Actes 12
1 En ce temps-là, le roi Hérode porta les mains sur quelques-uns de l’Eglise pour les tourmenter.
ತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಹೇರೋದ್‌ರಾಜೋ ಮಣ್ಡಲ್ಯಾಃ ಕಿಯಜ್ಜನೇಭ್ಯೋ ದುಃಖಂ ದಾತುಂ ಪ್ರಾರಭತ್|
2 Il fit mourir par le glaive Jacques, frère de Jean.
ವಿಶೇಷತೋ ಯೋಹನಃ ಸೋದರಂ ಯಾಕೂಬಂ ಕರವಾಲಾಘಾತೇನ್ ಹತವಾನ್|
3 Et voyant que cela plaisait aux Juifs, il fit aussi prendre Pierre. Or c’étaient les jours des azymes.
ತಸ್ಮಾದ್ ಯಿಹೂದೀಯಾಃ ಸನ್ತುಷ್ಟಾ ಅಭವನ್ ಇತಿ ವಿಜ್ಞಾಯ ಸ ಪಿತರಮಪಿ ಧರ್ತ್ತುಂ ಗತವಾನ್|
4 Lorsqu’il l’eut pris, il le mit en prison, le confiant à la garde de quatre bandes de quatre soldats chacune, voulant, après la pâque, le produire devant le peuple.
ತದಾ ಕಿಣ್ವಶೂನ್ಯಪೂಪೋತ್ಸವಸಮಯ ಉಪಾತಿಷ್ಟತ್; ಅತ ಉತ್ಸವೇ ಗತೇ ಸತಿ ಲೋಕಾನಾಂ ಸಮಕ್ಷಂ ತಂ ಬಹಿರಾನೇಯ್ಯಾಮೀತಿ ಮನಸಿ ಸ್ಥಿರೀಕೃತ್ಯ ಸ ತಂ ಧಾರಯಿತ್ವಾ ರಕ್ಷ್ಣಾರ್ಥಮ್ ಯೇಷಾಮ್ ಏಕೈಕಸಂಘೇ ಚತ್ವಾರೋ ಜನಾಃ ಸನ್ತಿ ತೇಷಾಂ ಚತುರ್ಣಾಂ ರಕ್ಷಕಸಂಘಾನಾಂ ಸಮೀಪೇ ತಂ ಸಮರ್ಪ್ಯ ಕಾರಾಯಾಂ ಸ್ಥಾಪಿತವಾನ್|
5 Ainsi Pierre était gardé dans la prison. Mais l’Eglise faisait à Dieu, sans interruption, des prières pour lui.
ಕಿನ್ತುಂ ಪಿತರಸ್ಯ ಕಾರಾಸ್ಥಿತಿಕಾರಣಾತ್ ಮಣ್ಡಲ್ಯಾ ಲೋಕಾ ಅವಿಶ್ರಾಮಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸಮೀಪೇ ಪ್ರಾರ್ಥಯನ್ತ|
6 Or la nuit même d’avant le jour où Hérode devait le produire, Pierre dormait entre deux soldats, lié de deux chaînes, et des gardes devant la porte gardaient la prison.
ಅನನ್ತರಂ ಹೇರೋದಿ ತಂ ಬಹಿರಾನಾಯಿತುಂ ಉದ್ಯತೇ ಸತಿ ತಸ್ಯಾಂ ರಾತ್ರೌ ಪಿತರೋ ರಕ್ಷಕದ್ವಯಮಧ್ಯಸ್ಥಾನೇ ಶೃಙ್ಖಲದ್ವಯೇನ ಬದ್ಧ್ವಃ ಸನ್ ನಿದ್ರಿತ ಆಸೀತ್, ದೌವಾರಿಕಾಶ್ಚ ಕಾರಾಯಾಃ ಸಮ್ಮುಖೇ ತಿಷ್ಠನತೋ ದ್ವಾರಮ್ ಅರಕ್ಷಿಷುಃ|
7 Et voilà qu’un ange du Seigneur se présenta, et une lumière brilla dans la prison; alors l’ange, frappant Pierre au côté, le réveilla, disant: Lève-toi promptement. Et les chaînes tombèrent de ses mains.
ಏತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ಯ ದೂತೇ ಸಮುಪಸ್ಥಿತೇ ಕಾರಾ ದೀಪ್ತಿಮತೀ ಜಾತಾ; ತತಃ ಸ ದೂತಃ ಪಿತರಸ್ಯ ಕುಕ್ಷಾವಾವಾತಂ ಕೃತ್ವಾ ತಂ ಜಾಗರಯಿತ್ವಾ ಭಾಷಿತವಾನ್ ತೂರ್ಣಮುತ್ತಿಷ್ಠ; ತತಸ್ತಸ್ಯ ಹಸ್ತಸ್ಥಶೃಙ್ಖಲದ್ವಯಂ ಗಲತ್ ಪತಿತಂ|
8 Alors l’ange lui dit: Ceins-toi et mets la chaussure à tes pieds. Et il fit ainsi. Et l’ange dit: Prends ton vêtement autour de toi, et suis-moi.
ಸ ದೂತಸ್ತಮವದತ್, ಬದ್ಧಕಟಿಃ ಸನ್ ಪಾದಯೋಃ ಪಾದುಕೇ ಅರ್ಪಯ; ತೇನ ತಥಾ ಕೃತೇ ಸತಿ ದೂತಸ್ತಮ್ ಉಕ್ತವಾನ್ ಗಾತ್ರೀಯವಸ್ತ್ರಂ ಗಾತ್ರೇ ನಿಧಾಯ ಮಮ ಪಶ್ಚಾದ್ ಏಹಿ|
9 Et sortant, il le suivait, et il ne savait pas que ce qui se faisait par l’ange fût véritable; car il croyait avoir une vision.
ತತಃ ಪಿತರಸ್ತಸ್ಯ ಪಶ್ಚಾದ್ ವ್ರಜನ ಬಹಿರಗಚ್ಛತ್, ಕಿನ್ತು ದೂತೇನ ಕರ್ಮ್ಮೈತತ್ ಕೃತಮಿತಿ ಸತ್ಯಮಜ್ಞಾತ್ವಾ ಸ್ವಪ್ನದರ್ಶನಂ ಜ್ಞಾತವಾನ್|
10 Or ayant passé la première et la seconde garde, ils vinrent à la porte de fer qui mène à la ville; elle s’ouvrit d’elle-même à eux. Et, sortant, ils s’avancèrent dans une rue; et aussitôt l’ange le quitta.
ಇತ್ಥಂ ತೌ ಪ್ರಥಮಾಂ ದ್ವಿತೀಯಾಞ್ಚ ಕಾರಾಂ ಲಙ್ಘಿತ್ವಾ ಯೇನ ಲೌಹನಿರ್ಮ್ಮಿತದ್ವಾರೇಣ ನಗರಂ ಗಮ್ಯತೇ ತತ್ಸಮೀಪಂ ಪ್ರಾಪ್ನುತಾಂ; ತತಸ್ತಸ್ಯ ಕವಾಟಂ ಸ್ವಯಂ ಮುಕ್ತಮಭವತ್ ತತಸ್ತೌ ತತ್ಸ್ಥಾನಾದ್ ಬಹಿ ರ್ಭೂತ್ವಾ ಮಾರ್ಗೈಕಸ್ಯ ಸೀಮಾಂ ಯಾವದ್ ಗತೌ; ತತೋಽಕಸ್ಮಾತ್ ಸ ದೂತಃ ಪಿತರಂ ತ್ಯಕ್ತವಾನ್|
11 Alors Pierre, revenu à lui, dit: Maintenant je reconnais véritablement que Dieu a envoyé son ange, et qu’il m’a soustrait à la main d’Hérode et à toute l’attente du peuple juif.
ತದಾ ಸ ಚೇತನಾಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್ ನಿಜದೂತಂ ಪ್ರಹಿತ್ಯ ಪರಮೇಶ್ವರೋ ಹೇರೋದೋ ಹಸ್ತಾದ್ ಯಿಹೂದೀಯಲೋಕಾನಾಂ ಸರ್ವ್ವಾಶಾಯಾಶ್ಚ ಮಾಂ ಸಮುದ್ಧೃತವಾನ್ ಇತ್ಯಹಂ ನಿಶ್ಚಯಂ ಜ್ಞಾತವಾನ್|
12 Et, réfléchissant, il vint à la maison de Marie, mère de Jean, qui est surnommé Marc, où beaucoup de personnes étaient assemblées et priaient.
ಸ ವಿವಿಚ್ಯ ಮಾರ್ಕನಾಮ್ರಾ ವಿಖ್ಯಾತಸ್ಯ ಯೋಹನೋ ಮಾತು ರ್ಮರಿಯಮೋ ಯಸ್ಮಿನ್ ಗೃಹೇ ಬಹವಃ ಸಮ್ಭೂಯ ಪ್ರಾರ್ಥಯನ್ತ ತನ್ನಿವೇಶನಂ ಗತಃ|
13 Or, comme il frappait à la porte, une jeune fille, nommée Rhode, vint pour écouter.
ಪಿತರೇಣ ಬಹಿರ್ದ್ವಾರ ಆಹತೇ ಸತಿ ರೋದಾನಾಮಾ ಬಾಲಿಕಾ ದ್ರಷ್ಟುಂ ಗತಾ|
14 Dès qu’elle reconnut la voix de Pierre, transportée de joie, elle n’ouvrit pas la porte, mais, rentrant en courant, elle annonça que Pierre était à la porte.
ತತಃ ಪಿತರಸ್ಯ ಸ್ವರಂ ಶ್ರುವಾ ಸಾ ಹರ್ಷಯುಕ್ತಾ ಸತೀ ದ್ವಾರಂ ನ ಮೋಚಯಿತ್ವಾ ಪಿತರೋ ದ್ವಾರೇ ತಿಷ್ಠತೀತಿ ವಾರ್ತ್ತಾಂ ವಕ್ತುಮ್ ಅಭ್ಯನ್ತರಂ ಧಾವಿತ್ವಾ ಗತವತೀ|
15 Ils lui dirent: Tu es folle. Mais elle assurait qu’il en était ainsi. Sur quoi ils disaient: C’est son ange.
ತೇ ಪ್ರಾವೋಚನ್ ತ್ವಮುನ್ಮತ್ತಾ ಜಾತಾಸಿ ಕಿನ್ತು ಸಾ ಮುಹುರ್ಮುಹುರುಕ್ತವತೀ ಸತ್ಯಮೇವೈತತ್|
16 Cependant Pierre continuait de frapper. Et lorsqu’ils eurent ouvert, ils le virent et furent dans la stupeur.
ತದಾ ತೇ ಕಥಿತವನ್ತಸ್ತರ್ಹಿ ತಸ್ಯ ದೂತೋ ಭವೇತ್|
17 Mais lui, leur faisant de la main signe de se taire, raconta comment le Seigneur l’avait tiré de la prison, et il dit: Annoncez ces choses à Jacques et à nos frères. Et étant sorti, il s’en alla dans un autre lieu.
ಪಿತರೋ ದ್ವಾರಮಾಹತವಾನ್ ಏತಸ್ಮಿನ್ನನ್ತರೇ ದ್ವಾರಂ ಮೋಚಯಿತ್ವಾ ಪಿತರಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ವಿಸ್ಮಯಂ ಪ್ರಾಪ್ತಾಃ|
18 Quand il fit jour, il n’y eut pas peu de trouble parmi les soldats, au sujet de ce que Pierre était devenu.
ತತಃ ಪಿತರೋ ನಿಃಶಬ್ದಂ ಸ್ಥಾತುಂ ತಾನ್ ಪ್ರತಿ ಹಸ್ತೇನ ಸಙ್ಕೇತಂ ಕೃತ್ವಾ ಪರಮೇಶ್ವರೋ ಯೇನ ಪ್ರಕಾರೇಣ ತಂ ಕಾರಾಯಾ ಉದ್ಧೃತ್ಯಾನೀತವಾನ್ ತಸ್ಯ ವೃತ್ತಾನ್ತಂ ತಾನಜ್ಞಾಪಯತ್, ಯೂಯಂ ಗತ್ವಾ ಯಾಕುಬಂ ಭ್ರಾತೃಗಣಞ್ಚ ವಾರ್ತ್ತಾಮೇತಾಂ ವದತೇತ್ಯುಕ್ತಾ ಸ್ಥಾನಾನ್ತರಂ ಪ್ರಸ್ಥಿತವಾನ್|
19 Hérode l’ayant fait chercher, et ne l’ayant point trouvé, fit donner la question aux gardes, et commanda de les mener au supplice; puis il descendit de Jérusalem à Césarée, où il séjourna.
ಪ್ರಭಾತೇ ಸತಿ ಪಿತರಃ ಕ್ವ ಗತ ಇತ್ಯತ್ರ ರಕ್ಷಕಾಣಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಮಹಾನ್ ಕಲಹೋ ಜಾತಃ|
20 Il était irrité contre les Tyriens et les Sidoniens. Mais ils vinrent d’un commun accord vers lui, et Blaste, chambellan du roi, ayant été gagné, ils demandaient la paix, parce que leur pays tirait sa subsistance des terres du roi.
ಹೇರೋದ್ ಬಹು ಮೃಗಯಿತ್ವಾ ತಸ್ಯೋದ್ದೇಶೇ ನ ಪ್ರಾಪ್ತೇ ಸತಿ ರಕ್ಷಕಾನ್ ಸಂಪೃಚ್ಛ್ಯ ತೇಷಾಂ ಪ್ರಾಣಾನ್ ಹನ್ತುಮ್ ಆದಿಷ್ಟವಾನ್|
21 Ainsi, au jour fixé, Hérode, revêtu du vêtement royal, s’assit sur son trône, et il les haranguait.
ಪಶ್ಚಾತ್ ಸ ಯಿಹೂದೀಯಪ್ರದೇಶಾತ್ ಕೈಸರಿಯಾನಗರಂ ಗತ್ವಾ ತತ್ರಾವಾತಿಷ್ಠತ್|
22 Et le peuple applaudissait, criant: C’est le discours d’un dieu et non d’un homme.
ಸೋರಸೀದೋನದೇಶಯೋ ರ್ಲೋಕೇಭ್ಯೋ ಹೇರೋದಿ ಯುಯುತ್ಸೌ ಸತಿ ತೇ ಸರ್ವ್ವ ಏಕಮನ್ತ್ರಣಾಃ ಸನ್ತಸ್ತಸ್ಯ ಸಮೀಪ ಉಪಸ್ಥಾಯ ಲ್ವಾಸ್ತನಾಮಾನಂ ತಸ್ಯ ವಸ್ತ್ರಗೃಹಾಧೀಶಂ ಸಹಾಯಂ ಕೃತ್ವಾ ಹೇರೋದಾ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಸನ್ಧಿಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯನ್ತ ಯತಸ್ತಸ್ಯ ರಾಜ್ಞೋ ದೇಶೇನ ತೇಷಾಂ ದೇಶೀಯಾನಾಂ ಭರಣಮ್ ಅಭವತ್ಂ
23 Et soudain un ange du Seigneur le frappa, parce qu’il n’avait point rendu gloire à Dieu; et, mangé des vers, il expira.
ಅತಃ ಕುತ್ರಚಿನ್ ನಿರುಪಿತದಿನೇ ಹೇರೋದ್ ರಾಜಕೀಯಂ ಪರಿಚ್ಛದಂ ಪರಿಧಾಯ ಸಿಂಹಾಸನೇ ಸಮುಪವಿಶ್ಯ ತಾನ್ ಪ್ರತಿ ಕಥಾಮ್ ಉಕ್ತವಾನ್|
24 Cependant la parole de Dieu croissait et se multipliait.
ತತೋ ಲೋಕಾ ಉಚ್ಚೈಃಕಾರಂ ಪ್ರತ್ಯವದನ್, ಏಷ ಮನುಜರವೋ ನ ಹಿ, ಈಶ್ವರೀಯರವಃ|
25 Et Barnabé et Saul, leur mission remplie, revinrent de Jérusalem, ayant pris avec eux Jean, qui est surnommé Marc.
ತದಾ ಹೇರೋದ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸಮ್ಮಾನಂ ನಾಕರೋತ್; ತಸ್ಮಾದ್ಧೇತೋಃ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ಯ ದೂತೋ ಹಠಾತ್ ತಂ ಪ್ರಾಹರತ್ ತೇನೈವ ಸ ಕೀಟೈಃ ಕ್ಷೀಣಃ ಸನ್ ಪ್ರಾಣಾನ್ ಅಜಹಾತ್| ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರಸ್ಯ ಕಥಾ ದೇಶಂ ವ್ಯಾಪ್ಯ ಪ್ರಬಲಾಭವತ್| ತತಃ ಪರಂ ಬರ್ಣಬ್ಬಾಶೌಲೌ ಯಸ್ಯ ಕರ್ಮ್ಮಣೋ ಭಾರಂ ಪ್ರಾಪ್ನುತಾಂ ತಾಭ್ಯಾಂ ತಸ್ಮಿನ್ ಸಮ್ಪಾದಿತೇ ಸತಿ ಮಾರ್ಕನಾಮ್ನಾ ವಿಖ್ಯಾತೋ ಯೋ ಯೋಹನ್ ತಂ ಸಙ್ಗಿನಂ ಕೃತ್ವಾ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ನಗರಾತ್ ಪ್ರತ್ಯಾಗತೌ|
