Job 23

1 Mais, répondant, Job dit:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 Maintenant encore mes paroles sont pleines d’amertume, et la violence de ma plaie s’est plus aggravée que mes gémissements.

Również dziś moja skarga jest gorzka, [choć] moje nieszczęście jest cięższe niż moje jęki.

3 Qui m’accordera que je sache trouver Dieu, et arriver jusqu’à son trône?

O gdybym wiedział, gdzie mógłbym go znaleźć, udałbym się aż do jego tronu.

4 J’exposerai ma cause devant lui, et je remplirai ma bouche de récriminations,

Przedstawiłbym mu [swoją] sprawę, a moje usta napełniłbym dowodami;

5 Afin que je sache les paroles qu’il me répondra, et que je comprenne ce qu’il me dira.

Poznałbym słowa jego odpowiedzi i zrozumiałbym, co chce mi powiedzieć.

6 Je ne veux pas qu’il lutte contre moi avec beaucoup de force, ni qu’il m’accable par le poids de sa grandeur.

Czy w swojej wielkiej mocy będzie się spierał ze mną? Nie, raczej sam doda mi [siły].

7 Qu’il mette en avant contre moi l’équité, et ma cause obtiendra la victoire.

Tam człowiek prawy rozprawiałby z nim, a ja na zawsze byłbym wolny od mojego sędziego.

8 Si je vais à l’orient, il ne paraît pas; si à l’occident, je ne l’aperçois point.

[Ale] oto idę prosto, a jego nie ma; cofam się, a nie dostrzegam go.

9 Si c’est à gauche, que ferai-je? je ne l’atteindrai pas; si je me tourne à droite, je ne le verrai pas.

[Idę] w lewo, gdzie on działa, a nie oglądam go; idę na prawo, a nie widzę go.

10 Mais pour lui, il connaît ma voie, et il m’a éprouvé comme l’or qui passe par le feu.

Gdyż on zna drogę, którą kroczę; kiedy mnie doświadczy, wyjdę jak złoto.

11 Mon pied a suivi ses traces; j’ai gardé sa voie, et je ne m’en suis pas détourné,

Moja noga trzymała się jego śladu, przestrzegałem jego drogi i nie zbaczałem [z niej].

12 Je ne me suis pas écarté des commandements sortis de ses lèvres, et j’ai caché dans mon sein les paroles de sa bouche.

Od przykazania jego ust nie odchodziłem; ceniłem słowa jego ust bardziej niż mój własny [pokarm].

13 Car lui est seul Tout-Puissant, et personne ne peut détourner sa pensée; et tout ce que son âme a voulu, elle l’a fait.

Lecz on jest [niezmienny], któż go odwróci? Czego bowiem jego dusza zapragnie, to uczyni;

14 Quand il aura accompli en moi sa volonté, il aura encore un grand nombre de moyens semblables à sa disposition.

Bo on wykona, co postanowił o mnie; u niego jest wiele takich [przykładów].

15 Et c’est pour cela qu’à sa face je suis troublé, et que, le considérant, je suis agité par la crainte.

Dlatego drżę przed jego obliczem; gdy to rozważam, lękam się go.

16 Dieu a amolli mon cœur, et, le Tout-Puissant m’a épouvanté.

Bóg osłabił moje serce, Wszechmocny mnie zatrwożył.

17 Car je n’ai pas péri à cause des ténèbres qui me pressent, et une obscurité n’a pas couvert ma face.

O mało bowiem nie zginąłem od ciemności, [nie] zakrył mroku przed moim obliczem.