Actes 16
1 Paul arriva à Derbe, puis à Lystre. Et voilà qu’il s’y trouvait un disciple du nom de Timothée, fils d’une femme juive fidèle et d’un père gentil.
பௌலோ த³ர்ப்³பீ³லுஸ்த்ராநக³ரயோருபஸ்தி²தோப⁴வத் தத்ர தீமதி²யநாமா ஸி²ஷ்ய ஏக ஆஸீத்; ஸ விஸ்²வாஸிந்யா யிஹூதீ³யாயா யோஷிதோ க³ர்ப்³ப⁴ஜாத: கிந்து தஸ்ய பிதாந்யதே³ஸீ²யலோக: |
2 Les frères, qui étaient à Lystre et à Icone, rendaient de lui un bon témoignage.
ஸ ஜநோ லுஸ்த்ரா-இகநியநக³ரஸ்தா²நாம்’ ப்⁴ராத்ரு’ணாம்’ ஸமீபேபி ஸுக்²யாதிமாந் ஆஸீத்|
3 Paul voulut l’emmener avec lui; il le prit donc et le circoncit à cause des Juifs qui étaient en ces lieux. Car tous savaient que son père était gentil.
பௌலஸ்தம்’ ஸ்வஸங்கி³நம்’ கர்த்தும்’ மதிம்’ க்ரு’த்வா தம்’ க்³ரு’ஹீத்வா தத்³தே³ஸ²நிவாஸிநாம்’ யிஹூதீ³யாநாம் அநுரோதா⁴த் தஸ்ய த்வக்சே²த³ம்’ க்ரு’தவாந் யதஸ்தஸ்ய பிதா பி⁴ந்நதே³ஸீ²யலோக இதி ஸர்வ்வைரஜ்ஞாயத|
4 Or, en allant par les villes, ils leur recommandaient d’observer les décisions qui avaient été prises par les apôtres et les anciens qui étaient à Jérusalem.
தத: பரம்’ தே நக³ரே நக³ரே ப்⁴ரமித்வா யிரூஸா²லமஸ்தை²: ப்ரேரிதை ர்லோகப்ராசீநைஸ்²ச நிரூபிதம்’ யத்³ வ்யவஸ்தா²பத்ரம்’ தத³நுஸாரேணாசரிதும்’ லோகேப்⁴யஸ்தத்³ த³த்தவந்த: |
5 Ainsi les Eglises s’affermissaient dans la foi et croissaient en nombre tous les jours.
தேநைவ ஸர்வ்வே த⁴ர்ம்மஸமாஜா: க்²ரீஷ்டத⁴ர்ம்மே ஸுஸ்தி²ரா: ஸந்த: ப்ரதிதி³நம்’ வர்த்³தி⁴தா அப⁴வந்|
6 Mais, comme ils traversaient la Phrygie et le pays de Galatie, il leur fut défendu par l’Esprit-Saint d’annoncer la parole de Dieu dans l’Asie.
தேஷு ப்²ருகி³யாகா³லாதியாதே³ஸ²மத்⁴யேந க³தேஷு ஸத்ஸு பவித்ர ஆத்மா தாந் ஆஸி²யாதே³ஸே² கதா²ம்’ ப்ரகாஸ²யிதும்’ ப்ரதிஷித்³த⁴வாந்|
7 Etant venus en Mysie, ils tentèrent d’aller en Bithynie; mais l’Esprit de Jésus, ne le leur permit pas.
ததா² முஸியாதே³ஸ² உபஸ்தா²ய பி³து²நியாம்’ க³ந்தும்’ தைருத்³யோகே³ க்ரு’தே ஆத்மா தாந் நாந்வமந்யத|
8 Lorsqu’ils eurent traversé la Mysie, ils descendirent à Troas;
தஸ்மாத் தே முஸியாதே³ஸ²ம்’ பரித்யஜ்ய த்ரோயாநக³ரம்’ க³த்வா ஸமுபஸ்தி²தா: |
9 Et Paul eut, la nuit, une vision: Un certain homme de Macédoine se tenait devant lui, le priant et disant: Passe en Macédoine, et secours-nous.
ராத்ரௌ பௌல: ஸ்வப்நே த்³ரு’ஷ்டவாந் ஏகோ மாகித³நியலோகஸ்திஷ்ட²ந் விநயம்’ க்ரு’த்வா தஸ்மை கத²யதி, மாகித³நியாதே³ஸ²ம் ஆக³த்யாஸ்மாந் உபகுர்வ்விதி|
10 Aussitôt qu’il eut en cette vision, nous cherchâmes à partir pour la Macédoine, assurés que Dieu nous appelait à y prêcher l’Evangile.
தஸ்யேத்த²ம்’ ஸ்வப்நத³ர்ஸ²நாத் ப்ரபு⁴ஸ்தத்³தே³ஸீ²யலோகாந் ப்ரதி ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரயிதும் அஸ்மாந் ஆஹூயதீதி நிஸ்²சிதம்’ பு³த்³த்⁴வா வயம்’ தூர்ணம்’ மாகித³நியாதே³ஸ²ம்’ க³ந்தும் உத்³யோக³ம் அகுர்ம்ம|
11 Nous étant donc embarqués à Troas, nous vînmes droit à Samothrace, et le jour suivant à Néapolis,
தத: பரம்’ வயம்’ த்ரோயாநக³ராத்³ ப்ரஸ்தா²ய ரு’ஜுமார்கே³ண ஸாமத்²ராகியோபத்³வீபேந க³த்வா பரே(அ)ஹநி நியாபலிநக³ர உபஸ்தி²தா: |
12 Et de là à Philippes, colonie qui est la première ville de cette partie de la Macédoine. Or nous demeurâmes quelques jours à conférer dans cette ville.
தஸ்மாத்³ க³த்வா மாகித³நியாந்தர்வ்வர்த்தி ரோமீயவஸதிஸ்தா²நம்’ யத் பி²லிபீநாமப்ரதா⁴நநக³ரம்’ தத்ரோபஸ்தா²ய கதிபயதி³நாநி தத்ர ஸ்தி²தவந்த: |
13 Le jour du sabbat, nous sortîmes hors de la porte près du fleuve, où il paraissait que se faisait la prière; et, nous asseyant, nous parlâmes aux femmes qui s’étaient assemblées.
விஸ்²ராமவாரே நக³ராத்³ ப³ஹி ர்க³த்வா நதீ³தடே யத்ர ப்ரார்த²நாசார ஆஸீத் தத்ரோபவிஸ்²ய ஸமாக³தா நாரீ: ப்ரதி கதா²ம்’ ப்ராசாரயாம|
14 Et une femme, nommée Lydie, marchande de pourpre de la ville de Thyatire, et servant Dieu, nous écouta; et le Seigneur ouvrit son cœur pour prêter attention à ce que disait Paul.
தத: து²யாதீராநக³ரீயா தூ⁴ஷராம்ப³ரவிக்ராயிணீ லுதி³யாநாமிகா யா ஈஸ்²வரஸேவிகா யோஷித் ஸ்²ரோத்ரீணாம்’ மத்⁴ய ஆஸீத் தயா பௌலோக்தவாக்யாநி யத்³ க்³ரு’ஹ்யந்தே தத³ர்த²ம்’ ப்ரபு⁴ஸ்தஸ்யா மநோத்³வாரம்’ முக்தவாந்|
15 Lorsqu’elle eut été baptisée, elle et sa maison, elle nous pria, disant: Si vous m’avez jugée fidèle au Seigneur, entrez dans ma maison, et demeurez-y. Et elle nous y força.
அத: ஸா யோஷித் ஸபரிவாரா மஜ்ஜிதா ஸதீ விநயம்’ க்ரு’த்வா கதி²தவதீ, யுஷ்மாகம்’ விசாராத்³ யதி³ ப்ரபௌ⁴ விஸ்²வாஸிநீ ஜாதாஹம்’ தர்ஹி மம க்³ரு’ஹம் ஆக³த்ய திஷ்ட²த| இத்த²ம்’ ஸா யத்நேநாஸ்மாந் அஸ்தா²பயத்|
16 Or il arriva qu’allant à la prière, nous rencontrâmes une jeune fille ayant un esprit de python, laquelle apportait un grand gain à ses maîtres, en devinant.
யஸ்யா க³ணநயா தத³தி⁴பதீநாம்’ ப³ஹுத⁴நோபார்ஜநம்’ ஜாதம்’ தாத்³ரு’ஸீ² க³ணகபூ⁴தக்³ரஸ்தா காசந தா³ஸீ ப்ரார்த²நாஸ்தா²நக³மநகால ஆக³த்யாஸ்மாந் ஸாக்ஷாத் க்ரு’தவதீ|
17 Cette jeune fille nous suivant, Paul et nous, criait, disant: Ces hommes sont des serviteurs du Dieu Très-Haut, qui vous annoncent la voie du salut.
ஸாஸ்மாகம்’ பௌலஸ்ய ச பஸ்²சாத்³ ஏத்ய ப்ரோச்சை: கதா²மிமாம்’ கதி²தவதீ, மநுஷ்யா ஏதே ஸர்வ்வோபரிஸ்த²ஸ்யேஸ்²வரஸ்ய ஸேவகா: ஸந்தோ(அ)ஸ்மாந் ப்ரதி பரித்ராணஸ்ய மார்க³ம்’ ப்ரகாஸ²யந்தி|
18 Elle fit cela pendant bien des jours. Cependant Paul, le souffrant avec peine, et se retournant, dit à l’esprit: Je te commande, au nom de Jésus-Christ, de sortir d’elle. Et il sortit à l’heure même.
ஸா கந்யா ப³ஹுதி³நாநி தாத்³ரு’ஸ²ம் அகரோத் தஸ்மாத் பௌலோ து³: கி²த: ஸந் முக²ம்’ பராவர்த்ய தம்’ பூ⁴தமவத³த்³, அஹம்’ யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய நாம்நா த்வாமாஜ்ஞாபயாமி த்வமஸ்யா ப³ஹிர்க³ச்ச²; தேநைவ தத்க்ஷணாத் ஸ பூ⁴தஸ்தஸ்யா ப³ஹிர்க³த: |
19 Mais ses maîtres, voyant que l’espoir de leur gain était perdu, se saisirent de Paul et de Silas, et les conduisirent sur la place publique devant les autorités;
தத: ஸ்வேஷாம்’ லாப⁴ஸ்ய ப்ரத்யாஸா² விப²லா ஜாதேதி விலோக்ய தஸ்யா: ப்ரப⁴வ: பௌலம்’ ஸீலஞ்ச த்⁴ரு’த்வாக்ரு’ஷ்ய விசாரஸ்தா²நே(அ)தி⁴பதீநாம்’ ஸமீபம் ஆநயந்|
20 Et les présentant aux magistrats, ils dirent: Ces hommes troublent notre ville, attendu que ce sont des Juifs,
தத: ஸா²ஸகாநாம்’ நிகடம்’ நீத்வா ரோமிலோகா வயம் அஸ்மாகம்’ யத்³ வ்யவஹரணம்’ க்³ரஹீதும் ஆசரிதுஞ்ச நிஷித்³த⁴ம்’,
21 Qui enseignent des pratiques qu’il ne nous est pas permis de recevoir ni de suivre, puisque nous sommes Romains.
இமே யிஹூதீ³யலோகா: ஸந்தோபி ததே³வ ஸி²க்ஷயித்வா நக³ரே(அ)ஸ்மாகம் அதீவ கலஹம்’ குர்வ்வந்தி,
22 Et le peuple courut sur eux; et les magistrats, leurs vêtements déchirés, ordonnèrent qu’ils fussent déchirés de verges.
இதி கதி²தே ஸதி லோகநிவஹஸ்தயோ: ப்ராதிகூல்யேநோத³திஷ்ட²த் ததா² ஸா²ஸகாஸ்தயோ ர்வஸ்த்ராணி சி²த்வா வேத்ராகா⁴தம்’ கர்த்தும் ஆஜ்ஞாபயந்|
23 Et, quand on les eut chargés d’un grand nombre de coups, ils les envoyèrent en prison, ordonnant au geôlier de les garder soigneusement.
அபரம்’ தே தௌ ப³ஹு ப்ரஹார்ய்ய த்வமேதௌ காராம்’ நீத்வா ஸாவதா⁴நம்’ ரக்ஷயேதி காராரக்ஷகம் ஆதி³ஸ²ந்|
24 Le geôlier, ayant reçu cet ordre, les mit dans la prison basse, et serra leurs pieds dans les ceps.
இத்த²ம் ஆஜ்ஞாம்’ ப்ராப்ய ஸ தாவப்⁴யந்தரஸ்த²காராம்’ நீத்வா பாதே³ஷு பாத³பாஸீ²பி⁴ ர்ப³த்³த்⁴வா ஸ்தா²பிதாவாந்|
25 Or, au milieu de la nuit, Paul et Silas priant, louaient Dieu; et ceux qui étaient dans la prison, les entendaient.
அத² நிஸீ²த²ஸமயே பௌலஸீலாவீஸ்²வரமுத்³தி³ஸ்²ய ப்ராத²நாம்’ கா³நஞ்ச க்ரு’தவந்தௌ, காராஸ்தி²தா லோகாஸ்²ச தத³ஸ்²ரு’ண்வந்
26 Tout-à-coup il se fit un grand tremblement de terre, de sorte que les fondements de la prison furent ébranlés. Et aussitôt toutes les portes s’ouvrirent, et les liens de tous les prisonniers furent brisés.
ததா³கஸ்மாத் மஹாந் பூ⁴மிகம்போ(அ)ப⁴வத் தேந பி⁴த்திமூலேந ஸஹ காரா கம்பிதாபூ⁴த் தத்க்ஷணாத் ஸர்வ்வாணி த்³வாராணி முக்தாநி ஜாதாநி ஸர்வ்வேஷாம்’ ப³ந்த⁴நாநி ச முக்தாநி|
27 Alors, réveillé et voyant les portes de la prison ouvertes, le geôlier tira son épée, et il voulait se tuer, pensant que les prisonniers s’étaient enfuis.
அதஏவ காராரக்ஷகோ நித்³ராதோ ஜாக³ரித்வா காராயா த்³வாராணி முக்தாநி த்³ரு’ஷ்ட்வா ப³ந்தி³லோகா: பலாயிதா இத்யநுமாய கோஷாத் க²ங்க³ம்’ ப³ஹி: க்ரு’த்வாத்மகா⁴தம்’ கர்த்தும் உத்³யத: |
28 Mais Paul cria d’une voix forte, disant: Ne te fais pas de mal, car nous sommes tous ici.
கிந்து பௌல: ப்ரோச்சைஸ்தமாஹூய கதி²தவாந் பஸ்²ய வயம்’ ஸர்வ்வே(அ)த்ராஸ்மஹே, த்வம்’ நிஜப்ராணஹிம்’ஸாம்’ மாகார்ஷீ: |
29 Et le geôlier, ayant demandé de la lumière, entra; et, tout tremblant, il tomba aux pieds de Paul et de Silas;
ததா³ ப்ரதீ³பம் ஆநேதும் உக்த்வா ஸ கம்பமாந: ஸந் உல்லம்ப்யாப்⁴யந்தரம் ஆக³த்ய பௌலஸீலயோ: பாதே³ஷு பதிதவாந்|
30 Et les faisant sortir, il demanda: Seigneurs, que faut-il que je fasse pour être sauvé?
பஸ்²சாத் ஸ தௌ ப³ஹிராநீய ப்ரு’ஷ்டவாந் ஹே மஹேச்சௌ² பரித்ராணம்’ ப்ராப்தும்’ மயா கிம்’ கர்த்தவ்யம்’?
31 Ils lui répondirent: Crois au Seigneur Jésus, et tu seras sauvé, toi et ta maison.
பஸ்²சாத் தௌ ஸ்வக்³ரு’ஹமாநீய தயோ: ஸம்முகே² கா²த்³யத்³ரவ்யாணி ஸ்தா²பிதவாந் ததா² ஸ ஸ்வயம்’ ததீ³யா: ஸர்வ்வே பரிவாராஸ்²சேஸ்²வரே விஸ்²வஸந்த: ஸாநந்தி³தா அப⁴வந்|
32 Et ils lui annoncèrent la parole du Seigneur, à lui et à tous ceux qui étaient dans sa maison.
தஸ்மை தஸ்ய க்³ரு’ஹஸ்தி²தஸர்வ்வலோகேப்⁴யஸ்²ச ப்ரபோ⁴: கதா²ம்’ கதி²தவந்தௌ|
33 Et lui, les prenant à cette même heure de la nuit, il lava leurs plaies, et il fut baptisé, lui et toute sa maison, aussitôt après.
ததா² ராத்ரேஸ்தஸ்மிந்நேவ த³ண்டே³ ஸ தௌ க்³ரு’ஹீத்வா தயோ: ப்ரஹாராணாம்’ க்ஷதாநி ப்ரக்ஷாலிதவாந் தத: ஸ ஸ்வயம்’ தஸ்ய ஸர்வ்வே பரிஜநாஸ்²ச மஜ்ஜிதா அப⁴வந்|
34 Puis, les ayant conduits chez lui, il leur servit à manger; et il se réjouit avec toute sa maison de ce qu’il avait cru en Dieu.
பஸ்²சாத் தௌ ஸ்வக்³ரு’ஹமாநீய தயோ: ஸம்முகே² கா²த்³யத்³ரவ்யாணி ஸ்தா²பிதவாந் ததா² ஸ ஸ்வயம்’ ததீ³யா: ஸர்வ்வே பரிவாராஸ்²சேஸ்²வரே விஸ்²வஸந்த: ஸாநந்தி³தா அப⁴வந்|
35 Lorsqu’il fit jour, les magistrats envoyèrent les licteurs, disant: Laisse aller ces hommes.
தி³ந உபஸ்தி²தே தௌ லோகௌ மோசயேதி கதா²ம்’ கத²யிதும்’ ஸா²ஸகா: பதா³திக³ணம்’ ப்ரேஷிதவந்த: |
36 Aussitôt le geôlier rapporta ces paroles à Paul: Les magistrats ont mandé de vous relâcher; maintenant donc, sortez et allez en paix.
தத: காராரக்ஷக: பௌலாய தாம்’ வார்த்தாம்’ கதி²தவாந் யுவாம்’ த்யாஜயிதும்’ ஸா²ஸகா லோகாந ப்ரேஷிதவந்த இதா³நீம்’ யுவாம்’ ப³ஹி ர்பூ⁴த்வா குஸ²லேந ப்ரதிஷ்டே²தாம்’|
37 Mais Paul dit aux licteurs: Après nous avoir publiquement déchirés de verges, sans jugement, nous, citoyens romains, ils nous ont mis en prison, et maintenant ils nous renvoient en secret? Il n’en sera pas ainsi, mais qu’ils viennent,
கிந்து பௌலஸ்தாந் அவத³த் ரோமிலோகயோராவயோ: கமபி தோ³ஷம் ந நிஸ்²சித்ய ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸமக்ஷம் ஆவாம்’ கஸ²யா தாட³யித்வா காராயாம்’ ப³த்³த⁴வந்த இதா³நீம்’ கிமாவாம்’ கு³ப்தம்’ விஸ்த்ரக்ஷ்யந்தி? தந்ந ப⁴விஷ்யதி, ஸ்வயமாக³த்யாவாம்’ ப³ஹி: க்ரு’த்வா நயந்து|
38 Et nous délivrent eux-mêmes. Les licteurs rapportèrent donc ces paroles aux magistrats. Or ceux-ci furent saisis de crainte, ayant appris qu’ils étaient Romains.
ததா³ பதா³திபி⁴: ஸா²ஸகேப்⁴ய ஏதத்³வார்த்தாயாம்’ கதி²தாயாம்’ தௌ ரோமிலோகாவிதி கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா தே பீ⁴தா:
39 Ils vinrent donc les supplier; et les faisant sortir, ils les prièrent de se retirer de la ville.
ஸந்தஸ்தயோ: ஸந்நிதி⁴மாக³த்ய விநயம் அகுர்வ்வந் அபரம்’ ப³ஹி: க்ரு’த்வா நக³ராத் ப்ரஸ்தா²தும்’ ப்ரார்தி²தவந்த: |
40 Or, sortant de la prison, ils allèrent chez Lydie; et ayant vu les frères, ils les consolèrent et partirent.
ததஸ்தௌ காராயா நிர்க³த்ய லுதி³யாயா க்³ரு’ஹம்’ க³தவந்தௌ தத்ர ப்⁴ராத்ரு’க³ணம்’ ஸாக்ஷாத்க்ரு’த்ய தாந் ஸாந்த்வயித்வா தஸ்மாத் ஸ்தா²நாத் ப்ரஸ்தி²தௌ|
