Luc 3
1 L’an quinzième du règne de César Tibère, Ponce Pilate étant gouverneur de la Judée, Hérode, tétrarque de Galilée, Philippe, son frère, tétrarque d’Iturée et du pays de Trachonite, et Lysanias tétrarque d’Abylène;
εν ετει δε πεντεκαιδεκατω τησ ηγεμονιασ τιβεριου καισαροσ ηγεμονευοντοσ ποντιου πιλατου τησ ιουδαιασ και τετραρχουντοσ τησ γαλιλαιασ ηρωδου φιλιππου δε του αδελφου αυτου τετραρχουντοσ τησ ιτουραιασ και τραχωνιτιδοσ χωρασ και λυσανιου τησ αβιληνησ τετραρχουντοσ
2 Sous les grands prêtres Anne et Caïphe, la parole du Seigneur se fit entendre à Jean, fils de Zacharie, dans le désert.
επι αρχιερεωσ αννα και καιαφα εγενετο ρημα θεου επι ιωαννην τον ζαχαριου υιον εν τη ερημω
3 Et il vint dans toute la région du Jourdain, prêchant le baptême de pénitence pour la rémission des péchés.
και ηλθεν εισ πασαν την περιχωρον του ιορδανου κηρυσσων βαπτισμα μετανοιασ εισ αφεσιν αμαρτιων
4 Ainsi qu’il est écrit au livre des paroles du prophète Isaïe: Voix de quelqu’un qui crie dans le désert: Préparez la voie du Seigneur, faites droits ses sentiers:
ωσ γεγραπται εν βιβλω λογων ησαιου του προφητου λεγοντοσ φωνη βοωντοσ εν τη ερημω ετοιμασατε την οδον κυριου ευθειασ ποιειτε τασ τριβουσ αυτου
5 Toute vallée sera comblée, et toute montagne et toute colline seront abaissées, les chemins tortueux deviendront droits, et les raboteux, unis;
πασα φαραγξ πληρωθησεται και παν οροσ και βουνοσ ταπεινωθησεται και εσται τα σκολια εισ ευθειαν και αι τραχειαι εισ οδουσ λειασ
6 Et toute chair verra le salut de Dieu.
και οψεται πασα σαρξ το σωτηριον του θεου
7 Ainsi il disait à ceux qui accouraient en foule pour être baptisés par lui: Race de vipères, qui vous a montré à fuir la colère à venir?
ελεγεν ουν τοισ εκπορευομενοισ οχλοισ βαπτισθηναι υπ αυτου γεννηματα εχιδνων τισ υπεδειξεν υμιν φυγειν απο τησ μελλουσησ οργησ
8 Faites donc de dignes fruits de pénitence, et ne commencez pas par dire: Nous avons pour père Abraham. Car je vous dis que de ces pierres mêmes Dieu peut susciter des enfants à Abraham.
ποιησατε ουν καρπουσ αξιουσ τησ μετανοιασ και μη αρξησθε λεγειν εν εαυτοισ πατερα εχομεν τον αβρααμ λεγω γαρ υμιν οτι δυναται ο θεοσ εκ των λιθων τουτων εγειραι τεκνα τω αβρααμ
9 Déjà la cognée a été mise à la racine des arbres. Tout arbre donc qui ne produit pas de bon fruit sera coupé et jeté au feu.
ηδη δε και η αξινη προσ την ριζαν των δενδρων κειται παν ουν δενδρον μη ποιουν καρπον καλον εκκοπτεται και εισ πυρ βαλλεται
10 Et la foule l’interrogeait, disant: Que ferons-nous donc?
και επηρωτων αυτον οι οχλοι λεγοντεσ τι ουν ποιησομεν
11 Et répondant, il leur disait: Que celui qui a deux tuniques en donne une à celui qui n’en a point, et que celui qui a de quoi manger fasse de même.
αποκριθεισ δε λεγει αυτοισ ο εχων δυο χιτωνασ μεταδοτω τω μη εχοντι και ο εχων βρωματα ομοιωσ ποιειτω
12 Des publicains vinrent aussi pour être baptisés, et lui demandèrent: Maître, que ferons-nous?
ηλθον δε και τελωναι βαπτισθηναι και ειπον προσ αυτον διδασκαλε τι ποιησομεν
13 Et il leur répondit: Ne faites rien de plus que ce qui vous a été prescrit.
ο δε ειπεν προσ αυτουσ μηδεν πλεον παρα το διατεταγμενον υμιν πρασσετε
14 Et des soldats aussi l’interrogeaient, disant: Et nous, que ferons-nous? Et il leur dit: N’usez de violence ni de fraude envers personne, et contentez-vous de votre paye.
επηρωτων δε αυτον και στρατευομενοι λεγοντεσ και ημεισ τι ποιησομεν και ειπεν προσ αυτουσ μηδενα διασεισητε μηδε συκοφαντησητε και αρκεισθε τοισ οψωνιοισ υμων
15 Or le peuple croyait et tous pensaient en leurs cœurs que Jean pourrait bien être le Christ.
προσδοκωντοσ δε του λαου και διαλογιζομενων παντων εν ταισ καρδιαισ αυτων περι του ιωαννου μηποτε αυτοσ ειη ο χριστοσ
16 Jean répondit, disant à tous: Pour moi, je vous baptise dans l’eau; mais viendra un plus puissant que moi, de la chaussure de qui je ne suis pas digne de délier la courroie: lui vous baptisera dans l’Esprit-Saint et le feu;
απεκρινατο ο ιωαννησ απασιν λεγων εγω μεν υδατι βαπτιζω υμασ ερχεται δε ο ισχυροτεροσ μου ου ουκ ειμι ικανοσ λυσαι τον ιμαντα των υποδηματων αυτου αυτοσ υμασ βαπτισει εν πνευματι αγιω και πυρι
17 Son van est en sa main, et il nettoiera son aire, puis il rassemblera le froment dans son grenier, et brûlera la paille dans un feu qui ne peut s’éteindre.
ου το πτυον εν τη χειρι αυτου και διακαθαριει την αλωνα αυτου και συναξει τον σιτον εισ την αποθηκην αυτου το δε αχυρον κατακαυσει πυρι ασβεστω
18 C’est ainsi qu’en lui apprenant beaucoup d’autres choses, il évangélisait le peuple.
πολλα μεν ουν και ετερα παρακαλων ευηγγελιζετο τον λαον
19 Mais comme il reprenait Hérode le tétrarque, au sujet d’Hérodiade, femme de son frère, et à cause de tous les maux qu’il avait faits,
ο δε ηρωδησ ο τετραρχησ ελεγχομενοσ υπ αυτου περι ηρωδιαδοσ τησ γυναικοσ του αδελφου αυτου και περι παντων ων εποιησεν πονηρων ο ηρωδησ
20 Hérode ajouta encore celui-ci à tous les autres, il fit mettre Jean en prison.
προσεθηκεν και τουτο επι πασιν και κατεκλεισεν τον ιωαννην εν τη φυλακη
21 Or il arriva que, comme tout le peuple recevait le baptême, et que Jésus ayant été baptisé, priait, le ciel s’ouvrit;
εγενετο δε εν τω βαπτισθηναι απαντα τον λαον και ιησου βαπτισθεντοσ και προσευχομενου ανεωχθηναι τον ουρανον
22 Et l’Esprit-Saint descendit sur lui sous la forme sensible d’une colombe; et une voix vint du ciel: Vous êtes mon fils bien-aimé; c’est en vous que j’ai mis mes complaisances.
και καταβηναι το πνευμα το αγιον σωματικω ειδει ωσει περιστεραν επ αυτον και φωνην εξ ουρανου γενεσθαι λεγουσαν συ ει ο υιοσ μου ο αγαπητοσ εν σοι ευδοκησα
23 Or Jésus avait, quand il commença son ministère, environ trente ans, étant, comme l’on croyait, fils de Joseph, qui le fut d’Héli, qui le fut de Mathat.
και αυτοσ ην ο ιησουσ ωσει ετων τριακοντα αρχομενοσ ων ωσ ενομιζετο υιοσ ιωσηφ του ηλι
24 Qui le fut de Lévi, qui le fut de Melchi, qui le fut de Janné, qui le fut de Joseph,
του ματθατ του λευι του μελχι του ιαννα του ιωσηφ
25 Qui le fut de Mathathias, qui le fut d’Amos, qui le fut de Nahum, qui le fut de Hesli, qui le fut de Naggé,
του ματταθιου του αμωσ του ναουμ του εσλι του ναγγαι
26 Qui le fut de Mahath, qui le fut de Mathathias, qui le fut de Séméi, qui le fut de Joseph, qui le fut de Juda,
του μααθ του ματταθιου του σεμει του ιωσηφ του ιουδα
27 Qui le fut de Joanna, qui le fut de Réza, qui le fut de Zorobabel, qui le fut de Salathiel, qui le fut de Néri,
του ιωαναν του ρησα του ζοροβαβελ του σαλαθιηλ του νηρι
28 Qui le fut de Melchi, qui le fut d’Addi, qui le fut de Cosan, qui le fut d’Elmadan, qui le fut de Her,
του μελχι του αδδι του κωσαμ του ελμωδαμ του ηρ
29 Qui le fut de Jésu, qui le fut d’Eliézer, qui le fut de Jorim, qui le fut de Mathat, qui le fut de Lévi,
του ιωση του ελιεζερ του ιωρειμ του ματθατ του λευι
30 Qui le fut de Siméon, qui le fut de Juda, qui le fut de Joseph, qui le fut de Jona, qui le fut d’Eliakim,
του συμεων του ιουδα του ιωσηφ του ιωναν του ελιακειμ
31 Qui le fut de Méléa, qui le fut de Menna, qui le fut de Mathatha, qui le fut de Nathan, qui le fut de David,
του μελεα του μαιναν του ματταθα του ναθαν του δαυιδ
32 Qui le fut de Jessé, qui le fut d’Obed, qui le fut de Booz, qui le fut de Salmon, qui le fut de Naasson,
του ιεσσαι του ωβηδ του βοοζ του σαλμων του ναασσων
33 Qui le fut d’Aminadab, qui le fut d’Aram, qui le fut d’Esron, qui le fut de Pharès, qui le fut de Juda,
του αμιναδαβ του αραμ του εσρωμ του φαρεσ του ιουδα
34 Qui le fut de Jacob, qui le fut d’Isaac, qui le fut d’Abraham, qui le fut de Tharé, qui le fut de Nachor,
του ιακωβ του ισαακ του αβρααμ του θαρα του ναχωρ
35 Qui le fut de Sarug, qui le fut de Ragaü, qui le fut de Phaleg, qui le fut d’Héber, qui le fut de Salé,
του σερουχ του ραγαυ του φαλεγ του εβερ του σαλα
36 Qui le fut de Caïnan, qui le fut d’Arphaxad, qui le fut de Sem, qui le fut de Noé, qui le fut de Lamech,
του καιναν του αρφαξαδ του σημ του νωε του λαμεχ
37 Qui le fut de Mathusalé, qui le fut d’Hénoch, qui le fut de Jared, qui le fut de Malaléel, qui le fut de Caïnan,
του μαθουσαλα του ενωχ του ιαρεδ του μαλελεηλ του καιναν
38 Qui le fut d’Hénos, qui le fut de Seth, qui le fut d’Adam, qui fut de Dieu.
του ενωσ του σηθ του αδαμ του θεου
