Job 3
1 Après cela Job ouvrit la bouche, et maudit le jour de sa naissance.
Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
2 Et il parla.
Dilə gəlib belə dedi:
3 Périsse le jour auquel je suis né, et la nuit dans laquelle il fut dit: Un homme a été conçu!
«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
4 Que ce jour soit changé en ténèbres; que Dieu ne s’en enquière pas d’en haut, et qu’il ne soit point éclairé de la lumière.
O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
5 Que des ténèbres et une ombre de mort l’obscurcissent; qu’une obscurité s’en empare, et qu’il soit enveloppé d’amertume.
O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
6 Cette nuit, qu’un tourbillon ténébreux en prenne possession, qu’elle ne soit pas comptée dans les jours de l’année, ni mise au nombre des mois.
O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
7 Que cette nuit soit solitaire, et qu’elle ne mérite pas de louanges.
Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
8 Qu’ils la maudissent, ceux qui maudissent le jour, qui sont prêts à susciter Léviathan.
Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
9 Que les étoiles soient couvertes des ténèbres de son obscurité; qu’elle attende une lumière, et ne la voie point, ni la naissance de l’aurore qui se lève;
Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
10 Parce qu’elle n’a pas fermé le sein qui ma formé, et qu’elle n’a pas ôté les maux de devant mes yeux.
Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
11 Pourquoi ne suis-je pas mort dans le sein de ma mère? pourquoi, sorti de son sein, n’ai-je pas aussitôt péri?
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
12 Pourquoi ai-je été reçu sur des genoux? pourquoi allaité par des mamelles?
Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
13 Car maintenant, dormant, je serais en silence, et je reposerais dans mon sommeil,
Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
14 Avec les rois et les consuls; de la terre, qui se bâtissent de vastes solitudes;
Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
15 Avec les princes qui possèdent de l’or, et remplissent leurs maisons d’argent.
Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
16 Ou bien je n’existerais pas, comme un avorton caché dans le sein de sa mère, ou comme ceux qui, conçus, n’ont pas vu la lumière.
Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
17 C’est là que des impies ont cessé leur tumulte, et là que se reposent ceux qui ont perdu leur force.
Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
18 Et ceux qui autrefois étaient enchaînes ensemble sont sans inquiétude; ils n’entendent pas la voix d’un exacteur.
Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
19 Des grands et des petits sont là, et un esclave est délivré de son maître.
Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
20 Pourquoi la lumière a-t-elle été donnée aux malheureux, et la vie à ceux qui sont dans l’amertume de l’âme,
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
21 Qui attendent la mort (et elle ne vient pas), comme s’ils déterraient un trésor,
Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
22 Et qui se réjouissent extrêmement, lorsqu’ils ont trouvé un sépulcre;
Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
23 À un homme dont la voie est cachée, et que Dieu entoure de ténèbres?
Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
24 Avant que je mange, je soupire; et comme les eaux qui débordent, ainsi sont mes rugissements,
Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
25 Parce que la frayeur que je redoutais m’est venue, et ce que j’appréhendais est arrivé.
Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
26 N’ai-je pas dissimulé? n’ai-je pas gardé le silence? ne suis-je pas resté dans le repos? Cependant l’indignation de Dieu est venue sur moi.
Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
