Marc 12
1 Et il commença à leur parler en paraboles: Un homme planta une vigne; il l’entoura d’une haie, creusa un pressoir, y bâtit une tour; il la loua ensuite à des vignerons, et partit pour un voyage.
ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶು ರ್ದೃಷ್ಟಾನ್ತೇನ ತೇಭ್ಯಃ ಕಥಯಿತುಮಾರೇಭೇ, ಕಶ್ಚಿದೇಕೋ ದ್ರಾಕ್ಷಾಕ್ಷೇತ್ರಂ ವಿಧಾಯ ತಚ್ಚತುರ್ದಿಕ್ಷು ವಾರಣೀಂ ಕೃತ್ವಾ ತನ್ಮಧ್ಯೇ ದ್ರಾಕ್ಷಾಪೇಷಣಕುಣ್ಡಮ್ ಅಖನತ್, ತಥಾ ತಸ್ಯ ಗಡಮಪಿ ನಿರ್ಮ್ಮಿತವಾನ್ ತತಸ್ತತ್ಕ್ಷೇತ್ರಂ ಕೃಷೀವಲೇಷು ಸಮರ್ಪ್ಯ ದೂರದೇಶಂ ಜಗಾಮ|
2 Or, en la saison, il envoya aux vignerons un serviteur pour recevoir d’eux du fruit de la vigne.
ತದನನ್ತರಂ ಫಲಕಾಲೇ ಕೃಷೀವಲೇಭ್ಯೋ ದ್ರಾಕ್ಷಾಕ್ಷೇತ್ರಫಲಾನಿ ಪ್ರಾಪ್ತುಂ ತೇಷಾಂ ಸವಿಧೇ ಭೃತ್ಯಮ್ ಏಕಂ ಪ್ರಾಹಿಣೋತ್|
3 Mais s’étant saisis de lui, ils le déchirèrent de coups, et le renvoyèrent les mains vides.
ಕಿನ್ತು ಕೃಷೀವಲಾಸ್ತಂ ಧೃತ್ವಾ ಪ್ರಹೃತ್ಯ ರಿಕ್ತಹಸ್ತಂ ವಿಸಸೃಜುಃ|
4 Il leur envoya de nouveau un autre serviteur, et ils le blessèrent à la tête, et l’accablèrent d’outrages.
ತತಃ ಸ ಪುನರನ್ಯಮೇಕಂ ಭೃತ್ಯಂ ಪ್ರಷಯಾಮಾಸ, ಕಿನ್ತು ತೇ ಕೃಷೀವಲಾಃ ಪಾಷಾಣಾಘಾತೈಸ್ತಸ್ಯ ಶಿರೋ ಭಙ್ಕ್ತ್ವಾ ಸಾಪಮಾನಂ ತಂ ವ್ಯಸರ್ಜನ್|
5 Il en envoya encore un autre, et ils le tuèrent; ensuite plusieurs autres, dont ils déchirèrent les uns de coups, et tuèrent les autres.
ತತಃ ಪರಂ ಸೋಪರಂ ದಾಸಂ ಪ್ರಾಹಿಣೋತ್ ತದಾ ತೇ ತಂ ಜಘ್ನುಃ, ಏವಮ್ ಅನೇಕೇಷಾಂ ಕಸ್ಯಚಿತ್ ಪ್ರಹಾರಃ ಕಸ್ಯಚಿದ್ ವಧಶ್ಚ ತೈಃ ಕೃತಃ|
6 Enfin, ayant un fils unique qui lui était très cher, il le leur envoya le dernier, disant: Ils respecteront mon fils.
ತತಃ ಪರಂ ಮಯಾ ಸ್ವಪುತ್ರೇ ಪ್ರಹಿತೇ ತೇ ತಮವಶ್ಯಂ ಸಮ್ಮಂಸ್ಯನ್ತೇ, ಇತ್ಯುಕ್ತ್ವಾವಶೇಷೇ ತೇಷಾಂ ಸನ್ನಿಧೌ ನಿಜಪ್ರಿಯಮ್ ಅದ್ವಿತೀಯಂ ಪುತ್ರಂ ಪ್ರೇಷಯಾಮಾಸ|
7 Mais les vignerons se dirent l’un à l’autre: Celui-ci est l’héritier; venez, tuons-le, et nôtre sera l’héritage.
ಕಿನ್ತು ಕೃಷೀವಲಾಃ ಪರಸ್ಪರಂ ಜಗದುಃ, ಏಷ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರೀ, ಆಗಚ್ಛತ ವಯಮೇನಂ ಹನ್ಮಸ್ತಥಾ ಕೃತೇ ಽಧಿಕಾರೋಯಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
8 Ainsi, l’ayant pris, ils le tuèrent et le jetèrent hors de la vigne.
ತತಸ್ತಂ ಧೃತ್ವಾ ಹತ್ವಾ ದ್ರಾಕ್ಷಾಕ್ಷೇತ್ರಾದ್ ಬಹಿಃ ಪ್ರಾಕ್ಷಿಪನ್|
9 Que fera donc le maître de la vigne? Il viendra, exterminera les vignerons, et donnera la vigne à d’autres.
ಅನೇನಾಸೌ ದ್ರಾಕ್ಷಾಕ್ಷೇತ್ರಪತಿಃ ಕಿಂ ಕರಿಷ್ಯತಿ? ಸ ಏತ್ಯ ತಾನ್ ಕೃಷೀವಲಾನ್ ಸಂಹತ್ಯ ತತ್ಕ್ಷೇತ್ರಮ್ ಅನ್ಯೇಷು ಕೃಷೀವಲೇಷು ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯತಿ|
10 N’avez-vous point lu cette parole de l’Ecriture: La pierre qu’ont rejetée ceux qui bâtissaient est devenue un sommet d’angle;
ಅಪರಞ್ಚ, "ಸ್ಥಪತಯಃ ಕರಿಷ್ಯನ್ತಿ ಗ್ರಾವಾಣಂ ಯನ್ತು ತುಚ್ಛಕಂ| ಪ್ರಾಧಾನಪ್ರಸ್ತರಃ ಕೋಣೇ ಸ ಏವ ಸಂಭವಿಷ್ಯತಿ|
11 C’est le Seigneur qui a fait cela, et c’est admirable à nos yeux?
ಏತತ್ ಕರ್ಮ್ಮ ಪರೇಶಸ್ಯಾಂದ್ಭುತಂ ನೋ ದೃಷ್ಟಿತೋ ಭವೇತ್|| " ಇಮಾಂ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯಾಂ ಲಿಪಿಂ ಯೂಯಂ ಕಿಂ ನಾಪಾಠಿಷ್ಟ?
12 Dès lors ils cherchaient à se saisir de lui; mais ils craignaient le peuple; ils reconnurent, en effet, que c’était à eux qu’il avait appliqué cette parabole. Ainsi le laissant, ils s’en allèrent.
ತದಾನೀಂ ಸ ತಾನುದ್ದಿಶ್ಯ ತಾಂ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾಂ ಕಥಿತವಾನ್, ತ ಇತ್ಥಂ ಬುದ್ವ್ವಾ ತಂ ಧರ್ತ್ತಾಮುದ್ಯತಾಃ, ಕಿನ್ತು ಲೋಕೇಭ್ಯೋ ಬಿಭ್ಯುಃ, ತದನನ್ತರಂ ತೇ ತಂ ವಿಹಾಯ ವವ್ರಜುಃ|
13 Mais ils envoyèrent vers lui quelques-uns des pharisiens et des hérodiens, pour le surprendre dans ses paroles;
ಅಪರಞ್ಚ ತೇ ತಸ್ಯ ವಾಕ್ಯದೋಷಂ ಧರ್ತ್ತಾಂ ಕತಿಪಯಾನ್ ಫಿರೂಶಿನೋ ಹೇರೋದೀಯಾಂಶ್ಚ ಲೋಕಾನ್ ತದನ್ತಿಕಂ ಪ್ರೇಷಯಾಮಾಸುಃ|
14 Lesquels étant venus, lui dirent: Maître, nous savons que vous êtes véridique, et que vous n’avez égard à qui que ce soit; car vous ne considérez point la face des hommes, mais vous enseignez la voie de Dieu dans la vérité: Est-il permis de payer le tribut à César, ou ne le payerons-nous point?
ತ ಆಗತ್ಯ ತಮವದನ್, ಹೇ ಗುರೋ ಭವಾನ್ ತಥ್ಯಭಾಷೀ ಕಸ್ಯಾಪ್ಯನುರೋಧಂ ನ ಮನ್ಯತೇ, ಪಕ್ಷಪಾತಞ್ಚ ನ ಕರೋತಿ, ಯಥಾರ್ಥತ ಈಶ್ವರೀಯಂ ಮಾರ್ಗಂ ದರ್ಶಯತಿ ವಯಮೇತತ್ ಪ್ರಜಾನೀಮಃ, ಕೈಸರಾಯ ಕರೋ ದೇಯೋ ನ ವಾಂ? ವಯಂ ದಾಸ್ಯಾಮೋ ನ ವಾ?
15 Jésus, connaissant leur malice, leur dit: Pourquoi me tentez-vous? Apportez-moi un denier, que je le voie.
ಕಿನ್ತು ಸ ತೇಷಾಂ ಕಪಟಂ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಜಗಾದ, ಕುತೋ ಮಾಂ ಪರೀಕ್ಷಧ್ವೇ? ಏಕಂ ಮುದ್ರಾಪಾದಂ ಸಮಾನೀಯ ಮಾಂ ದರ್ಶಯತ|
16 Et ils le lui apportèrent; et il leur demanda: De qui est cette image et cette inscription? De César, lui dirent-ils.
ತದಾ ತೈರೇಕಸ್ಮಿನ್ ಮುದ್ರಾಪಾದೇ ಸಮಾನೀತೇ ಸ ತಾನ್ ಪಪ್ರಚ್ಛ, ಅತ್ರ ಲಿಖಿತಂ ನಾಮ ಮೂರ್ತ್ತಿ ರ್ವಾ ಕಸ್ಯ? ತೇ ಪ್ರತ್ಯೂಚುಃ, ಕೈಸರಸ್ಯ|
17 Alors reprenant, Jésus leur dit: Rendez-donc à César ce qui est à César, et à Dieu ce qui est à Dieu. Et ils étaient en admiration de lui.
ತದಾ ಯೀಶುರವದತ್ ತರ್ಹಿ ಕೈಸರಸ್ಯ ದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಕೈಸರಾಯ ದತ್ತ, ಈಶ್ವರಸ್ಯ ದ್ರವ್ಯಾಣಿ ತು ಈಶ್ವರಾಯ ದತ್ತ; ತತಸ್ತೇ ವಿಸ್ಮಯಂ ಮೇನಿರೇ|
18 Alors vinrent à lui les sadducéens, qui disent qu’il n’y a point de résurrection, et ils l’interrogeaient, disant:
ಅಥ ಮೃತಾನಾಮುತ್ಥಾನಂ ಯೇ ನ ಮನ್ಯನ್ತೇ ತೇ ಸಿದೂಕಿನೋ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪಮಾಗತ್ಯ ತಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ;
19 Maître, Moïse a écrit pour nous: Si le frère de quelqu’un meurt, et quitte ainsi sa femme sans laisser d’enfants, que son frère épouse sa femme, et suscite des enfants à son frère.
ಹೇ ಗುರೋ ಕಶ್ಚಿಜ್ಜನೋ ಯದಿ ನಿಃಸನ್ತತಿಃ ಸನ್ ಭಾರ್ಯ್ಯಾಯಾಂ ಸತ್ಯಾಂ ಮ್ರಿಯತೇ ತರ್ಹಿ ತಸ್ಯ ಭ್ರಾತಾ ತಸ್ಯ ಭಾರ್ಯ್ಯಾಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಭ್ರಾತು ರ್ವಂಶೋತ್ಪತ್ತಿಂ ಕರಿಷ್ಯತಿ, ವ್ಯವಸ್ಥಾಮಿಮಾಂ ಮೂಸಾ ಅಸ್ಮಾನ್ ಪ್ರತಿ ವ್ಯಲಿಖತ್|
20 Or il y avait sept frères: le premier prit une femme, et mourut sans laisser d’enfants.
ಕಿನ್ತು ಕೇಚಿತ್ ಸಪ್ತ ಭ್ರಾತರ ಆಸನ್, ತತಸ್ತೇಷಾಂ ಜ್ಯೇಷ್ಠಭ್ರಾತಾ ವಿವಹ್ಯ ನಿಃಸನ್ತತಿಃ ಸನ್ ಅಮ್ರಿಯತ|
21 Le second la prit ensuite et mourut, et ne laissa point non plus d’enfants, et le troisième pareillement.
ತತೋ ದ್ವಿತೀಯೋ ಭ್ರಾತಾ ತಾಂ ಸ್ತ್ರಿಯಮಗೃಹಣತ್ ಕಿನ್ತು ಸೋಪಿ ನಿಃಸನ್ತತಿಃ ಸನ್ ಅಮ್ರಿಯತ; ಅಥ ತೃತೀಯೋಪಿ ಭ್ರಾತಾ ತಾದೃಶೋಭವತ್|
22 Et ils l’ont ainsi épousée tous les sept, et ils n’ont point laissé de postérité. Enfin après eux tous est morte aussi la femme.
ಇತ್ಥಂ ಸಪ್ತೈವ ಭ್ರಾತರಸ್ತಾಂ ಸ್ತ್ರಿಯಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ನಿಃಸನ್ತಾನಾಃ ಸನ್ತೋಽಮ್ರಿಯನ್ತ, ಸರ್ವ್ವಶೇಷೇ ಸಾಪಿ ಸ್ತ್ರೀ ಮ್ರಿಯತೇ ಸ್ಮ|
23 À la résurrection donc, lorsqu’ils ressusciteront, duquel d’entre eux sera-t-elle femme? Car tous les sept l’ont eue pour femme.
ಅಥ ಮೃತಾನಾಮುತ್ಥಾನಕಾಲೇ ಯದಾ ತ ಉತ್ಥಾಸ್ಯನ್ತಿ ತದಾ ತೇಷಾಂ ಕಸ್ಯ ಭಾರ್ಯ್ಯಾ ಸಾ ಭವಿಷ್ಯತಿ? ಯತಸ್ತೇ ಸಪ್ತೈವ ತಾಂ ವ್ಯವಹನ್|
24 Et Jésus répondant, leur dit: N’êtes-vous point pour cela même dans Terreur, ne comprenant ni les Ecritures ni la puissance de Dieu?
ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ ಶಾಸ್ತ್ರಮ್ ಈಶ್ವರಶಕ್ತಿಞ್ಚ ಯೂಯಮಜ್ಞಾತ್ವಾ ಕಿಮಭ್ರಾಮ್ಯತ ನ?
25 Car, lorsqu’ils ressusciteront d’entre les morts, les hommes ne prendront point de femmes ni les femmes de maris, mais ils sont comme des anges dans le ciel.
ಮೃತಲೋಕಾನಾಮುತ್ಥಾನಂ ಸತಿ ತೇ ನ ವಿವಹನ್ತಿ ವಾಗ್ದತ್ತಾ ಅಪಿ ನ ಭವನ್ತಿ, ಕಿನ್ತು ಸ್ವರ್ಗೀಯದೂತಾನಾಂ ಸದೃಶಾ ಭವನ್ತಿ|
26 Et quant aux morts, en tant qu’ils ressuscitent, n’avez-vous point lu dans le livre de Moïse, à l’endroit du buisson, comment Dieu lui parla, disant: Je suis le Dieu d’Abraham, le Dieu d’Isaac et le Dieu de Jacob?
ಪುನಶ್ಚ "ಅಹಮ್ ಇಬ್ರಾಹೀಮ ಈಶ್ವರ ಇಸ್ಹಾಕ ಈಶ್ವರೋ ಯಾಕೂಬಶ್ಚೇಶ್ವರಃ" ಯಾಮಿಮಾಂ ಕಥಾಂ ಸ್ತಮ್ಬಮಧ್ಯೇ ತಿಷ್ಠನ್ ಈಶ್ವರೋ ಮೂಸಾಮವಾದೀತ್ ಮೃತಾನಾಮುತ್ಥಾನಾರ್ಥೇ ಸಾ ಕಥಾ ಮೂಸಾಲಿಖಿತೇ ಪುಸ್ತಕೇ ಕಿಂ ಯುಷ್ಮಾಭಿ ರ್ನಾಪಾಠಿ?
27 Il n’est pas le Dieu des morts, mais des vivants. Vous donc, vous errez beaucoup.
ಈಶ್ವರೋ ಜೀವತಾಂ ಪ್ರಭುಃ ಕಿನ್ತು ಮೃತಾನಾಂ ಪ್ರಭು ರ್ನ ಭವತಿ, ತಸ್ಮಾದ್ಧೇತೋ ರ್ಯೂಯಂ ಮಹಾಭ್ರಮೇಣ ತಿಷ್ಠಥ|
28 Alors s’approcha un des scribes, qui avait entendu les sadducéens l’interroger, et voyant qu’il leur avait si bien répondu, il lui demanda quel était le premier de tous les commandements.
ಏತರ್ಹಿ ಏಕೋಧ್ಯಾಪಕ ಏತ್ಯ ತೇಷಾಮಿತ್ಥಂ ವಿಚಾರಂ ಶುಶ್ರಾವ; ಯೀಶುಸ್ತೇಷಾಂ ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ಸದುತ್ತರಂ ದತ್ತವಾನ್ ಇತಿ ಬುದ್ವ್ವಾ ತಂ ಪೃಷ್ಟವಾನ್ ಸರ್ವ್ವಾಸಾಮ್ ಆಜ್ಞಾನಾಂ ಕಾ ಶ್ರೇಷ್ಠಾ? ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ,
29 Jésus lui répondit: Le premier de tous les commandements est: Ecoute, Israël, le Seigneur ton Dieu est le seul Dieu;
"ಹೇ ಇಸ್ರಾಯೇಲ್ಲೋಕಾ ಅವಧತ್ತ, ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರಭುಃ ಪರಮೇಶ್ವರ ಏಕ ಏವ,
30 Tu aimeras le Seigneur ton Dieu de tout ton cœur, de toute ton âme, de tout ton esprit et de toute ta force. Voilà le premier commandement.
ಯೂಯಂ ಸರ್ವ್ವನ್ತಃಕರಣೈಃ ಸರ್ವ್ವಪ್ರಾಣೈಃ ಸರ್ವ್ವಚಿತ್ತೈಃ ಸರ್ವ್ವಶಕ್ತಿಭಿಶ್ಚ ತಸ್ಮಿನ್ ಪ್ರಭೌ ಪರಮೇಶ್ವರೇ ಪ್ರೀಯಧ್ವಂ," ಇತ್ಯಾಜ್ಞಾ ಶ್ರೇಷ್ಠಾ|
31 Le second est semblable à celui-là: Tu aimeras ton prochain comme toi-même. Aucun autre commandement n’est plus grand que ceux-là.
ತಥಾ "ಸ್ವಪ್ರತಿವಾಸಿನಿ ಸ್ವವತ್ ಪ್ರೇಮ ಕುರುಧ್ವಂ," ಏಷಾ ಯಾ ದ್ವಿತೀಯಾಜ್ಞಾ ಸಾ ತಾದೃಶೀ; ಏತಾಭ್ಯಾಂ ದ್ವಾಭ್ಯಾಮ್ ಆಜ್ಞಾಭ್ಯಾಮ್ ಅನ್ಯಾ ಕಾಪ್ಯಾಜ್ಞಾ ಶ್ರೇಷ್ಠಾ ನಾಸ್ತಿ|
32 Et le scribe lui dit: Fort bien, maître, vous avez dit en toute vérité qu’il n’y a qu’un seul Dieu, et il n’y en a point d’autre que lui;
ತದಾ ಸೋಧ್ಯಾಪಕಸ್ತಮವದತ್, ಹೇ ಗುರೋ ಸತ್ಯಂ ಭವಾನ್ ಯಥಾರ್ಥಂ ಪ್ರೋಕ್ತವಾನ್ ಯತ ಏಕಸ್ಮಾದ್ ಈಶ್ವರಾದ್ ಅನ್ಯೋ ದ್ವಿತೀಯ ಈಶ್ವರೋ ನಾಸ್ತಿ;
33 Qu’on doit l’aimer de tout son cœur, de toute son intelligence, de toute son âme et de toute sa force; et qu’aimer le prochain comme soi-même est plus que tous les holocaustes et tous les sacrifices.
ಅಪರಂ ಸರ್ವ್ವಾನ್ತಃಕರಣೈಃ ಸರ್ವ್ವಪ್ರಾಣೈಃ ಸರ್ವ್ವಚಿತ್ತೈಃ ಸರ್ವ್ವಶಕ್ತಿಭಿಶ್ಚ ಈಶ್ವರೇ ಪ್ರೇಮಕರಣಂ ತಥಾ ಸ್ವಮೀಪವಾಸಿನಿ ಸ್ವವತ್ ಪ್ರೇಮಕರಣಞ್ಚ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯೋ ಹೋಮಬಲಿದಾನಾದಿಭ್ಯಃ ಶ್ರಷ್ಠಂ ಭವತಿ|
34 Jésus voyant qu’il avait sagement répondu, lui dit: Tu n’es pas loin du royaume de Dieu. Et personne n’osait plus l’interroger.
ತತೋ ಯೀಶುಃ ಸುಬುದ್ಧೇರಿವ ತಸ್ಯೇದಮ್ ಉತ್ತರಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ತಂ ಭಾಷಿತವಾನ್ ತ್ವಮೀಶ್ವರಸ್ಯ ರಾಜ್ಯಾನ್ನ ದೂರೋಸಿ| ಇತಃ ಪರಂ ತೇನ ಸಹ ಕಸ್ಯಾಪಿ ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ವಿಚಾರಂ ಕರ್ತ್ತಾಂ ಕಸ್ಯಾಪಿ ಪ್ರಗಲ್ಭತಾ ನ ಜಾತಾ|
35 Mais prenant la parole, Jésus demandait en enseignant dans le temple: Comment les scribes disent-ils que le Christ est fils de David?
ಅನನ್ತರಂ ಮಧ್ಯೇಮನ್ದಿರಮ್ ಉಪದಿಶನ್ ಯೀಶುರಿಮಂ ಪ್ರಶ್ನಂ ಚಕಾರ, ಅಧ್ಯಾಪಕಾ ಅಭಿಷಿಕ್ತಂ (ತಾರಕಂ) ಕುತೋ ದಾಯೂದಃ ಸನ್ತಾನಂ ವದನ್ತಿ?
36 Car David lui-même a dit par l’Esprit-Saint: Le Seigneur a dit à mon Seigneur: Asseyez-vous à ma droite, jusqu’à ce que j’aie fait de vos ennemis l’escabeau de vos pieds.
ಸ್ವಯಂ ದಾಯೂದ್ ಪವಿತ್ರಸ್ಯಾತ್ಮನ ಆವೇಶೇನೇದಂ ಕಥಯಾಮಾಸ| ಯಥಾ| "ಮಮ ಪ್ರಭುಮಿದಂ ವಾಕ್ಯವದತ್ ಪರಮೇಶ್ವರಃ| ತವ ಶತ್ರೂನಹಂ ಯಾವತ್ ಪಾದಪೀಠಂ ಕರೋಮಿ ನ| ತಾವತ್ ಕಾಲಂ ಮದೀಯೇ ತ್ವಂ ದಕ್ಷಪಾರ್ಶ್ವ್ ಉಪಾವಿಶ| "
37 Ainsi David lui-même l’appelle son Seigneur; comment est-il son fils? Et une grande foule l’écoutait avec plaisir.
ಯದಿ ದಾಯೂದ್ ತಂ ಪ್ರಭೂಂ ವದತಿ ತರ್ಹಿ ಕಥಂ ಸ ತಸ್ಯ ಸನ್ತಾನೋ ಭವಿತುಮರ್ಹತಿ? ಇತರೇ ಲೋಕಾಸ್ತತ್ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾನನನ್ದುಃ|
38 Il leur disait encore dans son enseignement: Gardez-vous des scribes, qui se plaisent à se promener avec de longues robes, et à être salués dans les places publiques;
ತದಾನೀಂ ಸ ತಾನುಪದಿಶ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್ ಯೇ ನರಾ ದೀರ್ಘಪರಿಧೇಯಾನಿ ಹಟ್ಟೇ ವಿಪನೌ ಚ
39 Et à s’asseoir sur les premiers sièges dans les synagogues, et qui veulent les premières places dans les festins;
ಲೋಕಕೃತನಮಸ್ಕಾರಾನ್ ಭಜನಗೃಹೇ ಪ್ರಧಾನಾಸನಾನಿ ಭೋಜನಕಾಲೇ ಪ್ರಧಾನಸ್ಥಾನಾನಿ ಚ ಕಾಙ್ಕ್ಷನ್ತೇ;
40 Qui dévorent les maisons des veuves sous le prétexte de longues prières: ces hommes-là subiront un jugement plus sévère.
ವಿಧವಾನಾಂ ಸರ್ವ್ವಸ್ವಂ ಗ್ರಸಿತ್ವಾ ಛಲಾದ್ ದೀರ್ಘಕಾಲಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯನ್ತೇ ತೇಭ್ಯ ಉಪಾಧ್ಯಾಯೇಭ್ಯಃ ಸಾವಧಾನಾ ಭವತ; ತೇಽಧಿಕತರಾನ್ ದಣ್ಡಾನ್ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯನ್ತಿ|
41 Après cela, étant assis vis-à-vis du tronc, Jésus regardait de quelle manière le peuple y jetait de l’argent; or nombre de riches y en jetaient beaucoup.
ತದನನ್ತರಂ ಲೋಕಾ ಭಾಣ್ಡಾಗಾರೇ ಮುದ್ರಾ ಯಥಾ ನಿಕ್ಷಿಪನ್ತಿ ಭಾಣ್ಡಾಗಾರಸ್ಯ ಸಮ್ಮುಖೇ ಸಮುಪವಿಶ್ಯ ಯೀಶುಸ್ತದವಲುಲೋಕ; ತದಾನೀಂ ಬಹವೋ ಧನಿನಸ್ತಸ್ಯ ಮಧ್ಯೇ ಬಹೂನಿ ಧನಾನಿ ನಿರಕ್ಷಿಪನ್|
42 Et une pauvre veuve étant venue, elle y mit deux petites pièces valant le quart d’un as.
ಪಶ್ಚಾದ್ ಏಕಾ ದರಿದ್ರಾ ವಿಧವಾ ಸಮಾಗತ್ಯ ದ್ವಿಪಣಮೂಲ್ಯಾಂ ಮುದ್ರೈಕಾಂ ತತ್ರ ನಿರಕ್ಷಿಪತ್|
43 Appelant alors ses disciples, il leur dit: En vérité, je vous le dis, cette pauvre veuve a déposé plus que tous ceux qui ont mis dans le tronc.
ತದಾ ಯೀಶುಃ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಆಹೂಯ ಕಥಿತವಾನ್ ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ವದಾಮಿ ಯೇ ಯೇ ಭಾಣ್ಡಾಗಾರೇಽಸ್ಮಿನ ಧನಾನಿ ನಿಃಕ್ಷಿಪನ್ತಿ ಸ್ಮ ತೇಭ್ಯಃ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯ ಇಯಂ ವಿಧವಾ ದರಿದ್ರಾಧಿಕಮ್ ನಿಃಕ್ಷಿಪತಿ ಸ್ಮ|
44 Car tous ont mis de ce qu’ils avaient de superflu; mais celle-ci a mis de son indigence même tout ce qu’elle avait, tout son vivre.
ಯತಸ್ತೇ ಪ್ರಭೂತಧನಸ್ಯ ಕಿಞ್ಚಿತ್ ನಿರಕ್ಷಿಪನ್ ಕಿನ್ತು ದೀನೇಯಂ ಸ್ವದಿನಯಾಪನಯೋಗ್ಯಂ ಕಿಞ್ಚಿದಪಿ ನ ಸ್ಥಾಪಯಿತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವಸ್ವಂ ನಿರಕ್ಷಿಪತ್|
