Job 17
1 Mon esprit s’affaiblira, mes jours seront abrégés, et il ne me reste qu’un sépulcre.
Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.
2 Je n’ai pas péché, et mon œil vit au milieu des amertumes.
Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.
3 Délivrez-moi, Seigneur, et placez-moi auprès de vous; après cela, que la main de qui que ce soit combatte contre moi.
Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?
4 Vous avez éloigné leur cœur de la science; c’est pourquoi ils ne seront pas exaltés.
Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.
5 Il promet du butin à ses compagnons, et les yeux de ses enfants s’éteindront.
Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.
6 Il m’a rendu comme le brocard du peuple, et je suis un exemple devant eux.
Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.
7 Mon œil s’est obscurci par l’indignation, et mes membres ont été réduits comme à rien.
Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.
8 Des justes seront dans la stupeur, et un innocent sera suscité contre un hypocrite.
La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.
9 Mais un juste garde sa voie, et celui qui a les mains pures augmentera sa force.
Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.
10 Ainsi, vous tous, convertissez-vous; venez, et je ne trouverai parmi vous aucun sage.
Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.
11 Mes jours sont passés, mes pensées se sont dissipées en tourmentant mon cœur.
Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.
12 Elles ont changé la nuit en jour, et encore, après les ténèbres, j’espère la lumière.
La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.
13 Si j’attends avec patience, l’enfer sera ma maison, et c’est dans les ténèbres que j’ai préparé mon lit. (Sheol h7585)
Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito. (Sheol h7585)
14 J’ai dit à la pourriture: Tu es mon père; et aux vers: Ma mère et ma sœur.
Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.
15 Où est donc maintenant mon attente? Et ma patience, qui la considère?
Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?
