Marc 7
1 Et les pharisiens et quelques scribes venus de Jérusalem, s’assemblèrent auprès de Jésus;
അനന്തരം യിരൂശാലമ ആഗതാഃ ഫിരൂശിനോഽധ്യാപകാശ്ച യീശോഃ സമീപമ് ആഗതാഃ|
2 Et ayant vu quelques-uns de ses disciples manger du pain avec des mains impures, c’est-à-dire qui n’avaient pas été lavées, ils les en blâmèrent.
തേ തസ്യ കിയതഃ ശിഷ്യാൻ അശുചികരൈരർഥാദ അപ്രക്ഷാലിതഹസ്തൈ ർഭുഞ്ജതോ ദൃഷ്ട്വാ താനദൂഷയൻ|
3 Car les pharisiens et tous les Juifs ne mangent point sans s’être souvent lavé les mains, gardant la tradition des anciens.
യതഃ ഫിരൂശിനഃ സർവ്വയിഹൂദീയാശ്ച പ്രാചാം പരമ്പരാഗതവാക്യം സമ്മന്യ പ്രതലേന ഹസ്താൻ അപ്രക്ഷാല്യ ന ഭുഞ്ജതേ|
4 Et lorsqu’ils reviennent de la place publique, ils ne mangent point non plus sans s’être lavés; et il y a encore beaucoup d’autres pratiques qu’ils tiennent de la tradition, et qu’ils doivent observer, comme de laver les coupes, les cruches, les vases d’airain et les lits.
ആപനാദാഗത്യ മജ്ജനം വിനാ ന ഖാദന്തി; തഥാ പാനപാത്രാണാം ജലപാത്രാണാം പിത്തലപാത്രാണാമ് ആസനാനാഞ്ച ജലേ മജ്ജനമ് ഇത്യാദയോന്യേപി ബഹവസ്തേഷാമാചാരാഃ സന്തി|
5 Les pharisiens donc et les scribes lui demandaient: Pourquoi vos disciples ne se conforment-ils point à la tradition des anciens, mais qu’ils mangent le pain avec des mains impures?
തേ ഫിരൂശിനോഽധ്യാപകാശ്ച യീശും പപ്രച്ഛുഃ, തവ ശിഷ്യാഃ പ്രാചാം പരമ്പരാഗതവാക്യാനുസാരേണ നാചരന്തോഽപ്രക്ഷാലിതകരൈഃ കുതോ ഭുജംതേ?
6 Mais, répondant, Jésus leur dit: Isaïe a bien prophétisé de vous, hypocrites, ainsi qu’il est écrit: Ce peuple m’honore des lèvres, mais leur cœur est loin de moi;
തതഃ സ പ്രത്യുവാച കപടിനോ യുഷ്മാൻ ഉദ്ദിശ്യ യിശയിയഭവിഷ്യദ്വാദീ യുക്തമവാദീത്| യഥാ സ്വകീയൈരധരൈരേതേ സമ്മന്യനതേ സദൈവ മാം| കിന്തു മത്തോ വിപ്രകർഷേ സന്തി തേഷാം മനാംസി ച|
7 Et il est en vain le culte qu’ils me rendent, en enseignant des doctrines et des ordonnances humaines.
ശിക്ഷയന്തോ ബിധീൻ ന്നാജ്ഞാ ഭജന്തേ മാം മുധൈവ തേ|
8 Car, laissant de côté le commandement de Dieu, vous observez la tradition des hommes, la purification des tasses et des coupes, et vous faites encore beaucoup d’autres choses semblables.
യൂയം ജലപാത്രപാനപാത്രാദീനി മജ്ജയന്തോ മനുജപരമ്പരാഗതവാക്യം രക്ഷഥ കിന്തു ഈശ്വരാജ്ഞാം ലംഘധ്വേ; അപരാ ഈദൃശ്യോനേകാഃ ക്രിയാ അപി കുരുധ്വേ|
9 Et il leur disait: Vous rendez entièrement vain le précepte de Dieu, pour garder votre tradition.
അന്യഞ്ചാകഥയത് യൂയം സ്വപരമ്പരാഗതവാക്യസ്യ രക്ഷാർഥം സ്പഷ്ടരൂപേണ ഈശ്വരാജ്ഞാം ലോപയഥ|
10 Car Moïse a dit: Honore ton père et ta mère. Et: Celui qui maudira son père ou sa mère, qu’il meure de mort.
യതോ മൂസാദ്വാരാ പ്രോക്തമസ്തി സ്വപിതരൗ സമ്മന്യധ്വം യസ്തു മാതരം പിതരം വാ ദുർവ്വാക്യം വക്തി സ നിതാന്തം ഹന്യതാം|
11 Mais vous, vous dites: Si un homme dit à son père ou à sa mère: Que tout corban (c’est-à-dire don) que je fais, tourne à votre profit, il satisfait à la loi.
കിന്തു മദീയേന യേന ദ്രവ്യേണ തവോപകാരോഭവത് തത് കർബ്ബാണമർഥാദ് ഈശ്വരായ നിവേദിതമ് ഇദം വാക്യം യദി കോപി പിതരം മാതരം വാ വക്തി
12 Et vous ne le laissez rien faire de plus pour son père ou pour sa mère,
തർഹി യൂയം മാതുഃ പിതു ർവോപകാരം കർത്താം തം വാരയഥ|
13 Abolissant le commandement de Dieu par votre tradition, que vous-même avez établie; et vous faites encore beaucoup de choses semblables.
ഇത്ഥം സ്വപ്രചാരിതപരമ്പരാഗതവാക്യേന യൂയമ് ഈശ്വരാജ്ഞാം മുധാ വിധദ്വ്വേ, ഈദൃശാന്യന്യാന്യനേകാനി കർമ്മാണി കുരുധ്വേ|
14 Et appelant de nouveau le peuple, il leur disait: Ecoutez-moi tous, et comprenez.
അഥ സ ലോകാനാഹൂയ ബഭാഷേ യൂയം സർവ്വേ മദ്വാക്യം ശൃണുത ബുധ്യധ്വഞ്ച|
15 Il n’est rien au dehors de l’homme, qui, entrant en lui puisse le souiller; mais ce qui sort de l’homme, c’est là ce qui souille l’homme.
ബാഹ്യാദന്തരം പ്രവിശ്യ നരമമേധ്യം കർത്താം ശക്നോതി ഈദൃശം കിമപി വസ്തു നാസ്തി, വരമ് അന്തരാദ് ബഹിർഗതം യദ്വസ്തു തന്മനുജമ് അമേധ്യം കരോതി|
16 Si quelqu’un a des oreilles pour entendre, qu’il entende.
യസ്യ ശ്രോതും ശ്രോത്രേ സ്തഃ സ ശൃണോതു|
17 Etant entré dans une maison après avoir quitté le peuple, ses disciples l’interrogeaient sur cette parabole.
തതഃ സ ലോകാൻ ഹിത്വാ ഗൃഹമധ്യം പ്രവിഷ്ടസ്തദാ ശിഷ്യാസ്തദൃഷ്ടാന്തവാക്യാർഥം പപ്രച്ഛുഃ|
18 Et il leur dit: Ainsi vous aussi, vous êtes sans intelligence? Ne comprenez-vous point que toute chose du dehors entrant dans l’homme, ne peut le souiller;
തസ്മാത് സ താൻ ജഗാദ യൂയമപി കിമേതാദൃഗബോധാഃ? കിമപി ദ്രവ്യം ബാഹ്യാദന്തരം പ്രവിശ്യ നരമമേധ്യം കർത്താം ന ശക്നോതി കഥാമിമാം കിം ന ബുധ്യധ്വേ?
19 Parce que cela n’entre point dans le cœur, mais va au ventre, et est jeté dans le lieu secret qui purifie tous les aliments?
തത് തദന്തർന പ്രവിശതി കിന്തു കുക്ഷിമധ്യം പ്രവിശതി ശേഷേ സർവ്വഭുക്തവസ്തുഗ്രാഹിണി ബഹിർദേശേ നിര്യാതി|
20 Mais, disait-il, ce qui sort de l’homme, c’est là ce qui souille l’homme;
അപരമപ്യവാദീദ് യന്നരാന്നിരേതി തദേവ നരമമേധ്യം കരോതി|
21 Car c’est du dedans, du cœur des hommes, que sortent les mauvaises pensées, les adultères, les fornications, les homicides,
യതോഽന്തരാദ് അർഥാൻ മാനവാനാം മനോഭ്യഃ കുചിന്താ പരസ്ത്രീവേശ്യാഗമനം
22 Les larcins, l’avarice, les méchancetés, la fraude, les impudicités, l’œil mauvais, le blasphème, l’orgueil, la folie.
നരവധശ്ചൗര്യ്യം ലോഭോ ദുഷ്ടതാ പ്രവഞ്ചനാ കാമുകതാ കുദൃഷ്ടിരീശ്വരനിന്ദാ ഗർവ്വസ്തമ ഇത്യാദീനി നിർഗച്ഛന്തി|
23 Toutes ces choses mauvaises viennent du dedans et souillent l’homme.
ഏതാനി സർവ്വാണി ദുരിതാന്യന്തരാദേത്യ നരമമേധ്യം കുർവ്വന്തി|
24 Partant ensuite de là, il s’en alla sur les confins de Tyr et de Sidon; et étant entré dans une maison, il voulait que personne ne le sût, mais il ne put demeurer caché;
അഥ സ ഉത്ഥായ തത്സ്ഥാനാത് സോരസീദോൻപുരപ്രദേശം ജഗാമ തത്ര കിമപി നിവേശനം പ്രവിശ്യ സർവ്വൈരജ്ഞാതഃ സ്ഥാതും മതിഞ്ചക്രേ കിന്തു ഗുപ്തഃ സ്ഥാതും ന ശശാക|
25 Car une femme dont la fille était possédée d’un esprit impur, sitôt qu’elle eut ouï dire qu’il était là, entra et se jeta à ses pieds.
യതഃ സുരഫൈനികീദേശീയയൂനാനീവംശോദ്ഭവസ്ത്രിയാഃ കന്യാ ഭൂതഗ്രസ്താസീത്| സാ സ്ത്രീ തദ്വാർത്താം പ്രാപ്യ തത്സമീപമാഗത്യ തച്ചരണയോഃ പതിത്വാ
26 C’était une femme païenne syro-phénicienne de nation. Et elle le priait de chasser le démon hors de sa fille.
സ്വകന്യാതോ ഭൂതം നിരാകർത്താം തസ്മിൻ വിനയം കൃതവതീ|
27 Jésus lui dit: Laissez d’abord rassasier les enfants; car il n’est pas bien de prendre le pain des enfants et de le jeter aux chiens.
കിന്തു യീശുസ്താമവദത് പ്രഥമം ബാലകാസ്തൃപ്യന്തു യതോ ബാലകാനാം ഖാദ്യം ഗൃഹീത്വാ കുക്കുരേഭ്യോ നിക്ഷേപോഽനുചിതഃ|
28 Mais elle répondit et lui dit: Il est vrai, Seigneur; cependant les petits chiens mangent sous la table les miettes des enfants.
തദാ സാ സ്ത്രീ തമവാദീത് ഭോഃ പ്രഭോ തത് സത്യം തഥാപി മഞ്ചാധഃസ്ഥാഃ കുക്കുരാ ബാലാനാം കരപതിതാനി ഖാദ്യഖണ്ഡാനി ഖാദന്തി|
29 Alors il lui dit: À cause de cette parole, allez; le démon est sorti de votre fille.
തതഃ സോഽകഥയദ് ഏതത്കഥാഹേതോഃ സകുശലാ യാഹി തവ കന്യാം ത്യക്ത്വാ ഭൂതോ ഗതഃ|
30 Et lorsqu’elle revint dans sa maison, elle trouva sa fille couchée sur son lit, et que le démon était sorti.
അഥ സാ സ്ത്രീ ഗൃഹം ഗത്വാ കന്യാം ഭൂതത്യക്താം ശയ്യാസ്ഥിതാം ദദർശ|
31 Quittant de nouveau les confins de Tyr, il vint par Sidon à la mer de Galilée, à travers le pays de la Décapole.
പുനശ്ച സ സോരസീദോൻപുരപ്രദേശാത് പ്രസ്ഥായ ദികാപലിദേശസ്യ പ്രാന്തരഭാഗേന ഗാലീൽജലധേഃ സമീപം ഗതവാൻ|
32 Or on lui amena un sourd-muet, et on le suppliait de lui imposer les mains.
തദാ ലോകൈരേകം ബധിരം കദ്വദഞ്ച നരം തന്നികടമാനീയ തസ്യ ഗാത്രേ ഹസ്തമർപയിതും വിനയഃ കൃതഃ|
33 Le tirant de la foule à l’écart, il lui mit les doigts dans les oreilles, et toucha sa langue avec de la salive;
തതോ യീശു ർലോകാരണ്യാത് തം നിർജനമാനീയ തസ്യ കർണയോങ്ഗുലീ ർദദൗ നിഷ്ഠീവം ദത്ത്വാ ച തജ്ജിഹ്വാം പസ്പർശ|
34 Puis levant les yeux au ciel, il soupira et dit: Ephphétha, c’est-à-dire, ouvre-toi.
അനന്തരം സ്വർഗം നിരീക്ഷ്യ ദീർഘം നിശ്വസ്യ തമവദത് ഇതഫതഃ അർഥാൻ മുക്തോ ഭൂയാത്|
35 Et aussitôt ses oreilles s’ouvrirent, et le lien de sa langue se rompit, et il parlait distinctement.
തതസ്തത്ക്ഷണം തസ്യ കർണൗ മുക്തൗ ജിഹ്വായാശ്ച ജാഡ്യാപഗമാത് സ സുസ്പഷ്ടവാക്യമകഥയത്|
36 Cependant il leur défendit de le dire à personne. Mais plus il le leur défendait, plus ils le publiaient,
അഥ സ താൻ വാഢമിത്യാദിദേശ യൂയമിമാം കഥാം കസ്മൈചിദപി മാ കഥയത, കിന്തു സ യതി ന്യഷേധത് തേ തതി ബാഹുല്യേന പ്രാചാരയൻ;
37 Et plus ils étaient dans l’admiration, disant: Il a bien fait toutes choses; il a fait entendre les sourds et parler les muets.
തേഽതിചമത്കൃത്യ പരസ്പരം കഥയാമാസുഃ സ ബധിരായ ശ്രവണശക്തിം മൂകായ ച കഥനശക്തിം ദത്ത്വാ സർവ്വം കർമ്മോത്തമരൂപേണ ചകാര|
