Job 29

1 Job prenant encore de nouveau sa parabole, dit:

ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

2 Qui m’accordera que je sois comme dans les anciens mois, comme aux jours dans lesquels Dieu me gardait;

ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

3 Quand sa lampe luisait sur ma tête, et qu’à sa lumière je marchais dans les ténèbres;

و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

4 Comme je fus aux jours de ma jeunesse, quand en secret Dieu était dans mon tabernacle;

بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

5 Quand le Tout-Puissant était avec moi, et qu’autour de moi étaient mes serviteurs;

خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

6 Quand je lavais mes pieds dans le beurre, et qu’une pierre répandait pour moi des ruisseaux d’huile;

من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

7 Quand je m’avançais vers la porte de la ville, et que sur la place publique on me préparait un siège?

در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

8 Les jeunes hommes me voyaient, et se retiraient à l’écart; et les vieillards, se levant, se tenaient debout.

جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

9 Les princes cessaient de parler, et mettaient un doigt sur leur bouche.

ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

10 Les grands retenaient leur voix, et leur langue s’attachait à leur palais.

و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

11 L’oreille qui m’entendait me proclamait bienheureux, et l’œil qui me voyait me rendait témoignage;

هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

12 Parce que j’avais délivré le pauvre qui criait, et l’orphelin qui n’avait pas de soutien.

زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

13 La bénédiction de celui qui allait périr venait sur moi, et je consolais le cœur de la veuve.

کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

14 Je me suis revêtu de la justice, et l’équité de mes jugements m’a servi comme de vêtement et de diadème.

هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

15 J’ai été un œil pour l’aveugle, et un pied pour le boiteux.

برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

16 J’étais le père des pauvres; et l’affaire que je ne connaissais pas, je l’étudiais avec le plus grand soin.

برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

17 Je brisais les mâchoires de l’injuste, et j’arrachais la proie de ses dents.

دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

18 Et je disais: C’est dans mon petit nid que je mourrai, et comme le palmier, je multiplierai mes jours.

در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

19 Ma racine s’étend le long des eaux, et la rosée se reposera sur ma moisson.

زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

20 Ma gloire se renouvellera tous les jours et mon arc se fortifiera dans ma main.

پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

21 Ceux qui m’écoutaient attendaient mon sentiment, et, attentifs, ils se tenaient en silence pour recevoir mon avis.

همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

22 Ils n’osaient rien ajouter à mes paroles, et mon discours coulait sur eux goutte à goutte.

پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

23 Ils me souhaitaient comme l’eau du ciel, et ils ouvraient leur bouche, comme la terre s’ouvre à la pluie de l’arrière-saison.

آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

24 Si quelquefois je leur souriais, ils ne le croyaient pas, et la lumière de mon visage ne tombait pas à terre.

وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

25 Si je voulais aller parmi eux, j’avais la première place; et lorsque j’étais assis comme un roi entouré de son armée, j’étais cependant le consolateur des affligés.

مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.