1 Thessaloniciens 2
1 Car vous-mêmes, mes frères, vous savez que notre entrée parmi vous n’a pas été vaine,
ഹേ ഭ്രാതരഃ, യുഷ്മന്മധ്യേ ഽസ്മാകം പ്രവേശോ നിഷ്ഫലോ ന ജാത ഇതി യൂയം സ്വയം ജാനീഥ|
2 Puisque d’abord ayant souffert (comme vous le savez) et subi des outrages dans Philippes, nous avons eu en notre Dieu la confiance de vous annoncer l’Evangile de Dieu avec beaucoup de sollicitude.
അപരം യുഷ്മാഭി ര്യഥാശ്രാവി തഥാ പൂർവ്വം ഫിലിപീനഗരേ ക്ലിഷ്ടാ നിന്ദിതാശ്ച സന്തോഽപി വയമ് ഈശ്വരാദ് ഉത്സാഹം ലബ്ധ്വാ ബഹുയത്നേന യുഷ്മാൻ ഈശ്വരസ്യ സുസംവാദമ് അബോധയാമ|
3 En effet, notre prédication à été exempte d’erreur, d’impureté et de fraude;
യതോഽസ്മാകമ് ആദേശോ ഭ്രാന്തേരശുചിഭാവാദ് വോത്പന്നഃ പ്രവഞ്ചനായുക്തോ വാ ന ഭവതി|
4 Mais comme nous avons été trouvés dignes par Dieu que l’Évangile nous fût confié, ainsi nous parlons, non pour plaire aux hommes, mais à Dieu qui sonde nos cœurs.
കിന്ത്വീശ്വരേണാസ്മാൻ പരീക്ഷ്യ വിശ്വസനീയാൻ മത്ത്വാ ച യദ്വത് സുസംവാദോഽസ്മാസു സമാർപ്യത തദ്വദ് വയം മാനവേഭ്യോ ന രുരോചിഷമാണാഃ കിന്ത്വസ്മദന്തഃകരണാനാം പരീക്ഷകായേശ്വരായ രുരോചിഷമാണാ ഭാഷാമഹേ|
5 Car jamais nous n’avons usé de paroles de flatterie, comme vous le savez, ni de prétextes d’avarice: Dieu en est témoin;
വയം കദാപി സ്തുതിവാദിനോ നാഭവാമേതി യൂയം ജാനീഥ കദാപി ഛലവസ്ത്രേണ ലോഭം നാച്ഛാദയാമേത്യസ്മിൻ ഈശ്വരഃ സാക്ഷീ വിദ്യതേ|
6 Ni recherché la gloire auprès des hommes, soit auprès de vous, soit auprès des autres.
വയം ഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേരിതാ ഇവ ഗൗരവാന്വിതാ ഭവിതുമ് അശക്ഷ്യാമ കിന്തു യുഷ്മത്തഃ പരസ്മാദ് വാ കസ്മാദപി മാനവാദ് ഗൗരവം ന ലിപ്സമാനാ യുഷ്മന്മധ്യേ മൃദുഭാവാ ഭൂത്വാവർത്താമഹി|
7 Nous pouvions être à votre charge, comme apôtres du Christ; mais nous nous sommes faits petits parmi vous, comme une nourrice qui soigne ses enfants.
യഥാ കാചിന്മാതാ സ്വകീയശിശൂൻ പാലയതി തഥാ വയമപി യുഷ്മാൻ കാങ്ക്ഷമാണാ
8 Ainsi dans notre affection pour vous, nous aspirions a vous donner, non-seulement L’Évangile de Dieu, mais nos âmes mêmes, parce que vous nous êtes devenus très chers.
യുഷ്മഭ്യം കേവലമ് ഈശ്വരസ്യ സുസംവാദം തന്നഹി കിന്തു സ്വകീയപ്രാണാൻ അപി ദാതും മനോഭിരഭ്യലഷാമ, യതോ യൂയമ് അസ്മാകം സ്നേഹപാത്രാണ്യഭവത|
9 Car vous vous souvenez, mes frères, de notre peine et de notre fatigue, puisque c’est en travaillant nuit et jour pour n’être à charge à aucun de vous, que nous vous avons prêché l’Evangile de Dieu.
ഹേ ഭ്രാതരഃ, അസ്മാകം ശ്രമഃ ക്ലേശശ്ച യുഷ്മാഭിഃ സ്മര്യ്യതേ യുഷ്മാകം കോഽപി യദ് ഭാരഗ്രസ്തോ ന ഭവേത് തദർഥം വയം ദിവാനിശം പരിശ്രാമ്യന്തോ യുഷ്മന്മധ്യ ഈശ്വരസ്യ സുസംവാദമഘോഷയാമ|
10 Vous êtes témoins, vous et Dieu, combien a été sainte, juste et sans reproche, notre conduite envers vous, qui avez embrassé la foi.
അപരഞ്ച വിശ്വാസിനോ യുഷ്മാൻ പ്രതി വയം കീദൃക് പവിത്രത്വയഥാർഥത്വനിർദോഷത്വാചാരിണോഽഭവാമേത്യസ്മിൻ ഈശ്വരോ യൂയഞ്ച സാക്ഷിണ ആധ്വേ|
11 Ainsi que vous le savez, traitant chacun de vous (comme un père ses enfants);
അപരഞ്ച യദ്വത് പിതാ സ്വബാലകാൻ തദ്വദ് വയം യുഷ്മാകമ് ഏകൈകം ജനമ് ഉപദിഷ്ടവന്തഃ സാന്ത്വിതവന്തശ്ച,
12 Vous exhortant, vous consolant, nous vous avons conjurés de marcher d’une manière digne du Dieu qui vous a appelés à son royaume et à sa gloire.
യ ഈശ്വരഃ സ്വീയരാജ്യായ വിഭവായ ച യുഷ്മാൻ ആഹൂതവാൻ തദുപയുക്താചരണായ യുഷ്മാൻ പ്രവർത്തിതവന്തശ്ചേതി യൂയം ജാനീഥ|
13 C’est pourquoi nous aussi nous rendons grâces à Dieu sans cesse de ce qu’ayant reçu la parole de Dieu que vous avez ouïe de nous, vous l’avez reçue, non comme la parole des hommes, mais (ainsi qu’elle l’est véritablement) comme la parole de Dieu, qui opère en vous qui avez embrassé la foi.
യസ്മിൻ സമയേ യൂയമ് അസ്മാകം മുഖാദ് ഈശ്വരേണ പ്രതിശ്രുതം വാക്യമ് അലഭധ്വം തസ്മിൻ സമയേ തത് മാനുഷാണാം വാക്യം ന മത്ത്വേശ്വരസ്യ വാക്യം മത്ത്വാ ഗൃഹീതവന്ത ഇതി കാരണാദ് വയം നിരന്തരമ് ഈശ്വരം ധന്യം വദാമഃ, യതസ്തദ് ഈശ്വരസ്യ വാക്യമ് ഇതി സത്യം വിശ്വാസിനാം യുഷ്മാകം മധ്യേ തസ്യ ഗുണഃ പ്രകാശതേ ച|
14 Car, mes frères, vous êtes devenus des imitateurs des Églises de Dieu qui sont en Judée, unies au Christ Jésus; puisque vous avez souffert de ceux de votre nation ce qu’elles ont souffert elles-mêmes des Juifs,
ഹേ ഭ്രാതരഃ, ഖ്രീഷ്ടാശ്രിതവത്യ ഈശ്വരസ്യ യാഃ സമിത്യോ യിഹൂദാദേശേ സന്തി യൂയം താസാമ് അനുകാരിണോഽഭവത, തദ്ഭുക്താ ലോകാശ്ച യദ്വദ് യിഹൂദിലോകേഭ്യസ്തദ്വദ് യൂയമപി സ്വജാതീയലോകേഭ്യോ ദുഃഖമ് അലഭധ്വം|
15 Qui ont tué même le Seigneur Jésus et les prophètes; qui nous ont persécutés; qui ne plaisent point à Dieu, et qui sont ennemis de tous les hommes;
തേ യിഹൂദീയാഃ പ്രഭും യീശും ഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ച ഹതവന്തോ ഽസ്മാൻ ദൂരീകൃതവന്തശ്ച, ത ഈശ്വരായ ന രോചന്തേ സർവ്വേഷാം മാനവാനാം വിപക്ഷാ ഭവന്തി ച;
16 Nous empêchant de parler aux nations pour qu’elles soient sauvées, afin de combler toujours la mesure de leurs péchés; car la colère de Dieu est venue sur eux jusqu’à la fin.
അപരം ഭിന്നജാതീയലോകാനാം പരിത്രാണാർഥം തേഷാം മധ്യേ സുസംവാദഘോഷണാദ് അസ്മാൻ പ്രതിഷേധന്തി ചേത്ഥം സ്വീയപാപാനാം പരിമാണമ് ഉത്തരോത്തരം പൂരയന്തി, കിന്തു തേഷാമ് അന്തകാരീ ക്രോധസ്താൻ ഉപക്രമതേ|
17 Pour nous, mes frères, séparés de vous pour un peu de temps, de corps, non de cœur, nous avons mis le plus grand empressement pour voir votre face, poussés par un vif désir;
ഹേ ഭ്രാതരഃ മനസാ നഹി കിന്തു വദനേന കിയത്കാലം യുഷ്മത്തോ ഽസ്മാകം വിച്ഛേദേ ജാതേ വയം യുഷ്മാകം മുഖാനി ദ്രഷ്ടുമ് അത്യാകാങ്ക്ഷയാ ബഹു യതിതവന്തഃ|
18 Aussi avons-nous voulu (au moins moi Paul) une ou deux fois venir vers vous; mais Satan nous en a empêchés.
ദ്വിരേകകൃത്വോ വാ യുഷ്മത്സമീപഗമനായാസ്മാകം വിശേഷതഃ പൗലസ്യ മമാഭിലാഷോഽഭവത് കിന്തു ശയതാനോ ഽസ്മാൻ നിവാരിതവാൻ|
19 Car quelle est notre espérance, ou notre joie, ou notre couronne de gloire? N’est-ce pas vous devant Notre Seigneur Jésus-Christ en son avènement?
യതോഽസ്മാകം കാ പ്രത്യാശാ കോ വാനന്ദഃ കിം വാ ശ്ലാഘ്യകിരീടം? അസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാഗമനകാലേ തത്സമ്മുഖസ്ഥാ യൂയം കിം തന്ന ഭവിഷ്യഥ?
20 Oui, c’est vous qui êtes notre gloire et notre joie.
യൂയമ് ഏവാസ്മാകം ഗൗരവാനന്ദസ്വരൂപാ ഭവഥ|
