Luc 19
1 Jésus étant entré dans Jéricho, le traversait.
ਯਦਾ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਿਰੀਹੋਪੁਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇਨ ਗੱਛੰਸ੍ਤਦਾ
2 Or il y avait un homme appelé Zachée; il était chef des publicains, et même fort riche.
ਸੱਕੇਯਨਾਮਾ ਕਰਸਞ੍ਚਾਯਿਨਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨੋ ਧਨਵਾਨੇਕੋ
3 Et il cherchait à voir qui était Jésus, et il ne le pouvait, à cause de la foule, parce qu’il était très petit de taille.
ਯੀਸ਼ੁਃ ਕੀਦ੍ਰੁʼਗਿਤਿ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਿਤਵਾਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਖਰ੍ੱਵਤ੍ਵਾੱਲੋਕਸੰਘਮਧ੍ਯੇ ਤੱਦਰ੍ਸ਼ਨਮਪ੍ਰਾਪ੍ਯ
4 Courant donc en avant, il monta sur un sycomore pour le voir, parce qu’il devait passer par là.
ਯੇਨ ਪਥਾ ਸ ਯਾਸ੍ਯਤਿ ਤਤ੍ਪਥੇ(ਅ)ਗ੍ਰੇ ਧਾਵਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਉਡੁਮ੍ਬਰਤਰੁਮਾਰੁਰੋਹ|
5 Lorsqu’il arriva en cet endroit, Jésus leva les yeux, l’aperçut. et lui dit: Zachée, descends vite, parce qu’aujourd’hui il faut que je loge dans ta maison.
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਮ੍ ਇਤ੍ਵਾ ਊਰ੍ੱਧ੍ਵੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾਵਾਦੀਤ੍, ਹੇ ਸੱਕੇਯ ਤ੍ਵੰ ਸ਼ੀਘ੍ਰਮਵਰੋਹ ਮਯਾਦ੍ਯ ਤ੍ਵਦ੍ਗੇਹੇ ਵਸ੍ਤਵ੍ਯੰ|
6 Et il descendit à la hâte, et le reçut avec joie.
ਤਤਃ ਸ ਸ਼ੀਘ੍ਰਮਵਰੁਹ੍ਯ ਸਾਹ੍ਲਾਦੰ ਤੰ ਜਗ੍ਰਾਹ|
7 Voyant cela, tous murmuraient disant qu’il était allé loger chez un homme pécheur.
ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਿਵਦਮਾਨਾ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ, ਸੋਤਿਥਿਤ੍ਵੇਨ ਦੁਸ਼਼੍ਟਲੋਕਗ੍ਰੁʼਹੰ ਗੱਛਤਿ|
8 Mais se tenant devant le Seigneur, Zachée lui dit: Seigneur, voici que je donne la moitié de mes biens aux pauvres; et si j’ai fait tort à quelqu’un, je lui rends le quadruple.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੱਕੇਯੋ ਦਣ੍ਡਾਯਮਾਨੋ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਪਸ਼੍ਯ ਮਮ ਯਾ ਸਮ੍ਪੱਤਿਰਸ੍ਤਿ ਤਦਰ੍ੱਧੰ ਦਰਿਦ੍ਰੇਭ੍ਯੋ ਦਦੇ, ਅਪਰਮ੍ ਅਨ੍ਯਾਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਸ੍ਮਾਦਪਿ ਯਦਿ ਕਦਾਪਿ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਮਯਾ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤੰ ਤਰ੍ਹਿ ਤੱਚਤੁਰ੍ਗੁਣੰ ਦਦਾਮਿ|
9 Jésus lui dit: Aujourd’hui cette maison a reçu le salut, parce que celui-ci aussi est enfant d’Abraham.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮੁਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਅਯਮਪਿ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮਃ ਸਨ੍ਤਾਨੋ(ਅ)ਤਃ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਅਦ੍ਯਾਸ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਤ੍ਰਾਣਮੁਪਸ੍ਥਿਤੰ|
10 Car le Fils de l’homme est venu chercher et sauver ce qui était perdu.
ਯਦ੍ ਹਾਰਿਤੰ ਤਤ੍ ਮ੍ਰੁʼਗਯਿਤੁੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਞ੍ਚ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰ ਆਗਤਵਾਨ੍|
11 Comme ils écoutaient ces discours, il dit encore une parabole sur ce qu’il était près de Jérusalem, et sur ce qu’ils pensaient que le royaume de Dieu serait incontinent manifesté.
ਅਥ ਸ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਃ ਸਮੀਪ ਉਪਾਤਿਸ਼਼੍ਠਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜਤ੍ਵਸ੍ਯਾਨੁਸ਼਼੍ਠਾਨੰ ਤਦੈਵ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਲੋਕੈਰਨ੍ਵਭੂਯਤ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਸ਼੍ਰੋਤ੍ਰੁʼਭ੍ਯਃ ਪੁਨਰ੍ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਮ੍ ਉੱਥਾਪ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸ|
12 Il dit donc: Un homme de grande naissance s’en alla en un pays lointain pour prendre possession d’un royaume et revenir ensuite.
ਕੋਪਿ ਮਹਾੱਲੋਕੋ ਨਿਜਾਰ੍ਥੰ ਰਾਜਤ੍ਵਪਦੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਪੁਨਰਾਗਨ੍ਤੁੰ ਦੂਰਦੇਸ਼ੰ ਜਗਾਮ|
13 Ainsi dix de ses serviteurs appelés, il leur donna dix mines, et leur dit: Négociez jusqu’à ce que je revienne.
ਯਾਤ੍ਰਾਕਾਲੇ ਨਿਜਾਨ੍ ਦਸ਼ਦਾਸਾਨ੍ ਆਹੂਯ ਦਸ਼ਸ੍ਵਰ੍ਣਮੁਦ੍ਰਾ ਦੱਤ੍ਵਾ ਮਮਾਗਮਨਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਵਾਣਿਜ੍ਯੰ ਕੁਰੁਤੇਤ੍ਯਾਦਿਦੇਸ਼|
14 Or ceux de son pays le haïssaient; et ils envoyèrent après lui une députation, disant: Nous ne Avouions point que celui-ci règne sur nous.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਜਾਸ੍ਤਮਵਜ੍ਞਾਯ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਮੇਨਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕਮੁਪਰਿ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਨ ਕਾਰਯਿਵ੍ਯਾਮ ਇਮਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਤੰਨਿਕਟੇ ਪ੍ਰੇਰਯਾਮਾਸੁਃ|
15 Et il arriva qu’il revint, après avoir pris possession du royaume, et il fit appeler les serviteurs auxquels il avait donné de l’argent, pour savoir combien chacun l’avait négocié.
ਅਥ ਸ ਰਾਜਤ੍ਵਪਦੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯਾਗਤਵਾਨ੍ ਏਕੈਕੋ ਜਨੋ ਬਾਣਿਜ੍ਯੇਨ ਕਿੰ ਲਬ੍ਧਵਾਨ੍ ਇਤਿ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਯੇਸ਼਼ੁ ਦਾਸੇਸ਼਼ੁ ਮੁਦ੍ਰਾ ਅਰ੍ਪਯਤ੍ ਤਾਨ੍ ਆਹੂਯਾਨੇਤੁਮ੍ ਆਦਿਦੇਸ਼|
16 Le premier vint, disant: Seigneur, votre mine a produit dix autres mines.
ਤਦਾ ਪ੍ਰਥਮ ਆਗਤ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਤਵ ਤਯੈਕਯਾ ਮੁਦ੍ਰਯਾ ਦਸ਼ਮੁਦ੍ਰਾ ਲਬ੍ਧਾਃ|
17 Il lui dit: Fort bien, bon serviteur, parce que tu as été fidèle en peu de choses, tu auras puissance sur dix villes.
ਤਤਃ ਸ ਉਵਾਚ ਤ੍ਵਮੁੱਤਮੋ ਦਾਸਃ ਸ੍ਵਲ੍ਪੇਨ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ ਜਾਤ ਇਤਃ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਦਸ਼ਨਗਰਾਣਾਮ੍ ਅਧਿਪੋ ਭਵ|
18 Un autre vint, et dit: Seigneur, votre mine a produit cinq autres mines.
ਦ੍ਵਿਤੀਯ ਆਗਤ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਤਵੈਕਯਾ ਮੁਦ੍ਰਯਾ ਪਞ੍ਚਮੁਦ੍ਰਾ ਲਬ੍ਧਾਃ|
19 Et il dit à celui-ci: Toi aussi, sois à la tête de cinq villes.
ਤਤਃ ਸ ਉਵਾਚ, ਤ੍ਵੰ ਪਞ੍ਚਾਨਾਂ ਨਗਰਾਣਾਮਧਿਪਤਿ ਰ੍ਭਵ|
20 Un autre vint, disant: Seigneur, voici votre mine que j’ai tenu enveloppée dans un linge,
ਤਤੋਨ੍ਯ ਆਗਤ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਪਸ਼੍ਯ ਤਵ ਯਾ ਮੁਦ੍ਰਾ ਅਹੰ ਵਸ੍ਤ੍ਰੇ ਬੱਧ੍ਵਾਸ੍ਥਾਪਯੰ ਸੇਯੰ|
21 Car je vous ai craint, parce que vous êtes un homme sévère: vous emportez ce que vous n’avez pas déposé, et moissonnez ce que vous n’avez pas semé.
ਤ੍ਵੰ ਕ੍ਰੁʼਪਣੋ ਯੰਨਾਸ੍ਥਾਪਯਸ੍ਤਦਪਿ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਸਿ, ਯੰਨਾਵਪਸ੍ਤਦੇਵ ਚ ਛਿਨਤ੍ਸਿ ਤਤੋਹੰ ਤ੍ਵੱਤੋ ਭੀਤਃ|
22 Le maître lui dit: C’est par ta propre bouche que je te juge, mauvais serviteur. Tu savais que je suis un homme sévère, emportant ce que je n’ai pas déposé, et moissonnant ce que je n’ai point semé.
ਤਦਾ ਸ ਜਗਾਦ, ਰੇ ਦੁਸ਼਼੍ਟਦਾਸ ਤਵ ਵਾਕ੍ਯੇਨ ਤ੍ਵਾਂ ਦੋਸ਼਼ਿਣੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਯਦਹੰ ਨਾਸ੍ਥਾਪਯੰ ਤਦੇਵ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਮਿ, ਯਦਹੰ ਨਾਵਪਞ੍ਚ ਤਦੇਵ ਛਿਨਦ੍ਮਿ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ ਕ੍ਰੁʼਪਣੋਹਮਿਤਿ ਯਦਿ ਤ੍ਵੰ ਜਾਨਾਸਿ,
23 Pourquoi donc n’as-tu pas donné mon argent à la banque, afin que, moi revenant, je le reprisse avec usure?
ਤਰ੍ਹਿ ਮਮ ਮੁਦ੍ਰਾ ਬਣਿਜਾਂ ਨਿਕਟੇ ਕੁਤੋ ਨਾਸ੍ਥਾਪਯਃ? ਤਯਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ(ਅ)ਹਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਕੁਸੀਦੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਨਿਜਮੁਦ੍ਰਾ ਅਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਮ੍|
24 Et il dit à ceux qui étaient présents: Otez-lui la mine, et donnez-la à celui qui a dix mines.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਸਮੀਪਸ੍ਥਾਨ੍ ਜਨਾਨ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਤ੍ ਅਸ੍ਮਾਤ੍ ਮੁਦ੍ਰਾ ਆਨੀਯ ਯਸ੍ਯ ਦਸ਼ਮੁਦ੍ਰਾਃ ਸਨ੍ਤਿ ਤਸ੍ਮੈ ਦੱਤ|
25 Ils lui répondirent: Seigneur, il a déjà dix mines.
ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁਃ ਪ੍ਰਭੋ(ਅ)ਸ੍ਯ ਦਸ਼ਮੁਦ੍ਰਾਃ ਸਨ੍ਤਿ|
26 Mais, je vous le dis, on donnera à celui qui a, et il sera dans l’abondance; mais à celui qui n’a pas, même ce qu’il a lui sera ôté.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ ਯਸ੍ਯਾਸ਼੍ਰਯੇ ਵੱਧਤੇ (ਅ)ਧਿਕੰ ਤਸ੍ਮੈ ਦਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਸ੍ਯਾਸ਼੍ਰਯੇ ਨ ਵਰ੍ੱਧਤੇ ਤਸ੍ਯ ਯਦ੍ਯਦਸ੍ਤਿ ਤਦਪਿ ਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਨਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
27 Et pour mes ennemis, qui n’ont pas voulu que je régnasse sur eux, amenez-les ici, tuez-les devant moi.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਮਾਧਿਪਤਿਤ੍ਵਸ੍ਯ ਵਸ਼ਤ੍ਵੇ ਸ੍ਥਾਤੁਮ੍ ਅਸੰਮਨ੍ਯਮਾਨਾ ਯੇ ਮਮ ਰਿਪਵਸ੍ਤਾਨਾਨੀਯ ਮਮ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਸੰਹਰਤ|
28 Ces choses dites, il marchait devant eux, montant à Jérusalem.
ਇਤ੍ਯੁਪਦੇਸ਼ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਸੋਗ੍ਰਗਃ ਸਨ੍ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਪੁਰੰ ਯਯੌ|
29 Or il arriva, comme il approchait de Bethphagé et de Béthanie, près du mont nommé des Oliviers, qu’il envoya deux de ses disciples,
ਤਤੋ ਬੈਤ੍ਫਗੀਬੈਥਨੀਯਾਗ੍ਰਾਮਯੋਃ ਸਮੀਪੇ ਜੈਤੁਨਾਦ੍ਰੇਰਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਇਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਯਮ੍ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ,
30 Disant: Allez au village qui est là devant: en y entrant, vous trouverez un ânon attaché, sur lequel aucun homme ne s’est jamais assis: déliez-le et l’amenez.
ਯੁਵਾਮਮੁੰ ਸੰਮੁਖਸ੍ਥਗ੍ਰਾਮੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯੈਵ ਯੰ ਕੋਪਿ ਮਾਨੁਸ਼਼ਃ ਕਦਾਪਿ ਨਾਰੋਹਤ੍ ਤੰ ਗਰ੍ੱਦਭਸ਼ਾਵਕੰ ਬੱਧੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥਸ੍ਤੰ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾਨਯਤੰ|
31 Et si quelqu’un vous demande: Pourquoi le déliez-vous? vous lui répondrez ainsi: Parce que le Seigneur veut s’en servir.
ਤਤ੍ਰ ਕੁਤੋ ਮੋਚਯਥਃ? ਇਤਿ ਚੇਤ੍ ਕੋਪਿ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥਃ ਪ੍ਰਭੇਰਤ੍ਰ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ|
32 Ceux donc qui étaient envoyés s’en allèrent, et trouvèrent, comme il leur avait dit, l’ânon arrêté.
ਤਦਾ ਤੌ ਪ੍ਰਰਿਤੌ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਕਥਾਨੁਸਾਰੇਣ ਸਰ੍ੱਵੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੌ|
33 Mais comme ils déliaient l’ânon, ses maîtres leur dirent: Pourquoi déliez-vous l’ânon?
ਗਰ੍ਦਭਸ਼ਾਵਕਮੋਚਨਕਾਲੇ ਤਤ੍ਵਾਮਿਨ ਊਚੁਃ, ਗਰ੍ਦਭਸ਼ਾਵਕੰ ਕੁਤੋ ਮੋਚਯਥਃ?
34 Ils répondirent: Parce que le Seigneur en a besoin.
ਤਾਵੂਚਤੁਃ ਪ੍ਰਭੋਰਤ੍ਰ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ|
35 Et ils l’amenèrent à Jésus. Et jetant leurs vêtements sur l’ânon, ils mirent Jésus dessus.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੌ ਤੰ ਗਰ੍ਦਭਸ਼ਾਵਕੰ ਯੀਸ਼ੋਰਨ੍ਤਿਕਮਾਨੀਯ ਤਤ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠੇ ਨਿਜਵਸਨਾਨਿ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਤਦੁਪਰਿ ਯੀਸ਼ੁਮਾਰੋਹਯਾਮਾਸਤੁਃ|
36 Partout où il passait, le peuple étendait ses vêtements sur le chemin.
ਅਥ ਯਾਤ੍ਰਾਕਾਲੇ ਲੋਕਾਃ ਪਥਿ ਸ੍ਵਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਪਾਤਯਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭਿਰੇ|
37 Et comme il approchait de la descente du mont des Oliviers, toute la foule des disciples, pleine de joie, commença à louer Dieu à haute voix de tous les prodiges qu’ils avaient vus,
ਅਪਰੰ ਜੈਤੁਨਾਦ੍ਰੇਰੁਪਤ੍ਯਕਾਮ੍ ਇਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸੰਘਃ ਪੂਰ੍ੱਵਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨਿ ਮਹਾਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ,
38 Disant: Béni celui qui vient roi au nom du Seigneur! paix dans le ciel et gloire au plus haut des cieux!
ਯੋ ਰਾਜਾ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾਯਾਤਿ ਸ ਧਨ੍ਯਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਕੁਸ਼ਲੰ ਸਰ੍ੱਵੋੱਚੇ ਜਯਧ੍ਵਨਿ ਰ੍ਭਵਤੁ, ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਸਾਨਨ੍ਦਮ੍ ਉਚੈਰੀਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭੇ|
39 Alors quelques-uns des pharisiens, du milieu de la foule, lui dirent: Maître, réprimez vos disciples.
ਤਦਾ ਲੋਕਾਰਣ੍ਯਮਧ੍ਯਸ੍ਥਾਃ ਕਿਯਨ੍ਤਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ੍ਤਤ੍ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪ੍ਰੋਚੁਃ, ਹੇ ਉਪਦੇਸ਼ਕ ਸ੍ਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਤਰ੍ਜਯ|
40 Il leur répondit: Je vous déclare que si ceux-ci se taisent, les pierres crieront.
ਸ ਉਵਾਚ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ ਯਦ੍ਯਮੀ ਨੀਰਵਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਪਾਸ਼਼ਾਣਾ ਉਚੈਃ ਕਥਾਃ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
41 Et comme il approchait, voyant la ville, il pleura sur elle, disant:
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤਤ੍ਪੁਰਾਨ੍ਤਿਕਮੇਤ੍ਯ ਤਦਵਲੋਕ੍ਯ ਸਾਸ਼੍ਰੁਪਾਤੰ ਜਗਾਦ,
42 Si tu connaissais, toi aussi, au moins en ce jour qui t’est encore donné, ce qui importe à ta paix! mais maintenant ces choses sont cachées à tes yeux.
ਹਾ ਹਾ ਚੇਤ੍ ਤ੍ਵਮਗ੍ਰੇ(ਅ)ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਥਾਃ, ਤਵਾਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਦਿਨੇ ਵਾ ਯਦਿ ਸ੍ਵਮਙ੍ਗਲਮ੍ ਉਪਾਲਪ੍ਸ੍ਯਥਾਃ, ਤਰ੍ਹ੍ਯੁੱਤਮਮ੍ ਅਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇਸ੍ਮਿਨ੍ ਤੱਤਵ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇਰਗੋਚਰਮ੍ ਭਵਤਿ|
43 Car des jours viendront sur toi, où tes ennemis t’environneront de tranchées, t’enfermeront, te serreront de toutes parts,
ਤ੍ਵੰ ਸ੍ਵਤ੍ਰਾਣਕਾਲੇ ਨ ਮਨੋ ਨ੍ਯਧੱਥਾ ਇਤਿ ਹੇਤੋ ਰ੍ਯਤ੍ਕਾਲੇ ਤਵ ਰਿਪਵਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰਾਚੀਰੇਣ ਵੇਸ਼਼੍ਟਯਿਤ੍ਵਾ ਰੋਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ
44 Et te renverseront par terre, toi et tes enfants qui sont au milieu de toi, et ils ne laisseront pas en toi pierre sur pierre, parce que tu n’as pas connu le temps où tu as été visitée.
ਬਾਲਕੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਭੂਮਿਸਾਤ੍ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਚ ਤ੍ਵਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਪਾਸ਼਼ਾਣੈਕੋਪਿ ਪਾਸ਼਼ਾਣੋਪਰਿ ਨ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ ਚ, ਕਾਲ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ|
45 Et étant entré dans le temple, il commença à chasser ceux qui y vendaient et y achetaient,
ਅਥ ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਤਤ੍ਰਤ੍ਯਾਨ੍ ਕ੍ਰਯਿਵਿਕ੍ਰਯਿਣੋ ਬਹਿਸ਼਼੍ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍
46 Leur disant: Il est écrit: Ma maison est une maison de prière; mais vous, vous en avez fait une caverne de voleurs.
ਅਵਦਤ੍ ਮਦ੍ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਗ੍ਰੁʼਹਮਿਤਿ ਲਿਪਿਰਾਸ੍ਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਤਦੇਵ ਚੈਰਾਣਾਂ ਗਹ੍ਵਰੰ ਕੁਰੁਥ|
47 Et il enseignait tous les jours dans le temple. Cependant les princes des prêtres, les scribes, et les principaux du peuple, cherchaient à le perdre;
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯਹੰ ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰਮ੍ ਉਪਦਿਦੇਸ਼; ਤਤਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਾਸ਼੍ਚ ਤੰ ਨਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਚਿਚੇਸ਼਼੍ਟਿਰੇ;
48 Mais ils ne trouvaient pas que lui faire; parce que tout le peuple était suspendu en l’écoutant.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦੁਪਦੇਸ਼ੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਨਿਵਿਸ਼਼੍ਟਚਿੱਤਾਃ ਸ੍ਥਿਤਾਸ੍ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇ ਤਤ੍ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨਾਵਕਾਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪੁਃ|
