Marc 15
1 Dès le matin, les princes des prêtres s’étant assemblés avec les anciens, et les scribes, et tout le conseil, ils lièrent Jésus, l’emmenèrent et le livrèrent à Pilate.
അഥ പ്രഭാതേ സതി പ്രധാനയാജകാഃ പ്രാഞ്ച ഉപാധ്യായാഃ സർവ്വേ മന്ത്രിണശ്ച സഭാം കൃത്വാ യീശും ബന്ധയിത്വ പീലാതാഖ്യസ്യ ദേശാധിപതേഃ സവിധം നീത്വാ സമർപയാമാസുഃ|
2 Et Pilate l’interrogea: Es-tu le roi des Juifs? Jésus lui répondant, lui dit: Tu le dis.
തദാ പീലാതസ്തം പൃഷ്ടവാൻ ത്വം കിം യിഹൂദീയലോകാനാം രാജാ? തതഃ സ പ്രത്യുക്തവാൻ സത്യം വദസി|
3 Et les princes des prêtres portaient contre lui beaucoup d’accusations.
അപരം പ്രധാനയാജകാസ്തസ്യ ബഹുഷു വാക്യേഷു ദോഷമാരോപയാഞ്ചക്രുഃ കിന്തു സ കിമപി ന പ്രത്യുവാച|
4 Pilate l’interrogea de nouveau, disant: Tu ne réponds rien? Vois de combien de choses ils t’accusent.
തദാനീം പീലാതസ്തം പുനഃ പപ്രച്ഛ ത്വം കിം നോത്തരയസി? പശ്യൈതേ ത്വദ്വിരുദ്ധം കതിഷു സാധ്യേഷു സാക്ഷം ദദതി|
5 Mais Jésus ne répondit pas davantage, de sorte que Pilate en était étonné.
കന്തു യീശുസ്തദാപി നോത്തരം ദദൗ തതഃ പീലാത ആശ്ചര്യ്യം ജഗാമ|
6 Or à un des jours de la fête, il avait coutume de remettre au peuple un des prisonniers, celui qu’ils demandaient.
അപരഞ്ച കാരാബദ്ധേ കസ്തിംശ്ചിത് ജനേ തന്മഹോത്സവകാലേ ലോകൈ ര്യാചിതേ ദേശാധിപതിസ്തം മോചയതി|
7 Il y avait alors un nommé Barabbas qui avait été mis en prison avec d’autres séditieux, et qui avait commis un meurtre dans la sédition.
യേ ച പൂർവ്വമുപപ്ലവമകാർഷുരുപപ്ലവേ വധമപി കൃതവന്തസ്തേഷാം മധ്യേ തദാനോം ബരബ്ബാനാമക ഏകോ ബദ്ധ ആസീത്|
8 Le peuple étant donc monté devant le prétoire, commença à demander ce qu’il leur accordait toujours.
അതോ ഹേതോഃ പൂർവ്വാപരീയാം രീതികഥാം കഥയിത്വാ ലോകാ ഉച്ചൈരുവന്തഃ പീലാതസ്യ സമക്ഷം നിവേദയാമാസുഃ|
9 Pilate leur répondant, dit: Voulez-vous que je vous délivre le roi des Juifs?
തദാ പീലാതസ്താനാചഖ്യൗ തർഹി കിം യിഹൂദീയാനാം രാജാനം മോചയിഷ്യാമി? യുഷ്മാഭിഃ കിമിഷ്യതേ?
10 Car il savait que c’était par envie que les princes des prêtres l’avaient livré.
യതഃ പ്രധാനയാജകാ ഈർഷ്യാത ഏവ യീശും സമാർപയന്നിതി സ വിവേദ|
11 Mais les pontifes excitèrent le peuple à demander qu’il leur délivrât plutôt Barabbas.
കിന്തു യഥാ ബരബ്ബാം മോചയതി തഥാ പ്രാർഥയിതും പ്രധാനയാജകാ ലോകാൻ പ്രവർത്തയാമാസുഃ|
12 Pilate répondant encore, leur dit: Que voulez-vous donc que je fasse du roi des Juifs?
അഥ പീലാതഃ പുനഃ പൃഷ്ടവാൻ തർഹി യം യിഹൂദീയാനാം രാജേതി വദഥ തസ്യ കിം കരിഷ്യാമി യുഷ്മാഭിഃ കിമിഷ്യതേ?
13 Mais de nouveau ils crièrent: Crucifiez-le!
തദാ തേ പുനരപി പ്രോച്ചൈഃ പ്രോചുസ്തം ക്രുശേ വേധയ|
14 Pilate, cependant, leur disait: Mais quel mal a-t-il fait? Et eux criaient encore plus: Crucifiez-le!
തസ്മാത് പീലാതഃ കഥിതവാൻ കുതഃ? സ കിം കുകർമ്മ കൃതവാൻ? കിന്തു തേ പുനശ്ച രുവന്തോ വ്യാജഹ്രുസ്തം ക്രുശേ വേധയ|
15 Pilate donc, voulant complaire au peuple, leur remit Barabbas, et il leur livra Jésus déchiré de verges, pour être crucifié.
തദാ പീലാതഃ സർവ്വാല്ലോകാൻ തോഷയിതുമിച്ഛൻ ബരബ്ബാം മോചയിത്വാ യീശും കശാഭിഃ പ്രഹൃത്യ ക്രുശേ വേദ്ധും തം സമർപയാമ്ബഭൂവ|
16 Or les soldats le conduisirent dans la cour du prétoire, et ayant convoqué toute la cohorte,
അനന്തരം സൈന്യഗണോഽട്ടാലികാമ് അർഥാദ് അധിപതേ ർഗൃഹം യീശും നീത്വാ സേനാനിവഹം സമാഹുയത്|
17 Ils le vêtirent de pourpre, et tressant une couronne d’épines, ils la mirent sur sa tête.
പശ്ചാത് തേ തം ധൂമലവർണവസ്ത്രം പരിധാപ്യ കണ്ടകമുകുടം രചയിത്വാ ശിരസി സമാരോപ്യ
18 Puis ils commencèrent à le saluer, disant: Salut, roi des Juifs!
ഹേ യിഹൂദീയാനാം രാജൻ നമസ്കാര ഇത്യുക്ത്വാ തം നമസ്കർത്താമാരേഭിരേ|
19 Et ils lui frappaient la tête avec un roseau; et ils crachaient sur lui, et fléchissant le genou, ils l’adoraient.
തസ്യോത്തമാങ്ഗേ വേത്രാഘാതം ചക്രുസ്തദ്ഗാത്രേ നിഷ്ഠീവഞ്ച നിചിക്ഷിപുഃ, തഥാ തസ്യ സമ്മുഖേ ജാനുപാതം പ്രണോമുഃ
20 Et après qu’ils se furent ainsi joués de lui, ils lui ôtèrent la pourpre et le couvrirent de ses vêtements; puis ils l’emmenèrent pour le crucifier.
ഇത്ഥമുപഹസ്യ ധൂമ്രവർണവസ്ത്രമ് ഉത്താര്യ്യ തസ്യ വസ്ത്രം തം പര്യ്യധാപയൻ ക്രുശേ വേദ്ധും ബഹിർനിന്യുശ്ച|
21 Et ils contraignirent un certain Simon de Cyrène, père d’Alexandre et de Rufus, qui passait par là en revenant de sa maison des champs, de porter sa croix.
തതഃ പരം സേകന്ദരസ്യ രുഫസ്യ ച പിതാ ശിമോന്നാമാ കുരീണീയലോക ഏകഃ കുതശ്ചിദ് ഗ്രാമാദേത്യ പഥി യാതി തം തേ യീശോഃ ക്രുശം വോഢും ബലാദ് ദധ്നുഃ|
22 Ensuite ils le conduisirent au lieu appelé Golgotha; ce que l’on interprète par lieu du Calvaire.
അഥ ഗുൽഗൽതാ അർഥാത് ശിരഃകപാലനാമകം സ്ഥാനം യീശുമാനീയ
23 Ils lui présentaient à boire du vin mêlé de myrrhe; mais il n’en prit point.
തേ ഗന്ധരസമിശ്രിതം ദ്രാക്ഷാരസം പാതും തസ്മൈ ദദുഃ കിന്തു സ ന ജഗ്രാഹ|
24 Et l’ayant crucifié, ils se partagèrent ses vêtements, y jetant le sort, pour savoir ce que chacun en emporterait.
തസ്മിൻ ക്രുശേ വിദ്ധേ സതി തേഷാമേകൈകശഃ കിം പ്രാപ്സ്യതീതി നിർണയായ
25 Or il était la troisième heure lorsqu’ils le crucifièrent,
തസ്യ പരിധേയാനാം വിഭാഗാർഥം ഗുടികാപാതം ചക്രുഃ|
26 Et le titre de sa condamnation était ainsi écrit: Le Roi des Juifs.
അപരമ് ഏഷ യിഹൂദീയാനാം രാജേതി ലിഖിതം ദോഷപത്രം തസ്യ ശിരഊർദ്വ്വമ് ആരോപയാഞ്ചക്രുഃ|
27 Ils crucifièrent avec lui deux voleurs, l’un à sa droite, l’autre à sa gauche.
തസ്യ വാമദക്ഷിണയോ ർദ്വൗ ചൗരൗ ക്രുശയോ ർവിവിധാതേ|
28 Ainsi fut accomplie l’Ecriture, qui dit: Il a été mis au rang des scélérats.
തേനൈവ "അപരാധിജനൈഃ സാർദ്ധം സ ഗണിതോ ഭവിഷ്യതി," ഇതി ശാസ്ത്രോക്തം വചനം സിദ്ധമഭൂത|
29 Et les passants le blasphémaient, branlant la tête, et disant: Ah! toi qui détruis le temple de Dieu et le rebâtis en trois jours,
അനന്തരം മാർഗേ യേ യേ ലോകാ ഗമനാഗമനേ ചക്രുസ്തേ സർവ്വ ഏവ ശിരാംസ്യാന്ദോല്യ നിന്ദന്തോ ജഗദുഃ, രേ മന്ദിരനാശക രേ ദിനത്രയമധ്യേ തന്നിർമ്മായക,
30 Sauve-toi toi-même, et descends de la croix.
അധുനാത്മാനമ് അവിത്വാ ക്രുശാദവരോഹ|
31 Pareillement les princes des prêtres eux-mêmes se moquant de lui avec les scribes, se disaient l’un à l’autre: Il a sauvé les autres, et il ne peut se sauver lui-même.
കിഞ്ച പ്രധാനയാജകാ അധ്യാപകാശ്ച തദ്വത് തിരസ്കൃത്യ പരസ്പരം ചചക്ഷിരേ ഏഷ പരാനാവത് കിന്തു സ്വമവിതും ന ശക്നോതി|
32 Que le Christ, le roi d’Israël, descende maintenant de la croix, afin que nous voyions et que nous croyions. Et ceux qui avaient été crucifiés avec lui, l’outrageaient de même.
യദീസ്രായേലോ രാജാഭിഷിക്തസ്ത്രാതാ ഭവതി തർഹ്യധുനൈന ക്രുശാദവരോഹതു വയം തദ് ദൃഷ്ട്വാ വിശ്വസിഷ്യാമഃ; കിഞ്ച യൗ ലോകൗ തേന സാർദ്ധം ക്രുശേ ഽവിധ്യേതാം താവപി തം നിർഭർത്സയാമാസതുഃ|
33 La sixième heure venue, les ténèbres se répandirent sur toute la terre jusqu’à la neuvième heure.
അഥ ദ്വിതീയയാമാത് തൃതീയയാമം യാവത് സർവ്വോ ദേശഃ സാന്ധകാരോഭൂത്|
34 Et à la neuvième heure, Jésus cria d’une voix forte, disant; Eloï, Eloï, lamma sabacthani; ce que l’on interprète ainsi: Mon Dieu, mon Dieu, pourquoi m’avez-vous délaissé?
തതസ്തൃതീയപ്രഹരേ യീശുരുച്ചൈരവദത് ഏലീ ഏലീ ലാമാ ശിവക്തനീ അർഥാദ് "ഹേ മദീശ മദീശ ത്വം പര്യ്യത്യാക്ഷീഃ കുതോ ഹി മാം?"
35 Quelques-uns de ceux qui l’environnaient, l’entendant, disaient: Voilà qu’il appelle Elie.
തദാ സമീപസ്ഥലോകാനാം കേചിത് തദ്വാക്യം നിശമ്യാചഖ്യുഃ പശ്യൈഷ ഏലിയമ് ആഹൂയതി|
36 Et aussitôt l’un d’eux, courant, emplit de vinaigre une éponge, et l’ayant mise au bout d’un roseau, il lui présentait à boire, disant: Laissez; voyons si Elie viendra le délivrer.
തത ഏകോ ജനോ ധാവിത്വാഗത്യ സ്പഞ്ജേ ഽമ്ലരസം പൂരയിത്വാ തം നഡാഗ്രേ നിധായ പാതും തസ്മൈ ദത്ത്വാവദത് തിഷ്ഠ ഏലിയ ഏനമവരോഹയിതുമ് ഏതി ന വേതി പശ്യാമി|
37 Mais Jésus ayant poussé un grand cri, expira.
അഥ യീശുരുച്ചൈഃ സമാഹൂയ പ്രാണാൻ ജഹൗ|
38 Et le voile du temple se déchira en deux, depuis le haut jusqu’en bas.
തദാ മന്ദിരസ്യ ജവനികോർദ്വ്വാദധഃര്യ്യന്താ വിദീർണാ ദ്വിഖണ്ഡാഭൂത്|
39 Or le centurion, qui était vis-à-vis, voyant qu’il avait expiré en jetant un pareil cri, dit: Vraiment, cet homme était le fils de Dieu.
കിഞ്ച ഇത്ഥമുച്ചൈരാഹൂയ പ്രാണാൻ ത്യജന്തം തം ദൃഷ്ദ്വാ തദ്രക്ഷണായ നിയുക്തോ യഃ സേനാപതിരാസീത് സോവദത് നരോയമ് ഈശ്വരപുത്ര ഇതി സത്യമ്|
40 Il y avait là aussi des femmes qui regardaient de loin, parmi lesquelles étaient Marie-Madeleine, Marie, mère de Jacques le Mineur et de Joseph, et Salomé;
തദാനീം മഗ്ദലീനീ മരിസമ് കനിഷ്ഠയാകൂബോ യോസേശ്ച മാതാന്യമരിയമ് ശാലോമീ ച യാഃ സ്ത്രിയോ
41 Et qui, lorsqu’il était en Galilée, le suivaient et le servaient; et beaucoup d’autres qui étaient montées avec lui à Jérusalem.
ഗാലീൽപ്രദേശേ യീശും സേവിത്വാ തദനുഗാമിന്യോ ജാതാ ഇമാസ്തദന്യാശ്ച യാ അനേകാ നാര്യോ യീശുനാ സാർദ്ധം യിരൂശാലമമായാതാസ്താശ്ച ദൂരാത് താനി ദദൃശുഃ|
42 Le soir étant déjà venu (parce que c’était le jour de la préparation qui précède le sabbat),
അഥാസാദനദിനസ്യാർഥാദ് വിശ്രാമവാരാത് പൂർവ്വദിനസ്യ സായംകാല ആഗത
43 Joseph d’Arimathie, noble décurion, qui lui-même attendait le royaume de Dieu, vint et entra hardiment chez Pilate, et lui demanda le corps de Jésus.
ഈശ്വരരാജ്യാപേക്ഷ്യരിമഥീയയൂഷഫനാമാ മാന്യമന്ത്രീ സമേത്യ പീലാതസവിധം നിർഭയോ ഗത്വാ യീശോർദേഹം യയാചേ|
44 Pilate s’étonnait qu’il fût mort sitôt; il fit donc venir le centurion, et lui demanda s’il était déjà mort.
കിന്തു സ ഇദാനീം മൃതഃ പീലാത ഇത്യസമ്ഭവം മത്വാ ശതസേനാപതിമാഹൂയ സ കദാ മൃത ഇതി പപ്രച്ഛ|
45 Or s’en étant assuré par le centurion, il donna le corps à Joseph.
ശതസേമനാപതിമുഖാത് തജ്ജ്ഞാത്വാ യൂഷഫേ യീശോർദേഹം ദദൗ|
46 Et Joseph ayant acheté un linceul et détaché Jésus de la croix, l’enveloppa dans le linceul, le mit dans un sépulcre qui avait été taillé dans le roc, et roula une pierre à l’entrée du sépulcre.
പശ്ചാത് സ സൂക്ഷ്മം വാസഃ ക്രീത്വാ യീശോഃ കായമവരോഹ്യ തേന വാസസാ വേഷ്ടായിത്വാ ഗിരൗ ഖാതശ്മശാനേ സ്ഥാപിതവാൻ പാഷാണം ലോഠയിത്വാ ദ്വാരി നിദധേ|
47 Or Marie-Madeleine, et Marie, mère de Joseph, regardaient où on le mettrait.
കിന്തു യത്ര സോസ്ഥാപ്യത തത മഗ്ദലീനീ മരിയമ് യോസിമാതൃമരിയമ് ച ദദൃശതൃഃ|
