Jacques 5
1 Et maintenant, riches, pleurez, poussant des hurlements à cause des misères qui vous surviendront.
ਹੇ ਧਨਵਨ੍ਤਃ, ਯੂਯਮ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਤ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤ੍ਕ੍ਲੇਸ਼ਹੇਤੋਃ ਕ੍ਰਨ੍ਦ੍ਯਤਾਂ ਵਿਲਪ੍ਯਤਾਞ੍ਚ|
2 Vos richesses sont tombées en pourriture, et vos vêtements ont été mangés par les vers.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦ੍ਰਵਿਣੰ ਜੀਰ੍ਣੰ ਕੀਟਭੁਕ੍ਤਾਃ ਸੁਚੇਲਕਾਃ|
3 Votre or et votre argent se sont rouillés, et leur rouille rendra témoignage contre vous, et dévorera vos chairs comme un feu. Vous vous êtes amassé des trésors de colère pour les derniers jours.
ਕਨਕੰ ਰਜਤਞ੍ਚਾਪਿ ਵਿਕ੍ਰੁʼਤਿੰ ਪ੍ਰਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਤ੍ਕਲਙ੍ਕਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਾਪੰ ਪ੍ਰਮਾਣਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਹੁਤਾਸ਼ਵੱਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਸ਼ਿਤੰ ਖਾਦਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਇੱਥਮ੍ ਅਨ੍ਤਿਮਘਸ੍ਰੇਸ਼਼ੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਞ੍ਚਿਤੰ ਧਨੰ|
4 Voilà que le salaire des ouvriers qui ont moissonné vos champs, et dont vous les avez frustrés, élève la voix, et leur clameur a pénétré jusqu’au Seigneur Sabaoth.
ਪਸ਼੍ਯਤ ਯੈਃ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੈ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਛਿੰਨਾਨਿ ਤੇਭ੍ਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਦ੍ ਵੇਤਨੰ ਛਿੰਨੰ ਤਦ੍ ਉੱਚੈ ਰ੍ਧ੍ਵਨਿੰ ਕਰੋਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ਸ੍ਯੱਛੇਦਕਾਨਾਮ੍ ਆਰ੍ੱਤਰਾਵਃ ਸੇਨਾਪਤੇਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਰ੍ਣਕੁਹਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਃ|
5 Vous avez vécu sur la terre dans les délices et les voluptés, et vous avez nourri vos cœurs comme en un jour de sacrifice.
ਯੂਯੰ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਂ ਸੁਖਭੋਗੰ ਕਾਮੁਕਤਾਞ੍ਚਾਰਿਤਵਨ੍ਤਃ, ਮਹਾਭੋਜਸ੍ਯ ਦਿਨ ਇਵ ਨਿਜਾਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨਿ ਪਰਿਤਰ੍ਪਿਤਵਨ੍ਤਸ਼੍ਚ|
6 Vous avez condamné et tué le Juste, et il ne vous a point résisté.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਸ੍ਯ ਦਣ੍ਡਾਜ੍ਞਾ ਹਤ੍ਯਾ ਚਾਕਾਰਿ ਤਥਾਪਿ ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਨ ਪ੍ਰਤਿਰੁੱਧਵਾਨ੍|
7 Soyez donc patients, mes frères, jusqu’à l’avènement du Seigneur. Voyez, le laboureur espère recueillir le fruit précieux de la terre, attendant patiemment jusqu’à ce qu’il reçoive ce lui de la première et de l’arrière-saison.
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਪ੍ਰਭੋਰਾਗਮਨੰ ਯਾਵਦ੍ ਧੈਰ੍ੱਯਮਾਲਮ੍ਬਧ੍ਵੰ| ਪਸ਼੍ਯਤ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ਿਵਲੋ ਭੂਮੇ ਰ੍ਬਹੁਮੂਲ੍ਯੰ ਫਲੰ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣੋ ਯਾਵਤ੍ ਪ੍ਰਥਮਮ੍ ਅਨ੍ਤਿਮਞ੍ਚ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਜਲੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ ਤਾਵਦ੍ ਧੈਰ੍ੱਯਮ੍ ਆਲਮ੍ਬਤੇ|
8 Soyez donc patients, vous aussi, et affermissez vos cœurs; car l’avènement du Seigneur est proche.
ਯੂਯਮਪਿ ਧੈਰ੍ੱਯਮਾਲਮ੍ਬ੍ਯ ਸ੍ਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨਿ ਸ੍ਥਿਰੀਕੁਰੁਤ, ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੋਰੁਪਸ੍ਥਿਤਿਃ ਸਮੀਪਵਰ੍ੱਤਿਨ੍ਯਭਵਤ੍|
9 Ne vous plaignez point les uns des autres, mes frères, afin que vous ne soyez pas condamnés. Voilà que le juge est à la porte.
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਯਦ੍ ਦਣ੍ਡ੍ਯਾ ਨ ਭਵੇਤ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਨ ਗ੍ਲਾਯਤ, ਪਸ਼੍ਯਤ ਵਿਚਾਰਯਿਤਾ ਦ੍ਵਾਰਸਮੀਪੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
10 Prenez, mes frères, pour exemple de mort cruelle, de souffrances et de patience, les prophètes qui ont parlé au nom du Seigneur.
ਹੇ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੇ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਃ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਾਨ੍ ਯੂਯੰ ਦੁਃਖਸਹਨਸ੍ਯ ਧੈਰ੍ੱਯਸ੍ਯ ਚ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਾਨ੍ ਜਾਨੀਤ|
11 Voyez, nous appelons heureux ceux qui ont souffert. Vous avez appris la patience de Job, et vu la fin du Seigneur; combien le Seigneur est miséricordieux et clément.
ਪਸ਼੍ਯਤ ਧੈਰ੍ੱਯਸ਼ੀਲਾ ਅਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਧਨ੍ਯਾ ਉਚ੍ਯਨ੍ਤੇ| ਆਯੂਬੋ ਧੈਰ੍ੱਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਸ਼੍ਰਾਵਿ ਪ੍ਰਭੋਃ ਪਰਿਣਾਮਸ਼੍ਚਾਦਰ੍ਸ਼ਿ ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਬਹੁਕ੍ਰੁʼਪਃ ਸਕਰੁਣਸ਼੍ਚਾਸ੍ਤਿ|
12 Mais avant tout, mes frères, ne jurez ni par le ciel, ni par la terre, et ne faites aucun autre serment que ce soit. Que tout discours soit: Oui, oui; non, non; afin que vous ne tombiez pas sous le jugement.
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤ ਇਦੰ ਵਦਾਮਿ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਯ ਵਾ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾ ਵਾਨ੍ਯਵਸ੍ਤੁਨੋ ਨਾਮ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਸ਼ਪਥੋ ਨ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਥਾ ਦਣ੍ਡ੍ਯਾ ਨ ਭਵਤ ਤਦਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਤਥੈਵ ਤੰਨਹਿ ਚੇਤਿਵਾਕ੍ਯੰ ਯਥੇਸ਼਼੍ਟੰ ਭਵਤੁ|
13 Quelqu’un de vous est-il triste? qu’il prie. Est-il content? qu’il chante des cantiques.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਦੁਃਖੀ ਭਵਤਿ? ਸ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕਰੋਤੁ| ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਵਾਨਨ੍ਦਿਤੋ ਭਵਤਿ? ਸ ਗੀਤੰ ਗਾਯਤੁ|
14 Quelqu’un parmi vous est-il malade? qu’il appelle les prêtres de l’Eglise, et qu’ils prient sur lui, l’oignant d’huile au nom du Seigneur;
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪੀਡਿਤੋ (ਅ)ਸ੍ਤਿ? ਸ ਸਮਿਤੇਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਾਨ੍ ਆਹ੍ਵਾਤੁ ਤੇ ਚ ਪਭੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਤੰ ਤੈਲੇਨਾਭਿਸ਼਼ਿਚ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤੁ|
15 Et la prière de la foi sauvera le malade, et le Seigneur le soulagera, et s’il a des péchés, ils lui seront remis.
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਜਾਤਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਯਾ ਸ ਰੋਗੀ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਯਾਸ੍ਯਤਿ ਪ੍ਰਭੁਸ਼੍ਚ ਤਮ੍ ਉੱਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਦਿ ਚ ਕ੍ਰੁʼਤਪਾਪੋ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਤੰ ਕ੍ਸ਼਼ਮਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
16 Confessez donc vos péchés l’un à l’autre, et priez les uns pour les autres, afin que vous soyez sauvés; car la prière assidue du juste peut beaucoup.
ਯੂਯੰ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਪਰਾਧਾਨ੍ ਅਙ੍ਗੀਕੁਰੁਧ੍ਵਮ੍ ਆਰੋਗ੍ਯਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥਞ੍ਚੈਕਜਨੋ (ਅ)ਨ੍ਯਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕਰੋਤੁ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਸ੍ਯ ਸਯਤ੍ਨਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾ ਬਹੁਸ਼ਕ੍ਤਿਵਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾ ਭਵਤਿ|
17 Elie était un homme semblable à nous, passible; cependant il pria avec instance qu’il ne plût point sur la terre, et il ne plut pas pendant trois ans et six mois.
ਯ ਏਲਿਯੋ ਵਯਮਿਵ ਸੁਖਦੁਃਖਭੋਗੀ ਮਰ੍ੱਤ੍ਯ ਆਸੀਤ੍ ਸ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਯਾਨਾਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਯਾਚਿਤਵਾਨ੍ ਤੇਨ ਦੇਸ਼ੇ ਸਾਰ੍ੱਧਵਤ੍ਸਰਤ੍ਰਯੰ ਯਾਵਦ੍ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਨ ਬਭੂਵ|
18 Et il pria de nouveau, et le ciel donna de la pluie, et la terre donna son fruit.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੇਨ ਪੁਨਃ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਯਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤਾਯਾਮ੍ ਆਕਾਸ਼ਸ੍ਤੋਯਾਨ੍ਯਵਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀ ਚ ਸ੍ਵਫਲਾਨਿ ਪ੍ਰਾਰੋਹਯਤ੍|
19 Mes frères, si quelqu’un de vous s’égare de la vérité, et que quelqu’un l’y ramène,
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸਤ੍ਯਮਤਾਦ੍ ਭ੍ਰਸ਼਼੍ਟੇ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਤੰ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਤਿ
20 Il doit savoir que celui qui ramènera un pécheur de l’égarement de sa voie, sauvera son âme de la mort, et couvrira une multitude de péchés.
ਤਰ੍ਹਿ ਯੋ ਜਨਃ ਪਾਪਿਨੰ ਵਿਪਥਭ੍ਰਮਣਾਤ੍ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਤਿ ਸ ਤਸ੍ਯਾਤ੍ਮਾਨੰ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਤ ਉੱਧਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਬਹੁਪਾਪਾਨ੍ਯਾਵਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਚੇਤਿ ਜਾਨਾਤੁ|
