Job 26
1 Alors, répondant, Job dit:
Και απεκρίθη ο Ιώβ και είπε·
2 De qui es-tu l’aide? est-ce d’un homme faible? et soutiens-tu le bras de celui qui n’est pas fort?
Πόσον εβοήθησας τον αδύνατον· έσωσας βραχίονα ανίσχυρον.
3 À qui as-tu donné conseil? sans doute à celui qui n’a pas de sagesse, et tu as montré ta prudence très grande.
Πόσον συνεβούλευσας τον άσοφον και εντελή σύνεσιν έδειξας
4 Qui as-tu voulu enseigner? n’est-ce pas celui qui a créé le souffle de la vie?
Προς τίνα απήγγειλας τους λόγους; και τίνος πνοή εξήλθεν από σου;
5 Voilà que gémissent sous les eaux les géants et ceux qui habitent avec eux.
Οι νεκροί τρέμουσιν αυτόν υποκάτωθεν των υδάτων, και οι συγκατοικούντες μετ' αυτών.
Γυμνός ο άδης έμπροσθεν αυτού, και η απώλεια δεν έχει σκέπασμα. (Sheol h7585)
7 C’est lui qui étend l’aquilon sur le vide, et suspend la terre sur le néant.
Εκτείνει τον βορέαν επί το κενόν· κρεμά την γην επί το μηδέν.
8 C’est lui qui lie les eaux dans ses nuées, afin qu’elles ne tombent pas toutes ensemble en bas.
Δεσμεύει τα ύδατα εις τας νεφέλας αυτού· και η νεφέλη δεν σχίζεται υποκάτω αυτών.
9 C’est lui qui tient cachée la face de son trône, et qui étend sur lui son nuage.
Σκεπάζει το πρόσωπον του θρόνου αυτού· εκτείνει το νέφος αυτού επ' αυτόν.
10 Il a posé des limites autour des eaux pour les retenir jusqu’à ce que finissent la lumière et les ténèbres.
Περιεκύκλωσε τα ύδατα με όρια, έως της συντελείας του φωτός και του σκότους.
11 Les colonnes des cieux frémissent, et elles tremblent à son clin d’œil.
Οι στύλοι του ουρανού τρέμουσι και εξίστανται από της επιτιμήσεως αυτού.
12 Par sa puissance, soudain les mers se sont rassemblées, et sa prudence a frappé le superbe.
Ταράττει την θάλασσαν διά της δυνάμεως αυτού, και διά της συνέσεως αυτού καταδαμάζει την υπερηφανίαν αυτής.
13 Son esprit a orné les cieux, et, sa main agissant, un serpent tortueux a été produit.
Διά του πνεύματος αυτού εκόσμησε τους ουρανούς· η χειρ αυτού εσχημάτισε τον συστρεφόμενον όφιν.
14 Voilà ce qui a été dit d’une partie de ses voies; et si c’est avec peine que nous avons entendu un petit mot de sa parole, qui pourra contempler l’éclat des tonnerres de sa grandeur?
Ιδού, ταύτα είναι μέρη των οδών αυτού· αλλά πόσον ελάχιστον πράγμα ακούομεν περί αυτού; την δε βροντήν της δυνάμεως αυτού τις δύναται να εννοήση;
