Matthieu 14
1 En ce temps-là, Hérode le tétrarque apprit ce que la renommée disait de Jésus. Et il dit à ses serviteurs:
১তদানীং ৰাজা হেৰোদ্ যীশো ৰ্যশঃ শ্ৰুৎৱা নিজদাসেযান্ জগাদ্,
2 C'est Jean-Baptiste! Il est ressuscité des morts; c'est pour cela que des miracles s'opèrent par lui.
২এষ মজ্জযিতা যোহন্, প্ৰমিতেভযস্তস্যোত্থানাৎ তেনেত্থমদ্ভুতং কৰ্ম্ম প্ৰকাশ্যতে|
3 En effet, Hérode avait fait arrêter Jean, et il l'avait fait lier et mettre en prison, à cause d'Hérodias, femme de Philippe, son frère;
৩পুৰা হেৰোদ্ নিজভ্ৰাতু: ফিলিপো জাযাযা হেৰোদীযাযা অনুৰোধাদ্ যোহনং ধাৰযিৎৱা বদ্ধা কাৰাযাং স্থাপিতৱান্|
4 car Jean lui disait: Il ne t'est pas permis de l'avoir pour femme!
৪যতো যোহন্ উক্তৱান্, এৎসযাঃ সংগ্ৰহো ভৱতো নোচিতঃ|
5 Hérode aurait bien voulu le faire mourir; mais il craignait le peuple, parce qu'on regardait Jean comme un prophète.
৫তস্মাৎ নৃপতিস্তং হন্তুমিচ্ছন্নপি লোকেভ্যো ৱিভযাঞ্চকাৰ; যতঃ সৰ্ৱ্ৱে যোহনং ভৱিষ্যদ্ৱাদিনং মেনিৰে|
6 Or, comme on célébrait le jour de la naissance d'Hérode, la fille d'Hérodias dansa au milieu de l'assemblée et plut à Hérode;
৬কিন্তু হেৰোদো জন্মাহীযমহ উপস্থিতে হেৰোদীযাযা দুহিতা তেষাং সমক্ষং নৃতিৎৱা হেৰোদমপ্ৰীণ্যৎ|
7 de sorte qu'il lui promit avec serment de lui donner tout ce qu'elle lui demanderait.
৭তস্মাৎ ভূপতিঃ শপথং কুৰ্ৱ্ৱন্ ইতি প্ৰত্যজ্ঞাসীৎ, ৎৱযা যদ্ যাচ্যতে, তদেৱাহং দাস্যামি|
8 Elle donc, poussée par sa mère, lui dit: Donne-moi ici, sur un plat, la tête de Jean-Baptiste.
৮সা কুমাৰী স্ৱীযমাতুঃ শিক্ষাং লব্ধা বভাষে, মজ্জযিতুৰ্যোহন উত্তমাঙ্গং ভাজনে সমানীয মহ্যং ৱিশ্ৰাণয|
9 Le roi en fut attristé; mais à cause de ses serments et des convives, il commanda qu'on la lui donnât.
৯ততো ৰাজা শুশোচ, কিন্তু ভোজনাযোপৱিশতাং সঙ্গিনাং স্ৱকৃতশপথস্য চানুৰোধাৎ তৎ প্ৰদাতুম আদিদেশ|
10 Il envoya donc décapiter Jean dans la prison.
১০পশ্চাৎ কাৰাং প্ৰতি নৰং প্ৰহিত্য যোহন উত্তমাঙ্গং ছিত্ত্ৱা
11 On apporta la tête sur un plat, et on la donna à la jeune fille, qui la présenta à sa mère.
১১তৎ ভাজন আনায্য তস্যৈ কুমাৰ্য্যৈ ৱ্যশ্ৰাণযৎ, ততঃ সা স্ৱজনন্যাঃ সমীপং তন্নিনায|
12 Puis les disciples de Jean vinrent; ils emportèrent son corps et l'ensevelirent; et ils allèrent l'annoncer à Jésus.
১২পশ্চাৎ যোহনঃ শিষ্যা আগত্য কাযং নীৎৱা শ্মশানে স্থাপযামাসুস্ততো যীশোঃ সন্নিধিং ৱ্ৰজিৎৱা তদ্ৱাৰ্ত্তাং বভাষিৰে|
13 Jésus, ayant appris ces choses, partit de là dans une barque, pour se retirer à l'écart en un lieu désert. Quand la foule le sut, elle sortit des villes et le suivit à pied.
১৩অনন্তৰং যীশুৰিতি নিশভ্য নাৱা নিৰ্জনস্থানম্ একাকী গতৱান্, পশ্চাৎ মানৱাস্তৎ শ্ৰুৎৱা নানানগৰেভ্য আগত্য পদৈস্তৎপশ্চাদ্ ঈযুঃ|
14 Jésus, étant descendu de la barque, vit une grande multitude de gens: il fut ému de compassion pour eux, et il guérit leurs malades.
১৪তদানীং যীশু ৰ্বহিৰাগত্য মহান্তং জননিৱহং নিৰীক্ষ্য তেষু কাৰুণিকঃ মন্ তেষাং পীডিতজনান্ নিৰামযান্ চকাৰ|
15 Comme il se faisait tard, ses disciples vinrent le trouver et lui dirent: Ce lieu est désert, et l'heure déjà avancée; renvoie la foule, afin qu'elle aille dans les villages pour s'acheter des vivres.
১৫ততঃ পৰং সন্ধ্যাযাং শিষ্যাস্তদন্তিকমাগত্য কথযাঞ্চক্ৰুঃ, ইদং নিৰ্জনস্থানং ৱেলাপ্যৱসন্না; তস্মাৎ মনুজান্ স্ৱস্ৱগ্ৰামং গন্তুং স্ৱাৰ্থং ভক্ষ্যাণি ক্ৰেতুঞ্চ ভৱান্ তান্ ৱিসৃজতু|
16 Mais Jésus leur dit: Il n'est pas nécessaire qu'ils y aillent; donnez-leur vous-mêmes à manger.
১৬কিন্তু যীশুস্তানৱাদীৎ, তেষাং গমনে প্ৰযোজনং নাস্তি, যূযমেৱ তান্ ভোজযত|
17 Ils lui répondirent: Nous n'avons là que cinq pains et deux poissons.
১৭তদা তে প্ৰত্যৱদন্, অস্মাকমত্ৰ পূপপঞ্চকং মীনদ্ৱযঞ্চাস্তে|
18 Il leur dit: Apportez-les-moi ici.
১৮তদানীং তেনোক্তং তানি মদন্তিকমানযত|
19 Alors, après avoir commandé que la multitude s'assît sur l'herbe, il prit les cinq pains et les deux poissons, et, levant les yeux au ciel, il rendit grâces; puis, ayant rompu les pains, il les donna aux disciples, et les disciples les donnèrent au peuple.
১৯অনন্তৰং স মনুজান্ যৱসোপৰ্য্যুপৱেষ্টুম্ আজ্ঞাপযামাস; অপৰ তৎ পূপপঞ্চকং মীনদ্ৱযঞ্চ গৃহ্লন্ স্ৱৰ্গং প্ৰতি নিৰীক্ষ্যেশ্ৱৰীযগুণান্ অনূদ্য ভংক্ত্ৱা শিষ্যেভ্যো দত্তৱান্, শিষ্যাশ্চ লোকেভ্যো দদুঃ|
20 Tous mangèrent et furent rassasiés, et on emporta douze paniers pleins des morceaux qui restèrent.
২০ততঃ সৰ্ৱ্ৱে ভুক্ত্ৱা পৰিতৃপ্তৱন্তঃ, ততস্তদৱশিষ্টভক্ষ্যৈঃ পূৰ্ণান্ দ্ৱাদশডলকান্ গৃহীতৱন্তঃ|
21 Ceux qui avaient mangé étaient environ cinq mille hommes, sans compter les femmes et les enfants.
২১তে ভোক্তাৰঃ স্ত্ৰীৰ্বালকাংশ্চ ৱিহায প্ৰাযেণ পঞ্চ সহস্ৰাণি পুমাংস আসন্|
22 Aussitôt après, Jésus obligea ses disciples à entrer dans la barque et à passer avant lui sur l'autre rive, pendant qu'il renverrait le peuple.
২২তদনন্তৰং যীশু ৰ্লোকানাং ৱিসৰ্জনকালে শিষ্যান্ তৰণিমাৰোঢুং স্ৱাগ্ৰে পাৰং যাতুঞ্চ গাঢমাদিষ্টৱান্|
23 Après l'avoir renvoyé, il alla sur la montagne pour prier à l'écart; et, le soir étant venu, il était là seul.
২৩ততো লোকেষু ৱিসৃষ্টেষু স ৱিৱিক্তে প্ৰাৰ্থযিতুং গিৰিমেকং গৎৱা সন্ধ্যাং যাৱৎ তত্ৰৈকাকী স্থিতৱান্|
24 Cependant la barque était déjà au milieu de la mer, battue par les flots; car le vent était contraire.
২৪কিন্তু তদানীং সম্মুখৱাতৎৱাৎ সৰিৎপতে ৰ্মধ্যে তৰঙ্গৈস্তৰণিৰ্দোলাযমানাভৱৎ|
25 Mais, à la quatrième veille de la nuit, Jésus alla vers eux, marchant sur la mer.
২৫তদা স যামিন্যাশ্চতুৰ্থপ্ৰহৰে পদ্ভ্যাং ৱ্ৰজন্ তেষামন্তিকং গতৱান্|
26 Ses disciples, le voyant marcher sur la mer, furent troublés, et ils dirent: C'est un fantôme! Et, dans leur frayeur, ils jetèrent des cris.
২৬কিন্তু শিষ্যাস্তং সাগৰোপৰি ৱ্ৰজন্তং ৱিলোক্য সমুদ্ৱিগ্না জগদুঃ, এষ ভূত ইতি শঙ্কমানা উচ্চৈঃ শব্দাযাঞ্চক্ৰিৰে চ|
27 Mais aussitôt, Jésus leur parla et leur dit: Rassurez-vous! C'est moi, n'ayez point de peur!
২৭তদৈৱ যীশুস্তানৱদৎ, সুস্থিৰা ভৱত, মা ভৈষ্ট, এষোঽহম্|
28 Alors Pierre, prenant la parole, lui dit: Seigneur, si c'est toi, ordonne que j'aille vers toi sur les eaux.
২৮ততঃ পিতৰ ইত্যুক্তৱান্, হে প্ৰভো, যদি ভৱানেৱ, তৰ্হি মাং ভৱৎসমীপং যাতুমাজ্ঞাপযতু|
29 Jésus lui dit: Viens! Pierre, étant descendu de la barque, marcha sur les eaux et alla vers Jésus.
২৯ততঃ তেনাদিষ্টঃ পিতৰস্তৰণিতোঽৱৰুহ্য যীশেৰন্তিকং প্ৰাপ্তুং তোযোপৰি ৱৱ্ৰাজ|
30 Mais, voyant la violence du vent, il eut peur; et, comme il commençait à s'enfoncer, il s'écria: Seigneur, sauve-moi!
৩০কিন্তু প্ৰচণ্ডং পৱনং ৱিলোক্য ভযাৎ তোযে মংক্তুম্ আৰেভে, তস্মাদ্ উচ্চৈঃ শব্দাযমানঃ কথিতৱান্, হে প্ৰভো, মামৱতু|
31 Aussitôt Jésus, étendant la main, le saisit et lui dit: Homme de peu de foi, pourquoi as-tu douté?
৩১যীশুস্তৎক্ষণাৎ কৰং প্ৰসাৰ্য্য তং ধৰন্ উক্তৱান্, হ স্তোকপ্ৰত্যযিন্ ৎৱং কুতঃ সমশেথাঃ?
32 Et quand ils furent montés dans la barque, le vent s'apaisa.
৩২অনন্তৰং তযোস্তৰণিমাৰূঢযোঃ পৱনো নিৱৱৃতে|
33 Alors ceux qui étaient dans la barque vinrent et se prosternèrent devant lui, en disant: Tu es véritablement le Fils de Dieu!
৩৩তদানীং যে তৰণ্যামাসন্, ত আগত্য তং প্ৰণভ্য কথিতৱন্তঃ, যথাৰ্থস্ত্ৱমেৱেশ্ৱৰসুতঃ|
34 Ayant traversé la mer, ils abordèrent au pays de Génézareth.
৩৪অনন্তৰং পাৰং প্ৰাপ্য তে গিনেষৰন্নামকং নগৰমুপতস্থুঃ,
35 Quand les gens de ce lieu-là l'eurent reconnu, ils envoyèrent dans toute la contrée d'alentour, et on lui amena tous les malades.
৩৫তদা তত্ৰত্যা জনা যীশুং পৰিচীয তদ্দেশ্স্য চতুৰ্দিশো ৱাৰ্ত্তাং প্ৰহিত্য যত্ৰ যাৱন্তঃ পীডিতা আসন্, তাৱতএৱ তদন্তিকমানযামাসুঃ|
36 Ils le priaient de les laisser seulement toucher le bord de son vêtement; et tous ceux qui le touchèrent furent guéris.
৩৬অপৰং তদীযৱসনস্য গ্ৰন্থিমাত্ৰং স্প্ৰষ্টুং ৱিনীয যাৱন্তো জনাস্তৎ স্পৰ্শং চক্ৰিৰে, তে সৰ্ৱ্ৱএৱ নিৰামযা বভূৱুঃ|
