Job 39
1 Est-ce que tu connais le temps de l’enfantement des chèvres sauvages dans les rochers? ou as-tu observé des biches lorsqu’elles enfantaient?
Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
2 As-tu compté les mois de leur conception, et sais-tu le temps de leur enfantement?
Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
3 Elles se courbent pour mettre bas leur faon, et elles enfantent, et elles poussent des hurlements.
Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
4 Leurs petits se séparent et vont au pâturage; ils sortent et ne reviennent pas vers elles.
Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
5 Qui a laissé aller l’onagre libre, qui a rompu ses liens?
Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
6 Je lui ai donné dans la solitude une maison, et ses lieux de retraite dans une terre de sel.
[Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
7 Il méprise la multitude d’une ville, et il n’entend pas le cri d’un exacteur.
On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
8 Il regarde de tous côtés les montagnes, lieux de son pâturage, et il cherche tous les herbages verts.
Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
9 Est-ce qu’un rhinocéros voudra te servir, ou demeurera-t-il à ton étable?
Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
10 Est-ce que tu lieras un rhinocéros à tes traits, pour qu’il laboure? ou rompra-t-il les glèbes des vallons après toi?
Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
11 Est-ce que tu auras confiance en sa grande force, et lui laisseras-tu tes travaux?
Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
12 Est-ce que tu croiras qu’il te rendra tes semailles et qu’il remplira ton aire?
Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
13 L’aile de l’autruche est semblable aux ailes du héron et de l’épervier.
Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
14 Quand elle abandonne ses œufs sur la terre, sera-ce toi, par hasard, qui les réchaufferas dans la poussière?
Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
15 Elle oublie qu’un pied les foulera, ou que la bête des champs les écrasera.
I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
16 Elle est dure pour ses petits, comme s’ils n’étaient pas les siens, elle a rendu son travail inutile, en les abandonnant, aucune crainte ne l’y obligeant.
Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
17 Car Dieu l’a privée de sagesse, et ne lui a pas donné l’intelligence.
Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
18 Dans l’occasion, elle élève en haut ses ailes; elle se rit du cheval et de celui qui le monte.
Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
19 Est-ce que tu donneras au cheval de la force, ou environneras-tu son cou de hennissements?
Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
20 Est-ce que tu le feras bondir comme les sauterelles? La gloire de ses naseaux est la terreur.
Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
21 Il creuse de son sabot la terre, il s’élance avec audace; il court au-devant des hommes armés;
Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
22 Il méprise la peur, il ne cède pas au glaive.
Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
23 Sur lui retentira le bruit du carquois, la lance étincellera ainsi que le bouclier.
Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
24 Bouillonnant et frémissant il dévore la terre, et ne tient aucun compte du bruit de la trompette, lorsqu’elle sonne le retour.
Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
25 Dès qu’il entend le clairon, il dit: Oh! il sent de loin une guerre, l’exhortation des chefs, et les cris confus d’une armée.
Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
26 Est-ce par ta sagesse que l’épervier se couvre de ses plumes, étendant ses ailes vers le midi?
Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
27 Est-ce à ton ordre que l’aigle s’élèvera, et placera son nid dans les lieux les plus élevés?
Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
28 C’est dans des pierres qu’il demeure, et c’est sur des rocs escarpés et des rochers inaccessibles qu’il fait son séjour.
Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
29 De là il contemple sa proie, et ses yeux voient de loin.
Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
30 Ses petits lécheront le sang, et partout où est un cadavre, soudain il est présent.
Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.
