Matthieu 21
1 Comme ils approchaient de Jérusalem, et qu'ils étaient déjà à Bethphagé, près de la montagne des Oliviers, Jésus envoya deux disciples,
Улар Йерусалимға йеқинлишип, Зәйтун теғиниң етигидики Бәйт-Фаги йезисиға кәлгинидә, Әйса икки мухлисиға мунуларни тапилап алдин әвәтти:
2 en leur disant: Allez au village qui est devant vous; vous trouverez aussitôt une ânesse attachée, et un ânon avec elle; détachez-les et amenez-les-moi.
— Силәр удулуңлардики йезиға бериңлар. Барсаңларла, бағлақлиқ бир ешәк вә униң йенидики бир тәхәйни көрисиләр. Уларни йешип алдимға йетиләп келиңлар.
3 Si l'on vous dit quelque chose, vous répondrez que le Seigneur en a besoin; et aussitôt on les enverra.
Әгәр бириси силәргә бир немә десә, «Рәбниң буларға һаҗити чүшти» дәңлар, у дәрһал уларни қоюп бериду.
4 Or, tout cela eut lieu, afin que cette parole du prophète fût accomplie:
Бу пүтүн вақиә пәйғәмбәр арқилиқ ейтилған муну сөзләрни әмәлгә ашуруш үчүн болди: —
5 «Dites à la fille de Sion: Voici que ton roi vient à toi, débonnaire, monté sur un âne, sur un ânon, le petit de celle qui porte le joug.»
«Зион қизиға ейтиңлар: — Мана, Падишасиң келиватиду, Кәмтәр-мөмин болуп, минип бир ешәккә, Боюнтуруқлуқ ешәкниң тәхийигә, Келиватиду йениңға сениң».
6 Les disciples s'en allèrent donc et firent ce que Jésus leur avait ordonné.
Әнди һелиқи икки мухлис берип Әйсаниң тапилиғинидәк қилди.
7 Ils amenèrent l'ânesse et l'ânon, et, ayant mis leurs vêtements dessus, ils l'y firent asseoir.
Ешәк билән тәхәйни йетиләп келип, үстигә йепинча-чапанлирини салди вә у үстигә минди.
8 Alors le peuple, en foule, étendit ses vêtements sur le chemin; d'autres coupaient des branches aux arbres et en jonchaient la route.
Әнди топ-топ кишиләр йепинча-чапанлирини йолға паяндаз қилип салди; йәнә бир қисми дәрәқ шахлирини кесип йолға яятти.
9 Et les foules qui marchaient devant lui comme celles qui suivaient, criaient: Hosanna au fils de David! Béni soit celui qui vient au nom du Seigneur! Hosanna au plus haut des cieux!
Алдида маңған вә кәйнидин әгәшкән топ-топ халайиқ: — «Давутниң оғлиға һосанна болғай! Пәрвәрдигарниң намида кәлгүчигә мубарәк болсун! Әршиәлада тәшәккүр-һосанналар оқулсун!» — дәп вақиришатти.
10 Quand il fut entré dans Jérusalem, toute la ville fut en émoi, et on disait: Qui est celui-ci?
У Йерусалимға киргәндә, пүткүл шәһәр ләрзигә кәлди. Кишиләр: — Бу зади кимду? — дейишәтти.
11 Et la foule répondait: C'est Jésus, le prophète de Nazareth, en Galilée.
Халайиқ: — Бу Галилийә өлкисидики Насарәтлик пәйғәмбәр Әйса, дәп җавап беришәтти.
12 Jésus entra dans le temple, et il en chassa tous ceux qui vendaient et qui achetaient; il renversa les tables des changeurs et les sièges de ceux qui vendaient les pigeons.
Әнди Әйса ибадәтхана һойлилириға кирип, у йәрдә елим-сетим қиливатқанларниң һәммисини һайдап чиқарди. Пул тегишкүчиләрниң ширәлирини вә пахтәк-кәптәр сатқучиларниң орундуқлирини өрүп,
13 Puis il leur dit: Il est écrit: «Ma maison sera appelée une maison de prière»; mais vous, vous en faites une caverne de voleurs!
уларға: — [Муқәддәс язмиларда] [Худаниң]: «Мениң өйүм дуа-тилавәтхана дәп атилиду» дегән сөзи пүтүлгән; лекин силәр уни булаңчиларниң угисиға айландурувапсиләр! — деди.
14 Alors des aveugles et des boiteux vinrent à lui dans le temple, et il les guérit.
Ибадәтхана һойлилирида болғанда қариғу вә токурлар униң алдиға кәлди, у уларни сақайтти.
15 Mais les principaux sacrificateurs et les scribes, voyant les merveilles qu'il avait faites, et les enfants qui criaient dans le temple: Hosanna au Fils de David! en furent indignés,
Лекин баш каһинлар билән Тәврат устазлири униң яратқан мөҗизилирини көрүп вә балиларниң ибадәтханида: «Давутниң оғлиға һосанна-тәшәккүрләр болғай!» дәп товлиғинини аңлап ғәзәпләнди.
16 et ils lui dirent: Entends-tu ce que disent ces enfants? Jésus leur répondit: Oui. N'avez-vous donc jamais lu ces paroles: «Tu as tiré ta louange de la bouche des petits enfants et de ceux qui sont à la mamelle»?
Улар униңға: — Бу балиларниң немә дәватқанлиғини аңлаватамсән? — дәп сориди. У уларға: — Аңлаватимән! Силәр [муқәддәс язмилардин] шуни оқуп бақмиғанки, «Өзүңгә кичик балилар вә бовақларниң тиллиридин мәдһийә сөзлирини мукәммәл қилдиң»» деди.
17 Puis, les ayant laissés, il sortit de la ville et s'en alla à Béthanie, où il passa la nuit.
Андин у улардин айрилип, шәһәрдин чиқип Бәйт-Ания йезисиға берип, шу йәрдә қонди.
18 Le matin, comme il retournait à la ville, il eut faim.
Әнди сәһәрдә, шәһәргә қайтип кетиватқанда, униң қосиғи ачқан еди.
19 Voyant un figuier sur le chemin, il s'en approcha; mais il n'y trouva que des feuilles, et il lui dit: Que jamais plus il ne naisse de toi aucun fruit! Aussitôt le figuier sécha. (aiōn g165)
У йол бойидики бир түп әнҗир дәриғини көрүп, униң йениға барди. Лекин дәрәқтин йопурмақтин башқа һеч нәрсә тапалмай, униңға қарап: — Һазирдин башлап сәндин мәңгү мевә болмисун! — девиди, әнҗир дәриғи шуан қуруп кәтти. (aiōn g165)
20 Les disciples, ayant vu cela, s'étonnèrent et dirent: Comment ce figuier est-il devenu sec en un instant?
Мухлислар буни көрүп тәәҗүплинип: — Әнҗир дәриғи неманчә тезла қуруп кәтти! — деди.
21 Jésus leur répondit: En vérité, je vous le déclare, si vous aviez de la foi, et que vous ne doutiez point, non seulement vous feriez ce qui a été fait au figuier, mais même si vous disiez à cette montagne: Soulève-toi et jette-toi dans la mer — cela se ferait.
Әйса уларға җавап бәрди: — Мән силәргә шуни бәрһәқ ейтип қояйки, әгәр һеч гуман болмай ишәшиңлар бар болса, әнҗир дәриғидә болған ишлар болупла қалмай, бәлки силәр һәтта бу таққа: «Бу йәрдин көтирилип деңизға ташлан!» десәңлар, у шундақ болиду, деди.
22 Et tout ce que vous demanderez avec foi, en priant, vous le recevrez.
Дуа қилип немини тилисәңлар, ишәшиңлар болсила, шуларға еришисиләр.
23 Quand il fut entré dans le temple, les principaux sacrificateurs et les anciens du peuple s'approchèrent de lui, pendant qu'il enseignait, et ils lui dirent: Par quelle autorité fais-tu ces choses? Et qui t'a donné cette autorité?
У ибадәтхана һойлилириға киргәндин кейин, кишиләргә тәлим бериватқанда, баш каһинлар вә ақсақаллар униң алдиға келип: — Сән қиливатқан бу ишларни қайси һоқуққа тайинип қиливатисән? Саңа бу һоқуқни ким бәргән? — дәп сорашти.
24 Jésus leur répondit: Je vous poserai, moi aussi, une question, et si vous m'y répondez, je vous dirai aussi en vertu de quelle autorité je fais ces choses.
Әйса уларға җавап берип: — Мән авал силәргә бир соал қояй. Әгәр силәр җавап бәрсәңлар, мәнму бу ишларни қайси һоқуққа тайинип қиливатқанлиғимни ейтимән.
25 Le baptême de Jean, d'où venait-il: du ciel ou des hommes? Or, ils raisonnaient ainsi entre eux: Si nous répondons: du ciel — il nous dira: Pourquoi donc n'avez-vous pas cru à sa parole?
Йәһя жүргүзгән чөмүлдүрүш нәдин кәлгән? Әрштинму, яки инсанлардинму? — дәп сориди. Улар өз ара мулаһизә қилишип: — Әгәр «Әрштин кәлгән» десәк, у бизгә: «Ундақта, силәр немә үчүн униңға ишәнмидиңлар?» дәйду.
26 Et si nous répondons: des hommes — nous avons à craindre le peuple; car tous regardent Jean comme un prophète.
Әгәр: «Инсанлардин кәлгән» десәк, хәлиқтин қорқимиз, чүнки улар һәммиси Йәһяни пәйғәмбәр дәп билиду — дейишти.
27 Ils répondirent donc à Jésus: Nous ne savons! Il leur dit à son tour: Et moi non plus, je ne vous dirai point en vertu de quelle autorité je fais ces choses.
Буниң билән, улар Әйсаға: Билмәймиз, — дәп җавап беришти. — Ундақта, мәнму бу ишларни қайси һоқуққа тайинип қиливатқанлиғимни ейтмаймән, — деди у уларға.
28 Que vous semble-t-il de ceci? Un homme avait deux fils. Il s'adressa au premier et lui dit: Mon enfant, va aujourd'hui travailler à la vigne.
Әнди бу ишқа қандақ қарайсиләр? Бир адәмниң икки оғли бар екән. У биринчи оғлиниң йениға келип: «Оғлум, бүгүн үзүмзарлиғимға берип ишлигин» дәпту.
29 Il répondit: Oui, Seigneur! Et il n'y alla point. Puis le père vint à l'autre, et il lui dit la même chose.
«Бармаймән» дәпту у, лекин кейин пушайман қилип йәнила берипту.
30 Celui-ci répondit: Je ne veux pas! Mais plus tard, s'étant repenti, il y alla.
У иккинчи оғлиниң йениға келип униңғиму шундақ дәпту. У: «Хоп әпәндим, барай» дәпту-ю, лекин бармапту.
31 Lequel des deux a fait la volonté du Père? Ils lui dirent: C'est le dernier. Jésus leur dit: En vérité, je vous le déclare, les péagers et les femmes de mauvaise vie vous devancent dans le royaume de Dieu!
Бу иккиләнниң қайсиси атисиниң ирадисини ада қилған болиду? — Биринчи оғли, — дәп җавап бәрди улар. Әйса уларға мундақ деди: — Мән силәргә шуни бәрһәқ ейтип қояйки, баҗгирлар билән паһишиләр Худаниң падишалиғиға силәрдин бурун кирмәктә.
32 Car Jean est venu à vous dans la voie de la justice, et vous ne l'avez point cru; mais les péagers et les femmes de mauvaise vie l'ont cru. Et vous, qui avez vu cela, vous ne vous êtes pas repentis ensuite pour le croire.
Чүнки гәрчә Йәһя [пәйғәмбәр] силәргә һәққанийәт йолини аян қилғили кәлгән болсиму, силәр униңға ишәнмидиңлар; лекин баҗгирлар билән паһишиләр униңға ишәнди. Силәр буни көрүп туруп, һәтта кейинки вақитларда йолуңлардин пушайман қилмай униңға ишәнмидиңлар.
33 Ecoutez une autre parabole: Il y avait un père de famille qui planta une vigne. Il l'environna d'une haie, y creusa un pressoir et y bâtit une tour; puis il la loua à des vignerons et quitta le pays.
Йәнә бир тәмсилни аңлаңлар: Бир йәр егиси бир үзүмзарлиқ бәрпа қилип, әтрапини читлапту. У униңда бир шарап көлчиги қезипту вә бир күзәт мунари ясапту. Андин у үзүмзарлиқни бағвәнләргә иҗаригә берип, өзи яқа жутқа кетипту.
34 Le temps de la récolte étant proche, il envoya ses serviteurs auprès des vignerons pour recueillir le produit de sa vigne.
Үзүм пәсли йеқинлашқанда, өзигә тегишлик һосулни еливелиш үчүн қуллирини бағвәнләрниң йениға әвәтипту.
35 Les vignerons, ayant saisi les serviteurs, battirent l'un, tuèrent l'autre, et ils en lapidèrent un troisième.
Лекин бағвәнләр қуллирини тутуп, бирини думбалапту, бирини өлтүрүветипту, йәнә бирини чалма-кесәк қипту.
36 Il envoya encore d'autres serviteurs, en plus grand nombre que les premiers, et ils les traitèrent de même.
У йәнә бир қетим алдинқидинму көп қуллирини әвәтипту, бирақ бағвәнләр уларғиму охшаш муамилә қипту.
37 Enfin, il leur envoya son propre fils, on disant: Ils respecteront mon fils!
Ахирда, у «Оғлумниғу һөрмәт қилар» дәп, оғлини әвәтипту.
38 Mais quand les vignerons virent le fils, ils se dirent entre eux: C'est l'héritier. Allons! Tuons-le, et nous aurons son héritage.
Лекин бағвәнләр оғулни көрүп, өз ара: «Бу болса мирасхор; келиңлар, уни өлтүрүветип мирасини егиливалайли» дейишипту.
39 Puis l'ayant saisi, ils le jetèrent hors de la vigne, et ils le tuèrent.
Шуниң билән улар уни тутуп үзүмзарлиқниң сиртиға ташлап өлтүрүветипту.
40 Quand donc le maître de la vigne viendra, que fera-t-il à ces vignerons?
Әнди үзүмзарлиқниң егиси кәлгәндә, шу бағвәнләрни қандақ қилар?
41 Ils lui répondirent: Il fera périr misérablement ces misérables, et il louera la vigne à d'autres vignerons, qui lui en donneront les fruits dans la saison.
Улар униңға: — Бу рәзил адәмләрни вәһшийлик билән йоқитиду. Үзүмзарлиқни болса мевилирини өз вақтида өзигә тапшуридиған башқа бағвәнләргә иҗаригә бериду, — дәп җавап беришти.
42 Jésus leur dit: N'avez-vous jamais lu dans les Écritures: «La pierre rejetée par ceux qui bâtissaient est devenue la pierre de l'angle; c'est l'ouvrage du Seigneur, et c'est une merveille devant nos yeux»?
Әйса улардин сориди: — Муқәддәс язмилардики муну сөзләрни оқуп бақмиғанмусиләр?: — «Тамчилар ташливәткән таш болса, Буҗәк теши болуп тикләнди. Бу иш Пәрвәрдигардиндур, Бу көзимиз алдида карамәт бир иштур».
43 C'est pourquoi, je vous le déclare, le royaume de Dieu vous sera ôté, et il sera donné à une nation qui en produira les fruits.
Шу сәвәптин силәргә шуни ейтип қояйки, Худаниң падишалиғи силәрдин тартивелинип, униңға мувапиқ мевиләрни беридиған башқа бир әлгә ата қилиниду.
44 Celui qui tombera sur cette pierre sera brisé, et celui sur qui elle tombera, elle l'écrasera.
Бу «таш»қа жиқилған киши парә-парә болуп кетиду; лекин бу таш һәр кимниң үстигә чүшсә, уни кукум-талқан қиливетиду.
45 Quand les principaux sacrificateurs et les pharisiens entendirent ces paraboles, ils comprirent qu'il parlait d'eux.
Баш каһинлар вә Пәрисийләр униң ейтқан тәмсиллирини аңлап, уларни өзлиригә қаритип ейтқанлиғини чүшәнди.
46 Ils cherchaient à se saisir de lui; mais ils avaient peur du peuple, parce qu'on regardait Jésus comme un prophète.
Уни тутуш йолини издигән болсиму, лекин халайиқ уни пәйғәмбәр дәп қариғачқа, улардин қорқушти.
