Jacques 4
1 D’où viennent les guerres et les procès entre vous? N’est-ce pas de là? de vos convoitises qui combattent dans vos membres?
ποθεν πολεμοι και μαχαι εν υμιν ουκ εντευθεν εκ των ηδονων υμων των στρατευομενων εν τοις μελεσιν υμων
2 Vous convoitez et vous n’avez point; vous tuez, vous êtes envieux, et ne pouvez obtenir; vous plaidez et faites la guerre, et VOUS n’avez point, parce que vous ne demandez point.
επιθυμειτε και ουκ εχετε φονευετε και ζηλουτε και ου δυνασθε επιτυχειν μαχεσθε και πολεμειτε [ και ] ουκ εχετε δια το μη αιτεισθαι υμας
3 Vous demandez et ne recevez point, parce que vous demandez mal, pour satisfaire vos convoitises.
αιτειτε και ου λαμβανετε διοτι κακως αιτεισθε ινα εν ταις ηδοναις υμων δαπανησητε
4 Adultères, ne savez-vous point que l’amitié de ce monde est ennemie de Dieu? Quiconque donc veut être ami de ce monde se fait ennemi de Dieu.
μοιχοι και μοιχαλιδες ουκ οιδατε οτι η φιλια του κοσμου εχθρα του θεου εστιν ος αν ουν βουληθη φιλος ειναι του κοσμου εχθρος του θεου καθισταται
5 Pensez-vous que ce soit en vain que l’Ecriture dise: C’est après l’envie que soupire ardemment l’esprit qui habite en vous?
η δοκειτε οτι κενως η γραφη λεγει προς φθονον επιποθει το πνευμα ο κατωκησεν εν ημιν
6 Mais il donne une grâce plus grande. C’est pourquoi elle dit: Dieu résiste aux superbes, mais aux humbles il donne la grâce.
μειζονα δε διδωσιν χαριν διο λεγει ο θεος υπερηφανοις αντιτασσεται ταπεινοις δε διδωσιν χαριν
7 Soyez donc soumis à Dieu et résistez au diable, et il s’enfuira de vous.
υποταγητε ουν τω θεω αντιστητε τω διαβολω και φευξεται αφ υμων
8 Approchez-vous de Dieu, et il s’approchera de vous. Purifiez vos mains, pécheurs, et purifiez vos cœurs, vous doubles d’esprit;
εγγισατε τω θεω και εγγιει υμιν καθαρισατε χειρας αμαρτωλοι και αγνισατε καρδιας διψυχοι
9 Sentez votre misère, et gémissez et pleurez; que votre rire se change en deuil, et votre joie en tristesse.
ταλαιπωρησατε και πενθησατε και κλαυσατε ο γελως υμων εις πενθος μεταστραφητω και η χαρα εις κατηφειαν
10 Humiliez-vous devant le Seigneur, et il vous exaltera.
ταπεινωθητε ενωπιον του κυριου και υψωσει υμας
11 Mes frères, ne parlez point mal les uns des autres. Celui qui parle mal de son frère, ou qui juge son frère, parle mal de la loi et juge la loi. Or si tu juges la loi, tu n’en es pas l’observateur, mais le juge.
μη καταλαλειτε αλληλων αδελφοι ο καταλαλων αδελφου και κρινων τον αδελφον αυτου καταλαλει νομου και κρινει νομον ει δε νομον κρινεις ουκ ει ποιητης νομου αλλα κριτης
12 Il n’y a qu’un législateur et qu’un juge qui peut perdre et sauver.
εις εστιν ο νομοθετης και κριτης ο δυναμενος σωσαι και απολεσαι συ δε τις ει ος κρινεις τον ετερον
13 Mais qui es-tu, toi qui juges le prochain? Voyez maintenant, vous qui dites: Aujourd’hui ou demain nous irons dans cette ville; nous y demeurerons un an; nous trafiquerons et nous gagnerons beaucoup;
αγε νυν οι λεγοντες σημερον και αυριον πορευσομεθα εις τηνδε την πολιν και ποιησομεν εκει ενιαυτον ενα και εμπορευσομεθα και κερδησομεν
14 Vous qui ne savez pas même ce qui sera demain.
οιτινες ουκ επιστασθε το της αυριον ποια γαρ η ζωη υμων ατμις γαρ εσται η προς ολιγον φαινομενη επειτα [ δε ] και αφανιζομενη
15 Car qu’est-ce que votre vie? C’est une vapeur qui paraît pour un peu de temps, et qui ensuite sera dissipée. Au lieu de dire: Si le Seigneur le veut; et: Si nous vivons, nous ferons ceci ou cela.
αντι του λεγειν υμας εαν ο κυριος θεληση και ζησομεν και ποιησομεν τουτο η εκεινο
16 Mais maintenant vous vous complaisez dans vos vaines présomptions. Toute complaisance semblable est mauvaise.
νυν δε καυχασθε εν ταις αλαζονειαις υμων πασα καυχησις τοιαυτη πονηρα εστιν
17 Celui donc qui sait le bien à faire et qui ne le fait pas, est coupable de péché.
ειδοτι ουν καλον ποιειν και μη ποιουντι αμαρτια αυτω εστιν
