Job 19

1 Or, répondant, Job dit:

A odpowiadając Ijob rzekł:

2 Jusques a quand affligerez-vous mon âme, et me briserez-vous par vos discours?

Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?

3 Voilà déjà dix fois que vous cherchez à me confondre, et que vous ne rougissez pas de m’accabler.

Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?

4 Car si je suis dans l’ignorance, c’est sur moi que mon ignorance retombera.

A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.

5 Mais vous, vous vous élevez contre moi, et vous m’accusez à cause de mes opprobres.

A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,

6 Comprenez au moins maintenant que ce n’est pas par un jugement de justice, que Dieu m’a affligé et qu’il m’a environné de ses châtiments.

Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.

7 Voici que je crierai, en souffrant violence, et nul ne m’écoutera; je pousserai des cris perçants, et il n’y aura personne qui me fasse justice.

Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.

8 Il a posé une haie tout autour de mon sentier, et je ne puis passer; et dans mon chemin, il a mis des ténèbres.

Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.

9 Il m’a dépouillé de ma gloire, et il a enlevé la couronne de ma tête, de moi.

Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.

10 Il m’a détruit de tous côtés, et je péris, et il m’a ôté l’espérance comme à un arbre arraché.

Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.

11 Sa fureur s’est irritée contre moi; il m’a traité comme son ennemi.

Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.

12 Ses soldats sont venus tous ensemble; ils se sont fait un chemin au travers de moi, et ils ont assiégé mon tabernacle tout autour.

Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.

13 Il a éloigné mes frères de moi, et mes amis, comme des étrangers, se sont retirés de moi.

Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.

14 Mes proches m’ont abandonné, et ceux qui me connaissaient m’ont oublié.

Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.

15 Ceux qui demeuraient dans ma maison, et mes servantes m’ont regardé comme un étranger, et j’ai été comme un hôte passager à leurs yeux.

Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.

16 J’ai appelé mon serviteur, et il ne m’a pas répondu; cependant je le priais de ma propre bouche.

Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.

17 Ma femme a eu horreur de mon haleine, et j’usais de prière envers les enfants qui sont sortis de moi.

Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.

18 Des insensés même me méprisaient, et lorsque je les avais quittés, ils médisaient de moi.

I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.

19 Mes conseillers d’autrefois m’ont en abomination, et celui que j’aimais le plus s’est tourné contre moi.

Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.

20 À ma peau, après que ma chair a été consumée, se sont collés mes os, et il n’est resté seulement que les lèvres autour de mes dents.

Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.

21 Ayez pitié de moi, ayez pitié de moi, vous du moins, mes amis, parce que la main du Seigneur m’a touché.

Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.

22 Pourquoi me persécutez-vous comme Dieu, et vous rassasiez-vous de ma chair?

Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?

23 Qui m’accordera que mes paroles soient écrites? Qui me donnera qu’elles soient tracées dans un livre,

Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!

24 Avec un style de fer et sur une lame de plomb, ou qu’elles soient gravées au burin sur la pierre?

Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!

25 Car je sais que mon Rédempteur est vivant, et qu’au dernier jour je ressusciterai de la terre;

Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.

26 Et que de nouveau je serai environné de ma peau, et que dans ma chair je verrai mon Dieu.

A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;

27 Je dois le voir moi-même, et non un autre, et mes yeux doivent le contempler: c’est là mon espérance; elle repose dans mon sein.

Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.

28 Pourquoi donc maintenant dites-vous: Poursuivons-le, et trouvons une parole fondamentale contre lui?

Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.

29 Fuyez donc à la face du glaive, parce qu’il y a un glaive vengeur des iniquités; et sachez qu’il y a un jugement.

Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.