Matthieu 13
1 Ce jour-là, Jésus étant sorti de la maison, s’assit sur le bord de la mer.
அபரஞ்ச தஸ்மிந் தி³நே யீஸு²: ஸத்³மநோ க³த்வா ஸரித்பதே ரோத⁴ஸி ஸமுபவிவேஸ²|
2 Et il s’assembla près de lui une grande foule, de sorte que, montant sur la barque, il s’assit, et la foule resta sur le rivage;
தத்ர தத்ஸந்நிதௌ⁴ ப³ஹுஜநாநாம்’ நிவஹோபஸ்தி²தே: ஸ தரணிமாருஹ்ய ஸமுபாவிஸ²த், தேந மாநவா ரோத⁴ஸி ஸ்தி²தவந்த: |
3 Et il leur annonça beaucoup de choses en paraboles, disant: Voilà que celui qui sème est sorti pour semer.
ததா³நீம்’ ஸ த்³ரு’ஷ்டாந்தைஸ்தாந் இத்த²ம்’ ப³ஹுஸ² உபதி³ஷ்டவாந்| பஸ்²யத, கஸ்²சித் க்ரு’ஷீவலோ பீ³ஜாநி வப்தும்’ ப³ஹிர்ஜகா³ம,
4 Et, pendant qu’il semait, des grains tombèrent le long du chemin, et les oiseaux du ciel vinrent et les mangèrent.
தஸ்ய வபநகாலே கதிபயபீ³ஜேஷு மார்க³பார்ஸ்²வே பதிதேஷு விஹகா³ஸ்தாநி ப⁴க்ஷிதவந்த: |
5 D’autres tombèrent sur un terrain pierreux, où il n’y avait pas beaucoup de terre, et ils levèrent très vite, parce que la terre était peu profonde.
அபரம்’ கதிபயபீ³ஜேஷு ஸ்தோகம்ரு’த்³யுக்தபாஷாணே பதிதேஷு ம்ரு’த³ல்பத்வாத் தத்க்ஷணாத் தாந்யங்குரிதாநி,
6 Mais le soleil s’étant levé, ils furent brûlés, et parce qu’ils n’avaient point de racine, ils se desséchèrent.
கிந்து ரவாவுதி³தே த³க்³தா⁴நி தேஷாம்’ மூலாப்ரவிஷ்டத்வாத் ஸு²ஷ்கதாம்’ க³தாநி ச|
7 D’autres tombèrent parmi les épines, et les épines crûrent et les étouffèrent.
அபரம்’ கதிபயபீ³ஜேஷு கண்டகாநாம்’ மத்⁴யே பதிதேஷு கண்டகாந்யேதி⁴த்வா தாநி ஜக்³ரஸு: |
8 D’autres tombèrent dans une bonne terre et produisirent des fruits, l’un cent, l’autre soixante, l’autre trente.
அபரஞ்ச கதிபயபீ³ஜாநி உர்வ்வராயாம்’ பதிதாநி; தேஷாம்’ மத்⁴யே காநிசித் ஸ²தகு³ணாநி காநிசித் ஷஷ்டிகு³ணாநி காநிசித் த்ரிம்’ஸ²கு³ம்’ணாநி ப²லாநி ப²லிதவந்தி|
9 Que celui qui a des oreilles pour entendre, entende.
ஸ்²ரோதும்’ யஸ்ய ஸ்²ருதீ ஆஸாதே ஸ ஸ்²ரு’ணுயாத்|
10 Et ses disciples s’approchant, lui dirent: Pourquoi leur parlez-vous en paraboles?
அநந்தரம்’ ஸி²ஷ்யைராக³த்ய ஸோ(அ)ப்ரு’ச்ச்²யத, ப⁴வதா தேப்⁴ய: குதோ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா² கத்²யதே?
11 Il leur répondit, en disant: Parce que, pour vous, il vous a été donné de connaître les mystères du royaume des cieux; mais, pour eux, il ne leur a pas été donné.
தத: ஸ ப்ரத்யவத³த், ஸ்வர்க³ராஜ்யஸ்ய நிகூ³டா⁴ம்’ கதா²ம்’ வேதி³தும்’ யுஷ்மப்⁴யம்’ ஸாமர்த்²யமதா³யி, கிந்து தேப்⁴யோ நாதா³யி|
12 Car celui qui a, on lui donnera, et il sera dans l’abondance; mais celui qui n’a pas, même ce qu’il a lui sera ôté.
யஸ்மாத்³ யஸ்யாந்திகே வர்த்³த⁴தே, தஸ்மாயேவ தா³யிஷ்யதே, தஸ்மாத் தஸ்ய பா³ஹுல்யம்’ ப⁴விஷ்யதி, கிந்து யஸ்யாந்திகே ந வர்த்³த⁴தே, தஸ்ய யத் கிஞ்சநாஸ்தே, தத³பி தஸ்மாத்³ ஆதா³யிஷ்யதே|
13 C’est pourquoi je leur parle en paraboles, parce que voyant, ils ne voient point, et qu’écoutant, ils n’entendent ni ne comprennent.
தே பஸ்²யந்தோபி ந பஸ்²யந்தி, ஸ்²ரு’ண்வந்தோபி ந ஸ்²ரு’ண்வந்தி, பு³த்⁴யமாநா அபி ந பு³த்⁴யந்தே ச, தஸ்மாத் தேப்⁴யோ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா² கத்²யதே|
14 Aussi, c’est en eux que s’accomplit la prophétie d’Isaïe, disant: Vous écouterez de vos oreilles, et vous ne comprendrez point; vous regarderez de vos yeux, et vous ne verrez point.
யதா² கர்ணை: ஸ்²ரோஷ்யத² யூயம்’ வை கிந்து யூயம்’ ந போ⁴த்ஸ்யத²| நேத்ரைர்த்³ரக்ஷ்யத² யூயஞ்ச பரிஜ்ஞாதும்’ ந ஸ²க்ஷ்யத²| தே மாநுஷா யதா² நைவ பரிபஸ்²யந்தி லோசநை: | கர்ணை ர்யதா² ந ஸ்²ரு’ண்வந்தி ந பு³த்⁴யந்தே ச மாநஸை: | வ்யாவர்த்திதேஷு சித்தேஷு காலே குத்ராபி தைர்ஜநை: | மத்தஸ்தே மநுஜா: ஸ்வஸ்தா² யதா² நைவ ப⁴வந்தி ச| ததா² தேஷாம்’ மநுஷ்யாணாம்’ க்ரியந்தே ஸ்தூ²லபு³த்³த⁴ய: | ப³தி⁴ரீபூ⁴தகர்ணாஸ்²ச ஜாதாஸ்²ச முத்³ரிதா த்³ரு’ஸ²: |
15 Car le cœur de ce peuple s’est appesanti, et ses oreilles se sont endurcies, et ils ont fermé leurs yeux, de peur que leurs yeux ne voient, que leurs oreilles n’entendent, que leur cœur ne comprenne, et que, se convertissant, je ne les guérisse.
யதே³தாநி வசநாநி யிஸ²யியப⁴விஷ்யத்³வாதி³நா ப்ரோக்தாநி தேஷு தாநி ப²லந்தி|
16 Mais heureux vos yeux, parce qu’ils voient, et vos oreilles, parce qu’elles entendent.
கிந்து யுஷ்மாகம்’ நயநாநி த⁴ந்யாநி, யஸ்மாத் தாநி வீக்ஷந்தே; த⁴ந்யாஸ்²ச யுஷ்மாகம்’ ஸ²ப்³த³க்³ரஹா: , யஸ்மாத் தைராகர்ண்யதே|
17 Car, en vérité, je vous dis que beaucoup de prophètes et de justes ont désiré voir ce que vous voyez, et ne l’ont pas vu; entendre ce que vous entendez, et ne l’ont point entendu.
மயா யூயம்’ தத்²யம்’ வசாமி யுஷ்மாபி⁴ ர்யத்³யத்³ வீக்ஷ்யதே, தத்³ ப³ஹவோ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நோ தா⁴ர்ம்மிகாஸ்²ச மாநவா தி³த்³ரு’க்ஷந்தோபி த்³ரஷ்டும்’ நாலப⁴ந்த, புநஸ்²ச யூயம்’ யத்³யத் ஸ்²ரு’ணுத², தத் தே ஸு²ஸ்²ரூஷமாணா அபி ஸ்²ரோதும்’ நாலப⁴ந்த|
18 Vous donc, entendez la parabole de celui qui sème.
க்ரு’ஷீவலீயத்³ரு’ஷ்டாந்தஸ்யார்த²ம்’ ஸ்²ரு’ணுத|
19 Quiconque entend la parole du royaume et ne la comprend pas, l’esprit malin vient et il enlève ce qui a été semé dans son cœur: tel est celui qui a reçu la semence le long du chemin.
மார்க³பார்ஸ்²வே பீ³ஜாந்யுப்தாநி தஸ்யார்த² ஏஷ: , யதா³ கஸ்²சித் ராஜ்யஸ்ய கதா²ம்’ நிஸ²ம்ய ந பு³த்⁴யதே, ததா³ பாபாத்மாக³த்ய ததீ³யமநஸ உப்தாம்’ கதா²ம்’ ஹரந் நயதி|
20 Celui qui a reçu la semence dans les endroits pierreux, c’est celui qui écoute la parole et la reçoit d’abord avec joie;
அபரம்’ பாஷாணஸ்த²லே பீ³ஜாந்யுப்தாநி தஸ்யார்த² ஏஷ: ; கஸ்²சித் கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வைவ ஹர்ஷசித்தேந க்³ரு’ஹ்லாதி,
21 Mais comme il n’a pas en lui de racine, il ne se maintient pas longtemps; car la tribulation et la persécution survenant à cause de la parole, il est aussitôt scandalisé.
கிந்து தஸ்ய மநஸி மூலாப்ரவிஷ்டத்வாத் ஸ கிஞ்சித்காலமாத்ரம்’ ஸ்தி²ரஸ்திஷ்ட²தி; பஸ்²சாத தத்கதா²காரணாத் கோபி க்லேஸ்தாட³நா வா சேத் ஜாயதே, தர்ஹி ஸ தத்க்ஷணாத்³ விக்⁴நமேதி|
22 Celui qui a reçu la semence parmi les épines, c’est celui qui écoute la parole; mais les sollicitudes de ce siècle et la tromperie des richesses étouffent cette parole, et elle reste sans fruit. (aiōn g165)
அபரம்’ கண்டகாநாம்’ மத்⁴யே பீ³ஜாந்யுப்தாநி தத³ர்த² ஏஷ: ; கேநசித் கதா²யாம்’ ஸ்²ருதாயாம்’ ஸாம்’ஸாரிகசிந்தாபி⁴ ர்ப்⁴ராந்திபி⁴ஸ்²ச ஸா க்³ரஸ்யதே, தேந ஸா மா விப²லா ப⁴வதி| (aiōn g165)
23 Mais celui qui a reçu la semence dans une bonne terre, c’est celui qui écoute la parole et la comprend; qui porte du fruit, et rend ou cent, ou soixante, ou trente.
அபரம் உர்வ்வராயாம்’ பீ³ஜாந்யுப்தாநி தத³ர்த² ஏஷ: ; யே தாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா வுத்⁴யந்தே, தே ப²லிதா: ஸந்த: கேசித் ஸ²தகு³ணாநி கேசித ஷஷ்டிகு³ணாநி கேசிச்ச த்ரிம்’ஸ²த்³கு³ணாநி ப²லாநி ஜநயந்தி|
24 Il leur proposa une autre parabole, disant: Le royaume des cieux est semblable à un homme qui avait semé du bon grain dans son champ.
அநந்தரம்’ ஸோபராமேகாம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²முபஸ்தா²ப்ய தேப்⁴ய: கத²யாமாஸ; ஸ்வர்கீ³யராஜ்யம்’ தாத்³ரு’ஸே²ந கேநசித்³ க்³ரு’ஹஸ்தே²நோபமீயதே, யேந ஸ்வீயக்ஷேத்ரே ப்ரஸ²ஸ்தபீ³ஜாந்யௌப்யந்த|
25 Mais pendant que les hommes dormaient, son ennemi vint et sema de l’ivraie au milieu du froment, et s’en alla.
கிந்து க்ஷணதா³யாம்’ ஸகலலோகேஷு ஸுப்தேஷு தஸ்ய ரிபுராக³த்ய தேஷாம்’ கோ³தூ⁴மபீ³ஜாநாம்’ மத்⁴யே வந்யயவமபீ³ஜாந்யுப்த்வா வவ்ராஜ|
26 L’herbe ayant donc crû et produit son fruit, alors parut aussi l’ivraie.
ததோ யதா³ பீ³ஜேப்⁴யோ(அ)ங்கரா ஜாயமாநா: கணிஸா²நி க்⁴ரு’தவந்த: ; ததா³ வந்யயவஸாந்யபி த்³ரு’ஸ்²யமாநாந்யப⁴வந்|
27 Cependant les serviteurs du père de famille s’approchant, lui demandèrent: Seigneur, n’avez vous pas semé du bon grain dans votre champ? D’où vient donc qu’il y a de l’ivraie?
ததோ க்³ரு’ஹஸ்த²ஸ்ய தா³ஸேயா ஆக³ம்ய தஸ்மை கத²யாஞ்சக்ரு: , ஹே மஹேச்ச², ப⁴வதா கிம்’ க்ஷேத்ரே ப⁴த்³ரபீ³ஜாநி நௌப்யந்த? ததா²த்வே வந்யயவஸாநி க்ரு’த ஆயந்?
28 Et il leur répondit: C’est un homme ennemi qui a fait cela. Les serviteurs lui demandèrent: Voulez-vous que nous allions l’arracher?
ததா³நீம்’ தேந தே ப்ரதிக³தி³தா: , கேநசித் ரிபுணா கர்ம்மத³மகாரி| தா³ஸேயா: கத²யாமாஸு: , வயம்’ க³த்வா தாந்யுத்பாய்ய க்ஷிபாமோ ப⁴வத: கீத்³ரு’ஸீ²ச்சா² ஜாயதே?
29 Il répondit: Non, de peur qu’arrachant l’ivraie, vous n’arrachiez aussi le froment avec elle.
தேநாவாதி³, நஹி, ஸ²ங்கே(அ)ஹம்’ வந்யயவஸோத்பாடநகாலே யுஷ்மாபி⁴ஸ்தை: ஸாகம்’ கோ³தூ⁴மா அப்யுத்பாடிஷ்யந்தே|
30 Laissez l’un et l’autre croître jusqu’à la moisson, et, au temps de la moisson, je dirai aux moissonneurs: Arrachez d’abord l’ivraie, et liez-la en gerbes pour la brûler; mais le froment, rassemblez-le dans mon grenier.
அத: ஸ்²ஸ்யகர்த்தநகாலம்’ யாவத்³ உப⁴யாந்யபி ஸஹ வர்த்³த⁴ந்தாம்’, பஸ்²சாத் கர்த்தநகாலே கர்த்தகாந் வக்ஷ்யாமி, யூயமாதௌ³ வந்யயவஸாநி ஸம்’க்³ரு’ஹ்ய தா³ஹயிதும்’ வீடிகா ப³த்³வ்வா ஸ்தா²பயத; கிந்து ஸர்வ்வே கோ³தூ⁴மா யுஷ்மாபி⁴ ர்பா⁴ண்டா³கா³ரம்’ நீத்வா ஸ்தா²ப்யந்தாம்|
31 Il leur proposa une autre parabole, disant: Le royaume des cieux est semblable à un grain de sénevé, qu’un homme prit et sema dans son champ.
அநந்தரம்’ ஸோபராமேகாம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²முத்தா²ப்ய தேப்⁴ய: கதி²தவாந் கஸ்²சிந்மநுஜ: ஸர்ஷபபீ³ஜமேகம்’ நீத்வா ஸ்வக்ஷேத்ர உவாப|
32 C’est, à la vérité, le plus petit de tous les grains; mais lorsqu’il a crû, il est plus grand que toutes les plantes, et il devient un arbre; de sorte que les oiseaux du ciel viennent habiter dans ses rameaux.
ஸர்ஷபபீ³ஜம்’ ஸர்வ்வஸ்மாத்³ பீ³ஜாத் க்ஷுத்³ரமபி ஸத³ங்குரிதம்’ ஸர்வ்வஸ்மாத் ஸா²காத் ப்³ரு’ஹத்³ ப⁴வதி; ஸ தாத்³ரு’ஸ²ஸ்தரு ர்ப⁴வதி, யஸ்ய ஸா²கா²ஸு நப⁴ஸ: க²கா³ ஆக³த்ய நிவஸந்தி; ஸ்வர்கீ³யராஜ்யம்’ தாத்³ரு’ஸ²ஸ்ய ஸர்ஷபைகஸ்ய ஸமம்|
33 Il leur dit encore cette autre parabole: Le royaume du ciel est semblable au levain qu’une femme prend et mêle dans trois mesures de farine, jusqu’à ce que le tout ait fermenté.
புநரபி ஸ உபமாகதா²மேகாம்’ தேப்⁴ய: கத²யாஞ்சகார; காசந யோஷித் யத் கிண்வமாதா³ய த்³ரோணத்ரயமிதகோ³தூ⁴மசூர்ணாநாம்’ மத்⁴யே ஸர்வ்வேஷாம்’ மிஸ்ரீப⁴வநபர்ய்யந்தம்’ ஸமாச்சா²த்³ய நித⁴த்தவதீ, தத்கிண்வமிவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
34 Jésus dit toutes ces choses en paraboles à la multitude; et il ne lui parlait point sans paraboles;
இத்த²ம்’ யீஸு² ர்மநுஜநிவஹாநாம்’ ஸந்நிதா⁴வுபமாகதா²பி⁴ரேதாந்யாக்²யாநாநி கதி²தவாந் உபமாம்’ விநா தேப்⁴ய: கிமபி கதா²ம்’ நாகத²யத்|
35 Afin que s’accomplît la parole du prophète disant: J’ouvrirai ma bouche en paraboles, et je révélerai des choses cachées depuis la fondation du monde.
ஏதேந த்³ரு’ஷ்டாந்தீயேந வாக்யேந வ்யாதா³ய வத³நம்’ நிஜம்’| அஹம்’ ப்ரகாஸ²யிஷ்யாமி கு³ப்தவாக்யம்’ புராப⁴வம்’| யதே³தத்³வசநம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நா ப்ரோக்தமாஸீத், தத் ஸித்³த⁴மப⁴வத்|
36 Alors, la multitude renvoyée, il vint dans la maison, et ses disciples s’approchèrent de lui, disant: Expliquez-nous la parabole de l’ivraie semée dans le champ.
ஸர்வ்வாந் மநுஜாந் விஸ்ரு’ஜ்ய யீஸௌ² க்³ரு’ஹம்’ ப்ரவிஷ்டே தச்சி²ஷ்யா ஆக³த்ய யீஸ²வே கதி²தவந்த: , க்ஷேத்ரஸ்ய வந்யயவஸீயத்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²ம் ப⁴வாந அஸ்மாந் ஸ்பஷ்டீக்ரு’த்ய வத³து|
37 Jésus répondant, leur dit: Celui qui sème le bon grain, c’est le Fils de l’homme,
தத: ஸ ப்ரத்யுவாச, யேந ப⁴த்³ரபீ³ஜாந்யுப்யந்தே ஸ மநுஜபுத்ர: ,
38 Et le champ, c’est le monde. Mais le bon grain, ce sont les enfants du royaume, et l’ivraie les enfants du malin esprit.
க்ஷேத்ரம்’ ஜக³த், ப⁴த்³ரபீ³ஜாநீ ராஜ்யஸ்ய ஸந்தாநா: ,
39 L’ennemi qui l’a semée, c’est le démon. La moisson, c’est la consommation du siècle; et les moissonneurs sont les anges. (aiōn g165)
வந்யயவஸாநி பாபாத்மந: ஸந்தாநா: | யேந ரிபுணா தாந்யுப்தாநி ஸ ஸ²யதாந: , கர்த்தநஸமயஸ்²ச ஜக³த: ஸே²ஷ: , கர்த்தகா: ஸ்வர்கீ³யதூ³தா: | (aiōn g165)
40 Comme donc on arrache l’ivraie et qu’on la brûle dans le feu, ainsi en sera-t-il à la consommation du siècle. (aiōn g165)
யதா² வந்யயவஸாநி ஸம்’க்³ரு’ஹ்ய தா³ஹ்யந்தே, ததா² ஜக³த: ஸே²ஷே ப⁴விஷ்யதி; (aiōn g165)
41 Le Fils de l’homme enverra ses anges, et ils enlèveront de son royaume tous les scandales et ceux qui commettent l’iniquité;
அர்தா²த் மநுஜஸுத: ஸ்வாம்’யதூ³தாந் ப்ரேஷயிஷ்யதி, தேந தே ச தஸ்ய ராஜ்யாத் ஸர்வ்வாந் விக்⁴நகாரிணோ(அ)தா⁴ர்ம்மிகலோகாம்’ஸ்²ச ஸம்’க்³ரு’ஹ்ய
42 Et ils les jetteront dans la fournaise du feu. Là sera le pleur et le grincement de dents.
யத்ர ரோத³நம்’ த³ந்தக⁴ர்ஷணஞ்ச ப⁴வதி, தத்ராக்³நிகுண்டே³ நிக்ஷேப்ஸ்யந்தி|
43 Alors les justes resplendiront comme le soleil dans le royaume de leur Père. Que celui qui a des oreilles pour entendre, entende.
ததா³நீம்’ தா⁴ர்ம்மிகலோகா: ஸ்வேஷாம்’ பிதூ ராஜ்யே பா⁴ஸ்கரஇவ தேஜஸ்விநோ ப⁴விஷ்யந்தி| ஸ்²ரோதும்’ யஸ்ய ஸ்²ருதீ ஆஸாதே, ம ஸ்²ரு’ணுயாத்|
44 Le royaume des cieux est semblable à un trésor caché dans un champ; celui qui l’a trouvé, le cache, et à cause de la joie qu’il en a, il va et vend tout ce qu’il a, et il achète ce champ.
அபரஞ்ச க்ஷேத்ரமத்⁴யே நிதி⁴ம்’ பஸ்²யந் யோ கோ³பயதி, தத: பரம்’ ஸாநந்தோ³ க³த்வா ஸ்வீயஸர்வ்வஸ்வம்’ விக்ரீய த்தக்ஷேத்ரம்’ க்ரீணாதி, ஸ இவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
45 Le royaume des cieux est encore semblable à un marchand qui cherchait de bonnes perles;
அந்யஞ்ச யோ வணிக் உத்தமாம்’ முக்தாம்’ க³வேஷயந்
46 Or, une perle précieuse trouvée, il s’en alla, vendit tout ce qu’il avait, et l’acheta.
மஹார்கா⁴ம்’ முக்தாம்’ விலோக்ய நிஜஸர்வ்வஸ்வம்’ விக்ரீய தாம்’ க்ரீணாதி, ஸ இவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
47 Le royaume de Dieu est encore semblable à un filet jeté dans la mer, qui prend toutes sortes de poissons;
புநஸ்²ச ஸமுத்³ரோ நிக்ஷிப்த: ஸர்வ்வப்ரகாரமீநஸம்’க்³ராஹ்யாநாயஇவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
48 Et, lorsqu’il est plein, les pêcheurs le retirant, puis, s’asseyant sur le rivage, ils choisissent les bons, les mettent dans des vases, et jettent les mauvais dehors.
தஸ்மிந் ஆநாயே பூர்ணே ஜநா யதா² ரோத⁴ஸ்யுத்தோல்ய ஸமுபவிஸ்²ய ப்ரஸ²ஸ்தமீநாந் ஸம்’க்³ரஹ்ய பா⁴ஜநேஷு நித³த⁴தே, குத்ஸிதாந் நிக்ஷிபந்தி;
49 Ainsi en sera-t-il à la consommation du siècle; les anges viendront et sépareront les méchants du milieu des justes, (aiōn g165)
ததை²வ ஜக³த: ஸே²ஷே ப⁴விஷ்யதி, ப²லத: ஸ்வர்கீ³யதூ³தா ஆக³த்ய புண்யவஜ்ஜநாநாம்’ மத்⁴யாத் பாபிந: ப்ரு’த²க் க்ரு’த்வா வஹ்நிகுண்டே³ நிக்ஷேப்ஸ்யந்தி, (aiōn g165)
50 Et les jetteront dans la fournaise du feu. Là sera le pleur et le grincement de dents.
தத்ர ரோத³நம்’ த³ந்தை ர்த³ந்தக⁴ர்ஷணஞ்ச ப⁴விஷ்யத: |
51 Avez-vous bien compris tout ceci? Ils lui dirent: Oui.
யீஸு²நா தே ப்ரு’ஷ்டா யுஷ்மாபி⁴: கிமேதாந்யாக்²யாநாந்யபு³த்⁴யந்த? ததா³ தே ப்ரத்யவத³ந், ஸத்யம்’ ப்ரபோ⁴|
52 Et il ajouta: C’est pourquoi tout scribe, instruit de ce qui touche le royaume des cieux, est semblable au père de famille qui tire de son trésor des choses nouvelles et des choses anciennes.
ததா³நீம்’ ஸ கதி²தவாந், நிஜபா⁴ண்டா³கா³ராத் நவீநபுராதநாநி வஸ்தூநி நிர்க³மயதி யோ க்³ரு’ஹஸ்த²: ஸ இவ ஸ்வர்க³ராஜ்யமதி⁴ ஸி²க்ஷிதா: ஸ்வர்வ உபதே³ஷ்டார: |
53 Et il arriva que, lorsque Jésus eut achevé ces paraboles, il partit de là.
அநந்தரம்’ யீஸு²ரேதா: ஸர்வ்வா த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²: ஸமாப்ய தஸ்மாத் ஸ்தா²நாத் ப்ரதஸ்தே²| அபரம்’ ஸ்வதே³ஸ²மாக³த்ய ஜநாந் ப⁴ஜநப⁴வந உபதி³ஷ்டவாந்;
54 Or étant venu dans son pays, il les instruisait dans leurs synagogues; de sorte que saisis d’étonnement, ils disaient: D’où viennent à celui-ci cette sagesse et ces miracles?
தே விஸ்மயம்’ க³த்வா கதி²தவந்த ஏதஸ்யைதாத்³ரு’ஸ²ம்’ ஜ்ஞாநம் ஆஸ்²சர்ய்யம்’ கர்ம்ம ச கஸ்மாத்³ அஜாயத?
55 N’est-ce pas le fils du charpentier? Sa mère ne s’appelle-t-elle point Marie? et ses frères, Jacques, Joseph, Simon et Jude?
கிமயம்’ ஸூத்ரதா⁴ரஸ்ய புத்ரோ நஹி? ஏதஸ்ய மாது ர்நாம ச கிம்’ மரியம் நஹி? யாகுப்³-யூஷப்²-ஸி²மோந்-யிஹூதா³ஸ்²ச கிமேதஸ்ய ப்⁴ராதரோ நஹி?
56 Et ses sœurs, ne sont-elles pas toutes parmi nous? D’où lui viennent donc toutes ces choses?
ஏதஸ்ய ப⁴கி³ந்யஸ்²ச கிமஸ்மாகம்’ மத்⁴யே ந ஸந்தி? தர்ஹி கஸ்மாத³யமேதாநி லப்³த⁴வாந்? இத்த²ம்’ ஸ தேஷாம்’ விக்⁴நரூபோ ப³பூ⁴வ;
57 Et ils se scandalisaient de lui. Mais Jésus leur dit: Un prophète n’est pas sans honneur si ce n’est dans sa patrie et dans sa maison.
ததோ யீஸு²நா நிக³தி³தம்’ ஸ்வதே³ஸீ²யஜநாநாம்’ மத்⁴யம்’ விநா ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ குத்ராப்யந்யத்ர நாஸம்மாந்யோ ப⁴வதீ|
58 Et il ne fit pas là beaucoup de miracles, à cause de leur incrédulité.
தேஷாமவிஸ்²வாஸஹேதோ: ஸ தத்ர ஸ்தா²நே ப³ஹ்வாஸ்²சர்ய்யகர்ம்மாணி ந க்ரு’தவாந்|
