Job 4

1 Or, répondant, Eliphaz, Thémanite, dit:

آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد:

2 Si nous commençons à te parler, peut-être le supporteras-tu avec peine; mais qui pourrait retenir les paroles qu’il a conçues?

ای ایوب، آیا اجازه می‌دهی چند کلمه‌ای حرف بزنم؟ چون دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم.

3 Voilà que tu as instruit un grand nombre de personnes et fortifié des mains affaiblies.

تو در گذشته بسیاری را نصیحت کرده‌ای که به خدا توکل جویند. به ضعیفان و بیچارگان و کسانی که گرفتار یأس بودند، قوت قلب داده‌ای.

4 Tes discours ont affermi ceux qui vacillaient, et tu as fortifié les genoux tremblants.

5 Mais maintenant la plaie est venue sur toi, et tu as perdu courage; elle t’a touché, et tu es troublé.

ولی اکنون که مصیبت به سراغ تو آمده است بی‌طاقت و پریشان شده‌ای.

6 Où donc est ta crainte de Dieu, ta force, ta patience, la perfection de tes voies?

آیا اطمینان تو نباید بر خداترسی‌ات باشد، و امید تو بر زندگی بی‌عیبی که داری؟

7 Cherche dans ton souvenir, je t’en conjure; qui a jamais péri innocent? ou quand des justes ont-ils été exterminés?

قدری فکر کن و ببین آیا تا به حال دیده‌ای انسانی درستکار و بی‌گناهی هلاک شود؟

8 Mais plutôt j’ai vu que ceux qui opèrent l’iniquité, sèment des douleurs et les moissonnent.

تجربه من نشان می‌دهد که هر چه بکاری همان را درو می‌کنی. کسانی که گناه و بدی می‌کارند همان را درو می‌کنند.

9 Ont péri au souffle de Dieu, et que par le vent de sa colère ils ont été consumés.

دَمِ خدا آنها را نابود می‌کند، و آنها از بادِ غضبش تباه می‌شوند.

10 Le rugissement du lion, et la voix de la lionne et les dents des petits lions ont été brisés.

شیر می‌غُرّد و شیر ژیان نعره می‌کشد، اما دندانهای شیران قوی خواهند شکست.

11 Le tigre a péri, parce qu’il n’avait pas de proie, et les petits du lion ont été dissipés.

شیر نر از گرسنگی تلف می‌شود و تمام بچه‌هایش پراکنده می‌گردند.

12 Cependant une parole secrète m’a été dite, et mon oreille a saisi comme furtivement la suite de sa susurration.

سخنی در خفا به من رسید، گویی کسی در گوشم زمزمه می‌کرد.

13 Dans l’horreur d’une vision nocturne, quand le sommeil a coutume de s’emparer des hommes,

این سخن در رویایی آشفته، هنگامی که مردم در خوابی سنگین بودند بر من آشکار گشت.

14 L’effroi me saisit, et un tremblement; et tous mes os furent glacés d’épouvante.

ناگهان ترس وجودم را فرا گرفت و لرزه بر استخوانهایم افتاد.

15 Et comme un esprit passait, moi présent, les poils de ma chair se hérissèrent.

روحی از برابر من گذشت و موی بر تنم راست شد!

16 Il s’arrêta quelqu’un dont je ne connaissais pas le visage, un spectre devant mes yeux, et j’entendis sa voix comme un léger souffle:

حضور روح را احساس می‌کردم، ولی نمی‌توانستم او را ببینم. سپس در آن سکوت وحشتناک این ندا به گوشم رسید:

17 Est-ce qu’un mortel, comparé à Dieu, sera trouvé juste, ou un homme sera-t-il plus juste que son créateur?

«آیا انسان خاکی می‌تواند در نظر خدای خالق، پاک و بی‌گناه به حساب بیاید؟

18 Voilà que ceux qui le servent ne sont pas stables, et même dans ses anges il a trouvé de la dépravation.

خدا حتی به فرشتگان آسمان نیز اعتماد ندارد و بر خادمان خود خرده می‌گیرد،

19 Combien plus ceux qui habitent des maisons de boue, qui ont un fondement de terre, seront comme rongés de vers!

چه برسد به آدمیانی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید ناپایدارند.

20 Du matin au soir, ils seront moissonnés; parce que nul n’a l’intelligence, ils périront éternellement.

صبح، زنده‌اند و شب، می‌میرند و برای همیشه از بین می‌روند و اثری از آنها باقی نمی‌ماند.

21 Ceux mêmes qui sont restés d’entre eux seront emportés; ils mourront, mais non dans la sagesse.

طنابِ خیمۀ آنها کشیده می‌شود و خیمه فرو می‌افتد، و آنها در جهالت می‌میرند.»