Matthieu 17
1 Six jours après, Jésus prit Pierre, Jacques et Jean son frère, et les conduisit sur une haute montagne, à l’écart.
อนนฺตรํ ษฑฺทิเนภฺย: ปรํ ยีศุ: ปิตรํ ยากูพํ ตตฺสหชํ โยหนญฺจ คฺฤหฺลนฺ อุจฺจาเทฺร รฺวิวิกฺตสฺถานมฺ อาคตฺย เตษำ สมกฺษํ รูปมนฺยตฺ ทธารฯ
2 Et il fut transfiguré devant eux; sa face resplendit comme le soleil, et ses vêtements devinrent blancs comme la neige.
เตน ตทาสฺยํ เตชสฺวิ, ตทาภรณมฺ อาโลกวตฺ ปาณฺฑรมภวตฺฯ
3 Et voilà que Moïse et Élie leur apparurent, s’entretenant avec lui.
อนฺยจฺจ เตน สากํ สํลปนฺเตา มูสา เอลิยศฺจ เตโภฺย ทรฺศนํ ททตุ: ฯ
4 Or, prenant la parole, Pierre dit à Jésus: Seigneur, il nous est bon d’être ici; si vous voulez, faisons-y trois tentes, une pour vous, une pour Moïse, et une pour Elie.
ตทานีํ ปิตโร ยีศุํ ชคาท, เห ปฺรโภ สฺถิติรตฺราสฺมากํ ศุภา, ยทิ ภวตานุมนฺยเต, ตรฺหิ ภวทรฺถเมกํ มูสารฺถเมกมฺ เอลิยารฺถญฺไจกมฺ อิติ ตฺรีณิ ทูษฺยาณิ นิรฺมฺมมฯ
5 Il parlait encore, lorsqu’une nuée lumineuse les couvrit. Et voici une voix de la nuée, disant: Celui-ci est mon fils bien-aimé, en qui j’ai mis toutes mes complaisances. Écoutez-le.
เอตตฺกถนกาล เอก อุชฺชวล: ปโยทเสฺตษามุปริ ฉายำ กฺฤตวานฺ, วาริทาทฺ เอษา นภสียา วาคฺ พภูว, มมายํ ปฺริย: ปุตฺร: , อสฺมินฺ มม มหาสนฺโตษ เอตสฺย วากฺยํ ยูยํ นิศามยตฯ
6 Or, les disciples entendant cela, tombèrent sur leur face, et furent saisis d’une frayeur extrême.
กินฺตุ วาจเมตำ ศฺฤณฺวนฺเตอว ศิษฺยา มฺฤศํ ศงฺกมานา นฺยุพฺชา นฺยปตนฺฯ
7 Mais Jésus s’approcha et les toucha; et il leur dit: Levez-vous et ne craignez point.
ตทา ยีศุราคตฺย เตษำ คาตฺราณิ สฺปฺฤศนฺ อุวาจ, อุตฺติษฺฐต, มา ไภษฺฏฯ
8 Alors, levant les yeux, ils ne virent plus personne, si ce n’est Jésus, seul.
ตทานีํ เนตฺราณฺยุนฺมีลฺย ยีศุํ วินา กมปิ น ททฺฤศุ: ฯ
9 Et comme ils descendaient de la montagne, Jésus leur commanda, disant: Ne parlez à personne de cette vision, jusqu’à ce que le Fils de l’homme ressuscite d’entre les morts.
ตต: ปรมฺ อเทฺรรวโรหณกาเล ยีศุสฺตานฺ อิตฺยาทิเทศ, มนุชสุตสฺย มฺฤตานำ มธฺยาทุตฺถานํ ยาวนฺน ชายเต, ตาวตฺ ยุษฺมาภิเรตทฺทรฺศนํ กไสฺมจิทปิ น กถยิตวฺยํฯ
10 Et les disciples l’interrogèrent, disant: Pourquoi donc les scribes disent-ils qu’il faut qu’auparavant Elie vienne?
ตทา ศิษฺยาสฺตํ ปปฺรจฺฉุ: , ปฺรถมมฺ เอลิย อายาสฺยตีติ กุต อุปาธฺยาไยรุจฺยเต?
11 Jésus répondant, leur dit: Elie, en effet, doit venir, et il rétablira toutes choses.
ตโต ยีศุ: ปฺรตฺยวาทีตฺ, เอลิย: ปฺราเคตฺย สรฺวฺวาณิ สาธยิษฺยตีติ สตฺยํ,
12 Mais je vous le dis: Elie est déjà venu, et ils ne l’ont point connu, et ils lui ont fait tout ce qu’ils ont voulu. C’est ainsi que le Fils de l’homme lui-même doit être traité par eux.
กินฺตฺวหํ ยุษฺมานฺ วจฺมิ, เอลิย เอตฺย คต: , เต ตมปริจิตฺย ตสฺมินฺ ยเถจฺฉํ วฺยวชหุ: ; มนุชสุเตนาปิ เตษามนฺติเก ตาทฺฤคฺ ทุ: ขํ โภกฺตวฺยํฯ
13 Alors les disciples comprirent qu’il leur avait parlé de Jean-Baptiste.
ตทานีํ ส มชฺชยิตารํ โยหนมธิ กถาเมตำ วฺยาหฺฤตวานฺ, อิตฺถํ ตจฺฉิษฺยา พุพุธิเรฯ
14 Lorsqu’il fut venu vers le peuple, un homme s’approcha de lui, et il se jeta à ses pieds, disant:
ปศฺจาตฺ เตษุ ชนนิวหสฺยานฺติกมาคเตษุ กศฺจิตฺ มนุชสฺตทนฺติกเมตฺย ชานูนี ปาตยิตฺวา กถิตวานฺ,
15 Seigneur, ayez pitié de mon fils, parce qu’il est lunatique et qu’il souffre cruellement; car il tombe souvent dans le feu et souvent dans l’eau.
เห ปฺรโภ, มตฺปุตฺรํ ปฺรติ กฺฤปำ วิทธาตุ, โสปสฺมารามเยน ภฺฤศํ วฺยถิต: สนฺ ปุน: ปุน รฺวเหฺนา มุหุ รฺชลมเธฺย ปตติฯ
16 Je l’ai présenté à vos disciples, et ils n’ont pu le guérir.
ตสฺมาทฺ ภวต: ศิษฺยาณำ สมีเป ตมานยํ กินฺตุ เต ตํ สฺวาสฺถํ กรฺตฺตุํ น ศกฺตา: ฯ
17 Et répondant, Jésus dit: Ô race incrédule et perverse, jusqu’à quand serai-je avec vous? jusqu’à quand vous supporterai-je? Amenez-le-moi ici.
ตทา ยีศุ: กถิตวานฺ เร อวิศฺวาสิน: , เร วิปถคามิน: , ปุน: กติกาลานฺ อหํ ยุษฺมากํ สนฺนิเธา สฺถาสฺยามิ? กติกาลานฺ วา ยุษฺมานฺ สหิเษฺย? ตมตฺร มมานฺติกมานยตฯ
18 Or, Jésus ayant gourmandé le démon, il sortit de l’enfant, qui fut guéri à l’heure même.
ปศฺจาทฺ ยีศุนา ตรฺชเตอว ส ภูตสฺตํ วิหาย คตวานฺ, ตทฺทณฺเฑอว ส พาลโก นิรามโย'ภูตฺฯ
19 Alors les disciples s’approchèrent de Jésus en secret, et lui dirent: Pourquoi nous, n’avons-nous pu le chasser?
ตต: ศิษฺยา คุปฺตํ ยีศุมุปาคตฺย พภาษิเร, กุโต วยํ ตํ ภูตํ ตฺยาชยิตุํ น ศกฺตา: ?
20 Jésus leur répondit: À cause de votre incrédulité. En vérité, je vous le dis, si vous aviez de la foi comme un grain de sénevé, vous diriez à cette montagne: Passe d’ici là, et elle y passerait, et rien ne vous serait impossible.
ยีศุนา เต โปฺรกฺตา: , ยุษฺมากมปฺรตฺยยาตฺ;
21 Mais ce genre de démons ne se chasse que par la prière et le jeûne.
ยุษฺมานหํ ตถฺยํ วจฺมิ ยทิ ยุษฺมากํ สรฺษไปกมาโตฺรปิ วิศฺวาโส ชายเต, ตรฺหิ ยุษฺมาภิรสฺมินฺ ไศเล ตฺวมิต: สฺถานาตฺ ตตฺ สฺถานํ ยาหีติ พฺรูเต ส ตไทว จลิษฺยติ, ยุษฺมากํ กิมปฺยสาธฺยญฺจ กรฺมฺม น สฺถาสฺยาติฯ กินฺตุ ปฺรารฺถโนปวาเสา วิไนตาทฺฤโศ ภูโต น ตฺยาเชฺยตฯ
22 Or, tandis qu’ils se trouvaient en Galilée, Jésus leur dit: Le Fils de l’homme doit être livré entre les mains des hommes.
อปรํ เตษำ คาลีลฺปฺรเทเศ ภฺรมณกาเล ยีศุนา เต คทิตา: , มนุชสุโต ชนานำ กเรษุ สมรฺปยิษฺยเต ไต รฺหนิษฺยเต จ,
23 Et ils le tueront, et le troisième jour il ressuscitera. Et ils furent extrêmement contristés.
กินฺตุ ตฺฤตีเย'หิน ม อุตฺถาปิษฺยเต, เตน เต ภฺฤศํ ทุ: ขิตา พภูว: ฯ
24 Lorsqu’ils vinrent à Capharnaüm, ceux qui recevaient le didrachme s’approchèrent de Pierre, et lui demandèrent: Est-ce que votre maître ne paye pas le didrachme?
ตทนนฺตรํ เตษุ กผรฺนาหูมฺนครมาคเตษุ กรสํคฺราหิณ: ปิตรานฺติกมาคตฺย ปปฺรจฺฉุ: , ยุษฺมากํ คุรุ: กึ มนฺทิรารฺถํ กรํ น ททาติ? ตต: ปิตร: กถิตวานฺ ททาติฯ
25 Il répondit: Il le paye. Et lorsqu’il fut entré dans la maison, Jésus le prévint, disant: Que t’en semble, Simon? De qui les rois de la terre reçoivent-ils le tribut ou le cens? de leurs enfants ou des étrangers?
ตตสฺตสฺมินฺ คฺฤหมธฺยมาคเต ตสฺย กถากถนาตฺ ปูรฺวฺวเมว ยีศุรุวาจ, เห ศิโมนฺ, เมทินฺยา ราชาน: สฺวสฺวาปเตฺยภฺย: กึ วิเทศิภฺย: เกภฺย: กรํ คฺฤหฺลนฺติ? อตฺร ตฺวํ กึ พุธฺยเส? ตต: ปิตร อุกฺตวานฺ, วิเทศิภฺย: ฯ
26 Et Pierre répondit: Des étrangers. Jésus lui dit: Ainsi, les enfants en sont exempts.
ตทา ยีศุรุกฺตวานฺ, ตรฺหิ สนฺตานา มุกฺตา: สนฺติฯ
27 Cependant pour ne les point scandaliser, va à la mer, jette un hameçon; et le poisson qui le premier montera, prends-le; puis ouvrant sa bouche, tu trouveras un statère; l’ayant pris, donne-le pour moi et pour toi.
ตถาปิ ยถาสฺมาภิเสฺตษามนฺตราโย น ชนฺยเต, ตตฺกฺฤเต ชลเธสฺตีรํ คตฺวา วฑิศํ กฺษิป, เตนาเทา โย มีน อุตฺถาสฺยติ, ตํ ฆฺฤตฺวา ตนฺมุเข โมจิเต โตลไกกํ รูปฺยํ ปฺราปฺสฺยสิ, ตทฺ คฺฤหีตฺวา ตว มม จ กฺฤเต เตโภฺย เทหิฯ
