Job 8
1 Mais, répondant, Baldad, le Suhite, dit:
Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:
2 Jusques à quand diras-tu de telles choses, et les paroles de ta bouche seront-elles comme un vent qui souffle de tout côté?
“Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.
3 Est-ce que Dieu pervertit le jugement, ou le Tout-Puissant subvertit-il la justice?
Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?
4 Quand même tes enfants auraient péché contre lui, et qu’il les aurait abandonnés à la main de leur iniquité,
Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.
5 Si toi cependant tu te lèves au point du jour pour aller vers Dieu, et que tu pries le Tout-Puissant;
Ama sen gayretle Tanrı'yı arar, Her Şeye Gücü Yeten'e yalvarırsan,
6 Si tu marches pur et droit, aussitôt il s’éveillera pour toi, et il donnera la paix à la demeure de ta justice;
Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.
7 Tellement que, si tes premiers biens ont été peu de chose, tes derniers seront extrêmement augmentés.
Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.
8 Interroge, en effet, la génération passée, et consulte avec soin la mémoire des pères;
“Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.
9 (Car nous sommes d’hier, et nous ignorons que nos jours sur la terre sont comme une ombre.)
Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.
10 Et eux-mêmes t’instruiront; ils te parleront, et c’est de leur cœur qu’ils tireront leurs paroles
Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?
11 Est-ce que le jonc peut verdir sans humidité, ou le carex croître sans eau?
“Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?
12 Lorsqu’il est encore en fleur, et qu’il n’a pas été cueilli par une main, il sèche avant toutes les herbes.
Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.
13 Ainsi sont les voies de tous ceux qui oublient Dieu, et ainsi périra l’espoir de l’impie.
Tanrı'yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.
14 Sa folie ne lui plaira pas, et sa confiance est comme la maison de l’araignée,
Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.
15 Il s’appuiera sur sa maison, et elle ne tiendra pas debout; il l’étayera, et elle ne subsistera pas.
Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.
16 Il paraît humide avant que vienne le soleil, et à son lever, son germe sortira de terre.
Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;
17 Ses racines se multiplieront sur un tas de pierres, et il s’arrêtera parmi des cailloux.
Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.
18 Si on l’arrache de sa place, elle le reniera et dira: Je ne te connais pas.
Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.
19 C’est là, en effet, la joie de sa voie, que d’autres germent ensuite de la terre.
İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.
20 Dieu ne rejette pas un homme simple, et il ne tendra pas la main à des méchants,
“Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.
21 Jusqu’à ce qu’un sourire remplisse ta bouche et un cri de joie tes lèvres.
O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.
22 Ceux qui te haïssent seront couverts de confusion, et le tabernacle des impies ne subsistera pas.
Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”
