< Actes 4 >

1 Or, pendant qu’ils parlaient au peuple, survinrent les prêtres, et le magistrat du temple, et les sadducéens,
ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਪਿਤਰਯੋਹਨੌ ਲੋਕਾਨ੍ ਉਪਦਿਸ਼ਤਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਯਾਜਕਾ ਮਨ੍ਦਿਰਸ੍ਯ ਸੇਨਾਪਤਯਃ ਸਿਦੂਕੀਗਣਸ਼੍ਚ
2 Courroucés de ce qu’ils enseignaient le peuple, et annonçaient en Jésus la résurrection des morts;
ਤਯੋਰ੍ ਉਪਦੇਸ਼ਕਰਣੇ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯੋੱਥਾਨਮ੍ ਉਪਲਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮ੍ ਉੱਥਾਨਪ੍ਰਸ੍ਤਾਵੇ ਚ ਵ੍ਯਗ੍ਰਾਃ ਸਨ੍ਤਸ੍ਤਾਵੁਪਾਗਮਨ੍|
3 Et ils mirent la main sur eux, et les jetèrent en prison jusqu’au lendemain, car il était déjà soir.
ਤੌ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਦਿਨਾਵਸਾਨਕਾਰਣਾਤ੍ ਪਰਦਿਨਪਰ੍ੱਯਨਨ੍ਤੰ ਰੁੱਧ੍ਵਾ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਨ੍ਤਃ|
4 Cependant beaucoup de ceux qui avaient entendu la parole crurent, et le nombre des hommes fut de cinq mille.
ਤਥਾਪਿ ਯੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤਯੋਰੁਪਦੇਸ਼ਮ੍ ਅਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਯੇਣ ਪਞ੍ਚਸਹਸ੍ਰਾਣਿ ਜਨਾ ਵ੍ਯਸ਼੍ਵਸਨ੍|
5 Or il arriva le lendemain que leurs chefs, les anciens et les scribes, s’assemblèrent à Jérusalem,
ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਅਧਿਪਤਯਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਹਾਨਨਨਾਮਾ ਮਹਾਯਾਜਕਃ
6 Et aussi Anne, prince des prêtres, Caïphe, Jean, Alexandre, et tous ceux qui étaient de la race sacerdotale.
ਕਿਯਫਾ ਯੋਹਨ੍ ਸਿਕਨ੍ਦਰ ਇਤ੍ਯਾਦਯੋ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯ ਜ੍ਞਾਤਯਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੇ ਮਿਲਿਤਾਃ|
7 Et les faisant placer au milieu, ils demandaient: Par quelle puissance et en quel nom avez-vous fait cela, vous?
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤੌ ਮਧ੍ਯੇ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾਪ੍ਰੁʼੱਛਨ੍ ਯੁਵਾਂ ਕਯਾ ਸ਼ਕ੍ਤਯਾ ਵਾ ਕੇਨ ਨਾਮ੍ਨਾ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਕੁਰੁਥਃ?
8 Alors, rempli de l’Esprit-Saint, Pierre leur dit: Princes du peuple, et vous, anciens, écoutez:
ਤਦਾ ਪਿਤਰਃ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣਃ ਸਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦੀਤ੍, ਹੇ ਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਅਧਿਪਤਿਗਣ ਹੇ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਪ੍ਰਾਚੀਨਾਃ,
9 Puisque aujourd’hui nous sommes jugés à cause d’un bienfait en faveur d’un homme infirme, et à cause de celui en qui il a été guéri,
ਏਤਸ੍ਯ ਦੁਰ੍ੱਬਲਮਾਨੁਸ਼਼ਸ੍ਯ ਹਿਤੰ ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮਾਕ੍ਰਿਯਤ, ਅਰ੍ਥਾਤ੍, ਸ ਯੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਸ੍ਵਸ੍ਥੋਭਵਤ੍ ਤੱਚੇਦ੍ ਅਦ੍ਯਾਵਾਂ ਪ੍ਰੁʼੱਛਥ,
10 Qu’il soit connu de vous tous et de tout le peuple d’Israël que c’est au nom de Notre Seigneur Jésus-Christ de Nazareth, que vous avez crucifié et que Dieu a ressuscité des morts; c’est par lui que cet homme est ici devant vous, debout et sain.
ਤਰ੍ਹਿ ਸਰ੍ੱਵ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਲੋਕਾ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਤ ਨਾਸਰਤੀਯੋ ਯੋ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਃ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਵਿਧ੍ਯਤ ਯਸ਼੍ਚੇਸ਼੍ਵਰੇਣ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉੱਥਾਪਿਤਃ, ਤਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਾ ਜਨੋਯੰ ਸ੍ਵਸ੍ਥਃ ਸਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸੰਮੁਖੇ ਪ੍ਰੋੱਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
11 Ce Jésus est la pierre qui a été rejetée par vous qui bâtissiez, et qui est devenue un sommet d’angle;
ਨਿਚੇਤ੍ਰੁʼਭਿ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਯੰ ਯਃ ਪ੍ਰਸ੍ਤਰੋ(ਅ)ਵਜ੍ਞਾਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍ ਸ ਪ੍ਰਧਾਨਕੋਣਸ੍ਯ ਪ੍ਰਸ੍ਤਰੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|
12 Et il n’y a de salut en aucun autre; car nul autre nom n’a été donné sous le ciel aux hommes, par lequel nous devions être sauvés.
ਤਦ੍ਭਿੰਨਾਦਪਰਾਤ੍ ਕਸ੍ਮਾਦਪਿ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਯੇਨ ਤ੍ਰਾਣੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯੇਤ ਭੂਮਣ੍ਡਲਸ੍ਯਲੋਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਕਿਮਪਿ ਨਾਮ ਨਾਸ੍ਤਿ|
13 Voyant donc la constance de Pierre et de Jean, et ayant appris que c’étaient des hommes sans lettres, et du commun, ils s’étonnaient; ils savaient d’ailleurs qu’ils avaient été avec Jésus.
ਤਦਾ ਪਿਤਰਯੋਹਨੋਰੇਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਮ੍ ਅਕ੍ਸ਼਼ੇਭਤਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਾਵਵਿਦ੍ਵਾਂਸੌ ਨੀਚਲੋਕਾਵਿਤਿ ਬੁੱਧ੍ਵਾ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਮ੍ ਅਮਨ੍ਯਨ੍ਤ ਤੌ ਚ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਙ੍ਗਿਨੌ ਜਾਤਾਵਿਤਿ ਜ੍ਞਾਤੁਮ੍ ਅਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍|
14 Voyant aussi debout près d’eux l’homme qui avait été guéri, ils ne pouvaient rien dire contre.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਾਭ੍ਯਾਂ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਤੰ ਸ੍ਵਸ੍ਥਮਾਨੁਸ਼਼ੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤੇ ਕਾਮਪ੍ਯਪਰਾਮ੍ ਆਪੱਤਿੰ ਕਰ੍ੱਤੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੁਨ੍|
15 Mais ils leur ordonnèrent de sortir du Conseil, et ils conféraient entre eux,
ਤਦਾ ਤੇ ਸਭਾਤਃ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰੰ ਗਨ੍ਤੁੰ ਤਾਨ੍ ਆਜ੍ਞਾਪ੍ਯ ਸ੍ਵਯੰ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਇਤਿ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਮਕੁਰ੍ੱਵਨ੍
16 Disant: Que ferons-nous à ces hommes? Car un miracle fait par eux est connu de tous les habitants de Jérusalem; cela est manifeste, et nous ne pouvons le nier.
ਤੌ ਮਾਨਵੌ ਪ੍ਰਤਿ ਕਿੰ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ? ਤਾਵੇਕੰ ਪ੍ਰਸਿੱਧਮ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤੌ ਤਦ੍ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਿਵਾਸਿਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਪ੍ਰਾਕਾਸ਼ਤ ਤੱਚ ਵਯਮਪਹ੍ਨੋਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਮਃ|
17 Mais, afin qu’il ne se divulgue pas davantage parmi le peuple, défendons-leur avec menaces de parler désormais en ce nom à aucun homme.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯਮ੍ ਏਤਦ੍ ਯਥਾ ਨ ਵ੍ਯਾਪ੍ਨੋਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤੌ ਭਯੰ ਪ੍ਰਦਰ੍ਸ਼੍ਯ ਤੇਨ ਨਾਮ੍ਨਾ ਕਮਪਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯੰ ਨੋਪਦਿਸ਼ਤਮ੍ ਇਤਿ ਦ੍ਰੁʼਢੰ ਨਿਸ਼਼ੇਧਾਮਃ|
18 Et les ayant appelés, ils leur enjoignirent de ne parler ni d’enseigner en aucune sorte au nom de Jésus.
ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਵਾਹੂਯ ਏਤਦਾਜ੍ਞਾਪਯਨ੍ ਇਤਃ ਪਰੰ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਕਦਾਪਿ ਕਾਮਪਿ ਕਥਾਂ ਮਾ ਕਥਯਤੰ ਕਿਮਪਿ ਨੋਪਦਿਸ਼ਞ੍ਚ|
19 Mais Pierre et Jean, répondant, leur dirent: S’il est juste devant Dieu de vous obéir plutôt qu’à Dieu, jugez-en?
ਤਤਃ ਪਿਤਰਯੋਹਨੌ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤਾਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਹਣੰ ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਗ੍ਰਹਣਮ੍ ਏਤਯੋ ਰ੍ਮਧ੍ਯੇ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੋਚਰੇ ਕਿੰ ਵਿਹਿਤੰ? ਯੂਯੰ ਤਸ੍ਯ ਵਿਵੇਚਨਾਂ ਕੁਰੁਤ|
20 Car nous ne pouvons pas ne point parler de ce que nous avons vu et entendu.
ਵਯੰ ਯਦ੍ ਅਪਸ਼੍ਯਾਮ ਯਦਸ਼੍ਰੁʼਣੁਮ ਚ ਤੰਨ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਏਤਤ੍ ਕਦਾਪਿ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
21 Mais eux les renvoyèrent avec menaces, ne trouvant pas comment les punir à cause du peuple, parce que tous vantaient beaucoup ce qui était arrivé dans cet événement.
ਯਦਘਟਤ ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਣਾਨ੍ ਅਨ੍ਵਵਦਨ੍ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਲੋਕਭਯਾਤ੍ ਤੌ ਦਣ੍ਡਯਿਤੁੰ ਕਮਪ੍ਯੁਪਾਯੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਤੇ ਪੁਨਰਪਿ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾ ਤਾਵਤ੍ਯਜਨ੍|
22 Car il avait plus de quarante ans, l’homme sur qui avait été fait ce miracle de la guérison.
ਯਸ੍ਯ ਮਾਨੁਸ਼਼ਸ੍ਯੈਤਤ੍ ਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯਕਰਣਮ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਕਰ੍ੰਮਾਕ੍ਰਿਯਤ ਤਸ੍ਯ ਵਯਸ਼੍ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ਦ੍ਵਤ੍ਸਰਾ ਵ੍ਯਤੀਤਾਃ|
23 Ainsi renvoyés, ils vinrent vers les leurs, et leur racontèrent tout ce que les princes des prêtres et les anciens leur avaient dit.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਤੌ ਵਿਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੌ ਸਨ੍ਤੌ ਸ੍ਵਸਙ੍ਗਿਨਾਂ ਸੰਨਿਧਿੰ ਗਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕੈਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕੈਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵਾਃ ਕਥਾ ਜ੍ਞਾਪਿਤਵਨ੍ਤੌ|
24 Ce qu’ayant entendu, ceux-ci élevèrent unanimement la voix vers Dieu, et dirent: Seigneur, c’est vous qui avez fait le ciel et la terre, et la mer, et tout ce qui est en eux;
ਤੱਛ੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵ ਏਕਚਿੱਤੀਭੂਯ ਈਸ਼੍ਵਰਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰੋੱਚੈਰੇਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਗਗਣਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਪਯੋਧੀਨਾਂ ਤੇਸ਼਼ੁ ਚ ਯਦ੍ਯਦ੍ ਆਸ੍ਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ੍ਰਸ਼਼੍ਟੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤ੍ਵੰ|
25 Qui par l’Esprit-Saint et par la bouche de nôtre père David, votre serviteur, avez dit: Pourquoi les nations ont-elles frémi, et les peuples médité des choses vaines?
ਤ੍ਵੰ ਨਿਜਸੇਵਕੇਨ ਦਾਯੂਦਾ ਵਾਕ੍ਯਮਿਦਮ੍ ਉਵਚਿਥ, ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਾ ਅਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾਃ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਕਲਹੰ ਕੁਤਃ| ਲੋਕਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਕਿਮਰ੍ਥੰ ਵਾ ਚਿਨ੍ਤਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਨਿਸ਼਼੍ਫਲਾਂ|
26 Pourquoi les rois de la terre se sont-ils levés, et les princes se sont-ils ligués contre le Seigneur et contre son Christ?
ਪਰਮੇਸ਼ਸ੍ਯ ਤੇਨੈਵਾਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਸ੍ਯ ਜਨਸ੍ਯ ਚ| ਵਿਰੁੱਧਮਭਿਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਃ ਪਤਯਃ ਕੁਤਃ||
27 Car Hérode et Ponce-Pilate se sont vraiment ligués dans cette cité avec les gentils et les peuples d’Israël, contre votre saint Fils Jésus que vous avez consacré par votre onction,
ਫਲਤਸ੍ਤਵ ਹਸ੍ਤੇਨ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਯਾ ਚ ਪੂਰ੍ੱਵ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਸ੍ਥਿਰੀਕ੍ਰੁʼਤੰ ਤਦ੍ ਯਥਾ ਸਿੱਧੰ ਭਵਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤ੍ਵੰ ਯਮ੍ ਅਥਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਸ ਏਵ ਪਵਿਤ੍ਰੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯੇਨ ਹੇਰੋਦ੍ ਪਨ੍ਤੀਯਪੀਲਾਤੋ
28 Pour faire ce que votre bras et votre conseil avaient décrété qui serait fait.
(ਅ)ਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਾ ਇਸ੍ਰਾਯੇੱਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵ ਏਤੇ ਸਭਾਯਾਮ੍ ਅਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍|
29 Et maintenant. Seigneur, regardez leurs menaces, et donnez à vos serviteurs d’annoncer votre parole en toute confiance,
ਹੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਅਧੁਨਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਤਰ੍ਜਨੰ ਗਰ੍ਜਨਞ੍ਚ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁ;
30 En étendant votre main pour que des guérisons, des miracles et des prodiges soient faits par le nom de votre saint Fils Jésus.
ਤਥਾ ਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯਕਰਣਕਰ੍ੰਮਣਾ ਤਵ ਬਾਹੁਬਲਪ੍ਰਕਾਸ਼ਪੂਰ੍ੱਵਕੰ ਤਵ ਸੇਵਕਾਨ੍ ਨਿਰ੍ਭਯੇਨ ਤਵ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁੰ ਤਵ ਪਵਿਤ੍ਰਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਾਣ੍ਯਸਮ੍ਭਵਾਨਿ ਚ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚਾਜ੍ਞਾਪਯ|
31 Et quand ils eurent prié, le lieu où ils étaient assemblés trembla, et ils furent tous remplis de l’Esprit-Saint, et ils annonçaient la parole de Dieu avec confiance.
ਇੱਥੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਯਾ ਯਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਤੇ ਸਭਾਯਾਮ੍ ਆਸਨ੍ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਾਕਮ੍ਪਤ; ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣਾਃ ਸਨ੍ਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਥਾਮ੍ ਅਕ੍ਸ਼਼ੋਭੇਣ ਪ੍ਰਾਚਾਰਯਨ੍|
32 Or la multitude des croyants n’avait qu’un cœur et qu’une âme; et nul ne regardait comme étant à lui rien de ce qu’il possédait; mais toutes choses leur étaient communes.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਕਾਰਿਲੋਕਸਮੂਹਾ ਏਕਮਨਸ ਏਕਚਿੱਤੀਭੂਯ ਸ੍ਥਿਤਾਃ| ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੇਪਿ ਨਿਜਸਮ੍ਪੱਤਿੰ ਸ੍ਵੀਯਾਂ ਨਾਜਾਨਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਰ੍ੱਵਾਃ ਸਮ੍ਪੱਤ੍ਯਃ ਸਾਧਾਰਣ੍ਯੇਨ ਸ੍ਥਿਤਾਃ|
33 Et les apôtres rendaient témoignage avec une grande force de la résurrection du Seigneur Jésus-Christ, et une grande grâce était en eux tous.
ਅਨ੍ਯੱਚ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾ ਮਹਾਸ਼ਕ੍ਤਿਪ੍ਰਕਾਸ਼ਪੂਰ੍ੱਵਕੰ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੋਰੁੱਥਾਨੇ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮ੍ ਅਦਦੁਃ, ਤੇਸ਼਼ੁ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਮਹਾਨੁਗ੍ਰਹੋ(ਅ)ਭਵੱਚ|
34 Aussi il n’y avait aucun pauvre parmi eux; car tout ce qu’il y avait de possesseurs de champs ou de maisons, les vendaient, et apportaient le prix de ce qu’ils avaient vendu,
ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਨ੍ਯੂਨਤਾ ਨਾਭਵਦ੍ ਯਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਗ੍ਰੁʼਹਭੂਮ੍ਯਾਦ੍ਯਾ ਯਾਃ ਸਮ੍ਪੱਤਯ ਆਸਨ੍ ਤਾ ਵਿਕ੍ਰੀਯ
35 Et le déposaient aux pieds des apôtres; on le distribuait ensuite à chacun selon qu’il en avait besoin.
ਤਨ੍ਮੂਲ੍ਯਮਾਨੀਯ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਨਾਂ ਚਰਣੇਸ਼਼ੁ ਤੈਃ ਸ੍ਥਾਪਿਤੰ; ਤਤਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਕਸ਼ਃ ਪ੍ਰਯੋਜਨਾਨੁਸਾਰੇਣ ਦੱਤਮਭਵਤ੍|
36 Joseph donc, surnommé par les apôtres Barnabé (qu’on interprète par fils de consolation), lévite et Cypriote de naissance,
ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤਃ ਕੁਪ੍ਰੋਪਦ੍ਵੀਪੀਯੋ ਯੋਸਿਨਾਮਕੋ ਲੇਵਿਵੰਸ਼ਜਾਤ ਏਕੋ ਜਨੋ ਭੂਮ੍ਯਧਿਕਾਰੀ, ਯੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾ ਬਰ੍ਣੱਬਾ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਨਾਦਾਯਕ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸਮਾਹੂਯਨ੍,
37 Comme il avait un champ, le vendit, et en apporta le prix, et le déposa aux pieds des apôtres.
ਸ ਜਨੋ ਨਿਜਭੂਮਿੰ ਵਿਕ੍ਰੀਯ ਤਨ੍ਮੂਲ੍ਯਮਾਨੀਯ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਨਾਂ ਚਰਣੇਸ਼਼ੁ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍|

< Actes 4 >