Lamentations 5
1 Souvenez-vous, Seigneur, de ce qui nous est arrivé; considérez et regardez notre opprobre.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Notre héritage est passé à des ennemis, nos maisons à des étrangers.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Nous sommes devenus comme des orphelins sans pères, et nos mères comme des veuves.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Nous avons bu notre eau à prix d’argent, nous avons acheté chèrement notre bois.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Nous étions conduits par des chaînes attachées à nos cous, à ceux qui étaient fatigués on ne donnait pas de repos.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 Nous avons donné la main à l’Egypte et aux Assyriens, afin de nous rassasier de pain.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Nos pères ont péché, et ils ne sont plus; et nous, nous avons porté leurs iniquités.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Des esclaves nous ont dominés; il n’y a eu personne qui nous arrachât de leur main.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 Au péril de nos âmes, nous allions nous chercher du pain à la face du glaive du désert.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Notre peau, comme un four, a été brûlée par les ardeurs de la faim.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 Ils ont humilié des femmes dans Sion, et des vierges dans les cités de Juda,
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 Des princes ont été pendus par la main; on n’a pas révéré la face des vieillards.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 Ils ont indignement abusé des jeunes hommes; et des enfants ont succombé sous le bois.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 Des vieillards ont abandonné les portes, et de jeunes hommes, le chœur des joueurs de psaltérion.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 La joie de notre âme a fait défaut; notre chœur a été changé en deuil.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 Elle est tombée, la couronne de notre tête; malheur à nous, parce que nous avons péché!
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 À cause de cela, notre cœur est devenu triste; pour cela, nos yeux se sont couverts de ténèbres.
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 À cause de la montagne de Sion, qui a été détruite, les renards s’y sont promenés.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 Mais vous, Seigneur, vous demeurerez éternellement; votre trône subsistera dans toutes les générations.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Pourquoi nous oublierez-vous à jamais? Pourquoi nous abandonnerez-vous dans la longueur des jours?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Convertissez-nous à vous, et nous serons convertis; Seigneur, renouvelez nos jours comme au commencement.
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 Mais nous rejetant, vous nous avez repoussés; vous êtes extrêmement irrité contre nous.
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
