Matthieu 15
1 Alors s’approchèrent de lui les scribes et les pharisiens de Jérusalem, disant:
ಅಪರಂ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ನಗರೀಯಾಃ ಕತಿಪಯಾ ಅಧ್ಯಾಪಕಾಃ ಫಿರೂಶಿನಶ್ಚ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪಮಾಗತ್ಯ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ,
2 Pourquoi vos disciples transgressent-ils la tradition des anciens? car ils ne lavent pas leurs mains, lorsqu’ils mangent du pain.
ತವ ಶಿಷ್ಯಾಃ ಕಿಮರ್ಥಮ್ ಅಪ್ರಕ್ಷಾಲಿತಕರೈ ರ್ಭಕ್ಷಿತ್ವಾ ಪರಮ್ಪರಾಗತಂ ಪ್ರಾಚೀನಾನಾಂ ವ್ಯವಹಾರಂ ಲಙ್ವನ್ತೇ?
3 Mais Jésus leur répondit, disant: Et vous, pourquoi transgressez-vous le commandement de Dieu, pour votre tradition? Car Dieu a dit:
ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ, ಯೂಯಂ ಪರಮ್ಪರಾಗತಾಚಾರೇಣ ಕುತ ಈಶ್ವರಾಜ್ಞಾಂ ಲಙ್ವಧ್ವೇ|
4 Honore ton père et ta mère; et quiconque maudira son père ou sa mère, mourra de mort.
ಈಶ್ವರ ಇತ್ಯಾಜ್ಞಾಪಯತ್, ತ್ವಂ ನಿಜಪಿತರೌ ಸಂಮನ್ಯೇಥಾಃ, ಯೇನ ಚ ನಿಜಪಿತರೌ ನಿನ್ದ್ಯೇತೇ, ಸ ನಿಶ್ಚಿತಂ ಮ್ರಿಯೇತ;
5 Mais vous, vous dites: Quiconque dit à son père ou à sa mère: Tout don que j’offre, tournera à votre profit, satisfait à la loi;
ಕಿನ್ತು ಯೂಯಂ ವದಥ, ಯಃ ಸ್ವಜನಕಂ ಸ್ವಜನನೀಂ ವಾ ವಾಕ್ಯಮಿದಂ ವದತಿ, ಯುವಾಂ ಮತ್ತೋ ಯಲ್ಲಭೇಥೇ, ತತ್ ನ್ಯವಿದ್ಯತ,
6 Et cependant il n’honore point son père ou sa mère; ainsi vous avez détruit le commandement de Dieu pour votre tradition.
ಸ ನಿಜಪಿತರೌ ಪುನ ರ್ನ ಸಂಮಂಸ್ಯತೇ| ಇತ್ಥಂ ಯೂಯಂ ಪರಮ್ಪರಾಗತೇನ ಸ್ವೇಷಾಮಾಚಾರೇಣೇಶ್ವರೀಯಾಜ್ಞಾಂ ಲುಮ್ಪಥ|
7 Hypocrites, Isaïe a bien prophétisé de vous, disant:
ರೇ ಕಪಟಿನಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಯಿಶಯಿಯೋ ಯುಷ್ಮಾನಧಿ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಚನಾನ್ಯೇತಾನಿ ಸಮ್ಯಗ್ ಉಕ್ತವಾನ್|
8 Ce peuple m’honore des lèvres; mais son cœur est loin de moi.
ವದನೈ ರ್ಮನುಜಾ ಏತೇ ಸಮಾಯಾನ್ತಿ ಮದನ್ತಿಕಂ| ತಥಾಧರೈ ರ್ಮದೀಯಞ್ಚ ಮಾನಂ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ ತೇ ನರಾಃ|
9 Et il est vain le culte qu’ils me rendent, enseignant des doctrines et des ordonnances humaines.
ಕಿನ್ತು ತೇಷಾಂ ಮನೋ ಮತ್ತೋ ವಿದೂರಏವ ತಿಷ್ಠತಿ| ಶಿಕ್ಷಯನ್ತೋ ವಿಧೀನ್ ನ್ರಾಜ್ಞಾ ಭಜನ್ತೇ ಮಾಂ ಮುಧೈವ ತೇ|
10 Puis, ayant appelé à lui le peuple, il leur dit: Écoutez et comprenez.
ತತೋ ಯೀಶು ರ್ಲೋಕಾನ್ ಆಹೂಯ ಪ್ರೋಕ್ತವಾನ್, ಯೂಯಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಬುಧ್ಯಧ್ಬಂ|
11 Ce n’est pas ce qui entre dans la bouche qui souille l’homme; mais ce qui sort de la bouche, voilà ce qui souille l’homme.
ಯನ್ಮುಖಂ ಪ್ರವಿಶತಿ, ತತ್ ಮನುಜಮ್ ಅಮೇಧ್ಯಂ ನ ಕರೋತಿ, ಕಿನ್ತು ಯದಾಸ್ಯಾತ್ ನಿರ್ಗಚ್ಛತಿ, ತದೇವ ಮಾನುಷಮಮೇಧ್ಯೀ ಕರೋತೀ|
12 Alors, ses disciples s’approchant, lui dirent: Savez-vous que les pharisiens, cette parole entendue, se sont scandalisés?
ತದಾನೀಂ ಶಿಷ್ಯಾ ಆಗತ್ಯ ತಸ್ಮೈ ಕಥಯಾಞ್ಚಕ್ರುಃ, ಏತಾಂ ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಫಿರೂಶಿನೋ ವ್ಯರಜ್ಯನ್ತ, ತತ್ ಕಿಂ ಭವತಾ ಜ್ಞಾಯತೇ?
13 Mais Jésus, répondant, dit: Toute plante que mon Père céleste n’a point plantée, sera arrachée.
ಸ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ಮಮ ಸ್ವರ್ಗಸ್ಥಃ ಪಿತಾ ಯಂ ಕಞ್ಚಿದಙ್ಕುರಂ ನಾರೋಪಯತ್, ಸ ಉತ್ಪಾವ್ದ್ಯತೇ|
14 Laissez-les; ils sont aveugles et conducteurs d’aveugles; or, si un aveugle conduit un aveugle ils tombent tous deux dans une fosse.
ತೇ ತಿಷ್ಠನ್ತು, ತೇ ಅನ್ಧಮನುಜಾನಾಮ್ ಅನ್ಧಮಾರ್ಗದರ್ಶಕಾ ಏವ; ಯದ್ಯನ್ಧೋಽನ್ಧಂ ಪನ್ಥಾನಂ ದರ್ಶಯತಿ, ತರ್ಹ್ಯುಭೌ ಗರ್ತ್ತೇ ಪತತಃ|
15 Prenant alors la parole, Pierre lui dit: Expliquez-nous cette parabole.
ತದಾ ಪಿತರಸ್ತಂ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ದೃಷ್ಟಾನ್ತಮಿಮಮಸ್ಮಾನ್ ಬೋಧಯತು|
16 Mais Jésus répondit: Et vous aussi, êtes-vous encore sans intelligence?
ಯೀಶುನಾ ಪ್ರೋಕ್ತಂ, ಯೂಯಮದ್ಯ ಯಾವತ್ ಕಿಮಬೋಧಾಃ ಸ್ಥ?
17 Ne comprenez-vous point que tout ce qui entre dans la bouche va au ventre, et est rejeté en un lieu secret?
ಕಥಾಮಿಮಾಂ ಕಿಂ ನ ಬುಧ್ಯಧ್ಬೇ? ಯದಾಸ್ಯಂ ಪ್ರೇವಿಶತಿ, ತದ್ ಉದರೇ ಪತನ್ ಬಹಿರ್ನಿರ್ಯಾತಿ,
18 Mais ce qui sort de la bouche vient du cœur, et voilà ce qui souille l’homme.
ಕಿನ್ತ್ವಾಸ್ಯಾದ್ ಯನ್ನಿರ್ಯಾತಿ, ತದ್ ಅನ್ತಃಕರಣಾತ್ ನಿರ್ಯಾತತ್ವಾತ್ ಮನುಜಮಮೇಧ್ಯಂ ಕರೋತಿ|
19 Car du cœur viennent les mauvaises pensées, les homicides, les adultères, les fornications, les vols, les faux témoignages, les blasphèmes.
ಯತೋಽನ್ತಃಕರಣಾತ್ ಕುಚಿನ್ತಾ ಬಧಃ ಪಾರದಾರಿಕತಾ ವೇಶ್ಯಾಗಮನಂ ಚೈರ್ಯ್ಯಂ ಮಿಥ್ಯಾಸಾಕ್ಷ್ಯಮ್ ಈಶ್ವರನಿನ್ದಾ ಚೈತಾನಿ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ನಿರ್ಯ್ಯಾನ್ತಿ|
20 C’est là ce qui souille l’homme; mais manger sans avoir lavé ses mains, ne souille point l’homme.
ಏತಾನಿ ಮನುಷ್ಯಮಪವಿತ್ರೀ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ ಕಿನ್ತ್ವಪ್ರಕ್ಷಾಲಿತಕರೇಣ ಭೋಜನಂ ಮನುಜಮಮೇಧ್ಯಂ ನ ಕರೋತಿ|
21 Jésus étant parti de là, se retira du côté de Tyr et de Sidon.
ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶುಸ್ತಸ್ಮಾತ್ ಸ್ಥಾನಾತ್ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ ಸೋರಸೀದೋನ್ನಗರಯೋಃ ಸೀಮಾಮುಪತಸ್ಯೌ|
22 Et voici qu’une femme chananéenne, sortie de ces contrées, s’écria, lui disant: Seigneur, fils de David, ayez pitié de moi; ma fille est cruellement tourmentée par le démon.
ತದಾ ತತ್ಸೀಮಾತಃ ಕಾಚಿತ್ ಕಿನಾನೀಯಾ ಯೋಷಿದ್ ಆಗತ್ಯ ತಮುಚ್ಚೈರುವಾಚ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ದಾಯೂದಃ ಸನ್ತಾನ, ಮಮೈಕಾ ದುಹಿತಾಸ್ತೇ ಸಾ ಭೂತಗ್ರಸ್ತಾ ಸತೀ ಮಹಾಕ್ಲೇಶಂ ಪ್ರಾಪ್ನೋತಿ ಮಮ ದಯಸ್ವ|
23 Jésus ne lui répondit pas un mot. Et ses disciples s’approchant de lui le priaient, disant: Renvoyez-la, car elle crie derrière nous.
ಕಿನ್ತು ಯೀಶುಸ್ತಾಂ ಕಿಮಪಿ ನೋಕ್ತವಾನ್, ತತಃ ಶಿಷ್ಯಾ ಆಗತ್ಯ ತಂ ನಿವೇದಯಾಮಾಸುಃ, ಏಷಾ ಯೋಷಿದ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪಶ್ಚಾದ್ ಉಚ್ಚೈರಾಹೂಯಾಗಚ್ಛತಿ, ಏನಾಂ ವಿಸೃಜತು|
24 Mais Jésus répondant, dit: Je n’ai été envoyé qu’aux brebis perdues de la maison d’Israël.
ತದಾ ಸ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ಇಸ್ರಾಯೇಲ್ಗೋತ್ರಸ್ಯ ಹಾರಿತಮೇಷಾನ್ ವಿನಾ ಕಸ್ಯಾಪ್ಯನ್ಯಸ್ಯ ಸಮೀಪಂ ನಾಹಂ ಪ್ರೇಷಿತೋಸ್ಮಿ|
25 Elle, cependant, vint et l’adora, disant: Seigneur, secourez-moi.
ತತಃ ಸಾ ನಾರೀಸಮಾಗತ್ಯ ತಂ ಪ್ರಣಮ್ಯ ಜಗಾದ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಮಾಮುಪಕುರು|
26 Jésus répliquant, dit: Il n’est pas bien de prendre le pain des enfants et de le jeter aux chiens.
ಸ ಉಕ್ತವಾನ್, ಬಾಲಕಾನಾಂ ಭಕ್ಷ್ಯಮಾದಾಯ ಸಾರಮೇಯೇಭ್ಯೋ ದಾನಂ ನೋಚಿತಂ|
27 Mais elle repartit: Il est vrai, Seigneur; mais les petits chiens mangent les miettes qui tombent de la table de leurs maîtres.
ತದಾ ಸಾ ಬಭಾಷೇ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ, ತತ್ ಸತ್ಯಂ, ತಥಾಪಿ ಪ್ರಭೋ ರ್ಭಞ್ಚಾದ್ ಯದುಚ್ಛಿಷ್ಟಂ ಪತತಿ, ತತ್ ಸಾರಮೇಯಾಃ ಖಾದನ್ತಿ|
28 Alors reprenant la parole, Jésus lui dit: Ô femme, grande est votre foi; qu’il vous soit fait comme vous désirez. Et sa fuie fut guérie dès cette heure-là.
ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ಹೇ ಯೋಷಿತ್, ತವ ವಿಶ್ವಾಸೋ ಮಹಾನ್ ತಸ್ಮಾತ್ ತವ ಮನೋಭಿಲಷಿತಂ ಸಿದ್ಯ್ಯತು, ತೇನ ತಸ್ಯಾಃ ಕನ್ಯಾ ತಸ್ಮಿನ್ನೇವ ದಣ್ಡೇ ನಿರಾಮಯಾಭವತ್|
29 Et lorsqu’il fut parti de là, Jésus vint le long de la mer de Galilée; et montant sur la montagne, il s’y assit.
ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶಸ್ತಸ್ಮಾತ್ ಸ್ಥಾನಾತ್ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ ಗಾಲೀಲ್ಸಾಗರಸ್ಯ ಸನ್ನಿಧಿಮಾಗತ್ಯ ಧರಾಧರಮಾರುಹ್ಯ ತತ್ರೋಪವಿವೇಶ|
30 Alors s’approcha de lui une grande foule, ayant avec elle des muets, des aveugles, des boiteux, des infirmes et beaucoup d’autres; et on les mit à ses pieds, et il les guérit:
ಪಶ್ಚಾತ್ ಜನನಿವಹೋ ಬಹೂನ್ ಖಞ್ಚಾನ್ಧಮೂಕಶುಷ್ಕಕರಮಾನುಷಾನ್ ಆದಾಯ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪಮಾಗತ್ಯ ತಚ್ಚರಣಾನ್ತಿಕೇ ಸ್ಥಾಪಯಾಮಾಸುಃ, ತತಃ ಸಾ ತಾನ್ ನಿರಾಮಯಾನ್ ಅಕರೋತ್|
31 De sorte que la foule était dans l’admiration, voyant des muets parlant, des boiteux marchant, des aveugles voyant; et elle glorifiait le Dieu d’Israël.
ಇತ್ಥಂ ಮೂಕಾ ವಾಕ್ಯಂ ವದನ್ತಿ, ಶುಷ್ಕಕರಾಃ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಮಾಯಾನ್ತಿ, ಪಙ್ಗವೋ ಗಚ್ಛನ್ತಿ, ಅನ್ಧಾ ವೀಕ್ಷನ್ತೇ, ಇತಿ ವಿಲೋಕ್ಯ ಲೋಕಾ ವಿಸ್ಮಯಂ ಮನ್ಯಮಾನಾ ಇಸ್ರಾಯೇಲ ಈಶ್ವರಂ ಧನ್ಯಂ ಬಭಾಷಿರೇ|
32 Cependant, Jésus ayant appelé ses disciples, dit: J’ai pitié de ce peuple, car il y a déjà trois jours qu’ils sont constamment avec moi, et ils n’ont pas de quoi manger; et je ne veux pas les renvoyer à jeun, de peur qu’ils ne défaillent en chemin.
ತದಾನೀಂ ಯೀಶುಃ ಸ್ವಶಿಷ್ಯಾನ್ ಆಹೂಯ ಗದಿತವಾನ್, ಏತಜ್ಜನನಿವಹೇಷು ಮಮ ದಯಾ ಜಾಯತೇ, ಏತೇ ದಿನತ್ರಯಂ ಮಯಾ ಸಾಕಂ ಸನ್ತಿ, ಏಷಾಂ ಭಕ್ಷ್ಯವಸ್ತು ಚ ಕಞ್ಚಿದಪಿ ನಾಸ್ತಿ, ತಸ್ಮಾದಹಮೇತಾನಕೃತಾಹಾರಾನ್ ನ ವಿಸ್ರಕ್ಷ್ಯಾಮಿ, ತಥಾತ್ವೇ ವರ್ತ್ಮಮಧ್ಯೇ ಕ್ಲಾಮ್ಯೇಷುಃ|
33 Les disciples lui répondirent: Où donc nous procurer, dans un désert, assez de pains pour rassasier une si grande multitude?
ತದಾ ಶಿಷ್ಯಾ ಊಚುಃ, ಏತಸ್ಮಿನ್ ಪ್ರಾನ್ತರಮಧ್ಯ ಏತಾವತೋ ಮರ್ತ್ಯಾನ್ ತರ್ಪಯಿತುಂ ವಯಂ ಕುತ್ರ ಪೂಪಾನ್ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯಾಮಃ?
34 Et Jésus leur demanda: Combien avez-vous de pains? Et eux lui dirent: Sept, et quelques petits poissons.
ಯೀಶುರಪೃಚ್ಛತ್, ಯುಷ್ಮಾಕಂ ನಿಕಟೇ ಕತಿ ಪೂಪಾ ಆಸತೇ? ತ ಊಚುಃ, ಸಪ್ತಪೂಪಾ ಅಲ್ಪಾಃ ಕ್ಷುದ್ರಮೀನಾಶ್ಚ ಸನ್ತಿ|
35 Alors il commanda au peuple de s’asseoir sur la terre.
ತದಾನೀಂ ಸ ಲೋಕನಿವಹಂ ಭೂಮಾವುಪವೇಷ್ಟುಮ್ ಆದಿಶ್ಯ
36 Et prenant les sept pains et les poissons, et rendant grâces, il les rompit et les donna à ses disciples, et ses disciples les donnèrent au peuple.
ತಾನ್ ಸಪ್ತಪೂಪಾನ್ ಮೀನಾಂಶ್ಚ ಗೃಹ್ಲನ್ ಈಶ್ವರೀಯಗುಣಾನ್ ಅನೂದ್ಯ ಭಂಕ್ತ್ವಾ ಶಿಷ್ಯೇಭ್ಯೋ ದದೌ, ಶಿಷ್ಯಾ ಲೋಕೇಭ್ಯೋ ದದುಃ|
37 Et tous mangèrent et furent rassasiés. Et de ce qui resta de morceaux, ses disciples emportèrent sept corbeilles pleines.
ತತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಭುಕ್ತ್ವಾ ತೃಪ್ತವನ್ತಃ; ತದವಶಿಷ್ಟಭಕ್ಷ್ಯೇಣ ಸಪ್ತಡಲಕಾನ್ ಪರಿಪೂರ್ಯ್ಯ ಸಂಜಗೃಹುಃ|
38 Or, ceux qui mangèrent étaient au nombre de quatre mille hommes, outre les petits enfants et les femmes.
ತೇ ಭೋಕ್ತಾರೋ ಯೋಷಿತೋ ಬಾಲಕಾಂಶ್ಚ ವಿಹಾಯ ಪ್ರಾಯೇಣ ಚತುಃಸಹಸ್ರಾಣಿ ಪುರುಷಾ ಆಸನ್|
39 Et le peuple renvoyé, il monta dans la barque, et vint aux confins du Magédan.
ತತಃ ಪರಂ ಸ ಜನನಿವಹಂ ವಿಸೃಜ್ಯ ತರಿಮಾರುಹ್ಯ ಮಗ್ದಲಾಪ್ರದೇಶಂ ಗತವಾನ್|
