Job 4
1 Or, répondant, Eliphaz, Thémanite, dit:
Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
2 Si nous commençons à te parler, peut-être le supporteras-tu avec peine; mais qui pourrait retenir les paroles qu’il a conçues?
“Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? Kim konuşmadan durabilir?
3 Voilà que tu as instruit un grand nombre de personnes et fortifié des mains affaiblies.
Evet, pek çoklarına sen ders verdin, Zayıf elleri güçlendirdin,
4 Tes discours ont affermi ceux qui vacillaient, et tu as fortifié les genoux tremblants.
Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, Titreyen dizleri sen pekiştirdin.
5 Mais maintenant la plaie est venue sur toi, et tu as perdu courage; elle t’a touché, et tu es troublé.
Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.
6 Où donc est ta crainte de Dieu, ta force, ta patience, la perfection de tes voies?
Senin güvendiğin Tanrı'dan korkun değil mi, Umudun kusursuz yaşamında değil mi?
7 Cherche dans ton souvenir, je t’en conjure; qui a jamais péri innocent? ou quand des justes ont-ils été exterminés?
“Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, Nerede doğrular yıkıma uğradı?
8 Mais plutôt j’ai vu que ceux qui opèrent l’iniquité, sèment des douleurs et les moissonnent.
Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.
9 Ont péri au souffle de Dieu, et que par le vent de sa colère ils ont été consumés.
Tanrı'nın soluğuyla yok oluyor, Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.
10 Le rugissement du lion, et la voix de la lionne et les dents des petits lions ont été brisés.
Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, Dişleri kırıldı genç aslanların.
11 Le tigre a péri, parce qu’il n’avait pas de proie, et les petits du lion ont été dissipés.
Aslan av bulamadığı için yok oluyor, Dişi aslanın yavruları dağılıyor.
12 Cependant une parole secrète m’a été dite, et mon oreille a saisi comme furtivement la suite de sa susurration.
“Bir söz gizlice erişti bana, Fısıltısı kulağıma ulaştı.
13 Dans l’horreur d’une vision nocturne, quand le sommeil a coutume de s’emparer des hommes,
Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, İnsanları ağır uyku bastığı zaman,
14 L’effroi me saisit, et un tremblement; et tous mes os furent glacés d’épouvante.
Beni dehşet ve titreme aldı, Bütün kemiklerimi sarstı.
15 Et comme un esprit passait, moi présent, les poils de ma chair se hérissèrent.
Önümden bir ruh geçti, Tüylerim ürperdi.
16 Il s’arrêta quelqu’un dont je ne connaissais pas le visage, un spectre devant mes yeux, et j’entendis sa voix comme un léger souffle:
Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. Bir suret duruyordu gözümün önünde, Çıt çıkmazken bir ses duydum:
17 Est-ce qu’un mortel, comparé à Dieu, sera trouvé juste, ou un homme sera-t-il plus juste que son créateur?
‘Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?
18 Voilà que ceux qui le servent ne sont pas stables, et même dans ses anges il a trouvé de la dépravation.
Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, Meleklerinde hata bulur da,
19 Combien plus ceux qui habitent des maisons de boue, qui ont un fondement de terre, seront comme rongés de vers!
Çamur evlerde oturanlara, Mayası toprak olanlara, Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?
20 Du matin au soir, ils seront moissonnés; parce que nul n’a l’intelligence, ils périront éternellement.
Ömürleri sabahtan akşama varmaz, Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.
21 Ceux mêmes qui sont restés d’entre eux seront emportés; ils mourront, mais non dans la sagesse.
İçlerindeki çadır ipleri çekilince, Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.’
