Psaumes 105
1 Louez le Seigneur, et invoquez son nom: annoncez, parmi les nations, ses œuvres.
Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
2 Chantez-le, et jouez du psaltérion en son honneur: racontez toutes ses merveilles.
Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
3 Glorifiez-vous en son nom saint: qu’il se réjouisse, le cœur de ceux qui cherchent le Seigneur.
Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
4 Cherchez le Seigneur et soyez fortifiés: cherchez sa face sans cesse.
Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
5 Souvenez-vous de ses merveilles qu’il a faites; de ses prodiges, et des jugements de sa bouche,
Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
6 Postérité d’Abraham, ses serviteurs, enfants de Jacob, ses élus.
Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
7 Lui-même est le Seigneur notre Dieu: sur toute la terre s’exercent ses jugements.
Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
8 Il s’est toujours souvenu de son alliance; de la parole qu’il a prescrite pour mille générations,
Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
9 Qu’il a donnée à Abraham; de son serment à Isaac;
Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
10 Et il a établi ce serment avec Jacob en précepte, et avec Israël en alliance éternelle,
En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
11 Disant: Je te donnerai la terre de Chanaan pour cordeau de votre héritage.
Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
12 Lorsqu’ils étaient un petit nombre, très peu nombreux, et étrangers dans cette terre;
Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
13 Et ils passèrent de nation en nation, et d’un royaume à un autre peuple;
En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
14 Il ne permit pas qu’aucun homme leur fît du mal, il châtia même les rois à cause d’eux.
Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
15 Ne touchez pas âmes oints, et ne maltraitez pas mes prophètes.
"Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
16 Et il appela la famine sur la terre, et il brisa tout soutien de pain.
En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
17 Il envoya devant eux un homme: Joseph qui fut vendu comme esclave.
Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
18 On humilia ses pieds dans des entraves; un fer transperça son âme.
Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
19 Jusqu’à ce que s’accomplît sa parole. La parole du Seigneur l’enflamma;
Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
20 Le roi envoya et le délia: le prince des peuples envoya, et le mit en liberté.
Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
21 Il l’établit maître de sa maison, et prince de toutes ses possessions;
Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
22 Afin qu’il instruisît ses princes comme lui-même, et qu’il enseignât la sagesse à ses vieillards.
En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
23 Et Israël entra en Egypte, et Jacob habita comme étranger dans la terre de Cham.
Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
24 Et Dieu y multiplia son peuple prodigieusement, et le rendit plus puissant que ses ennemis.
Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
25 Il changea leur cœur, afin qu’ils haïssent son peuple, et qu’ils employassent la fraude contre ses serviteurs.
Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
26 Il envoya Moïse son serviteur, et Aaron qu’il choisit aussi.
Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
27 Il leur donna l’ordre de faire des signes et des prodiges dans la terre de Cham.
En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
28 Il envoya des ténèbres, et répandit l’obscurité; et il ne rétracta pas ses paroles.
Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
29 Il changea leurs eaux en sang, et fit mourir leurs poissons.
Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
30 Leur terre produisit des grenouilles, qui pénétrèrent dans les appartements de leurs rois.
Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
31 Il dit, et il vint des myriades de mouches, et des moucherons dans tout leur pays.
Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
32 Il changea leurs pluies en grêle, et envoya un feu qui brûlait dans leur terre.
Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
33 Et il frappa leurs vignes et leurs figuiers, et brisa les arbres de leur pays.
Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
34 Il dit, et vint la sauterelle, et la chenille qui était sans nombre;
Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
35 Et elle mangea toute l’herbe dans leur terre, et elle mangea tout le fruit de leur terre.
Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
36 Et il frappa tout premier-né dans leur terre, et les prémices de tout leur travail.
Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
37 Et il les fit sortir avec de l’or et de l’argent: et il n’y avait pas dans leurs tribus un seul malade.
Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
38 L’Égypte se réjouit à leur départ, parce que la crainte qu’elle avait d’eux fondit sur elle.
Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
39 Il étendit une nuée pour les couvrir, et un feu pour les éclairer pendant la nuit.
En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
40 Ils demandèrent, et la caille vint; et du pain du ciel il les rassasia.
Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
41 Il fendit un rocher, et des eaux coulèrent: et dans un lieu sec se répandirent des fleuves;
Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
42 Parce qu’il se souvint de sa parole sainte qu’il a donnée à Abraham, son serviteur.
Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
43 Et il fit sortir son peuple dans l’exultation, et ses élus dans l’allégresse.
Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
44 Et il leur donna les contrées des nations, et ils possédèrent les travaux des peuples;
Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
45 Afin qu’ils gardent ses ordonnances, et qu’ils recherchent sa loi.
Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
