Marc 6
1 Étant parti de là, il s’en alla dans son pays, et ses disciples le suivirent.
ಅನನ್ತರಂ ಸ ತತ್ಸ್ಥಾನಾತ್ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ ಸ್ವಪ್ರದೇಶಮಾಗತಃ ಶಿಷ್ಯಾಶ್ಚ ತತ್ಪಶ್ಚಾದ್ ಗತಾಃ|
2 Or un jour de sabbat étant venu, il commença à enseigner dans la synagogue, et beaucoup, l’entendant, étaient dans l’admiration de sa doctrine, disant: D’où lui viennent toutes ces choses? quelle est cette sagesse qui lui a été donnée? et ces merveilles si surprenantes qui se font par ses mains?
ಅಥ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಸತಿ ಸ ಭಜನಗೃಹೇ ಉಪದೇಷ್ಟುಮಾರಬ್ಧವಾನ್ ತತೋಽನೇಕೇ ಲೋಕಾಸ್ತತ್ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ವಿಸ್ಮಿತ್ಯ ಜಗದುಃ, ಅಸ್ಯ ಮನುಜಸ್ಯ ಈದೃಶೀ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಕ್ರಿಯಾ ಕಸ್ಮಾಜ್ ಜಾತಾ? ತಥಾ ಸ್ವಕರಾಭ್ಯಾಮ್ ಇತ್ಥಮದ್ಭುತಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕರ್ತ್ತಾಮ್ ಏತಸ್ಮೈ ಕಥಂ ಜ್ಞಾನಂ ದತ್ತಮ್?
3 N’est-ce pas là ce charpentier, fils de Marie, frère de Jacques et de Joseph, de Jude et de Simon? et ses sœurs ne sont-elles pas ici parmi nous? Et ils se scandalisaient de lui.
ಕಿಮಯಂ ಮರಿಯಮಃ ಪುತ್ರಸ್ತಜ್ಞಾ ನೋ? ಕಿಮಯಂ ಯಾಕೂಬ್-ಯೋಸಿ-ಯಿಹುದಾ-ಶಿಮೋನಾಂ ಭ್ರಾತಾ ನೋ? ಅಸ್ಯ ಭಗಿನ್ಯಃ ಕಿಮಿಹಾಸ್ಮಾಭಿಃ ಸಹ ನೋ? ಇತ್ಥಂ ತೇ ತದರ್ಥೇ ಪ್ರತ್ಯೂಹಂ ಗತಾಃ|
4 Mais Jésus leur disait: Un prophète n’est sans honneur que dans sa patrie, dans sa maison et dans sa famille.
ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತೇಭ್ಯೋಽಕಥಯತ್ ಸ್ವದೇಶಂ ಸ್ವಕುಟುಮ್ಬಾನ್ ಸ್ವಪರಿಜನಾಂಶ್ಚ ವಿನಾ ಕುತ್ರಾಪಿ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದೀ ಅಸತ್ಕೃತೋ ನ ಭವತಿ|
5 Et il ne put faire là aucun miracle, si ce n’est qu’il guérit quelques malades en leur imposant les mains.
ಅಪರಞ್ಚ ತೇಷಾಮಪ್ರತ್ಯಯಾತ್ ಸ ವಿಸ್ಮಿತಃ ಕಿಯತಾಂ ರೋಗಿಣಾಂ ವಪುಃಷು ಹಸ್ತಮ್ ಅರ್ಪಯಿತ್ವಾ ಕೇವಲಂ ತೇಷಾಮಾರೋಗ್ಯಕರಣಾದ್ ಅನ್ಯತ್ ಕಿಮಪಿ ಚಿತ್ರಕಾರ್ಯ್ಯಂ ಕರ್ತ್ತಾಂ ನ ಶಕ್ತಃ|
6 Et il s’étonnait de leur incrédulité; il parcourait toutefois les villages d’alentour et il y enseignait.
ಅಥ ಸ ಚತುರ್ದಿಕ್ಸ್ಥ ಗ್ರಾಮಾನ್ ಭ್ರಮಿತ್ವಾ ಉಪದಿಷ್ಟವಾನ್
7 Or il appela les douze et commença à les envoyer deux à deux, et il leur donna puissance sur les esprits impurs.
ದ್ವಾದಶಶಿಷ್ಯಾನ್ ಆಹೂಯ ಅಮೇಧ್ಯಭೂತಾನ್ ವಶೀಕರ್ತ್ತಾಂ ಶಕ್ತಿಂ ದತ್ತ್ವಾ ತೇಷಾಂ ದ್ವೌ ದ್ವೌ ಜನೋ ಪ್ರೇಷಿತವಾನ್|
8 Et il leur commanda de ne rien prendre pour le chemin qu’un bâton: ni sac, ni pain, ni argent dans leur ceinture;
ಪುನರಿತ್ಯಾದಿಶದ್ ಯೂಯಮ್ ಏಕೈಕಾಂ ಯಷ್ಟಿಂ ವಿನಾ ವಸ್ತ್ರಸಂಪುಟಃ ಪೂಪಃ ಕಟಿಬನ್ಧೇ ತಾಮ್ರಖಣ್ಡಞ್ಚ ಏಷಾಂ ಕಿಮಪಿ ಮಾ ಗ್ರಹ್ಲೀತ,
9 Mais de chausser leurs sandales et de ne point se munir de deux tuniques.
ಮಾರ್ಗಯಾತ್ರಾಯೈ ಪಾದೇಷೂಪಾನಹೌ ದತ್ತ್ವಾ ದ್ವೇ ಉತ್ತರೀಯೇ ಮಾ ಪರಿಧದ್ವ್ವಂ|
10 Et il leur dit: Quelque part que vous alliez, étant entrés dans une maison, demeurez-y jusqu’à ce que vous sortiez de ce lieu-là.
ಅಪರಮಪ್ಯುಕ್ತಂ ತೇನ ಯೂಯಂ ಯಸ್ಯಾಂ ಪುರ್ಯ್ಯಾಂ ಯಸ್ಯ ನಿವೇಶನಂ ಪ್ರವೇಕ್ಷ್ಯಥ ತಾಂ ಪುರೀಂ ಯಾವನ್ನ ತ್ಯಕ್ಷ್ಯಥ ತಾವತ್ ತನ್ನಿವೇಶನೇ ಸ್ಥಾಸ್ಯಥ|
11 Et quant à ceux qui ne vous recevront point et ne vous écouteront point, lorsque vous sortirez de là, secouez la poussière de vos pieds en témoignage contre eux.
ತತ್ರ ಯದಿ ಕೇಪಿ ಯುಷ್ಮಾಕಮಾತಿಥ್ಯಂ ನ ವಿದಧತಿ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕಥಾಶ್ಚ ನ ಶೃಣ್ವನ್ತಿ ತರ್ಹಿ ತತ್ಸ್ಥಾನಾತ್ ಪ್ರಸ್ಥಾನಸಮಯೇ ತೇಷಾಂ ವಿರುದ್ಧಂ ಸಾಕ್ಷ್ಯಂ ದಾತುಂ ಸ್ವಪಾದಾನಾಸ್ಫಾಲ್ಯ ರಜಃ ಸಮ್ಪಾತಯತ; ಅಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಯಥಾರ್ಥಂ ವಚ್ಮಿ ವಿಚಾರದಿನೇ ತನ್ನಗರಸ್ಯಾವಸ್ಥಾತಃ ಸಿದೋಮಾಮೋರಯೋ ರ್ನಗರಯೋರವಸ್ಥಾ ಸಹ್ಯತರಾ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
12 Etant donc partis, ils prêchaient qu’on fît pénitence;
ಅಥ ತೇ ಗತ್ವಾ ಲೋಕಾನಾಂ ಮನಃಪರಾವರ್ತ್ತನೀಃ ಕಥಾ ಪ್ರಚಾರಿತವನ್ತಃ|
13 Chassaient beaucoup de démons, oignaient d’huile beaucoup de malades et les guérissaient.
ಏವಮನೇಕಾನ್ ಭೂತಾಂಶ್ಚ ತ್ಯಾಜಿತವನ್ತಸ್ತಥಾ ತೈಲೇನ ಮರ್ದ್ದಯಿತ್ವಾ ಬಹೂನ್ ಜನಾನರೋಗಾನಕಾರ್ಷುಃ|
14 Or le roi Hérode entendit parler de Jésus (car son nom s’était répandu), et il disait: Jean-Baptiste est ressuscité d’entre les morts, et c’est pour cela que des miracles s’opèrent par lui.
ಇತ್ಥಂ ತಸ್ಯ ಸುಖ್ಯಾತಿಶ್ಚತುರ್ದಿಶೋ ವ್ಯಾಪ್ತಾ ತದಾ ಹೇರೋದ್ ರಾಜಾ ತನ್ನಿಶಮ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್, ಯೋಹನ್ ಮಜ್ಜಕಃ ಶ್ಮಶಾನಾದ್ ಉತ್ಥಿತ ಅತೋಹೇತೋಸ್ತೇನ ಸರ್ವ್ವಾ ಏತಾ ಅದ್ಭುತಕ್ರಿಯಾಃ ಪ್ರಕಾಶನ್ತೇ|
15 Mais d’autres disaient: C’est Élie. Et d’autres: C’est un prophète, semblable à un des prophètes.
ಅನ್ಯೇಽಕಥಯನ್ ಅಯಮ್ ಏಲಿಯಃ, ಕೇಪಿ ಕಥಿತವನ್ತ ಏಷ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದೀ ಯದ್ವಾ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಾಂ ಸದೃಶ ಏಕೋಯಮ್|
16 Ce qu’ayant entendu, Hérode dit: Ce Jean que j’ai décapité est ressuscité d’entre les morts,
ಕಿನ್ತು ಹೇರೋದ್ ಇತ್ಯಾಕರ್ಣ್ಯ ಭಾಷಿತವಾನ್ ಯಸ್ಯಾಹಂ ಶಿರಶ್ಛಿನ್ನವಾನ್ ಸ ಏವ ಯೋಹನಯಂ ಸ ಶ್ಮಶಾನಾದುದತಿಷ್ಠತ್|
17 Car Hérode lui-même avait envoyé prendre Jean, et l’avait retenu, chargé de fers, en prison, à cause d’Hérodiade, qu’il avait épousée, quoique femme de Philippe, son frère.
ಪೂರ್ವ್ವಂ ಸ್ವಭ್ರಾತುಃ ಫಿಲಿಪಸ್ಯ ಪತ್ನ್ಯಾ ಉದ್ವಾಹಂ ಕೃತವನ್ತಂ ಹೇರೋದಂ ಯೋಹನವಾದೀತ್ ಸ್ವಭಾತೃವಧೂ ರ್ನ ವಿವಾಹ್ಯಾ|
18 Parce que Jean disait à Hérode: Il ne t’est pas permis d’avoir la femme de ton frère.
ಅತಃ ಕಾರಣಾತ್ ಹೇರೋದ್ ಲೋಕಂ ಪ್ರಹಿತ್ಯ ಯೋಹನಂ ಧೃತ್ವಾ ಬನ್ಧನಾಲಯೇ ಬದ್ಧವಾನ್|
19 Or Hérodiade lui tendait des pièges, et voulait le faire périr; mais elle ne le pouvait pas.
ಹೇರೋದಿಯಾ ತಸ್ಮೈ ಯೋಹನೇ ಪ್ರಕುಪ್ಯ ತಂ ಹನ್ತುಮ್ ಐಚ್ಛತ್ ಕಿನ್ತು ನ ಶಕ್ತಾ,
20 Hérode, en effet, craignait Jean, sachant que c’était un homme juste et saint; il le protégeait, faisait beaucoup de choses d’après ses avis, et l’écoutait volontiers.
ಯಸ್ಮಾದ್ ಹೇರೋದ್ ತಂ ಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಂ ಸತ್ಪುರುಷಞ್ಚ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಸಮ್ಮನ್ಯ ರಕ್ಷಿತವಾನ್; ತತ್ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ತದನುಸಾರೇಣ ಬಹೂನಿ ಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಕೃತವಾನ್ ಹೃಷ್ಟಮನಾಸ್ತದುಪದೇಶಂ ಶ್ರುತವಾಂಶ್ಚ|
21 Mais un jour opportun arriva, le jour de la naissance d’Hérode, où il fit un festin aux grands de sa cour, et aux tribuns, et aux principaux de la Galilée.
ಕಿನ್ತು ಹೇರೋದ್ ಯದಾ ಸ್ವಜನ್ಮದಿನೇ ಪ್ರಧಾನಲೋಕೇಭ್ಯಃ ಸೇನಾನೀಭ್ಯಶ್ಚ ಗಾಲೀಲ್ಪ್ರದೇಶೀಯಶ್ರೇಷ್ಠಲೋಕೇಭ್ಯಶ್ಚ ರಾತ್ರೌ ಭೋಜ್ಯಮೇಕಂ ಕೃತವಾನ್
22 Or la fille d’Hérodiade même étant entrée, et ayant dansé et plu à Hérode, et à ceux qui étaient à table avec lui, le roi dit à la jeune fille: Demandez ce que vous voudrez, et je vous le donnerai.
ತಸ್ಮಿನ್ ಶುಭದಿನೇ ಹೇರೋದಿಯಾಯಾಃ ಕನ್ಯಾ ಸಮೇತ್ಯ ತೇಷಾಂ ಸಮಕ್ಷಂ ಸಂನೃತ್ಯ ಹೇರೋದಸ್ತೇನ ಸಹೋಪವಿಷ್ಟಾನಾಞ್ಚ ತೋಷಮಜೀಜನತ್ ತತಾ ನೃಪಃ ಕನ್ಯಾಮಾಹ ಸ್ಮ ಮತ್ತೋ ಯದ್ ಯಾಚಸೇ ತದೇವ ತುಭ್ಯಂ ದಾಸ್ಯೇ|
23 Et il lui jura, disant: Tout ce que vous demanderez je vous le donnerai, fût-ce la moitié de mon royaume.
ಶಪಥಂ ಕೃತ್ವಾಕಥಯತ್ ಚೇದ್ ರಾಜ್ಯಾರ್ದ್ಧಮಪಿ ಯಾಚಸೇ ತದಪಿ ತುಭ್ಯಂ ದಾಸ್ಯೇ|
24 Lorsqu’elle fut sortie, elle dit à sa mère: Que demanderai-je? Et sa mère répondit: La tête de Jean-Baptiste.
ತತಃ ಸಾ ಬಹಿ ರ್ಗತ್ವಾ ಸ್ವಮಾತರಂ ಪಪ್ರಚ್ಛ ಕಿಮಹಂ ಯಾಚಿಷ್ಯೇ? ತದಾ ಸಾಕಥಯತ್ ಯೋಹನೋ ಮಜ್ಜಕಸ್ಯ ಶಿರಃ|
25 Aussitôt s’étant rendue en grande hâte près du roi, elle fit sa demande, disant: Je veux que vous me donniez à l’instant, dans un bassin, la tête de Jean-Baptiste.
ಅಥ ತೂರ್ಣಂ ಭೂಪಸಮೀಪಮ್ ಏತ್ಯ ಯಾಚಮಾನಾವದತ್ ಕ್ಷಣೇಸ್ಮಿನ್ ಯೋಹನೋ ಮಜ್ಜಕಸ್ಯ ಶಿರಃ ಪಾತ್ರೇ ನಿಧಾಯ ದೇಹಿ, ಏತದ್ ಯಾಚೇಽಹಂ|
26 Le roi fut contristé; cependant, à cause de son serment, et à cause de ceux qui étaient à table avec lui, il ne voulut pas la contrarier.
ತಸ್ಮಾತ್ ಭೂಪೋಽತಿದುಃಖಿತಃ, ತಥಾಪಿ ಸ್ವಶಪಥಸ್ಯ ಸಹಭೋಜಿನಾಞ್ಚಾನುರೋಧಾತ್ ತದನಙ್ಗೀಕರ್ತ್ತುಂ ನ ಶಕ್ತಃ|
27 Aussi ayant envoyé un de ses gardes, il lui ordonna d’apporter la tête de Jean dans un bassin. Et le garde le décapita dans la prison;
ತತ್ಕ್ಷಣಂ ರಾಜಾ ಘಾತಕಂ ಪ್ರೇಷ್ಯ ತಸ್ಯ ಶಿರ ಆನೇತುಮಾದಿಷ್ಟವಾನ್|
28 Et apportant sa tête dans un bassin, il la donna à la jeune fille, et la jeune fille la donna à sa mère.
ತತಃ ಸ ಕಾರಾಗಾರಂ ಗತ್ವಾ ತಚ್ಛಿರಶ್ಛಿತ್ವಾ ಪಾತ್ರೇ ನಿಧಾಯಾನೀಯ ತಸ್ಯೈ ಕನ್ಯಾಯೈ ದತ್ತವಾನ್ ಕನ್ಯಾ ಚ ಸ್ವಮಾತ್ರೇ ದದೌ|
29 Ce qu’ayant appris, ses disciples vinrent, prirent son corps, et le déposèrent dans un tombeau.
ಅನನತರಂ ಯೋಹನಃ ಶಿಷ್ಯಾಸ್ತದ್ವಾರ್ತ್ತಾಂ ಪ್ರಾಪ್ಯಾಗತ್ಯ ತಸ್ಯ ಕುಣಪಂ ಶ್ಮಶಾನೇಽಸ್ಥಾಪಯನ್|
30 Or les apôtres s’étant rassemblés auprès de Jésus, lui rendirent compte de tout ce qu’ils avaient fait et enseigné.
ಅಥ ಪ್ರೇಷಿತಾ ಯೀಶೋಃ ಸನ್ನಿಧೌ ಮಿಲಿತಾ ಯದ್ ಯಚ್ ಚಕ್ರುಃ ಶಿಕ್ಷಯಾಮಾಸುಶ್ಚ ತತ್ಸರ್ವ್ವವಾರ್ತ್ತಾಸ್ತಸ್ಮೈ ಕಥಿತವನ್ತಃ|
31 Et il leur dit: Venez à l’écart en un lieu désert, et vous vous reposerez un peu. Car ceux qui allaient et venaient étaient si nombreux, qu’ils n’avaient pas même le temps de manger.
ಸ ತಾನುವಾಚ ಯೂಯಂ ವಿಜನಸ್ಥಾನಂ ಗತ್ವಾ ವಿಶ್ರಾಮ್ಯತ ಯತಸ್ತತ್ಸನ್ನಿಧೌ ಬಹುಲೋಕಾನಾಂ ಸಮಾಗಮಾತ್ ತೇ ಭೋಕ್ತುಂ ನಾವಕಾಶಂ ಪ್ರಾಪ್ತಾಃ|
32 Ainsi, montant dans la barque, ils se retirèrent à l’écart, dans un lieu désert.
ತತಸ್ತೇ ನಾವಾ ವಿಜನಸ್ಥಾನಂ ಗುಪ್ತಂ ಗಗ್ಮುಃ|
33 Mais beaucoup de gens les ayant vus partir et ayant connu leur dessein, y accoururent à pied de toutes les villes, et y arrivèrent avant eux.
ತತೋ ಲೋಕನಿವಹಸ್ತೇಷಾಂ ಸ್ಥಾನಾನ್ತರಯಾನಂ ದದರ್ಶ, ಅನೇಕೇ ತಂ ಪರಿಚಿತ್ಯ ನಾನಾಪುರೇಭ್ಯಃ ಪದೈರ್ವ್ರಜಿತ್ವಾ ಜವೇನ ತೈಷಾಮಗ್ರೇ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪ ಉಪತಸ್ಥುಃ|
34 Ainsi, en débarquant, Jésus vit une grande multitude, et il en eut compassion, parce qu’ils étaient comme des brebis qui n’ont point de pasteurs, et il commença à leur enseigner beaucoup de choses.
ತದಾ ಯೀಶು ರ್ನಾವೋ ಬಹಿರ್ಗತ್ಯ ಲೋಕಾರಣ್ಯಾನೀಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತೇಷು ಕರುಣಾಂ ಕೃತವಾನ್ ಯತಸ್ತೇಽರಕ್ಷಕಮೇಷಾ ಇವಾಸನ್ ತದಾ ಸ ತಾನ ನಾನಾಪ್ರಸಙ್ಗಾನ್ ಉಪದಿಷ್ಟವಾನ್|
35 Et comme déjà l’heure était fort avancée, ses disciples s’approchèrent, disant: Ce lieu est désert et il est déjà tard;
ಅಥ ದಿವಾನ್ತೇ ಸತಿ ಶಿಷ್ಯಾ ಏತ್ಯ ಯೀಶುಮೂಚಿರೇ, ಇದಂ ವಿಜನಸ್ಥಾನಂ ದಿನಞ್ಚಾವಸನ್ನಂ|
36 Renvoyez-les afin qu’ils aillent dans les villages et les bourgs voisins acheter de quoi manger.
ಲೋಕಾನಾಂ ಕಿಮಪಿ ಖಾದ್ಯಂ ನಾಸ್ತಿ, ಅತಶ್ಚತುರ್ದಿಕ್ಷು ಗ್ರಾಮಾನ್ ಗನ್ತುಂ ಭೋಜ್ಯದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಕ್ರೇತುಞ್ಚ ಭವಾನ್ ತಾನ್ ವಿಸೃಜತು|
37 Mais leur répondant, il dit: Donnez-leur vous mêmes à manger. Et ils lui repartirent: Irons-nous donc acheter pour deux cents deniers de pain afin de leur donner à manger?
ತದಾ ಸ ತಾನುವಾಚ ಯೂಯಮೇವ ತಾನ್ ಭೋಜಯತ; ತತಸ್ತೇ ಜಗದು ರ್ವಯಂ ಗತ್ವಾ ದ್ವಿಶತಸಂಖ್ಯಕೈ ರ್ಮುದ್ರಾಪಾದೈಃ ಪೂಪಾನ್ ಕ್ರೀತ್ವಾ ಕಿಂ ತಾನ್ ಭೋಜಯಿಷ್ಯಾಮಃ?
38 Alors il leur demanda: Combien avez vous de pains? Allez et voyez. Et lorsqu’ils eurent regardé, ils dirent: Cinq pains et deux poissons.
ತದಾ ಸ ತಾನ್ ಪೃಷ್ಠವಾನ್ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸನ್ನಿಧೌ ಕತಿ ಪೂಪಾ ಆಸತೇ? ಗತ್ವಾ ಪಶ್ಯತ; ತತಸ್ತೇ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತಮವದನ್ ಪಞ್ಚ ಪೂಪಾ ದ್ವೌ ಮತ್ಸ್ಯೌ ಚ ಸನ್ತಿ|
39 Il leur commanda donc de les faire tous asseoir par groupes sur l’herbe verte.
ತದಾ ಸ ಲೋಕಾನ್ ಶಸ್ಪೋಪರಿ ಪಂಕ್ತಿಭಿರುಪವೇಶಯಿತುಮ್ ಆದಿಷ್ಟವಾನ್,
40 Et ils s’assirent par groupes de cent et de cinquante.
ತತಸ್ತೇ ಶತಂ ಶತಂ ಜನಾಃ ಪಞ್ಚಾಶತ್ ಪಞ್ಚಾಶಜ್ಜನಾಶ್ಚ ಪಂಕ್ತಿಭಿ ರ್ಭುವಿ ಸಮುಪವಿವಿಶುಃ|
41 Alors il prit les cinq pains et les deux poissons, et, levant les yeux au ciel, il les bénit; puis il rompit les pains, et les donna à ses disciples pour les mettre devant la multitude, et il partagea les deux poissons entre tous.
ಅಥ ಸ ತಾನ್ ಪಞ್ಚಪೂಪಾನ್ ಮತ್ಸ್ಯದ್ವಯಞ್ಚ ಧೃತ್ವಾ ಸ್ವರ್ಗಂ ಪಶ್ಯನ್ ಈಶ್ವರಗುಣಾನ್ ಅನ್ವಕೀರ್ತ್ತಯತ್ ತಾನ್ ಪೂಪಾನ್ ಭಂಕ್ತ್ವಾ ಲೋಕೇಭ್ಯಃ ಪರಿವೇಷಯಿತುಂ ಶಿಷ್ಯೇಭ್ಯೋ ದತ್ತವಾನ್ ದ್ವಾ ಮತ್ಸ್ಯೌ ಚ ವಿಭಜ್ಯ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯೋ ದತ್ತವಾನ್|
42 Ils en mangèrent, et ils furent rassasiés.
ತತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಭುಕ್ತ್ವಾತೃಪ್ಯನ್|
43 Et ses disciples emportèrent les restes, douze paniers pleins de morceaux et une partie des poissons.
ಅನನ್ತರಂ ಶಿಷ್ಯಾ ಅವಶಿಷ್ಟೈಃ ಪೂಪೈ ರ್ಮತ್ಸ್ಯೈಶ್ಚ ಪೂರ್ಣಾನ್ ದ್ವದಶ ಡಲ್ಲಕಾನ್ ಜಗೃಹುಃ|
44 Or ceux qui mangèrent étaient au nombre de cinq mille hommes.
ತೇ ಭೋಕ್ತಾರಃ ಪ್ರಾಯಃ ಪಞ್ಚ ಸಹಸ್ರಾಣಿ ಪುರುಷಾ ಆಸನ್|
45 Et aussitôt il fit monter ses disciples dans la barque, pour le précéder de l’autre côté de la mer, à Bethsaïde, pendant que lui-même renverrait le peuple.
ಅಥ ಸ ಲೋಕಾನ್ ವಿಸೃಜನ್ನೇವ ನಾವಮಾರೋಢುಂ ಸ್ವಸ್ಮಾದಗ್ರೇ ಪಾರೇ ಬೈತ್ಸೈದಾಪುರಂ ಯಾತುಞ್ಚ ಶ್ಷ್ಯಿನ್ ವಾಢಮಾದಿಷ್ಟವಾನ್|
46 Et après qu’il l’eut renvoyé, il s’en alla sur la montagne pour prier.
ತದಾ ಸ ಸರ್ವ್ವಾನ್ ವಿಸೃಜ್ಯ ಪ್ರಾರ್ಥಯಿತುಂ ಪರ್ವ್ವತಂ ಗತಃ|
47 Lorsqu’il fut soir, la barque se trouvait au milieu de la mer, et Jésus seul à terre.
ತತಃ ಸನ್ಧ್ಯಾಯಾಂ ಸತ್ಯಾಂ ನೌಃ ಸಿನ್ಧುಮಧ್ಯ ಉಪಸ್ಥಿತಾ ಕಿನ್ತು ಸ ಏಕಾಕೀ ಸ್ಥಲೇ ಸ್ಥಿತಃ|
48 Et voyant ses disciples qui se fatiguaient à ramer (car le vent leur était contraire), vers la quatrième veille de la nuit, il vint à eux, marchant sur la mer; et il voulait les devancer.
ಅಥ ಸಮ್ಮುಖವಾತವಹನಾತ್ ಶಿಷ್ಯಾ ನಾವಂ ವಾಹಯಿತ್ವಾ ಪರಿಶ್ರಾನ್ತಾ ಇತಿ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಸ ನಿಶಾಚತುರ್ಥಯಾಮೇ ಸಿನ್ಧೂಪರಿ ಪದ್ಭ್ಯಾಂ ವ್ರಜನ್ ತೇಷಾಂ ಸಮೀಪಮೇತ್ಯ ತೇಷಾಮಗ್ರೇ ಯಾತುಮ್ ಉದ್ಯತಃ|
49 Mais eux, dès qu’ils l’aperçurent marchant sur la mer, crurent que c’était un fantôme, et jetèrent un grand cri.
ಕಿನ್ತು ಶಿಷ್ಯಾಃ ಸಿನ್ಧೂಪರಿ ತಂ ವ್ರಜನ್ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಭೂತಮನುಮಾಯ ರುರುವುಃ,
50 Car tous le virent, et ils furent épouvantés. Mais aussitôt il leur parla, et leur dit: Rassurez-vous, c’est moi; ne craignez point.
ಯತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ವ್ಯಾಕುಲಿತಾಃ| ಅತಏವ ಯೀಶುಸ್ತತ್ಕ್ಷಣಂ ತೈಃ ಸಹಾಲಪ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್, ಸುಸ್ಥಿರಾ ಭೂತ, ಅಯಮಹಂ ಮಾ ಭೈಷ್ಟ|
51 Et il monta avec eux dans la barque, et le vent cessa, et leur stupeur en devint plus grande:
ಅಥ ನೌಕಾಮಾರುಹ್ಯ ತಸ್ಮಿನ್ ತೇಷಾಂ ಸನ್ನಿಧಿಂ ಗತೇ ವಾತೋ ನಿವೃತ್ತಃ; ತಸ್ಮಾತ್ತೇ ಮನಃಸು ವಿಸ್ಮಿತಾ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಂ ಮೇನಿರೇ|
52 Car il n’avaient pas compris ce qui s’était fait à l’égard des pains, parce que leur cœur était aveuglé.
ಯತಸ್ತೇ ಮನಸಾಂ ಕಾಠಿನ್ಯಾತ್ ತತ್ ಪೂಪೀಯಮ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಂ ಕರ್ಮ್ಮ ನ ವಿವಿಕ್ತವನ್ತಃ|
53 Et, après avoir traversé la mer, ils vinrent vers la terre de Génézareth et y abordèrent.
ಅಥ ತೇ ಪಾರಂ ಗತ್ವಾ ಗಿನೇಷರತ್ಪ್ರದೇಶಮೇತ್ಯ ತಟ ಉಪಸ್ಥಿತಾಃ|
54 Et dès qu’ils furent sortis de la barque, les gens du pays reconnurent Jésus.
ತೇಷು ನೌಕಾತೋ ಬಹಿರ್ಗತೇಷು ತತ್ಪ್ರದೇಶೀಯಾ ಲೋಕಾಸ್ತಂ ಪರಿಚಿತ್ಯ
55 Et parcourant toute la contrée, ils commencèrent à lui apporter de tous côtés, dans leurs grabats, les malades, là où ils entendaient dire qu’il était.
ಚತುರ್ದಿಕ್ಷು ಧಾವನ್ತೋ ಯತ್ರ ಯತ್ರ ರೋಗಿಣೋ ನರಾ ಆಸನ್ ತಾನ್ ಸರ್ವ್ವಾನ ಖಟ್ವೋಪರಿ ನಿಧಾಯ ಯತ್ರ ಕುತ್ರಚಿತ್ ತದ್ವಾರ್ತ್ತಾಂ ಪ್ರಾಪುಃ ತತ್ ಸ್ಥಾನಮ್ ಆನೇತುಮ್ ಆರೇಭಿರೇ|
56 Et partout où il entrait, dans les bourgs, dans les villages ou dans les villes, on mettait les malades sur les places publiques, et on le suppliait de les laisser seulement toucher la frange de son vêtement; et tous ceux qui le touchaient étaient guéris.
ತಥಾ ಯತ್ರ ಯತ್ರ ಗ್ರಾಮೇ ಯತ್ರ ಯತ್ರ ಪುರೇ ಯತ್ರ ಯತ್ರ ಪಲ್ಲ್ಯಾಞ್ಚ ತೇನ ಪ್ರವೇಶಃ ಕೃತಸ್ತದ್ವರ್ತ್ಮಮಧ್ಯೇ ಲೋಕಾಃ ಪೀಡಿತಾನ್ ಸ್ಥಾಪಯಿತ್ವಾ ತಸ್ಯ ಚೇಲಗ್ರನ್ಥಿಮಾತ್ರಂ ಸ್ಪ್ರಷ್ಟುಮ್ ತೇಷಾಮರ್ಥೇ ತದನುಜ್ಞಾಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯನ್ತಃ ಯಾವನ್ತೋ ಲೋಕಾಃ ಪಸ್ಪೃಶುಸ್ತಾವನ್ತ ಏವ ಗದಾನ್ಮುಕ್ತಾಃ|
