Job 39
1 Est-ce que tu connais le temps de l’enfantement des chèvres sauvages dans les rochers? ou as-tu observé des biches lorsqu’elles enfantaient?
“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?
2 As-tu compté les mois de leur conception, et sais-tu le temps de leur enfantement?
Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?
3 Elles se courbent pour mettre bas leur faon, et elles enfantent, et elles poussent des hurlements.
Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.
4 Leurs petits se séparent et vont au pâturage; ils sortent et ne reviennent pas vers elles.
Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.
5 Qui a laissé aller l’onagre libre, qui a rompu ses liens?
“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?
6 Je lui ai donné dans la solitude une maison, et ses lieux de retraite dans une terre de sel.
Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.
7 Il méprise la multitude d’une ville, et il n’entend pas le cri d’un exacteur.
Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.
8 Il regarde de tous côtés les montagnes, lieux de son pâturage, et il cherche tous les herbages verts.
Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.
9 Est-ce qu’un rhinocéros voudra te servir, ou demeurera-t-il à ton étable?
“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?
10 Est-ce que tu lieras un rhinocéros à tes traits, pour qu’il laboure? ou rompra-t-il les glèbes des vallons après toi?
Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?
11 Est-ce que tu auras confiance en sa grande force, et lui laisseras-tu tes travaux?
Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?
12 Est-ce que tu croiras qu’il te rendra tes semailles et qu’il remplira ton aire?
Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?
13 L’aile de l’autruche est semblable aux ailes du héron et de l’épervier.
“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.
14 Quand elle abandonne ses œufs sur la terre, sera-ce toi, par hasard, qui les réchaufferas dans la poussière?
Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,
15 Elle oublie qu’un pied les foulera, ou que la bête des champs les écrasera.
Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.
16 Elle est dure pour ses petits, comme s’ils n’étaient pas les siens, elle a rendu son travail inutile, en les abandonnant, aucune crainte ne l’y obligeant.
Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.
17 Car Dieu l’a privée de sagesse, et ne lui a pas donné l’intelligence.
Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.
18 Dans l’occasion, elle élève en haut ses ailes; elle se rit du cheval et de celui qui le monte.
Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.
19 Est-ce que tu donneras au cheval de la force, ou environneras-tu son cou de hennissements?
“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?
20 Est-ce que tu le feras bondir comme les sauterelles? La gloire de ses naseaux est la terreur.
Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?
21 Il creuse de son sabot la terre, il s’élance avec audace; il court au-devant des hommes armés;
Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.
22 Il méprise la peur, il ne cède pas au glaive.
Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.
23 Sur lui retentira le bruit du carquois, la lance étincellera ainsi que le bouclier.
Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.
24 Bouillonnant et frémissant il dévore la terre, et ne tient aucun compte du bruit de la trompette, lorsqu’elle sonne le retour.
Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.
25 Dès qu’il entend le clairon, il dit: Oh! il sent de loin une guerre, l’exhortation des chefs, et les cris confus d’une armée.
Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.
26 Est-ce par ta sagesse que l’épervier se couvre de ses plumes, étendant ses ailes vers le midi?
“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?
27 Est-ce à ton ordre que l’aigle s’élèvera, et placera son nid dans les lieux les plus élevés?
Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?
28 C’est dans des pierres qu’il demeure, et c’est sur des rocs escarpés et des rochers inaccessibles qu’il fait son séjour.
Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.
29 De là il contemple sa proie, et ses yeux voient de loin.
Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.
30 Ses petits lécheront le sang, et partout où est un cadavre, soudain il est présent.
Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”
