Job 23

1 Mais, répondant, Job dit:

A odpowiadając Ijob rzekł:

2 Maintenant encore mes paroles sont pleines d’amertume, et la violence de ma plaie s’est plus aggravée que mes gémissements.

Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?

3 Qui m’accordera que je sache trouver Dieu, et arriver jusqu’à son trône?

Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.

4 J’exposerai ma cause devant lui, et je remplirai ma bouche de récriminations,

Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.

5 Afin que je sache les paroles qu’il me répondra, et que je comprenne ce qu’il me dira.

Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.

6 Je ne veux pas qu’il lutte contre moi avec beaucoup de force, ni qu’il m’accable par le poids de sa grandeur.

Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.

7 Qu’il mette en avant contre moi l’équité, et ma cause obtiendra la victoire.

Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.

8 Si je vais à l’orient, il ne paraît pas; si à l’occident, je ne l’aperçois point.

Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.

9 Si c’est à gauche, que ferai-je? je ne l’atteindrai pas; si je me tourne à droite, je ne le verrai pas.

Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,

10 Mais pour lui, il connaît ma voie, et il m’a éprouvé comme l’or qui passe par le feu.

Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.

11 Mon pied a suivi ses traces; j’ai gardé sa voie, et je ne m’en suis pas détourné,

Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.

12 Je ne me suis pas écarté des commandements sortis de ses lèvres, et j’ai caché dans mon sein les paroles de sa bouche.

Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

13 Car lui est seul Tout-Puissant, et personne ne peut détourner sa pensée; et tout ce que son âme a voulu, elle l’a fait.

Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:

14 Quand il aura accompli en moi sa volonté, il aura encore un grand nombre de moyens semblables à sa disposition.

Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.

15 Et c’est pour cela qu’à sa face je suis troublé, et que, le considérant, je suis agité par la crainte.

Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.

16 Dieu a amolli mon cœur, et, le Tout-Puissant m’a épouvanté.

Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.

17 Car je n’ai pas péri à cause des ténèbres qui me pressent, et une obscurité n’a pas couvert ma face.

Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.