Psaumes 104

1 De David lui-même. Bénis, mon âme, le Seigneur: Seigneur mon Dieu, votre magnificence a paru avec un grand éclat. Vous avez revêtu la louange et l’honneur;

Loof den HEERE, mijn ziel! O HEERE, mijn God! Gij zijt zeer groot, Gij zijt bekleed met majesteit en heerlijkheid.

2 Couvert de lumière comme d’un vêtement; Étendant le ciel comme une tente;

Hij bedekt Zich met het licht, als met een kleed; Hij rekt den hemel uit als een gordijn.

3 Vous qui couvrez d’eaux sa partie la plus élevée, Qui montez sur un nuage, qui marchez sur les ailes des vents;

Die Zijn opperzalen zoldert in de wateren, Die van de wolken Zijn wagen maakt, Die op de vleugelen des winds wandelt.

4 Qui faites de vos anges des vents, et de vos ministres un feu brûlant;

Hij maakt Zijn engelen geesten, Zijn dienaars tot een vlammend vuur.

5 Qui avez fondé la terre sur sa base: elle ne sera pas ébranlée dans les siècles des siècles.

Hij heeft de aarde gegrond op haar grondvesten; zij zal nimmermeer noch eeuwiglijk wankelen.

6 L’abîme, comme un vêtement, l’enveloppe; des eaux s’élèveront au-dessus des montagnes.

Gij hadt ze met den afgrond als een kleed overdekt; de wateren stonden boven de bergen.

7 À votre réprimande elles s’enfuiront; à la voix de votre tonnerre, elles seront saisies d’une forte crainte.

Van Uw schelden vloden zij, zij haastten zich weg voor de stem Uws donders.

8 Des montagnes s’élèvent, et des champs s’abaissent dans le lieu que vous leur avez fixé.

De bergen rezen op, de dalen daalden, ter plaatse, die Gij voor hen gegrond hadt.

9 C’est vous qui avez posé aux eaux un terme qu’elles ne dépasseront pas, et elles ne reviendront pas couvrir la terre.

Gij hebt een paal gesteld, dien zij niet overgaan zullen; zij zullen de aarde niet weder bedekken.

10 Vous lâchez des fontaines dans les vallons: au milieu des montagnes traverseront les eaux.

Die de fonteinen uitzendt door de dalen, dat zij tussen de gebergten henen wandelen.

11 Toutes les bêtes de la campagne s’abreuveront; les onagres soupireront après elles dans leur soif.

Zij drenken al het gedierte des velds; de woudezels breken er hun dorst mede.

12 Au-dessus les oiseaux du ciel habiteront: du milieu des rochers ils feront entendre leurs voix.

Bij dezelve woont het gevogelte des hemels, een stem gevende van tussen de takken.

13 Vous arrosez les montagnes avec les eaux supérieures du ciel: du fruit de vos ouvrages la terre sera rassasiée;

Hij drenkt de bergen uit Zijn opperzalen; de aarde wordt verzadigd van de vrucht Uwer werken.

14 Vous produisez du foin pour les bêtes, et de l’herbe à l’usage des hommes, Afin que vous fassiez sortir du pain de la terre,

Hij doet het gras uitspruiten voor de beesten, en het kruid tot dienst des mensen, doende het brood uit de aarde voortkomen.

15 Et que le vin réjouisse le cœur de l’homme: Afin qu’il égaie son visage avec l’huile, et que le pain fortifie le cœur de l’homme.

En den wijn, die het hart des mensen verheugt, doende het aangezicht blinken van olie; en het brood, dat het hart des mensen sterkt.

16 Ils seront abondamment nourris, les arbres de la campagne et les cèdres du Liban qu’il a plantés;

De bomen des HEEREN worden verzadigd, de cederbomen van Libanon, die Hij geplant heeft;

17 Là des passereaux nicheront.

Alwaar de vogeltjes nestelen; des ooievaars huis zijn de dennebomen.

18 De hautes montagnes servent de retraite aux cerfs; un rocher, de refuge aux hérissons.

De hoge bergen zijn voor de steenbokken; de steenrotsen zijn een vertrek voor de konijnen.

19 Il a fait la lune pour marquer les temps; le soleil a connu son coucher.

Hij heeft de maan gemaakt tot de gezette tijden, de zon weet haar ondergang.

20 Vous avez établi des ténèbres, et la nuit a été faite: c’est durant la nuit que feront leurs courses toutes les bêtes de la forêt.

Gij beschikt de duisternis, en het wordt nacht, in denwelken al het gedierte des wouds uittreedt:

21 Les petits des lions rugiront, cherchant une proie, et demandant à Dieu leur pâture.

De jonge leeuwen, briesende om een roof, en om hun spijs van God te zoeken.

22 Le soleil s’est levé, et ils se sont rassemblés; et ils se retireront dans leurs tanières.

De zon opgaande, maken zij zich weg, en liggen neder in hun holen.

23 Alors l’homme sortira pour son ouvrage, et pour son travail jusqu’au soir.

De mens gaat dan uit tot zijn werk, en naar zijn arbeid tot den avond toe.

24 Combien magnifiques sont vos œuvres, Seigneur! Vous avez fait toutes choses avec sagesse: la terre est remplie de vos biens.

Hoe groot zijn Uw werken, o HEERE! Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen.

25 Cette mer est grande et spacieuse des deux côtés; là sont des reptiles sans nombre; Des animaux petits avec des grands;

Deze zee, die groot en wijd van ruimte is, daarin is het wriemelende gedierte, en dat zonder getal, kleine gedierten met grote.

26 Là des navires traverseront.

Daar wandelen de schepen, en de Leviathan, dien Gij geformeerd hebt, om daarin te spelen.

27 Tous attendent de vous que vous leur donniez la nourriture au temps voulu.

Zij allen wachten op U, dat Gij hun hun spijze geeft te zijner tijd.

28 Vous leur donnant, ils recueilleront: vous ouvrant votre main, tous seront remplis de vos biens.

Geeft Gij ze hun, zij vergaderen ze; doet Gij Uw hand open, zij worden met goed verzadigd.

29 Mais, vous détournant votre face, ils seront troublés: vous leur ôterez le souffle, et ils périront et retourneront dans leur poussière.

Verbergt Gij Uw aangezicht, zij worden verschrikt; neemt Gij hun adem weg, zij sterven, en zij keren weder tot hun stof.

30 Vous enverrez votre esprit, et ils seront créés; et vous renouvellerez la face de la terre.

Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks.

31 Soit la gloire du Seigneur à jamais célébrée: le Seigneur se réjouira dans ses œuvres,

De heerlijkheid des HEEREN zij tot in der eeuwigheid; de HEERE verblijde Zich in Zijn werken.

32 Lui qui regarde la terre et la fait trembler; qui touche les montagnes, et elles fument.

Als Hij de aarde aanschouwt, zo beeft zij; als Hij de bergen aanroert, zo roken zij.

33 Je chanterai le Seigneur pendant ma vie: je jouerai du psaltérion en l’honneur de mon Dieu, tant que j’existerai.

Ik zal den HEERE zingen in mijn leven; ik zal mijn God psalmzingen, terwijl ik nog ben.

34 Qu’agréable lui soit ma parole: pour moi, je mettrai mes délices dans le Seigneur.

Mijn overdenking van Hem zal zoet zijn; ik zal mij in den HEERE verblijden.

35 Que les pécheurs disparaissent de la terre, ainsi que les hommes iniques, en sorte qu’ils ne soient plus: bénis, mon âme, le Seigneur.

De zondaars zullen van de aarde verdaan worden, en de goddelozen zullen niet meer zijn. Loof den HEERE, mijn ziel! Hallelujah!