1 Corinthiens 3
1 Pour moi, frères, je n'ai pu vous parler comme à des hommes spirituels; mais je vous ai parlé comme à des hommes charnels, comme à des petits enfants en Christ.
ഹേ ഭ്രാതരഃ, അഹമാത്മികൈരിവ യുഷ്മാഭിഃ സമം സമ്ഭാഷിതും നാശക്നവം കിന്തു ശാരീരികാചാരിഭിഃ ഖ്രീഷ്ടധർമ്മേ ശിശുതുല്യൈശ്ച ജനൈരിവ യുഷ്മാഭിഃ സഹ സമഭാഷേ|
2 Je vous ai donné du lait, et non de la nourriture solide; car vous ne pouviez pas la supporter. Et même à présent, vous ne le pouvez pas encore, parce que vous êtes encore charnels.
യുഷ്മാൻ കഠിനഭക്ഷ്യം ന ഭോജയൻ ദുഗ്ധമ് അപായയം യതോ യൂയം ഭക്ഷ്യം ഗ്രഹീതും തദാ നാശക്നുത ഇദാനീമപി ന ശക്നുഥ, യതോ ഹേതോരധുനാപി ശാരീരികാചാരിണ ആധ്വേ|
3 En effet, puisqu'il y a parmi vous de la jalousie et des dissensions, n'êtes-vous pas charnels, et ne vous conduisez-vous pas à la manière des hommes?
യുഷ്മന്മധ്യേ മാത്സര്യ്യവിവാദഭേദാ ഭവന്തി തതഃ കിം ശാരീരികാചാരിണോ നാധ്വേ മാനുഷികമാർഗേണ ച ന ചരഥ?
4 Quand l'un dit: Moi, je suis disciple de Paul; et l'autre: Moi, d'Apollos, — n'êtes-vous pas des hommes comme les autres?
പൗലസ്യാഹമിത്യാപല്ലോരഹമിതി വാ യദ്വാക്യം യുഷ്മാകം കൈശ്ചിത് കൈശ്ചിത് കഥ്യതേ തസ്മാദ് യൂയം ശാരീരികാചാരിണ ന ഭവഥ?
5 Qu'est-ce donc qu'Apollos, et qu'est-ce que Paul? Ce sont des serviteurs, par le moyen desquels vous avez cru, selon ce qui a été accordé à chacun par le Seigneur.
പൗലഃ കഃ? ആപല്ലോ ർവാ കഃ? തൗ പരിചാരകമാത്രൗ തയോരേകൈകസ്മൈ ച പ്രഭു ര്യാദൃക് ഫലമദദാത് തദ്വത് തയോർദ്വാരാ യൂയം വിശ്വാസിനോ ജാതാഃ|
6 J'ai planté, Apollos a arrosé, mais Dieu a donné l'accroissement.
അഹം രോപിതവാൻ ആപല്ലോശ്ച നിഷിക്തവാൻ ഈശ്വരശ്ചാവർദ്ധയത്|
7 Ainsi, ce n'est pas celui qui plante, qui est quelque chose, — pas plus que celui qui arrose —, mais Dieu, qui donne l'accroissement.
അതോ രോപയിതൃസേക്താരാവസാരൗ വർദ്ധയിതേശ്വര ഏവ സാരഃ|
8 Celui qui plante et celui qui arrose sont égaux; et chacun recevra sa propre récompense selon son propre travail.
രോപയിതൃസേക്താരൗ ച സമൗ തയോരേകൈകശ്ച സ്വശ്രമയോഗ്യം സ്വവേതനം ലപ്സ്യതേ|
9 En effet, nous sommes ouvriers avec Dieu; vous êtes le champ que Dieu cultive, la maison que Dieu édifie.
ആവാമീശ്വരേണ സഹ കർമ്മകാരിണൗ, ഈശ്വരസ്യ യത് ക്ഷേത്രമ് ഈശ്വരസ്യ യാ നിർമ്മിതിഃ സാ യൂയമേവ|
10 Selon la grâce de Dieu qui m'a été donnée, j'ai posé le fondement, comme fait un sage architecte, et un autre bâtit dessus; mais que chacun prenne garde à la manière dont il bâtit lui-même.
ഈശ്വരസ്യ പ്രസാദാത് മയാ യത് പദം ലബ്ധം തസ്മാത് ജ്ഞാനിനാ ഗൃഹകാരിണേവ മയാ ഭിത്തിമൂലം സ്ഥാപിതം തദുപരി ചാന്യേന നിചീയതേ| കിന്തു യേന യന്നിചീയതേ തത് തേന വിവിച്യതാം|
11 Pour ce qui est du fondement, personne ne peut en poser un autre que celui qui a été posé, Jésus-Christ.
യതോ യീശുഖ്രീഷ്ടരൂപം യദ് ഭിത്തിമൂലം സ്ഥാപിതം തദന്യത് കിമപി ഭിത്തിമൂലം സ്ഥാപയിതും കേനാപി ന ശക്യതേ|
12 Si l'on bâtit sur ce fondement avec de l'or, de l'argent, des pierres précieuses, du bois, du foin, du chaume, l'oeuvre de chacun sera manifestée.
ഏതദ്ഭിത്തിമൂലസ്യോപരി യദി കേചിത് സ്വർണരൂപ്യമണികാഷ്ഠതൃണനലാൻ നിചിന്വന്തി,
13 Le jour vient qui la fera connaître; c'est dans le feu qu'elle se révélera, et ce que vaut l'oeuvre de chacun, le feu le montrera.
തർഹ്യേകൈകസ്യ കർമ്മ പ്രകാശിഷ്യതേ യതഃ സ ദിവസസ്തത് പ്രകാശയിഷ്യതി| യതോ ഹതോസ്തന ദിവസേന വഹ്നിമയേനോദേതവ്യം തത ഏകൈകസ്യ കർമ്മ കീദൃശമേതസ്യ പരീക്ഷാ ബഹ്നിനാ ഭവിഷ്യതി|
14 Si l'ouvrage bâti par quelqu'un sur le fondement subsiste, l'ouvrier recevra sa récompense.
യസ്യ നിചയനരൂപം കർമ്മ സ്ഥാസ്നു ഭവിഷ്യതി സ വേതനം ലപ്സ്യതേ|
15 Si son ouvrage est consumé, il la perdra. Pour lui, il sera sauvé, mais comme au travers du feu.
യസ്യ ച കർമ്മ ധക്ഷ്യതേ തസ്യ ക്ഷതി ർഭവിഷ്യതി കിന്തു വഹ്നേ ർനിർഗതജന ഇവ സ സ്വയം പരിത്രാണം പ്രാപ്സ്യതി|
16 Ne savez-vous pas que vous êtes le temple de Dieu, et que l'Esprit de Dieu habite en vous?
യൂയമ് ഈശ്വരസ്യ മന്ദിരം യുഷ്മന്മധ്യേ ചേശ്വരസ്യാത്മാ നിവസതീതി കിം ന ജാനീഥ?
17 L'homme qui détruit le temple de Dieu sera détruit lui-même par Dieu; car le temple de Dieu est saint, et vous êtes saints, vous aussi.
ഈശ്വരസ്യ മന്ദിരം യേന വിനാശ്യതേ സോഽപീശ്വരേണ വിനാശയിഷ്യതേ യത ഈശ്വരസ്യ മന്ദിരം പവിത്രമേവ യൂയം തു തന്മന്ദിരമ് ആധ്വേ|
18 Que personne ne s'abuse soi-même: si quelqu'un parmi vous pense être sage à la façon de ce siècle, qu'il devienne fou, pour devenir sage; (aiōn g165)
കോപി സ്വം ന വഞ്ചയതാം| യുഷ്മാകം കശ്ചന ചേദിഹലോകസ്യ ജ്ഞാനേന ജ്ഞാനവാനഹമിതി ബുധ്യതേ തർഹി സ യത് ജ്ഞാനീ ഭവേത് തദർഥം മൂഢോ ഭവതു| (aiōn g165)
19 car la sagesse de ce monde est une folie devant Dieu. Aussi est-il écrit: «C'est lui qui prend les sages dans leur propre ruse.»
യസ്മാദിഹലോകസ്യ ജ്ഞാനമ് ഈശ്വരസ്യ സാക്ഷാത് മൂഢത്വമേവ| ഏതസ്മിൻ ലിഖിതമപ്യാസ്തേ, തീക്ഷ്ണാ യാ ജ്ഞാനിനാം ബുദ്ധിസ്തയാ താൻ ധരതീശ്വരഃ|
20 Et ailleurs: «Le Seigneur connaît les pensées des sages; il sait qu'elles sont vaines.»
പുനശ്ച| ജ്ഞാനിനാം കൽപനാ വേത്തി പരമേശോ നിരർഥകാഃ|
21 Que personne donc ne mette sa gloire dans les hommes, car toutes choses sont à vous:
അതഏവ കോഽപി മനുജൈരാത്മാനം ന ശ്ലാഘതാം യതഃ സർവ്വാണി യുഷ്മാകമേവ,
22 soit Paul, soit Apollos, soit Céphas, soit le monde, soit la vie, soit la mort, soit les choses présentes, soit les choses à venir.
പൗല വാ ആപല്ലോ ർവാ കൈഫാ വാ ജഗദ് വാ ജീവനം വാ മരണം വാ വർത്തമാനം വാ ഭവിഷ്യദ്വാ സർവ്വാണ്യേവ യുഷ്മാകം,
23 Toutes choses sont à vous, et vous êtes à Christ, et Christ est à Dieu.
യൂയഞ്ച ഖ്രീഷ്ടസ്യ, ഖ്രീഷ്ടശ്ചേശ്വരസ്യ|
