2 Timothée 4

1 Je t’en conjure donc devant Dieu et devant Jésus-Christ qui doit juger les vivants et les morts, par son avènement et par son règne,

διαμαρτυρομαι ουν εγω ενωπιον του θεου και του κυριου ιησου χριστου του μελλοντος κρινειν ζωντας και νεκρους κατα την επιφανειαν αυτου και την βασιλειαν αυτου

2 Annonce la parole, insiste à temps et à contre-temps, reprends, supplie, menace en toute patience et doctrine.

κηρυξον τον λογον επιστηθι ευκαιρως ακαιρως ελεγξον επιτιμησον παρακαλεσον εν παση μακροθυμια και διδαχη

3 Car viendra un temps où les hommes ne supporteront plus la saine doctrine; mais, selon leurs désirs, ils amasseront des maîtres autour d’eux, éprouvant une vive démangeaison aux oreilles;

εσται γαρ καιρος οτε της υγιαινουσης διδασκαλιας ουκ ανεξονται αλλα κατα τας επιθυμιας τας ιδιας εαυτοις επισωρευσουσιν διδασκαλους κνηθομενοι την ακοην

4 Et détournant l’ouïe de la vérité, ils se tourneront vers les fables.

και απο μεν της αληθειας την ακοην αποστρεψουσιν επι δε τους μυθους εκτραπησονται

5 Mais toi, veille, et ne te refuse à aucun travail; fais l’œuvre d’un évangéliste, remplis ton ministère. Sois sobre.

συ δε νηφε εν πασιν κακοπαθησον εργον ποιησον ευαγγελιστου την διακονιαν σου πληροφορησον

6 Car, pour ce qui me regarde, on a déjà fait des libations sur moi, et le temps de ma dissolution approche.

εγω γαρ ηδη σπενδομαι και ο καιρος της εμης αναλυσεως εφεστηκεν

7 J’ai combattu le bon combat, j’ai achevé ma course, j’ai gardé la foi.

τον αγωνα τον καλον ηγωνισμαι τον δρομον τετελεκα την πιστιν τετηρηκα

8 Reste la couronne de justice qui m’est réservée, que le Seigneur, juste juge, me rendra en ce jour; et non-seulement à moi, mais encore à ceux qui aiment son avènement.

λοιπον αποκειται μοι ο της δικαιοσυνης στεφανος ον αποδωσει μοι ο κυριος εν εκεινη τη ημερα ο δικαιος κριτης ου μονον δε εμοι αλλα και πασιν τοις ηγαπηκοσιν την επιφανειαν αυτου

9 Hâte-toi de venir près de moi;

σπουδασον ελθειν προς με ταχεως

10 Car Démas m’a quitté, par amour de ce siècle, et il s’en est allé à Thessalonique; Crescent, en Galatie; Tite, en Dalmatie. (aiōn g165)

δημας γαρ με εγκατελιπεν αγαπησας τον νυν αιωνα και επορευθη εις θεσσαλονικην κρησκης εις γαλατιαν τιτος εις δαλματιαν (aiōn g165)

11 Luc seul est avec moi. Prends Marc, et amène-le avec toi, car il m’est utile pour le ministère.

λουκας εστιν μονος μετ εμου μαρκον αναλαβων αγε μετα σεαυτου εστιν γαρ μοι ευχρηστος εις διακονιαν

12 Pour Tychique, je l’ai envoyé à Ephèse.

τυχικον δε απεστειλα εις εφεσον

13 Apporte avec toi, en venant, le manteau que j’ai laissé à Troade chez Carpus, et les livres, et surtout les parchemins.

τον φαιλονην ον απελιπον εν τρωαδι παρα καρπω ερχομενος φερε και τα βιβλια μαλιστα τας μεμβρανας

14 Alexandre, l’ouvrier en airain, m’a fait beaucoup de mal: le Seigneur lui rendra selon ses œuvres.

αλεξανδρος ο χαλκευς πολλα μοι κακα ενεδειξατο αποδωη αυτω ο κυριος κατα τα εργα αυτου

15 Evite-le, car il a fortement combattu nos paroles.

ον και συ φυλασσου λιαν γαρ ανθεστηκεν τοις ημετεροις λογοις

16 Dans ma première défense, personne ne m’a assisté: au contraire, tous m’ont abandonné: qu’il ne leur soit point imputé.

εν τη πρωτη μου απολογια ουδεις μοι συμπαρεγενετο αλλα παντες με εγκατελιπον μη αυτοις λογισθειη

17 Mais le Seigneur a été près de moi, et m’a fortifié, afin que par moi s’accomplisse la prédication, et que toutes les nations l’entendent: ainsi j’ai été délivré de la gueule du lion.

ο δε κυριος μοι παρεστη και ενεδυναμωσεν με ινα δι εμου το κηρυγμα πληροφορηθη και ακουση παντα τα εθνη και ερρυσθην εκ στοματος λεοντος

18 Le Seigneur m’a délivré de toute œuvre mauvaise, et il me sauvera en m’introduisant dans son royaume céleste, lui à qui gloire dans les siècles des siècles. Amen. (aiōn g165)

και ρυσεται με ο κυριος απο παντος εργου πονηρου και σωσει εις την βασιλειαν αυτου την επουρανιον ω η δοξα εις τους αιωνας των αιωνων αμην (aiōn g165)

19 Salue Prisque et Aquila, et la famille d’Onésiphore.

ασπασαι πρισκαν και ακυλαν και τον ονησιφορου οικον

20 Eraste est demeuré à Corinthe. Quant à Trophime, je l’ai laissé malade à Milet.

εραστος εμεινεν εν κορινθω τροφιμον δε απελιπον εν μιλητω ασθενουντα

21 Hâte-toi de venir avant l’hiver. Eubule, Pudens, Lin, Claudie, et tous nos frères te saluent.

σπουδασον προ χειμωνος ελθειν ασπαζεται σε ευβουλος και πουδης και λινος και κλαυδια και οι αδελφοι παντες

22 Que le Seigneur Jésus-Christ soit avec ton esprit. Que la grâce soit avec toi. Amen.

ο κυριος ιησους χριστος μετα του πνευματος σου η χαρις μεθ υμων αμην