Job 8
1 Mais, répondant, Baldad, le Suhite, dit:
I odpowiedział Bildad Suhytczyk, a rzekł:
2 Jusques à quand diras-tu de telles choses, et les paroles de ta bouche seront-elles comme un vent qui souffle de tout côté?
Pokądże rzeczy takowe mówić będziesz? a pokąd będą słowa ust twoich jako wiatr gwałtowny?
3 Est-ce que Dieu pervertit le jugement, ou le Tout-Puissant subvertit-il la justice?
Izażby miał Bóg sąd podwrócić? a Wszechmocny miałby sprawiedliwość wynicować?
4 Quand même tes enfants auraient péché contre lui, et qu’il les aurait abandonnés à la main de leur iniquité,
Że synowie twoi zgrzeszyli przeciw niemu, przetoż ich puścił w rękę nieprawości ich.
5 Si toi cependant tu te lèves au point du jour pour aller vers Dieu, et que tu pries le Tout-Puissant;
Jeźli się ty wczas nawrócisz do Boga, a będziesz się modlił Wszechmocnemu;
6 Si tu marches pur et droit, aussitôt il s’éveillera pour toi, et il donnera la paix à la demeure de ta justice;
Jeźli będziesz czystym i szczerym; tedyć pewnie ocuci dla ciebie, i spokojne uczyni mieszkanie sprawiedliwości twojej.
7 Tellement que, si tes premiers biens ont été peu de chose, tes derniers seront extrêmement augmentés.
A choć początek twój mały będzie, jednak ostatek twój bardzo się rozmnoży.
8 Interroge, en effet, la génération passée, et consulte avec soin la mémoire des pères;
Bo spytaj się proszę wieku starego, a nagotuj się ku wyszpiegowaniu ojców ich.
9 (Car nous sommes d’hier, et nous ignorons que nos jours sur la terre sont comme une ombre.)
(Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cień są dni nasze na ziemi.)
10 Et eux-mêmes t’instruiront; ils te parleront, et c’est de leur cœur qu’ils tireront leurs paroles
Oni cię nauczą i powiedząć, i z serca swego wypuszczą słowa.
11 Est-ce que le jonc peut verdir sans humidité, ou le carex croître sans eau?
Azaż urośnie sitowie bez wilgotności? Izali urośnie rogoża bez wody?
12 Lorsqu’il est encore en fleur, et qu’il n’a pas été cueilli par une main, il sèche avant toutes les herbes.
Owszem jeszcze w zieloności swojej, niż bywa podcięta, prędzej niż inna trawa usycha.
13 Ainsi sont les voies de tous ceux qui oublient Dieu, et ainsi périra l’espoir de l’impie.
Takieć są drogi wszystkich, którzy zapominają Boga; i tak nadzieja obłudnika zginie.
14 Sa folie ne lui plaira pas, et sa confiance est comme la maison de l’araignée,
Podcięta bywa nadzieja jego, a jako dom pająka ufanie jego.
15 Il s’appuiera sur sa maison, et elle ne tiendra pas debout; il l’étayera, et elle ne subsistera pas.
Spolężeli na domu swoim, nie ostoi się; wesprzeli się na nim, nie zadzierzy się.
16 Il paraît humide avant que vienne le soleil, et à son lever, son germe sortira de terre.
Zieleni się na słońcu, i w ogrodzie jego świeża latorośl jego wyrasta.
17 Ses racines se multiplieront sur un tas de pierres, et il s’arrêtera parmi des cailloux.
Nad ródłem splątają się korzenie jego, i na miejscu kamienistem rozkłada się.
18 Si on l’arrache de sa place, elle le reniera et dira: Je ne te connais pas.
Ale gdy go wytną z miejsca jego, tedy się go miejsce zaprze, mówiąc: Niewidziałem cię.
19 C’est là, en effet, la joie de sa voie, que d’autres germent ensuite de la terre.
Toć to jest wesele drogi jego, a inny z ziemi wyrośnie.
20 Dieu ne rejette pas un homme simple, et il ne tendra pas la main à des méchants,
Oto Bóg nie odrzuci człowieka szczerego, ale złośnikom nie poda ręki.
21 Jusqu’à ce qu’un sourire remplisse ta bouche et un cri de joie tes lèvres.
Aż się napełnią śmiechem usta twe, a wargi twoje wykrzykaniem.
22 Ceux qui te haïssent seront couverts de confusion, et le tabernacle des impies ne subsistera pas.
Gdyż, którzy cię mają w nienawiści, obleczeni będą wstydem, a przybytku niepobożnych nie będzie.
