Marc 9
1 Il ajouta: «En vérité, je vous le dis, quelques-uns sont ici présents qui ne goûteront point la mort avant d'avoir vu venir, en puissance, le Royaume de Dieu.»
και ελεγεν αυτοις αμην λεγω υμιν οτι εισιν τινες των ωδε εστηκοτων οιτινες ου μη γευσωνται θανατου εως αν ιδωσιν την βασιλειαν του θεου εληλυθυιαν εν δυναμει
2 Six jours après, emmenant seuls avec lui Pierre, Jacques et Jean, Jésus les conduisit sur une haute montagne, à l'écart. Et alors, devant eux, il fut transfiguré:
και μεθ ημερας εξ παραλαμβανει ο ιησους τον πετρον και τον ιακωβον και τον ιωαννην και αναφερει αυτους εις ορος υψηλον κατ ιδιαν μονους και μετεμορφωθη εμπροσθεν αυτων
3 ses vêtements devinrent resplendissants et d'une éblouissante blancheur. Nul foulon ici-bas ne saurait en produire une semblable.
και τα ιματια αυτου εγενετο στιλβοντα λευκα λιαν ως χιων οια κναφευς επι της γης ου δυναται λευκαναι
4 Élie leur apparut; avec lui était Moïse; et ils s'entretinrent avec Jésus.
και ωφθη αυτοις ηλιας συν μωυση και ησαν συλλαλουντες τω ιησου
5 Pierre alors, s'adressant à Jésus, lui dit: «Rabbi!, qu'il nous est bon d'être ici! Dressons trois tentes, une pour toi, une pour Moïse, une pour Élie...»
και αποκριθεις ο πετρος λεγει τω ιησου ραββι καλον εστιν ημας ωδε ειναι και ποιησωμεν σκηνας τρεις σοι μιαν και μωσει μιαν και ηλια μιαν
6 Il ne savait que dire; ils étaient, en effet, terrifiés.
ου γαρ ηδει τι λαλησει ησαν γαρ εκφοβοι
7 Une nuée survint qui les enveloppa, et de cette nuée sortit une voix: «Celui-ci est mon Fils, le bien-aimé, écoutez-le!»
και εγενετο νεφελη επισκιαζουσα αυτοις και ηλθεν φωνη εκ της νεφελης ουτος εστιν ο υιος μου ο αγαπητος αυτου ακουετε
8 Immédiatement ils regardèrent autour d'eux, et ne virent plus personne; Jésus seul était avec eux.
και εξαπινα περιβλεψαμενοι ουκετι ουδενα ειδον αλλα τον ιησουν μονον μεθ εαυτων
9 Comme ils descendaient de la montagne, il leur ordonna de ne raconter à personne ce qu'ils venaient de voir, si ce n'est lorsque le Fils de l'homme serait ressuscité d'entre les morts.
καταβαινοντων δε αυτων απο του ορους διεστειλατο αυτοις ινα μηδενι διηγησωνται α ειδον ει μη οταν ο υιος του ανθρωπου εκ νεκρων αναστη
10 Ils retinrent ces mots: «ressuscité d'entre les morts», et se demandaient, à part eux, ce qu'ils signifiaient;
και τον λογον εκρατησαν προς εαυτους συζητουντες τι εστιν το εκ νεκρων αναστηναι
11 et ils l'interrogèrent: «Comment les Scribes disent-ils: «Il faut, avant tout, qu'Élie vienne?»
και επηρωτων αυτον λεγοντες οτι λεγουσιν οι γραμματεις οτι ηλιαν δει ελθειν πρωτον
12 Il leur répondit: «Élie viendra avant tout et rétablira toutes choses; d'où vient alors qu'il est écrit du Fils de l'homme: il doit beaucoup souffrir et être méprisé?
ο δε αποκριθεις ειπεν αυτοις ηλιας μεν ελθων πρωτον αποκαθιστα παντα και πως γεγραπται επι τον υιον του ανθρωπου ινα πολλα παθη και εξουδενωθη
13 Eh bien, je vous le déclare, Élie est venu et ils lui ont fait tout ce qu'ils ont voulu, conformément à ce qui est écrit de lui.»
αλλα λεγω υμιν οτι και ηλιας εληλυθεν και εποιησαν αυτω οσα ηθελησαν καθως γεγραπται επ αυτον
14 De retour auprès des disciples, ils les trouvèrent entourés d'une foule considérable; des Scribes discutaient avec eux.
και ελθων προς τους μαθητας ειδεν οχλον πολυν περι αυτους και γραμματεις συζητουντας αυτοις
15 Dès que la multitude aperçut Jésus, chacun fut en émoi; on accourut à lui, on le saluait.
και ευθεως πας ο οχλος ιδων αυτον εξεθαμβηθη και προστρεχοντες ησπαζοντο αυτον
16 Il les interrogea: «Qu'est-ce que cette discussion?»
και επηρωτησεν τους γραμματεις τι συζητειτε προς αυτους
17 L'un de ceux qui était dans la foule répondit: «Maître, je t'ai apporté mon fils; un Esprit muet le possède,
και αποκριθεις εις εκ του οχλου ειπεν διδασκαλε ηνεγκα τον υιον μου προς σε εχοντα πνευμα αλαλον
18 et partout où il s'empare de lui, il le renverse par terre; alors l'enfant écume, grince des dents et devient tout raide. J'ai demandé à tes disciples de le chasser: ils n'en ont pas eu la force.» —
και οπου αν αυτον καταλαβη ρησσει αυτον και αφριζει και τριζει τους οδοντας αυτου και ξηραινεται και ειπον τοις μαθηταις σου ινα αυτο εκβαλωσιν και ουκ ισχυσαν
19 «Ô génération sans foi, dit Jésus en leur répondant, jusqu'à quand serai-je au milieu de vous? Jusqu'à quand vous supporterai-je? Apportez-moi l'enfant.»
ο δε αποκριθεις αυτω λεγει ω γενεα απιστος εως ποτε προς υμας εσομαι εως ποτε ανεξομαι υμων φερετε αυτον προς με
20 On le lui apporta. Mais à peine eut-il vu
και ηνεγκαν αυτον προς αυτον και ιδον αυτον ευθεως το πνευμα εσπαραξεν αυτον και πεσων επι της γης εκυλιετο αφριζων
21 Jésus que l'Esprit lui donna des convulsions, et, tombant par terre, il se tordait en écumant. Jésus interrogea son père: «Combien y a-t-il de temps que cela lui arrive?» — «Depuis sa première enfance», répondit-il;
και επηρωτησεν τον πατερα αυτου ποσος χρονος εστιν ως τουτο γεγονεν αυτω ο δε ειπεν παιδιοθεν
22 «et souvent l'Esprit l'a jeté tantôt dans le feu, tantôt dans l'eau pour le faire périr; si tu peux y faire quelque chose, aie pitié de nous, et viens à notre secours.»
και πολλακις αυτον και εις πυρ εβαλεν και εις υδατα ινα απολεση αυτον αλλ ει τι δυνασαι βοηθησον ημιν σπλαγχνισθεις εφ ημας
23 Jésus lui répondit: «Tu me dis: si tu peux! Tout est possible à celui qui croit.»
ο δε ιησους ειπεν αυτω το ει δυνασαι πιστευσαι παντα δυνατα τω πιστευοντι
24 Aussitôt le père de l'enfant s'écria: «Je crois! Viens en aide à mon incrédulité!»
και ευθεως κραξας ο πατηρ του παιδιου μετα δακρυων ελεγεν πιστευω κυριε βοηθει μου τη απιστια
25 Jésus, voyant la foule accourir, fit des menaces à l'Esprit impur: il lui dit: «Esprit sourd et muet, c'est moi qui te l'ordonne, sors de cet enfant et désormais n'y rentre plus!»
ιδων δε ο ιησους οτι επισυντρεχει ο οχλος επετιμησεν τω πνευματι τω ακαθαρτω λεγων αυτω το πνευμα το αλαλον και κωφον εγω σοι επιτασσω εξελθε εξ αυτου και μηκετι εισελθης εις αυτον
26 L'Esprit jeta un cri et sortit, en agitant violemment l'enfant, qui devint comme mort; aussi un grand nombre disaient-ils: «Il est mort.»
και κραξαν και πολλα σπαραξαν αυτον εξηλθεν και εγενετο ωσει νεκρος ωστε πολλους λεγειν οτι απεθανεν
27 Mais Jésus le prit par la main, le releva; il revint à lui.
ο δε ιησους κρατησας αυτον της χειρος ηγειρεν αυτον και ανεστη
28 Quand Jésus fut entré dans une maison, ses disciples lui demandèrent en particulier: «Pourquoi, nous, avons-nous été impuissants à expulser cet Esprit?»
και εισελθοντα αυτον εις οικον οι μαθηται αυτου επηρωτων αυτον κατ ιδιαν οτι ημεις ουκ ηδυνηθημεν εκβαλειν αυτο
29 Jésus leur répondit: «Il est d'une espèce, qui ne peut absolument se chasser que par la prière.»
και ειπεν αυτοις τουτο το γενος εν ουδενι δυναται εξελθειν ει μη εν προσευχη και νηστεια
30 Partis de là, ils traversèrent la Galilée, et il voulait que personne ne le sût,
και εκειθεν εξελθοντες παρεπορευοντο δια της γαλιλαιας και ουκ ηθελεν ινα τις γνω
31 car il instruisait ses disciples; il leur disait: «Le Fils, de l'homme sera livrés entre les mains des hommes; ils le tueront; puis, une fois mis à mort, après trois jours, il ressuscitera.»
εδιδασκεν γαρ τους μαθητας αυτου και ελεγεν αυτοις οτι ο υιος του ανθρωπου παραδιδοται εις χειρας ανθρωπων και αποκτενουσιν αυτον και αποκτανθεις τη τριτη ημερα αναστησεται
32 Mais ils ne comprenaient pas ce langage et ils craignaient de l'interroger.
οι δε ηγνοουν το ρημα και εφοβουντο αυτον επερωτησαι
33 Ils arrivèrent à Capharnaüm; et quand il fut à la maison, il leur demanda: «De quoi vous entreteniez-vous pendant la route?»
και ηλθεν εις καπερναουμ και εν τη οικια γενομενος επηρωτα αυτους τι εν τη οδω προς εαυτους διελογιζεσθε
34 Ils gardèrent le silence; car ils avaient discuté en chemin sur celui d'entre eux qui était le plus grand.
οι δε εσιωπων προς αλληλους γαρ διελεχθησαν εν τη οδω τις μειζων
35 Jésus s'assit, appela les douze et leur dit: «Si quelqu'un veut être le premier, qu'il soit le dernier de tous et le serviteur de tous.»
και καθισας εφωνησεν τους δωδεκα και λεγει αυτοις ει τις θελει πρωτος ειναι εσται παντων εσχατος και παντων διακονος
36 Puis il prit un enfant, le plaça au milieu d'eux, et, après l'avoir embrassé, il leur dit:
και λαβων παιδιον εστησεν αυτο εν μεσω αυτων και εναγκαλισαμενος αυτο ειπεν αυτοις
37 «Qui reçoit en mon nom un enfant tel que celui-ci me reçoit. Et qui me reçoit, reçoit non pas moi, mais Celui qui m'a envoyé.»
ος εαν εν των τοιουτων παιδιων δεξηται επι τω ονοματι μου εμε δεχεται και ος εαν εμε δεξηται ουκ εμε δεχεται αλλα τον αποστειλαντα με
38 «Maître, lui dit Jean, nous avons vu un homme chasser des démons en ton nom, et comme il ne nous suit pas, nous l'en avons empêché.»
απεκριθη δε αυτω ο ιωαννης λεγων διδασκαλε ειδομεν τινα τω ονοματι σου εκβαλλοντα δαιμονια ος ουκ ακολουθει ημιν και εκωλυσαμεν αυτον οτι ουκ ακολουθει ημιν
39 Jésus répondit: «Ne l'en empêchez point, car per sonne, après avoir, en mon nom, fait un miracle, ne peut aussitôt mal parler de moi.
ο δε ιησους ειπεν μη κωλυετε αυτον ουδεις γαρ εστιν ος ποιησει δυναμιν επι τω ονοματι μου και δυνησεται ταχυ κακολογησαι με
40 En effet, qui n'est pas contre nous est pour nous.
ος γαρ ουκ εστιν καθ υμων υπερ υμων εστιν
41 Et quiconque, en mon nom et parce que vous êtes au Christ, vous aura donné à boire un verre d'eau, je vous le dis en vérité, ne perdra point sa récompense.»
ος γαρ αν ποτιση υμας ποτηριον υδατος εν ονοματι μου οτι χριστου εστε αμην λεγω υμιν ου μη απολεση τον μισθον αυτου
42 «Quant à celui qui aura été une occasion de chute pour l'un de ces petits qui croient, il vaudrait mieux pour lui qu'on lui attachât au cou une de ces meules que tournent les ânes, et qu'on le jetât dans la mer.»
και ος εαν σκανδαλιση ενα των μικρων των πιστευοντων εις εμε καλον εστιν αυτω μαλλον ει περικειται λιθος μυλικος περι τον τραχηλον αυτου και βεβληται εις την θαλασσαν
43 «Si ta main est pour toi une occasion de chute, coupe-la; il t'est meilleur d'entrer mutilé dans la vie, que d'aller avec tes deux mains dans la Géhenne, dans le feu inextinguible. (Geenna g1067)
και εαν σκανδαλιζη σε η χειρ σου αποκοψον αυτην καλον σοι εστιν κυλλον εις την ζωην εισελθειν η τας δυο χειρας εχοντα απελθειν εις την γεενναν εις το πυρ το ασβεστον (Geenna g1067)
44 (où leur ver ne meurt point et où le feu ne s'éteint point).
οπου ο σκωληξ αυτων ου τελευτα και το πυρ ου σβεννυται
45 Si ton pied est pour toi une occasion de chute, coupe-le; il t'est meilleur d'entrer estropié dans la vie que d'être jeté avec tes deux pieds dans la Géhenne. (Geenna g1067)
και εαν ο πους σου σκανδαλιζη σε αποκοψον αυτον καλον εστιν σοι εισελθειν εις την ζωην χωλον η τους δυο ποδας εχοντα βληθηναι εις την γεενναν εις το πυρ το ασβεστον (Geenna g1067)
46 (où leur ver ne meurt point et où le feu ne s'éteint point).
οπου ο σκωληξ αυτων ου τελευτα και το πυρ ου σβεννυται
47 Si ton oeil est pour toi une occasion de chute, arrache-le; il t'est meilleur d'entrer borgne dans le Royaume de Dieu que d'être jeté, avec tes deux yeux, dans la Géhenne (Geenna g1067)
και εαν ο οφθαλμος σου σκανδαλιζη σε εκβαλε αυτον καλον σοι εστιν μονοφθαλμον εισελθειν εις την βασιλειαν του θεου η δυο οφθαλμους εχοντα βληθηναι εις την γεενναν του πυρος (Geenna g1067)
48 où: «Leur ver ne meurt pas et le feu ne s'éteint pas.»
οπου ο σκωληξ ου τελευτα και το πυρ ου σβεννυται
49 Car tous seront salés par le feu.
πας γαρ πυρι αλισθησεται και πασα θυσια αλι αλισθησεται
50 Le sel est bon: mais si le sel devient insipide, avec quoi l'assaisonnerez-vous? En vous-mêmes ayez du sel, et, entre vous, vivez en paix.»
καλον το αλας εαν δε το αλας αναλον γενηται εν τινι αυτο αρτυσετε εχετε εν εαυτοις αλας και ειρηνευετε εν αλληλοις
