Job 31

1 J’ai fait un pacte avec mes yeux pour ne pas même penser à une vierge.

Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

2 Car autrement quelle part d’en haut aurait Dieu pour moi, et quel héritage des cieux, le Tout-Puissant?

Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

3 Est-ce que la ruine n’est pas pour le méchant, et l’aliénation des héritages pour ceux qui opèrent l’injustice?

Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

4 Dieu ne considère-t-il pas mes voies, et tous mes pas, ne les compte-t-il point?

Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

5 Si j’ai marché dans la vanité; si mon pied s’est hâté dans la ruse;

Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

6 Que Dieu me pèse dans une balance juste, et qu’il connaisse ma simplicité.

Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

7 Que si mon pas s’est détourné de la voie, et si mon cœur a suivi mes yeux, et si à mes mains s’est attachée quelque souillure;

Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

8 Que je sème et qu’un autre mange, et que ma race soit arrachée jusqu’à la racine.

Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

9 Si mon cœur a été séduit au sujet d’une femme, et si à la porte de mon ami j’ai dressé des embûches;

Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

10 Que ma femme soit la prostituée d’un autre, et que d’autres la déshonorent.

Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

11 Car l’adultère est un crime énorme, et une iniquité très grande.

Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

12 C’est un feu qui dévore jusqu’à la perdition, et qui extirpe toutes les productions.

Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

13 Si j’ai dédaigné d’aller en jugement avec mon serviteur et ma servante, lorsqu’ils disputaient contre moi.

Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

14 (Car que ferai-je, lorsque Dieu se lèvera pour me juger? et lorsqu’il m’interrogera, que lui répondrai-je?

Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

15 N’est-ce pas celui qui m’a fait dans le sein de ma mère, qui l’a fait lui aussi, et le même qui m’a formé en elle?)

Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

16 Si j’ai refusé aux pauvres ce qu’ils voulaient, et si j’ai fait attendre les yeux de la veuve;

Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

17 Si j’ai mangé seul ma bouchée de pain, et si le pupille n’en a pas mangé aussi:

Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

18 (Car dès mon enfance la compassion a crû avec moi, et du sein de ma mère elle est sortie avec moi.)

Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

19 Si j’ai détourné mes yeux de celui qui mourait, parce qu’il n’avait pas de quoi se couvrir, et du pauvre qui était sans vêtement;

Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

20 Si ses flancs ne m’ont pas béni, et s’il n’a pas été réchauffé par les toisons de mes brebis:

Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

21 Si j’ai levé ma main contre un orphelin, même lorsque je me voyais supérieur à la porte de la ville:

Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

22 Que mon épaule tombe séparée de sa jointure, et que mon bras avec tous mes os soit entièrement brisé:

En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

23 Car j’ai toujours craint Dieu comme des îlots soulevés au-dessus de moi, et je n’ai pu supporter le poids de sa majesté.

Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

24 Si j’ai pris l’or pour ma force, et si j’ai dit à l’or affiné: Tu es ma confiance:

Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

25 Si je me suis livré à l’allégresse à cause de mes abondantes richesses, et parce que ma main a trouvé des biens en très grand nombre;

Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

26 Si j’ai vu le soleil, lorsqu’il brillait de son vif éclat, et la lune marchant dans son clair,

Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

27 Et si mon cœur s’est livré à la joie en secret, et si j’ai baisé ma main de ma bouche;

Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

28 Ce qui est une iniquité très grande, et nier le Dieu très haut:

Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

29 Si je me suis réjoui de la ruine de celui qui me haïssait, et si j’ai bondi de joie de ce que le malheur l’avait atteint:

Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

30 (Car je n’ai pas permis à ma bouche de pécher en cherchant à maudire son âme.)

Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

31 Si les hommes de ma tente n’ont pas dit: Qui nous donnera de nous rassasier de sa chair?

Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

32 (L’étranger en effet n’est pas resté dehors; ma porte a toujours été ouverte au voyageur.)

Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

33 Si comme homme, j’ai tenu mon péché secret, et si j’ai caché dans mon sein mon iniquité;

Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

34 Si j’ai été saisi d’effroi à cause de la grande multitude, et si le mépris de mes reproches m’a épouvanté, et si je ne me suis pas plutôt tenu dans le silence, sans sortir de ma porte:

En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

35 Qui me donnera quelqu’un qui m’entende, afin que le Tout-Puissant écoute mon désir, et que celui qui juge, écrive lui-même un livre,

Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

36 Afin que sur mon épaule je porte ce livre, et que je le mette comme une couronne autour de ma tête?

Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

37 À chacun de mes pas j’en prononcerai les paroles, et je le présenterai comme à un prince.

Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

38 Si la terre qui m’appartient crie contre moi, et que ses sillons pleurent avec elle;

Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

39 Si j’ai mangé ses fruits sans argent, et si j’ai affligé l’âme de ses cultivateurs:

Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

40 Qu’au lieu de blé il me naisse des ronces, et au lieu d’orge, des épines.

Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.