Jean 6
1 Après cela Jésus s’en alla de l’autre côté de la mer de Galilée, c’est-à-dire de Tibériade;
ਤਤਃ ਪਰੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਗਾਲੀਲ੍ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯਸ੍ਯ ਤਿਵਿਰਿਯਾਨਾਮ੍ਨਃ ਸਿਨ੍ਧੋਃ ਪਾਰੰ ਗਤਵਾਨ੍|
2 Et une grande multitude le suivait, parce qu’ils voyaient les miracles qu’il faisait sur ceux qui étaient malades.
ਤਤੋ ਵ੍ਯਾਧਿਮੱਲੋਕਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯਕਰਣਰੂਪਾਣਿ ਤਸ੍ਯਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਾਣਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਬਹਵੋ ਜਨਾਸ੍ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਅਗੱਛਨ੍|
3 Jésus monta donc sur la montagne, et là il était assis avec ses disciples.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪਰ੍ੱਵਤਮਾਰੁਹ੍ਯ ਤਤ੍ਰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਾਕਮ੍|
4 Cependant approchait la Pâque, jour de la fête des Juifs.
ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਨਾਮ੍ਨਿ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਮ ਉਤ੍ਸਵ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ
5 Jésus donc ayant levé les yeux et vu qu’une très grande multitude était venue à lui, dit à Philippe: Où achèterons-nous des pains, pour que ceux-ci mangent?
ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਨੇਤ੍ਰੇ ਉੱਤੋਲ੍ਯ ਬਹੁਲੋਕਾਨ੍ ਸ੍ਵਸਮੀਪਾਗਤਾਨ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਫਿਲਿਪੰ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਏਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭੋਜਨਾਯ ਭੋਜਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਵਯੰ ਕੁਤ੍ਰ ਕ੍ਰੇਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਰੁਮਃ?
6 Or il disait cela pour l’éprouver; car pour lui il savait ce qu’il devait faire.
ਵਾਕ੍ਯਮਿਦੰ ਤਸ੍ਯ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਰ੍ਥਮ੍ ਅਵਾਦੀਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਤ੍ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤ੍ ਸ੍ਵਯਮ੍ ਅਜਾਨਾਤ੍|
7 Philippe lui répondit: Deux cents deniers de pain ne leur suffiraient pas pour que chacun d’eux en eût même un petit morceau.
ਫਿਲਿਪਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵੋਚਤ੍ ਏਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਕੈਕੋ ਯਦ੍ਯਲ੍ਪਮ੍ ਅਲ੍ਪੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮੁਦ੍ਰਾਪਾਦਦ੍ਵਿਸ਼ਤੇਨ ਕ੍ਰੀਤਪੂਪਾ ਅਪਿ ਨ੍ਯੂਨਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
8 Un de ses disciples, André, frère de Simon-Pierre, lui dit:
ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਪਿਤਰਸ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤਾ ਆਨ੍ਦ੍ਰਿਯਾਖ੍ਯਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਮੇਕੋ ਵ੍ਯਾਹ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍
9 Il y a ici un petit garçon qui a cinq pains d’orge et deux poissons: mais qu’est-ce que cela pour tant de monde?
ਅਤ੍ਰ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਬਾਲਕਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਪਞ੍ਚ ਯਾਵਪੂਪਾਃ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਮਤ੍ਸ੍ਯਦ੍ਵਯਞ੍ਚ ਸਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਕਾਨਾਂ ਏਤਾਵਾਤਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਤੈਃ ਕਿੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
10 Jésus dit donc: Faites asseoir ces hommes. Or il y avait beaucoup d’herbe en ce lieu. Ces hommes s’assirent donc au nombre d’environ cinq mille.
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਲੋਕਾਨੁਪਵੇਸ਼ਯਤ ਤਤ੍ਰ ਬਹੁਯਵਸਸੱਤ੍ਵਾਤ੍ ਪਞ੍ਚਸਹਸ੍ਤ੍ਰੇਭ੍ਯੋ ਨ੍ਯੂਨਾ ਅਧਿਕਾ ਵਾ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਭੂਮ੍ਯਾਮ੍ ਉਪਾਵਿਸ਼ਨ੍|
11 Alors Jésus prit les pains, et quand il eut rendu grâces, il les distribua à ceux qui étaient assis; et de même des poissons, autant qu’ils en voulaient.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਪੂਪਾਨਾਦਾਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਣਾਨ੍ ਕੀਰ੍ੱਤਯਿਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਸਮਾਰ੍ਪਯਤ੍ ਤਤਸ੍ਤੇ ਤੇਭ੍ਯ ਉਪਵਿਸ਼਼੍ਟਲੋਕੇਭ੍ਯਃ ਪੂਪਾਨ੍ ਯਥੇਸ਼਼੍ਟਮਤ੍ਸ੍ਯਞ੍ਚ ਪ੍ਰਾਦੁਃ|
12 Lorsqu’ils furent rassasiés, il dit à ses disciples: Amassez les morceaux qui sont restés, pour qu’ils ne se perdent pas.
ਤੇਸ਼਼ੁ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤੇਸ਼਼ੁ ਸ ਤਾਨਵੋਚਦ੍ ਏਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਿਞ੍ਚਿਦਪਿ ਯਥਾ ਨਾਪਚੀਯਤੇ ਤਥਾ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਨਿ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ|
13 Ils les amassèrent donc, et remplirent douze paniers de morceaux des cinq pains d’orge qui restèrent à ceux qui avaient mangé.
ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਭੋਜਨਾਤ੍ ਪਰੰ ਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਞ੍ਚਾਨਾਂ ਯਾਵਪੂਪਾਨਾਂ ਅਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਯਖਿਲਾਨਿ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਡੱਲਕਾਨ੍ ਅਪੂਰਯਨ੍|
14 Or ces hommes, ayant vu le miracle que Jésus avait fait, disaient: Celui-ci est vraiment le prophète qui doit venir dans le monde.
ਅਪਰੰ ਯੀਸ਼ੋਰੇਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਮ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਕ੍ਰਿਯਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਲੋਕਾ ਮਿਥੋ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ ਜਗਤਿ ਯਸ੍ਯਾਗਮਨੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਏਵਾਯਮ੍ ਅਵਸ਼੍ਯੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਕ੍ੱਤਾ|
15 Et Jésus, ayant connu qu’ils devaient venir pour l’enlever et le faire roi, s’enfuit de nouveau sur la montagne tout seul.
ਅਤਏਵ ਲੋਕਾ ਆਗਤ੍ਯ ਤਮਾਕ੍ਰਮ੍ਯ ਰਾਜਾਨੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਮਾਨਸੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਪਰ੍ੱਵਤਮ੍ ਏਕਾਕੀ ਗਤਵਾਨ੍|
16 Dès que le soir fut venu, ses disciples descendirent à la mer.
ਸਾਯੰਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਜਲਧਿਤਟੰ ਵ੍ਰਜਿਤ੍ਵਾ ਨਾਵਮਾਰੁਹ੍ਯ ਨਗਰਦਿਸ਼ਿ ਸਿਨ੍ਧੌ ਵਾਹਯਿਤ੍ਵਾਗਮਨ੍|
17 Et quand ils furent montés dans la barque, ils vinrent de l’autre côté de la mer, vers Capharnaüm. Or les ténèbres s’étaient déjà faites, et Jésus n’était pas venu à eux.
ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਤਿਮਿਰ ਉਪਾਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪੰ ਨਾਗੱਛਤ੍|
18 Cependant, au souffle d’un grand vent, la mer s’enflait.
ਤਦਾ ਪ੍ਰਬਲਪਵਨਵਹਨਾਤ੍ ਸਾਗਰੇ ਮਹਾਤਰਙ੍ਗੋ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭੇ|
19 Après donc qu’ils eurent ramé environ vingt-cinq ou trente stades, ils virent Jésus marchant sur la mer et s’approchant de la barque, et ils eurent peur.
ਤਤਸ੍ਤੇ ਵਾਹਯਿਤ੍ਵਾ ਦ੍ਵਿਤ੍ਰਾਨ੍ ਕ੍ਰੋਸ਼ਾਨ੍ ਗਤਾਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁੰ ਜਲਧੇਰੁਪਰਿ ਪਦ੍ਭ੍ਯਾਂ ਵ੍ਰਜਨ੍ਤੰ ਨੌਕਾਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਗੱਛਨ੍ਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤ੍ਰਾਸਯੁਕ੍ਤਾ ਅਭਵਨ੍
20 Mais il leur dit: C’est moi, ne craignez point.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਾਨੁਕ੍ੱਤਵਾਨ੍ ਅਯਮਹੰ ਮਾ ਭੈਸ਼਼੍ਟ|
21 C’est pourquoi ils voulurent le prendre dans la barque, et aussitôt la barque se trouva à la terre où ils allaient.
ਤਦਾ ਤੇ ਤੰ ਸ੍ਵੈਰੰ ਨਾਵਿ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਵਨ੍ਤਃ ਤਦਾ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਦ੍ ਉੱਦਿਸ਼਼੍ਟਸ੍ਥਾਨੇ ਨੌਰੁਪਾਸ੍ਥਾਤ੍|
22 Le jour suivant, le peuple, qui se tenait de l’autre côté de la mer, observa qu’il n’y avait eu là qu’une seule barque, que Jésus n’était point entré avec ses disciples dans cette barque, mais que ses disciples seuls étaient partis;
ਯਯਾ ਨਾਵਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਅਗੱਛਨ੍ ਤਦਨ੍ਯਾ ਕਾਪਿ ਨੌਕਾ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਨਾਸੀਤ੍ ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਾਕੰ ਨਾਗਮਤ੍ ਕੇਵਲਾਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਅਗਮਨ੍ ਏਤਤ੍ ਪਾਰਸ੍ਥਾ ਲੋਕਾ ਜ੍ਞਾਤਵਨ੍ਤਃ|
23 Cependant, d’autres barques vinrent de Tibériade, près du lieu où ils avaient mangé le pain, le Seigneur ayant rendu grâces.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਤਃ ਪਰੰ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯਤ੍ਰ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਣਾਨ੍ ਅਨੁਕੀਰ੍ੱਤ੍ਯ ਲੋਕਾਨ੍ ਪੂਪਾਨ੍ ਅਭੋਜਯਤ੍ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਸ੍ਯ ਸਮੀਪਸ੍ਥਤਿਵਿਰਿਯਾਯਾ ਅਪਰਾਸ੍ਤਰਣਯ ਆਗਮਨ੍|
24 Quand le peuple eut vu que Jésus n’était point là, ni ses disciples, il monta lui aussi dans les barques et vint à Capharnaüm, cherchant Jésus.
ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਤ੍ਰ ਨਾਸ੍ਤਿ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਅਪਿ ਤਤ੍ਰ ਨਾ ਸਨ੍ਤਿ ਲੋਕਾ ਇਤਿ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਯੀਸ਼ੁੰ ਗਵੇਸ਼਼ਯਿਤੁੰ ਤਰਣਿਭਿਃ ਕਫਰ੍ਨਾਹੂਮ੍ ਪੁਰੰ ਗਤਾਃ|
25 Et l’ayant trouvé de l’autre côté de la mer, ils lui dirent: Maître, comment êtes-vous venu ici?
ਤਤਸ੍ਤੇ ਸਰਿਤ੍ਪਤੇਃ ਪਾਰੇ ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਪ੍ਰਾਵੋਚਨ੍ ਹੇ ਗੁਰੋ ਭਵਾਨ੍ ਅਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਕਦਾਗਮਤ੍?
26 Jésus leur répondit, et dit: En vérité, en vérité, je vous le dis, vous me cherchez, non parce que vous avez vu des miracles, mais parce que vous avez mangé des pains et avez été rassasiés.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦੀਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥਤਰੰ ਵਦਾਮਿ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਕਰ੍ੰਮਦਰ੍ਸ਼ਨਾੱਧੇਤੋ ਰ੍ਨ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੂਪਭੋਜਨਾਤ੍ ਤੇਨ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਤ੍ਵਾਞ੍ਚ ਮਾਂ ਗਵੇਸ਼਼ਯਥ|
27 Travaillez, non pas en vue de la nourriture qui périt, mais de celle qui demeure pour la vie éternelle, et que le Fils de l’homme vous donnera; car Dieu le Père l’a scellée de son sceau. (aiōnios g166)
ਕ੍ਸ਼਼ਯਣੀਯਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਮਾ ਸ਼੍ਰਾਮਿਸ਼਼੍ਟ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਨ੍ਤਾਯੁਰ੍ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਸ਼੍ਰਾਮ੍ਯਤ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਮਨੁਜਪੁਤ੍ਰੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭ੍ਯੰ ਦਾਸ੍ਯਤਿ; ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਤਾਤ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਪ੍ਰਾਦਾਤ੍| (aiōnios g166)
28 Ils lui demandèrent: Que ferons-nous pour travailler aux œuvres de Dieu?
ਤਦਾ ਤੇ(ਅ)ਪ੍ਰੁʼੱਛਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਭਿਮਤੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ ਕਿੰ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ?
29 Jésus répondit et leur dit: L’œuvre de Dieu, c’est que vous croyiez en celui qu’il a envoyé.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯੰ ਪ੍ਰੈਰਯਤ੍ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਭਿਮਤੰ ਕਰ੍ੰਮ|
30 Ils lui repartirent: Quel miracle donc faites-vous pour que nous voyions et que nous croyions en vous?
ਤਦਾ ਤੇ ਵ੍ਯਾਹਰਨ੍ ਭਵਤਾ ਕਿੰ ਲਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਦਰ੍ਸ਼ਿਤੰ ਯੱਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਭਵਤਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਤ੍ਵਯਾ ਕਿੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕ੍ਰੁʼਤੰ?
31 Nos pères ont mangé la manne dans le désert, comme il est écrit: Il leur a donné du pain du ciel à manger.
ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਮਹਾਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਮਾੰਨਾਂ ਭੋਕ੍ੱਤੁੰ ਪ੍ਰਾਪੁਃ ਯਥਾ ਲਿਪਿਰਾਸ੍ਤੇ| ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਾਣਿ ਤੁ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਣਿ ਪ੍ਰਦਦੌ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ|
32 Jésus leur dit donc: En vérité, en vérité, je vous le dis, Moïse ne vous a point donné le pain du ciel, mais c’est mon Père qui vous donne le vrai pain du ciel.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਦ੍ ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਤਿਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਮੂਸਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭ੍ਯੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਨਾਦਾਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਮ ਪਿਤਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭ੍ਯੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯੰ ਪਰਮੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦਦਾਤਿ|
33 Car le pain de Dieu est celui qui descend du ciel, et donne la vie au monde.
ਯਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦਵਰੁਹ੍ਯ ਜਗਤੇ ਜੀਵਨੰ ਦਦਾਤਿ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰਦੱਤਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਰੂਪਃ|
34 Ils lui dirent donc: Seigneur, donnez-nous toujours ce pain.
ਤਦਾ ਤੇ ਪ੍ਰਾਵੋਚਨ੍ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਿਦੰ ਨਿਤ੍ਯਮਸ੍ਮਭ੍ਯੰ ਦਦਾਤੁ|
35 Et Jésus leur dit: C’est moi qui suis le pain de vie: qui vient à moi n’aura pas faim, et qui croit en moi n’aura jamais soif.
ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਦ੍ ਅਹਮੇਵ ਜੀਵਨਰੂਪੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਯੋ ਜਨੋ ਮਮ ਸੰਨਿਧਿਮ੍ ਆਗੱਛਤਿ ਸ ਜਾਤੁ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾਰ੍ੱਤੋ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਥਾ ਯੋ ਜਨੋ ਮਾਂ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਤਿ ਸ ਜਾਤੁ ਤ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਰ੍ੱਤੋ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
36 Mais je vous l’ai dit, vous m’avez vu, et vous ne croyez point.
ਮਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾਪਿ ਯੂਯੰ ਨ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਥ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹਮ੍ ਇਤ੍ਯਵੋਚੰ|
37 Tout ce que me donne mon Père viendra à moi, et celui qui vient à moi, je ne le rejetterai pas dehors:
ਪਿਤਾ ਮਹ੍ਯੰ ਯਾਵਤੋ ਲੋਕਾਨਦਦਾਤ੍ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵ ਏਵ ਮਮਾਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿੱਚ ਮਮ ਸੰਨਿਧਿਮ੍ ਆਯਾਸ੍ਯਤਿ ਤੰ ਕੇਨਾਪਿ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਨ ਦੂਰੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
38 Parce que je suis descendu du ciel, non pour faire ma volonté, mais la volonté de celui qui m’a envoyé.
ਨਿਜਾਭਿਮਤੰ ਸਾਧਯਿਤੁੰ ਨ ਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰੇਰਯਿਤੁਰਭਿਮਤੰ ਸਾਧਯਿਤੁੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਆਗਤੋਸ੍ਮਿ|
39 Or c’est la volonté de mon Père qui m’a envoyé, que de tout ce qu’il m’a donné, rien ne se perde, mais que je le ressuscite au dernier jour.
ਸ ਯਾਨ੍ ਯਾਨ੍ ਲੋਕਾਨ੍ ਮਹ੍ਯਮਦਦਾਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕਮਪਿ ਨ ਹਾਰਯਿਤ੍ਵਾ ਸ਼ੇਸ਼਼ਦਿਨੇ ਸਰ੍ੱਵਾਨਹਮ੍ ਉੱਥਾਪਯਾਮਿ ਇਦੰ ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਯਿਤੁਃ ਪਿਤੁਰਭਿਮਤੰ|
40 C’est la volonté de mon Père qui m’a envoyé, que quiconque voit le Fils et croit en lui ait la vie éternelle, et moi je le ressusciterai au dernier jour. (aiōnios g166)
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਾਨਵਸੁਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਿ ਸ ਸ਼ੇਸ਼਼ਦਿਨੇ ਮਯੋੱਥਾਪਿਤਃ ਸਨ੍ ਅਨਨ੍ਤਾਯੁਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤਿ ਇਤਿ ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਕਸ੍ਯਾਭਿਮਤੰ| (aiōnios g166)
41 Cependant les Juifs murmuraient contre lui, parce qu’il avait dit: Moi je suis le pain vivant qui suis descendu du ciel,
ਤਦਾ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਯਦ੍ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮ੍ ਅਵਾਰੋਹਤ੍ ਤਦ੍ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮ੍ ਅਹਮੇਵ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯੈਤਦ੍ ਵਾਕ੍ਯੇ ਵਿਵਦਮਾਨਾ ਵਕ੍ੱਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ
42 Et ils disaient: N’est-ce pas là Jésus, le fils de Joseph, dont nous connaissons le père et la mère? Comment donc dit-il: Je suis descendu du ciel?
ਯੂਸ਼਼ਫਃ ਪੁਤ੍ਰੋ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਸ੍ਯ ਮਾਤਾਪਿਤਰੌ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮ ਏਸ਼਼ ਕਿੰ ਸਏਵ ਨ? ਤਰ੍ਹਿ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਅਵਾਰੋਹਮ੍ ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਕਥੰ ਵਕ੍ੱਤਿ?
43 Mais Jésus répondit et leur dit: Ne murmurez point entre vous;
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਮਾ ਵਿਵਦਧ੍ਵੰ
44 Nul ne peut venir à moi, si le Père qui m’a envoyé ne l’attire; et moi je le ressusciterai au dernier jour.
ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਕੇਣ ਪਿਤ੍ਰਾ ਨਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ ਕੋਪਿ ਜਨੋ ਮਮਾਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਯਾਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਾਗਤੰ ਜਨੰ ਚਰਮੇ(ਅ)ਹ੍ਨਿ ਪ੍ਰੋੱਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
45 Il est écrit dans les prophètes: Ils seront tous enseignés de Dieu. Quiconque a entendu la voix du Père et a appris, vient à moi.
ਤੇ ਸਰ੍ੱਵ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਿਤਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਗ੍ਰਨ੍ਥੇਸ਼਼ੁ ਲਿਪਿਰਿੱਥਮਾਸ੍ਤੇ ਅਤੋ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪਿਤੁਃ ਸਕਾਸ਼ਾਤ੍ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਤੇ ਸ ਏਵ ਮਮ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
46 Non que personne ait vu le Père, si ce n’est celui qui est de Dieu; car celui-là a vu le Père.
ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਅਜਾਯਤ ਤੰ ਵਿਨਾ ਕੋਪਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯੋ ਜਨਕੰ ਨਾਦਰ੍ਸ਼ਤ੍ ਕੇਵਲਃ ਸਏਵ ਤਾਤਮ੍ ਅਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ੀਤ੍|
ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਯਥਾਰ੍ਥਤਰੰ ਵਦਾਮਿ ਯੋ ਜਨੋ ਮਯਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੰ ਕਰੋਤਿ ਸੋਨਨ੍ਤਾਯੁਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ| (aiōnios g166)
48 C’est moi qui suis le pain de la vie.
ਅਹਮੇਵ ਤੱਜੀਵਨਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ|
49 Vos pères ont mangé la manne dans le désert et sont morts.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਮਹਾਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਮੰਨਾਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਭੂਕ੍ੱਤਾਪਿ ਮ੍ਰੁʼਤਾਃ
50 Voici le pain qui descend du ciel, afin que si quelqu’un en mange, il ne meure point.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦ੍ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦਾਗੱਛਤ੍ ਤਦ੍ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭੁਙ੍ਕ੍ੱਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਨ ਮ੍ਰਿਯਤੇ|
51 Je suis le pain vivant, moi qui suis descendu du ciel. Si quelqu’un mange de ce pain, il vivra éternellement; et le pain que je donnerai, c’est ma chair pour la vie du monde. (aiōn g165)
ਯੱਜੀਵਨਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦਾਗੱਛਤ੍ ਸੋਹਮੇਵ ਇਦੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਯੋ ਜਨੋ ਭੁਙ੍ਕ੍ੱਤੇ ਸ ਨਿਤ੍ਯਜੀਵੀ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਜਗਤੋ ਜੀਵਨਾਰ੍ਥਮਹੰ ਯਤ੍ ਸ੍ਵਕੀਯਪਿਸ਼ਿਤੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ ਤਦੇਵ ਮਯਾ ਵਿਤਰਿਤੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮ੍| (aiōn g165)
52 Les Juifs donc disputaient entre eux, disant: Comment celui-ci peut-il nous donner sa chair à manger?
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯਿਹੂਦੀਯਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਿਵਦਮਾਨਾ ਵਕ੍ੱਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ ਏਸ਼਼ ਭੋਜਨਾਰ੍ਥੰ ਸ੍ਵੀਯੰ ਪਲਲੰ ਕਥਮ੍ ਅਸ੍ਮਭ੍ਯੰ ਦਾਸ੍ਯਤਿ?
53 Et Jésus leur dit: En vérité, en vérité, je vous le dis: Si vous ne mangez la chair du Fils de l’homme, et ne buvez son sang, vous n’aurez point la vie en vous.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਆਵੋਚਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥਤਰੰ ਵਦਾਮਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯਾਮਿਸ਼਼ੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਭੁਕ੍ੱਤੇ ਤਸ੍ਯ ਰੁਧਿਰੇ ਚ ਨ ਪੀਤੇ ਜੀਵਨੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੋ ਨਾਸ੍ਤਿ|
54 Qui mange ma chair et boit mon sang a la vie éternelle; et moi, je le ressusciterai au dernier jour. (aiōnios g166)
ਯੋ ਮਮਾਮਿਸ਼਼ੰ ਸ੍ਵਾਦਤਿ ਮਮ ਸੁਧਿਰਞ੍ਚ ਪਿਵਤਿ ਸੋਨਨ੍ਤਾਯੁਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ ਤਤਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ(ਅ)ਹ੍ਨਿ ਤਮਹਮ੍ ਉੱਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ| (aiōnios g166)
55 Car ma chair est vraiment nourriture et mon sang est vraiment breuvage;
ਯਤੋ ਮਦੀਯਮਾਮਿਸ਼਼ੰ ਪਰਮੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਤਥਾ ਮਦੀਯੰ ਸ਼ੋਣਿਤੰ ਪਰਮੰ ਪੇਯੰ|
56 Qui mange ma chair et boit mon sang demeure en moi et moi en lui.
ਯੋ ਜਨੋ ਮਦੀਯੰ ਪਲਲੰ ਸ੍ਵਾਦਤਿ ਮਦੀਯੰ ਰੁਧਿਰਞ੍ਚ ਪਿਵਤਿ ਸ ਮਯਿ ਵਸਤਿ ਤਸ੍ਮਿੰਨਹਞ੍ਚ ਵਸਾਮਿ|
57 Comme mon Père qui est vivant m’a envoyé, et que moi je vis par mon Père, ainsi celui qui me mange vivra aussi par moi.
ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਯਿਤ੍ਰਾ ਜੀਵਤਾ ਤਾਤੇਨ ਯਥਾਹੰ ਜੀਵਾਮਿ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਾਮੱਤਿ ਸੋਪਿ ਮਯਾ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
58 Voici le pain qui est descendu du ciel. Ce n’est pas comme vos pères, qui ont mangé la manne et sont morts. Celui qui mange ce pain vivra éternellement. (aiōn g165)
ਯਦ੍ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦਾਗੱਛਤ੍ ਤਦਿਦੰ ਯਨ੍ਮਾੰਨਾਂ ਸ੍ਵਾਦਿਤ੍ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਤਰੋ(ਅ)ਮ੍ਰਿਯਨ੍ਤ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮ੍ ਇਦੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਨ ਭਵਤਿ ਇਦੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਯੋ ਭਕ੍ਸ਼਼ਤਿ ਸ ਨਿਤ੍ਯੰ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| (aiōn g165)
59 Il dit ces choses, enseignant dans la synagogue, à Capharnaüm.
ਯਦਾ ਕਫਰ੍ਨਾਹੂਮ੍ ਪੁਰ੍ੱਯਾਂ ਭਜਨਗੇਹੇ ਉਪਾਦਿਸ਼ਤ੍ ਤਦਾ ਕਥਾ ਏਤਾ ਅਕਥਯਤ੍|
60 Mais beaucoup de ses disciples l’ayant entendu, dirent: Ces paroles sont dures et qui peut les écouter?
ਤਦੇੱਥੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਮ੍ ਅਨੇਕੇ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਕਥਯਨ੍ ਇਦੰ ਗਾਢੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਾਕ੍ਯਮੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਕਃ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਰੁਯਾਤ੍?
61 Or Jésus sachant en lui-même que ses disciples en murmuraient leur dit: Cela vous scandalise?
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਮ੍ ਇੱਥੰ ਵਿਵਾਦੰ ਸ੍ਵਚਿੱਤੇ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਇਦੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਘ੍ਨੰ ਜਨਯਤਿ?
62 Et si vous voyiez le Fils de l’homme montant où il était auparavant?
ਯਦਿ ਮਨੁਜਸੁਤੰ ਪੂਰ੍ੱਵਵਾਸਸ੍ਥਾਨਮ੍ ਊਰ੍ਦ੍ੱਵੰ ਗੱਛਨ੍ਤੰ ਪਸ਼੍ਯਥ ਤਰ੍ਹਿ ਕਿੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
63 C’est l’esprit qui vivifie; la chair ne sert de rien: or les paroles que je vous ai dites sont esprit de vie.
ਆਤ੍ਮੈਵ ਜੀਵਨਦਾਯਕਃ ਵਪੁ ਰ੍ਨਿਸ਼਼੍ਫਲੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮਹੰ ਯਾਨਿ ਵਚਾਂਸਿ ਕਥਯਾਮਿ ਤਾਨ੍ਯਾਤ੍ਮਾ ਜੀਵਨਞ੍ਚ|
64 Mais il en est parmi vous quelques-uns qui ne croient point. Car Jésus savait, dès le commencement, qui étaient ceux qui ne croyaient pas, et qui devait le trahir.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਕੇਚਨ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਃ ਸਨ੍ਤਿ ਕੇ ਕੇ ਨ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨ੍ਤਿ ਕੋ ਵਾ ਤੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਾਨ੍ ਯੀਸ਼ੁਰਾਪ੍ਰਥਮਾਦ੍ ਵੇੱਤਿ|
65 Et il disait: C’est pourquoi je vous ai dit que nul ne peut venir à moi, s’il ne lui est donné par mon Père.
ਅਪਰਮਪਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਅਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਅਕਥਯੰ ਪਿਤੁਃ ਸਕਾਸ਼ਾਤ੍ ਸ਼ਕ੍ੱਤਿਮਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਕੋਪਿ ਮਮਾਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਗਨ੍ਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
66 Dès lors, beaucoup de ses disciples se retirèrent, et ils n’allaient plus avec lui.
ਤਤ੍ਕਾਲੇ(ਅ)ਨੇਕੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਵ੍ਯਾਘੁਟ੍ਯ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਪੁਨ ਰ੍ਨਾਗੱਛਨ੍|
67 Jésus donc dit aux douze: Et vous, voulez-vous aussi vous en aller?
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਉਕ੍ੱਤਵਾਨ੍ ਯੂਯਮਪਿ ਕਿੰ ਯਾਸ੍ਯਥ?
68 Mais Simon-Pierre lui répondit: Seigneur, à qui irions-nous? Vous avez des paroles de vie éternelle; (aiōnios g166)
ਤਤਃ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਪਿਤਰਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵੋਚਤ੍ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਕਸ੍ਯਾਭ੍ਯਰ੍ਣੰ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? (aiōnios g166)
69 Pour nous, nous avons cru, et nous avons connu que vous êtes le Christ, le Fils de Dieu.
ਅਨਨ੍ਤਜੀਵਨਦਾਯਿਨ੍ਯੋ ਯਾਃ ਕਥਾਸ੍ਤਾਸ੍ਤਵੈਵ| ਭਵਾਨ੍ ਅਮਰੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ੱਤਪੁਤ੍ਰ ਇਤਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਜਾਨੀਮਃ|
70 Jésus leur répondit: N’est-ce pas moi qui vous ai choisis tous les douze? Cependant l’un de vous est un démon.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਕਿਮਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਜਨਾਨ੍ ਮਨੋਨੀਤਾਨ੍ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍? ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇਪਿ ਕਸ਼੍ਚਿਦੇਕੋ ਵਿਘ੍ਨਕਾਰੀ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|
71 Il parlait de Judas Iscariote, fils de Simon: car c’était lui qui devait le trahir, quoiqu’il fût un des douze.
ਇਮਾਂ ਕਥੰ ਸ ਸ਼ਿਮੋਨਃ ਪੁਤ੍ਰਮ੍ ਈਸ਼਼੍ਕਰੀਯੋਤੀਯੰ ਯਿਹੂਦਾਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯਤੋ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਗਣਿਤਃ ਸ ਤੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
