Luc 23
1 Puis toute l'assemblée, s'étant levée, le mena devant Pilate.
தத: ஸபா⁴ஸ்தா²: ஸர்வ்வலோகா உத்தா²ய தம்’ பீலாதஸம்முக²ம்’ நீத்வாப்ரோத்³ய வக்துமாரேபி⁴ரே,
2 Alors ils se mirent à l'accuser, en disant: Nous avons trouvé cet homme soulevant notre nation, défendant de payer le tribut à César, et se disant le Christ, le Roi.
ஸ்வமபி⁴ஷிக்தம்’ ராஜாநம்’ வத³ந்தம்’ கைமரராஜாய கரதா³நம்’ நிஷேத⁴ந்தம்’ ராஜ்யவிபர்ய்யயம்’ குர்த்தும்’ ப்ரவர்த்தமாநம் ஏந ப்ராப்தா வயம்’|
3 Pilate lui demanda: C'est toi qui es le roi des Juifs? Jésus lui répondit: Tu le dis!
ததா³ பீலாதஸ்தம்’ ப்ரு’ஷ்டவாந் த்வம்’ கிம்’ யிஹூதீ³யாநாம்’ ராஜா? ஸ ப்ரத்யுவாச த்வம்’ ஸத்யமுக்தவாந்|
4 Alors Pilate dit aux principaux sacrificateurs et au peuple: Je ne trouve rien de criminel en cet homme.
ததா³ பீலாத: ப்ரதா⁴நயாஜகாதி³லோகாந் ஜகா³த்³, அஹமேதஸ்ய கமப்யபராத⁴ம்’ நாப்தவாந்|
5 Mais ils insistaient plus fortement en disant: Il soulève le peuple, en enseignant dans toute la Judée; après avoir commencé par la Galilée, il est venu jusqu'ici.
ததஸ்தே புந: ஸாஹமிநோ பூ⁴த்வாவத³ந், ஏஷ கா³லீல ஏதத்ஸ்தா²நபர்ய்யந்தே ஸர்வ்வஸ்மிந் யிஹூதா³தே³ஸே² ஸர்வ்வால்லோகாநுபதி³ஸ்²ய குப்ரவ்ரு’த்திம்’ க்³ராஹீதவாந்|
6 Lorsque Pilate entendit cela, il demanda si cet homme était Galiléen.
ததா³ பீலாதோ கா³லீலப்ரதே³ஸ²ஸ்ய நாம ஸ்²ருத்வா பப்ரச்ச², கிமயம்’ கா³லீலீயோ லோக: ?
7 Apprenant que Jésus était de la juridiction d'Hérode, il le renvoya à Hérode, qui se trouvait aussi à Jérusalem en ces jours-là.
தத: ஸ கா³லீல்ப்ரதே³ஸீ²யஹேரோத்³ராஜஸ்ய ததா³ ஸ்தி²தேஸ்தஸ்ய ஸமீபே யீஸு²ம்’ ப்ரேஷயாமாஸ|
8 Quand Hérode vit Jésus, il eut une grande joie; car depuis longtemps il désirait le voir, à cause de ce qu'il avait entendu dire de lui, et il espérait qu'il lui verrait faire quelque miracle.
ததா³ ஹேரோத்³ யீஸு²ம்’ விலோக்ய ஸந்துதோஷ, யத: ஸ தஸ்ய ப³ஹுவ்ரு’த்தாந்தஸ்²ரவணாத் தஸ்ய கிஞிசதா³ஸ்²சர்ய்யகர்ம்ம பஸ்²யதி இத்யாஸா²ம்’ க்ரு’த்வா ப³ஹுகாலமாரப்⁴ய தம்’ த்³ரஷ்டும்’ ப்ரயாஸம்’ க்ரு’தவாந்|
9 Il lui adressa donc plusieurs questions; mais Jésus ne lui répondit rien.
தஸ்மாத் தம்’ ப³ஹுகதா²: பப்ரச்ச² கிந்து ஸ தஸ்ய கஸ்யாபி வாக்யஸ்ய ப்ரத்யுத்தரம்’ நோவாச|
10 Et les principaux sacrificateurs et les scribes étaient là, qui l'accusaient avec véhémence.
அத² ப்ரதா⁴நயாஜகா அத்⁴யாபகாஸ்²ச ப்ரோத்திஷ்ட²ந்த: ஸாஹஸேந தமபவதி³தும்’ ப்ராரேபி⁴ரே|
11 Alors Hérode, ainsi que les gens de sa garde, le traita avec mépris et se moqua de lui; puis, après l'avoir revêtu d'un manteau éclatant, il le renvoya à Pilate.
ஹேரோத்³ தஸ்ய ஸேநாக³ணஸ்²ச தமவஜ்ஞாய உபஹாஸத்வேந ராஜவஸ்த்ரம்’ பரிதா⁴ப்ய புந: பீலாதம்’ ப்ரதி தம்’ ப்ராஹிணோத்|
12 Ce jour-là même, Pilate et Hérode devinrent amis, d'ennemis qu'ils étaient auparavant.
பூர்வ்வம்’ ஹேரோத்³பீலாதயோ: பரஸ்பரம்’ வைரபா⁴வ ஆஸீத் கிந்து தத்³தி³நே த்³வயோ ர்மேலநம்’ ஜாதம்|
13 Pilate, ayant réuni les principaux sacrificateurs, les magistrats et le peuple, leur dit:
பஸ்²சாத் பீலாத: ப்ரதா⁴நயாஜகாந் ஸா²ஸகாந் லோகாம்’ஸ்²ச யுக³பதா³ஹூய ப³பா⁴ஷே,
14 Vous m'avez amené cet homme, l'accusant de soulever le peuple; et cependant, après l'avoir interrogé en votre présence, je ne l'ai trouvé coupable d'aucun des crimes dont vous l'accusez,
ராஜ்யவிபர்ய்யயகாரகோயம் இத்யுக்த்வா மநுஷ்யமேநம்’ மம நிகடமாநைஷ்ட கிந்து பஸ்²யத யுஷ்மாகம்’ ஸமக்ஷம் அஸ்ய விசாரம்’ க்ரு’த்வாபி ப்ரோக்தாபவாதா³நுரூபேணாஸ்ய கோப்யபராத⁴: ஸப்ரமாணோ ந ஜாத: ,
15 ni Hérode non plus, puisqu'il nous l'a renvoyé: il n'a donc rien fait qui mérite la mort.
யூயஞ்ச ஹேரோத³: ஸந்நிதௌ⁴ ப்ரேஷிதா மயா தத்ராஸ்ய கோப்யபராத⁴ஸ்தேநாபி ந ப்ராப்த: | பஸ்²யதாநேந வத⁴ஹேதுகம்’ கிமபி நாபராத்³த⁴ம்’|
16 Ainsi, après l'avoir fait châtier, je le relâcherai.
தஸ்மாதே³நம்’ தாட³யித்வா விஹாஸ்யாமி|
17 [Or, à chaque fête, Pilate était obligé de leur relâcher un prisonnier].
தத்ரோத்ஸவே தேஷாமேகோ மோசயிதவ்ய: |
18 Alors ils se mirent à crier tous ensemble: Fais mourir celui-ci, et relâche-nous Barabbas!
இதி ஹேதோஸ்தே ப்ரோச்சைரேகதா³ ப்ரோசு: , ஏநம்’ தூ³ரீக்ரு’த்ய ப³ரப்³பா³நாமாநம்’ மோசய|
19 Or, cet homme avait été mis en prison pour une sédition qui avait eu lieu dans la ville, et pour un meurtre.
ஸ ப³ரப்³பா³ நக³ர உபப்லவவதா⁴பராதா⁴ப்⁴யாம்’ காராயாம்’ ப³த்³த⁴ ஆஸீத்|
20 Pilate leur parla de nouveau, dans le dessein de délivrer Jésus.
கிந்து பீலாதோ யீஸு²ம்’ மோசயிதும்’ வாஞ்ச²ந் புநஸ்தாநுவாச|
21 Mais ils crièrent; Crucifie-le! crucifie-le!
ததா²ப்யேநம்’ க்ருஸே² வ்யத⁴ க்ருஸே² வ்யதே⁴தி வத³ந்தஸ்தே ருருவு: |
22 Il leur dit pour la troisième fois: Quel mal a-t-il donc fait? Je n'ai rien trouvé en lui qui mérite la mort. Ainsi, après l'avoir fait châtier, je le relâcherai.
தத: ஸ த்ரு’தீயவாரம்’ ஜகா³த³ குத: ? ஸ கிம்’ கர்ம்ம க்ரு’தவாந்? நாஹமஸ்ய கமபி வதா⁴பராத⁴ம்’ ப்ராப்த: கேவலம்’ தாட³யித்வாமும்’ த்யஜாமி|
23 Mais ils insistaient, demandant à grands cris qu'il fût crucifié, et leurs clameurs l'emportèrent.
ததா²பி தே புநரேநம்’ க்ருஸே² வ்யத⁴ இத்யுக்த்வா ப்ரோச்சைர்த்³ரு’ட⁴ம்’ ப்ரார்த²யாஞ்சக்ரிரே;
24 Pilate prononça la sentence qui répondait à leur désir.
தத: ப்ரதா⁴நயாஜகாதீ³நாம்’ கலரவே ப்ரப³லே ஸதி தேஷாம்’ ப்ரார்த²நாரூபம்’ கர்த்தும்’ பீலாத ஆதி³தே³ஸ²|
25 Il relâcha donc celui qui avait été mis en prison pour sédition et pour meurtre, et qu'ils réclamaient; et il abandonna Jésus à leur volonté.
ராஜத்³ரோஹவத⁴யோரபராதே⁴ந காராஸ்த²ம்’ யம்’ ஜநம்’ தே யயாசிரே தம்’ மோசயித்வா யீஸு²ம்’ தேஷாமிச்சா²யாம்’ ஸமார்பயத்|
26 Comme ils l'emmenaient, ils prirent un homme de Cyrène, nommé Simon, qui revenait des champs; et ils le chargèrent de la croix, pour qu'il la portât derrière Jésus.
அத² தே யீஸு²ம்’ க்³ரு’ஹீத்வா யாந்தி, ஏதர்ஹி க்³ராமாதா³க³தம்’ ஸி²மோநநாமாநம்’ குரீணீயம்’ ஜநம்’ த்⁴ரு’த்வா யீஸோ²: பஸ்²சாந்நேதும்’ தஸ்ய ஸ்கந்தே⁴ க்ருஸ²மர்பயாமாஸு: |
27 Le peuple, en grande multitude, suivait Jésus, ainsi que des femmes qui se frappaient la poitrine et qui pleuraient sur lui.
ததோ லோகாரண்யமத்⁴யே ப³ஹுஸ்த்ரியோ ருத³த்யோ விலபந்த்யஸ்²ச யீஸோ²: பஸ்²சாத்³ யயு: |
28 Mais Jésus, se tournant vers elles, leur dit: Filles de Jérusalem, ne pleurez pas sur moi, mais pleurez sur vous-mêmes et sur vos enfants!
கிந்து ஸ வ்யாகு⁴ட்ய தா உவாச, ஹே யிரூஸா²லமோ நார்ய்யோ யுயம்’ மத³ர்த²ம்’ ந ருதி³த்வா ஸ்வார்த²ம்’ ஸ்வாபத்யார்த²ஞ்ச ருதி³தி;
29 Car voici que les jours viennent où l'on dira: Heureuses les stériles, heureuses les entrailles qui n'ont pas enfanté, et les mamelles qui n'ont point allaité!
பஸ்²யத ய: கதா³பி க³ர்ப⁴வத்யோ நாப⁴வந் ஸ்தந்யஞ்ச நாபாயயந் தாத்³ரு’ஸீ² ர்வந்த்⁴யா யதா³ த⁴ந்யா வக்ஷ்யந்தி ஸ கால ஆயாதி|
30 Alors les hommes se mettront à dire aux montagnes: Tombez sur nous!!- et aux coteaux: Couvrez-nous!
ததா³ ஹே ஸை²லா அஸ்மாகமுபரி பதத, ஹே உபஸை²லா அஸ்மாநாச்சா²த³யத கதா²மீத்³ரு’ஸீ²ம்’ லோகா வக்ஷ்யந்தி|
31 Car si l'on fait ces choses au bois vert, qu'arrivera-t-il au bois sec?
யத: ஸதேஜஸி ஸா²கி²நி சேதே³தத்³ க⁴டதே தர்ஹி ஸு²ஷ்கஸா²கி²நி கிம்’ ந க⁴டிஷ்யதே?
32 On conduisait aussi deux autres hommes, des malfaiteurs, pour les faire mourir avec lui.
ததா³ தே ஹந்தும்’ த்³வாவபராதி⁴நௌ தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ நிந்யு: |
33 Quand ils furent arrivés au lieu appelé le lieu du Crâne, ils le crucifièrent là, ainsi que les malfaiteurs, l'un à sa droite, et l'autre à sa gauche.
அபரம்’ ஸி²ர: கபாலநாமகஸ்தா²நம்’ ப்ராப்ய தம்’ க்ருஸே² விவிது⁴: ; தத்³த்³வயோரபராதி⁴நோரேகம்’ தஸ்ய த³க்ஷிணோ தத³ந்யம்’ வாமே க்ருஸே² விவிது⁴: |
34 Mais Jésus disait: Père, pardonne-leur; car ils ne savent ce qu'ils font. Puis, ils se partagèrent ses vêtements, en les tirant au sort.
ததா³ யீஸு²ரகத²யத், ஹே பிதரேதாந் க்ஷமஸ்வ யத ஏதே யத் கர்ம்ம குர்வ்வந்தி தந் ந விது³: ; பஸ்²சாத்தே கு³டிகாபாதம்’ க்ரு’த்வா தஸ்ய வஸ்த்ராணி விப⁴ஜ்ய ஜக்³ரு’ஹு: |
35 Le peuple se tenait là et regardait. Et les chefs se moquaient, en disant: Il en a sauvé d'autres; qu'il se sauve lui-même, s'il est le Christ, l'élu de Dieu!
தத்ர லோகஸம்’க⁴ஸ்திஷ்ட²ந் த³த³ர்ஸ²; தே தேஷாம்’ ஸா²ஸகாஸ்²ச தமுபஹஸ்ய ஜக³து³: , ஏஷ இதராந் ரக்ஷிதவாந் யதீ³ஸ்²வரேணாபி⁴ருசிதோ (அ)பி⁴ஷிக்தஸ்த்ராதா ப⁴வதி தர்ஹி ஸ்வமது⁴நா ரக்ஷது|
36 Les soldats aussi le tournaient en dérision. Ils s'approchaient et lui présentaient du vinaigre
தத³ந்ய: ஸேநாக³ணா ஏத்ய தஸ்மை அம்லரஸம்’ த³த்வா பரிஹஸ்ய ப்ரோவாச,
37 en disant: Si tu es le roi des Juifs, sauve-toi toi-même!
சேத்த்வம்’ யிஹூதீ³யாநாம்’ ராஜாஸி தர்ஹி ஸ்வம்’ ரக்ஷ|
38 Au-dessus de sa tête, il y avait cette inscription: Celui-ci est le roi des Juifs.
யிஹூதீ³யாநாம்’ ராஜேதி வாக்யம்’ யூநாநீயரோமீயேப்³ரீயாக்ஷரை ர்லிகி²தம்’ தச்சி²ரஸ ஊர்த்³த்⁴வே(அ)ஸ்தா²ப்யத|
39 Or, l'un des malfaiteurs qui avaient été crucifiés, l'injuriait, en disant: N'es-tu pas le Christ? Sauve-toi toi-même, et nous avec toi!
ததோ³ப⁴யபார்ஸ்²வயோ ர்வித்³தௌ⁴ யாவபராதி⁴நௌ தயோரேகஸ்தம்’ விநிந்த்³ய ப³பா⁴ஷே, சேத்த்வம் அபி⁴ஷிக்தோஸி தர்ஹி ஸ்வமாவாஞ்ச ரக்ஷ|
40 Mais l'autre, le reprenant, lui dit: Ne crains-tu pas Dieu, toi qui subis la même condamnation?
கிந்த்வந்யஸ்தம்’ தர்ஜயித்வாவத³த், ஈஸ்²வராத்தவ கிஞ்சித³பி ப⁴யம்’ நாஸ்தி கிம்’? த்வமபி ஸமாநத³ண்டோ³ஸி,
41 Pour nous, ce n'est que justice, car nous recevons ce que nos actions ont mérité; mais celui-ci n'a fait aucun mal.
யோக்³யபாத்ரே ஆவாம்’ ஸ்வஸ்வகர்ம்மணாம்’ ஸமுசிதப²லம்’ ப்ராப்நுவ: கிந்த்வநேந கிமபி நாபராத்³த⁴ம்’|
42 Puis il disait; Jésus, souviens-toi de moi, quand tu viendras dans ton règne!
அத² ஸ யீஸு²ம்’ ஜகா³த³ ஹே ப்ரபே⁴ ப⁴வாந் ஸ்வராஜ்யப்ரவேஸ²காலே மாம்’ ஸ்மரது|
43 Jésus lui répondit: En vérité, je te le déclare, aujourd'hui tu seras avec moi dans le paradis.
ததா³ யீஸு²: கதி²தவாந் த்வாம்’ யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி த்வமத்³யைவ மயா ஸார்த்³த⁴ம்’ பரலோகஸ்ய ஸுக²ஸ்தா²நம்’ ப்ராப்ஸ்யஸி|
44 Il était déjà environ la sixième heure, et il y eut des ténèbres sur tout le pays jusqu'à la neuvième heure.
அபரஞ்ச த்³விதீயயாமாத் த்ரு’தீயயாமபர்ய்யந்தம்’ ரவேஸ்தேஜஸோந்தர்ஹிதத்வாத் ஸர்வ்வதே³ஸோ²(அ)ந்த⁴காரேணாவ்ரு’தோ
45 Le soleil s'obscurcit, et le voile du temple se déchira par le milieu.
மந்தி³ரஸ்ய யவநிகா ச சி²த்³யமாநா த்³விதா⁴ ப³பூ⁴வ|
46 Alors Jésus jeta un grand cri et dit: Père, je remets mon esprit entre tes mains! Et après avoir dit cela, il expira.
ததோ யீஸு²ருச்சைருவாச, ஹே பித ர்மமாத்மாநம்’ தவ கரே ஸமர்பயே, இத்யுக்த்வா ஸ ப்ராணாந் ஜஹௌ|
47 Le centenier, voyant ce qui était arrivé, donna gloire à Dieu et dit: Certainement cet homme était juste.
ததை³தா க⁴டநா த்³ரு’ஷ்ட்வா ஸ²தஸேநாபதிரீஸ்²வரம்’ த⁴ந்யமுக்த்வா கதி²தவாந் அயம்’ நிதாந்தம்’ ஸாது⁴மநுஷ்ய ஆஸீத்|
48 Et tout le peuple qui était accouru à ce spectacle, voyant ce qui s'était passé, s'en retournait en se frappant la poitrine.
அத² யாவந்தோ லோகா த்³ரஷ்டும் ஆக³தாஸ்தே தா க⁴டநா த்³ரு’ஷ்ட்வா வக்ஷ: ஸு கராகா⁴தம்’ க்ரு’த்வா வ்யாசுட்ய க³தா: |
49 Mais ceux qui connaissaient Jésus, ainsi que les femmes qui l'avaient suivi de la Galilée, se tenaient tous à distance et regardaient.
யீஸோ² ர்ஜ்ஞாதயோ யா யா யோஷிதஸ்²ச கா³லீலஸ்தேந ஸார்த்³த⁴மாயாதாஸ்தா அபி தூ³ரே ஸ்தி²த்வா தத் ஸர்வ்வம்’ த³த்³ரு’ஸு²: |
50 Il y avait un homme, appelé Joseph, qui était membre du Sanhédrin, homme droit et juste,
ததா³ யிஹூதீ³யாநாம்’ மந்த்ரணாம்’ க்ரியாஞ்சாஸம்மந்யமாந ஈஸ்²வரஸ்ய ராஜத்வம் அபேக்ஷமாணோ
51 qui n'avait pas consenti au dessein des autres, ni à ce qu'ils avaient fait. Il était d'Arimathée, ville de Judée, et il attendait le royaume de Dieu.
யிஹூதி³தே³ஸீ²யோ (அ)ரிமதீ²யநக³ரீயோ யூஷப்²நாமா மந்த்ரீ ப⁴த்³ரோ தா⁴ர்ம்மிகஸ்²ச புமாந்
52 Il vint donc trouver Pilate et lui demanda le corps de Jésus.
பீலாதாந்திகம்’ க³த்வா யீஸோ² ர்தே³ஹம்’ யயாசே|
53 Après l'avoir descendu de la croix, il l'enveloppa d'un linceul et le déposa dans un tombeau, taillé dans le roc, où personne n'avait encore été mis.
பஸ்²சாத்³ வபுரவரோஹ்ய வாஸஸா ஸம்’வேஷ்ட்ய யத்ர கோபி மாநுஷோ நாஸ்தா²ப்யத தஸ்மிந் ஸை²லே ஸ்வாதே ஸ்²மஸா²நே தத³ஸ்தா²பயத்|
54 C'était le jour de la préparation, et le sabbat allait commencer.
தத்³தி³நமாயோஜநீயம்’ தி³நம்’ விஸ்²ராமவாரஸ்²ச ஸமீப: |
55 Les femmes qui étaient venues de la Galilée avec Jésus, ayant accompagné Joseph, virent le tombeau, et comment le corps de Jésus y avait été placé.
அபரம்’ யீஸு²நா ஸார்த்³த⁴ம்’ கா³லீல ஆக³தா யோஷித: பஸ்²சாதி³த்வா ஸ்²மஸா²நே தத்ர யதா² வபு: ஸ்தா²பிதம்’ தச்ச த்³ரு’ஷ்ட்வா
56 Puis s'en étant retournées, elles préparèrent des aromates et des parfums. Le jour du sabbat, elles se reposèrent, conformément à la loi.
வ்யாகு⁴ட்ய ஸுக³ந்தி⁴த்³ரவ்யதைலாநி க்ரு’த்வா விதி⁴வத்³ விஸ்²ராமவாரே விஸ்²ராமம்’ சக்ரு: |
