1 Corinthiens 13

1 Quand je parlerais les langues des hommes et des anges, si je n’ai pas la chanté, je suis comme un airain sonnant ou une cymbale retentissante.

ಮರ್ತ್ಯಸ್ವರ್ಗೀಯಾಣಾಂ ಭಾಷಾ ಭಾಷಮಾಣೋಽಹಂ ಯದಿ ಪ್ರೇಮಹೀನೋ ಭವೇಯಂ ತರ್ಹಿ ವಾದಕತಾಲಸ್ವರೂಪೋ ನಿನಾದಕಾರಿಭೇರೀಸ್ವರೂಪಶ್ಚ ಭವಾಮಿ|

2 Et quand j’aurais le don de prophétie, que je connaîtrais tous les mystères et toute la science; quand j’aurais toute la foi, au point de transporter des montagnes, si je n’ai point la charité, je ne suis rien.

ಅಪರಞ್ಚ ಯದ್ಯಹಮ್ ಈಶ್ವರೀಯಾದೇಶಾಢ್ಯಃ ಸ್ಯಾಂ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ಗುಪ್ತವಾಕ್ಯಾನಿ ಸರ್ವ್ವವಿದ್ಯಾಞ್ಚ ಜಾನೀಯಾಂ ಪೂರ್ಣವಿಶ್ವಾಸಃ ಸನ್ ಶೈಲಾನ್ ಸ್ಥಾನಾನ್ತರೀಕರ್ತ್ತುಂ ಶಕ್ನುಯಾಞ್ಚ ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಪ್ರೇಮಹೀನೋ ಭವೇಯಂ ತರ್ಹ್ಯಗಣನೀಯ ಏವ ಭವಾಮಿ|

3 Et quand je distribuerais tout mon bien pour la nourriture des pauvres et que je livrerais mon corps pour être brûlé, si je n’ai point la charité, cela ne me sert de rien.

ಅಪರಂ ಯದ್ಯಹಮ್ ಅನ್ನದಾನೇನ ಸರ್ವ್ವಸ್ವಂ ತ್ಯಜೇಯಂ ದಾಹನಾಯ ಸ್ವಶರೀರಂ ಸಮರ್ಪಯೇಯಞ್ಚ ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಪ್ರೇಮಹೀನೋ ಭವೇಯಂ ತರ್ಹಿ ತತ್ಸರ್ವ್ವಂ ಮದರ್ಥಂ ನಿಷ್ಫಲಂ ಭವತಿ|

4 La charité est patiente; elle est douce; la charité n’est point envieuse; elle n’agit pas insolemment; elle ne s’enfle point;

ಪ್ರೇಮ ಚಿರಸಹಿಷ್ಣು ಹಿತೈಷಿ ಚ, ಪ್ರೇಮ ನಿರ್ದ್ವೇಷಮ್ ಅಶಠಂ ನಿರ್ಗರ್ವ್ವಞ್ಚ|

5 Elle n’est point ambitieuse, elle ne cherche point son propre intérêt; elle ne s’irrite point; elle ne pense pas le mal;

ಅಪರಂ ತತ್ ಕುತ್ಸಿತಂ ನಾಚರತಿ, ಆತ್ಮಚೇಷ್ಟಾಂ ನ ಕುರುತೇ ಸಹಸಾ ನ ಕ್ರುಧ್ಯತಿ ಪರಾನಿಷ್ಟಂ ನ ಚಿನ್ತಯತಿ,

6 Elie ne se réjouit pas de l’iniquité, mais elle met sa joie dans la vérité;

ಅಧರ್ಮ್ಮೇ ನ ತುಷ್ಯತಿ ಸತ್ಯ ಏವ ಸನ್ತುಷ್ಯತಿ|

7 Elle souffre tout, elle croit tout, elle espère tout, elle endure tout.

ತತ್ ಸರ್ವ್ವಂ ತಿತಿಕ್ಷತೇ ಸರ್ವ್ವತ್ರ ವಿಶ್ವಸಿತಿ ಸರ್ವ್ವತ್ರ ಭದ್ರಂ ಪ್ರತೀಕ್ಷತೇ ಸರ್ವ್ವಂ ಸಹತೇ ಚ|

8 La charité ne finira jamais, pas même lorsque les prophéties s’anéantiront, que les langues cesseront, et que la science sera détruite.

ಪ್ರೇಮ್ನೋ ಲೋಪಃ ಕದಾಪಿ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ಈಶ್ವರೀಯಾದೇಶಕಥನಂ ಲೋಪ್ಸ್ಯತೇ ಪರಭಾಷಾಭಾಷಣಂ ನಿವರ್ತ್ತಿಷ್ಯತೇ ಜ್ಞಾನಮಪಿ ಲೋಪಂ ಯಾಸ್ಯತಿ|

9 Car c’est imparfaitement que nous connaissons, et imparfaitement que nous prophétisons.

ಯತೋಽಸ್ಮಾಕಂ ಜ್ಞಾನಂ ಖಣ್ಡಮಾತ್ರಮ್ ಈಶ್ವರೀಯಾದೇಶಕಥನಮಪಿ ಖಣ್ಡಮಾತ್ರಂ|

10 Mais quand viendra ce qui est parfait, alors s’anéantira ce qui est imparfait.

ಕಿನ್ತ್ವಸ್ಮಾಸು ಸಿದ್ಧತಾಂ ಗತೇಷು ತಾನಿ ಖಣ್ಡಮಾತ್ರಾಣಿ ಲೋಪಂ ಯಾಸ್ಯನ್ತೇ|

11 Quand j’étais petit enfant, je parlais comme un petit enfant, j’avais les goûts d’un petit enfant, je raisonnais comme un petit enfant; mais quand je suis devenu homme, je me suis dépouillé de ce qui était de l’enfant.

ಬಾಲ್ಯಕಾಲೇಽಹಂ ಬಾಲ ಇವಾಭಾಷೇ ಬಾಲ ಇವಾಚಿನ್ತಯಞ್ಚ ಕಿನ್ತು ಯೌವನೇ ಜಾತೇ ತತ್ಸರ್ವ್ವಂ ಬಾಲ್ಯಾಚರಣಂ ಪರಿತ್ಯಕ್ತವಾನ್|

12 Nous voyons maintenant à travers un miroir en énigme; mais alors nous verrons face à face. Maintenant je connais imparfaitement; mais alors je connaîtrai aussi bien que je suis connu moi-même.

ಇದಾನೀಮ್ ಅಭ್ರಮಧ್ಯೇನಾಸ್ಪಷ್ಟಂ ದರ್ಶನಮ್ ಅಸ್ಮಾಭಿ ರ್ಲಭ್ಯತೇ ಕಿನ್ತು ತದಾ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ದರ್ಶನಂ ಲಪ್ಸ್ಯತೇ| ಅಧುನಾ ಮಮ ಜ್ಞಾನಮ್ ಅಲ್ಪಿಷ್ಠಂ ಕಿನ್ತು ತದಾಹಂ ಯಥಾವಗಮ್ಯಸ್ತಥೈವಾವಗತೋ ಭವಿಷ್ಯಾಮಿ|

13 Maintenant demeurent toutes les trois, la foi, l’espérance, la charité: mais la plus grande des trois est la charité.

ಇದಾನೀಂ ಪ್ರತ್ಯಯಃ ಪ್ರತ್ಯಾಶಾ ಪ್ರೇಮ ಚ ತ್ರೀಣ್ಯೇತಾನಿ ತಿಷ್ಠನ್ತಿ ತೇಷಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಚ ಪ್ರೇಮ ಶ್ರೇಷ್ಠಂ|