þá, sýndu þeim miskunn.
47 Sauvez-nous, Seigneur notre Dieu, et rassemblez-nous, et délivrez-nous des nations,
Ó, frelsaðu okkur, Drottinn Guð! Safnaðu okkur saman frá þjóðunum svo að við getum sameiginlega þakkað þér og lofað nafn þitt.
48 Béni le Seigneur Dieu d’Israël d’un siècle jusqu’à un autre siècle! et tout le peuple dira: Ainsi soit, ainsi soit.
Lofaður sé Drottinn, Guð Ísraels, frá eilífð til eilífðar. Og allt fólkið segi: „Amen!“Hallelúja.
