Job 29

1 Job prenant encore de nouveau sa parabole, dit:

۱ و ایوب باز مثل خود را آورده، گفت:

2 Qui m’accordera que je sois comme dans les anciens mois, comme aux jours dans lesquels Dieu me gardait;

۲ «کاش که من مثل ماههای پیش می‌بودم و مثل روزهایی که خدا مرا در آنها نگاه می‌داشت.

3 Quand sa lampe luisait sur ma tête, et qu’à sa lumière je marchais dans les ténèbres;

۳ هنگامی که چراغ او بر سر من می‌تابید، و با نور او به تاریکی راه می‌رفتم.

4 Comme je fus aux jours de ma jeunesse, quand en secret Dieu était dans mon tabernacle;

۴ چنانکه در روزهای کامرانی خود می‌بودم، هنگامی که سر خدا بر خیمه من می‌ماند.

5 Quand le Tout-Puissant était avec moi, et qu’autour de moi étaient mes serviteurs;

۵ وقتی که قادر مطلق هنوز با من می‌بود، و فرزندانم به اطراف من می‌بودند.

6 Quand je lavais mes pieds dans le beurre, et qu’une pierre répandait pour moi des ruisseaux d’huile;

۶ حینی که قدمهای خود را باکره می‌شستم و صخره، نهرهای روغن را برای من می ریخت.

7 Quand je m’avançais vers la porte de la ville, et que sur la place publique on me préparait un siège?

۷ چون به دروازه شهر بیرون می‌رفتم وکرسی خود را در چهار سوق حاضر می‌ساختم.

8 Les jeunes hommes me voyaient, et se retiraient à l’écart; et les vieillards, se levant, se tenaient debout.

۸ جوانان مرا دیده، خود را مخفی می‌ساختند، وپیران برخاسته، می‌ایستادند.

9 Les princes cessaient de parler, et mettaient un doigt sur leur bouche.

۹ سروران از سخن‌گفتن بازمی ایستادند، و دست به دهان خودمی گذاشتند.

10 Les grands retenaient leur voix, et leur langue s’attachait à leur palais.

۱۰ آواز شریفان ساکت می‌شد وزبان به کام ایشان می‌چسبید.

11 L’oreille qui m’entendait me proclamait bienheureux, et l’œil qui me voyait me rendait témoignage;

۱۱ زیرا گوشی که مرا می‌شنید، مرا خوشحال می‌خواند و چشمی که مرا می‌دید، برایم شهادت می‌داد.

12 Parce que j’avais délivré le pauvre qui criait, et l’orphelin qui n’avait pas de soutien.

۱۲ زیرافقیری که استغاثه می‌کرد او را می‌رهانیدم، ویتیمی که نیز معاون نداشت.

13 La bénédiction de celui qui allait périr venait sur moi, et je consolais le cœur de la veuve.

۱۳ برکت شخصی که در هلاکت بود، به من می‌رسید و دل بیوه‌زن راخوش می‌ساختم.

14 Je me suis revêtu de la justice, et l’équité de mes jugements m’a servi comme de vêtement et de diadème.

۱۴ عدالت را پوشیدم و مراملبس ساخت، و انصاف من مثل ردا و تاج بود.

15 J’ai été un œil pour l’aveugle, et un pied pour le boiteux.

۱۵ من به جهت کوران چشم بودم، و به جهت لنگان پای.

16 J’étais le père des pauvres; et l’affaire que je ne connaissais pas, je l’étudiais avec le plus grand soin.

۱۶ برای مسکینان پدر بودم، و دعوایی را که نمی دانستم، تفحص می‌کردم.

17 Je brisais les mâchoires de l’injuste, et j’arrachais la proie de ses dents.

۱۷ دندانهای آسیای شریر را می‌شکستم و شکار را ازدندانهایش می‌ربودم.

18 Et je disais: C’est dans mon petit nid que je mourrai, et comme le palmier, je multiplierai mes jours.

۱۸ «و می‌گفتم، در آشیانه خود جان خواهم سپرد و ایام خویش را مثل عنقا طویل خواهم ساخت.

19 Ma racine s’étend le long des eaux, et la rosée se reposera sur ma moisson.

۱۹ ریشه من به سوی آبها کشیده خواهدگشت، و شبنم بر شاخه هایم ساکن خواهد شد.

20 Ma gloire se renouvellera tous les jours et mon arc se fortifiera dans ma main.

۲۰ جلال من در من تازه خواهد شد، و کمانم دردستم نو خواهد ماند.

21 Ceux qui m’écoutaient attendaient mon sentiment, et, attentifs, ils se tenaient en silence pour recevoir mon avis.

۲۱ مرا می‌شنیدند و انتظارمی کشیدند، و برای مشورت من ساکت می‌ماندند.

22 Ils n’osaient rien ajouter à mes paroles, et mon discours coulait sur eux goutte à goutte.

۲۲ بعد از کلام من دیگر سخن نمی گفتند و قول من بر ایشان فرو می‌چکید.

23 Ils me souhaitaient comme l’eau du ciel, et ils ouvraient leur bouche, comme la terre s’ouvre à la pluie de l’arrière-saison.

۲۳ و برای من مثل باران انتظار می‌کشیدند و دهان خویش را مثل باران آخرین باز می‌کردند.

24 Si quelquefois je leur souriais, ils ne le croyaient pas, et la lumière de mon visage ne tombait pas à terre.

۲۴ اگر بر ایشان می‌خندیدم باور نمی کردند، و نور چهره مرا تاریک نمی ساختند.

25 Si je voulais aller parmi eux, j’avais la première place; et lorsque j’étais assis comme un roi entouré de son armée, j’étais cependant le consolateur des affligés.

۲۵ راه را برای ایشان اختیار کرده، به ریاست می‌نشستم، و در میان لشکر، مثل پادشاه ساکن می‌بودم، و مثل کسی‌که نوحه‌گران را تسلی می‌بخشد.