Jean 12
1 Six jours avant la Pâque, Jésus vint à Béthanie, où était Lazare, qu'il avait ressuscité des morts.
ο ουν ιησους προ εξ ημερων του πασχα ηλθεν εις βηθανιαν οπου ην λαζαρος ο τεθνηκως ον ηγειρεν εκ νεκρων
2 On lui fit là un festin et Marthe servait; Lazare était un de ceux qui étaient à table avec lui.
εποιησαν ουν αυτω δειπνον εκει και η μαρθα διηκονει ο δε λαζαρος εις ην των συνανακειμενων αυτω
3 Quant à Marie, elle prit une livre d'un parfum de nard pur, de très haut prix, et elle en oignit les pieds de Jésus, les essuyant avec ses cheveux. La maison fut remplie de l'odeur de ce parfum.
η ουν μαρια λαβουσα λιτραν μυρου ναρδου πιστικης πολυτιμου ηλειψεν τους ποδας του ιησου και εξεμαξεν ταις θριξιν αυτης τους ποδας αυτου η δε οικια επληρωθη εκ της οσμης του μυρου
4 L'un des disciples, Judas l'Iskariôte, celui qui devait le livrer,
λεγει ουν εις εκ των μαθητων αυτου ιουδας σιμωνος ισκαριωτης ο μελλων αυτον παραδιδοναι
5 dit: «Pourquoi ne pas avoir vendu ce parfum? Il vaut trois cents deniers qu'on aurait donnés à des pauvres.»
διατι τουτο το μυρον ουκ επραθη τριακοσιων δηναριων και εδοθη πτωχοις
6 Il ne parlait pas ainsi, parce qu'il se souciait des pauvres, mais parce qu'il était un voleur, et que, tenant la bourse commune, il se chargeait de ce qu'on y mettait.
ειπεν δε τουτο ουχ οτι περι των πτωχων εμελεν αυτω αλλα οτι κλεπτης ην και το γλωσσοκομον ειχεν και τα βαλλομενα εβασταζεν
7 Jésus répondit: «Laisse-la, afin qu'elle réserve ce parfum pour le jour de ma sépulture.
ειπεν ουν ο ιησους αφες αυτην εις την ημεραν του ενταφιασμου μου τετηρηκεν αυτο
8 Les pauvres, vous les avez toujours avec vous; tandis que moi vous ne m'avez pas pour toujours.»
τους πτωχους γαρ παντοτε εχετε μεθ εαυτων εμε δε ου παντοτε εχετε
9 Une foule énorme de Juifs avaient appris la présence de Jésus, et ils arrivèrent non seulement à cause de lui, mais aussi pour voir Lazare qu'il avait ressuscité des morts.
εγνω ουν οχλος πολυς εκ των ιουδαιων οτι εκει εστιν και ηλθον ου δια τον ιησουν μονον αλλ ινα και τον λαζαρον ιδωσιν ον ηγειρεν εκ νεκρων
10 Aussi les chefs des prêtres songèrent-ils à faire périr Lazare lui-même,
εβουλευσαντο δε οι αρχιερεις ινα και τον λαζαρον αποκτεινωσιν
11 parce qu'une quantité de Juifs les abandonnaient à cause de cet homme, et croyaient en Jésus.
οτι πολλοι δι αυτον υπηγον των ιουδαιων και επιστευον εις τον ιησουν
12 Le lendemain une multitude immense, venue pour la fête, ayant appris que Jésus venait à Jérusalem
τη επαυριον οχλος πολυς ο ελθων εις την εορτην ακουσαντες οτι ερχεται ο ιησους εις ιεροσολυμα
13 prit en main des branches de palmier et sortit au-devant de lui. «Hosanna!«» criait-on, «Béni soit celui qui vient au nom du Seigneur» Béni soit le roi d'Israël!»
ελαβον τα βαια των φοινικων και εξηλθον εις υπαντησιν αυτω και εκραζον ωσαννα ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι κυριου ο βασιλευς του ισραηλ
14 Jésus trouva un ânon et s'assit dessus, accomplissant cette parole de l'Écriture:
ευρων δε ο ιησους οναριον εκαθισεν επ αυτο καθως εστιν γεγραμμενον
15 «Sois sans crainte, fille de Sion, Voici ton Roi qui t'arrive Assis sur le petit d'une ânesse.»
μη φοβου θυγατερ σιων ιδου ο βασιλευς σου ερχεται καθημενος επι πωλον ονου
16 Ses disciples, tout d'abord, ne s'en rendirent point compte. Mais quand Jésus eut été glorifié, ils se souvinrent que ces choses avaient été écrites de lui, et qu'ils les lui avaient faites.
ταυτα δε ουκ εγνωσαν οι μαθηται αυτου το πρωτον αλλ οτε εδοξασθη ο ιησους τοτε εμνησθησαν οτι ταυτα ην επ αυτω γεγραμμενα και ταυτα εποιησαν αυτω
17 La multitude qui était avec lui attestait donc qu'il avait appelé Lazare du tombeau et l'avait ressuscité des morts;
εμαρτυρει ουν ο οχλος ο ων μετ αυτου οτε τον λαζαρον εφωνησεν εκ του μνημειου και ηγειρεν αυτον εκ νεκρων
18 et c'était la rumeur d'un tel miracle, opéré par lui, qui faisait aussi accourir la foule à sa rencontre.
δια τουτο και υπηντησεν αυτω ο οχλος οτι ηκουσεν τουτο αυτον πεποιηκεναι το σημειον
19 Quant aux Pharisiens, ils se disaient entre eux: «Vous le voyez! Vous n'y gagnez rien! Voilà que tout le monde court après lui!»
οι ουν φαρισαιοι ειπον προς εαυτους θεωρειτε οτι ουκ ωφελειτε ουδεν ιδε ο κοσμος οπισω αυτου απηλθεν
20 Parmi ceux qui étaient venus pour adorer Dieu pendant la fête, se trouvaient quelques Grecs.
ησαν δε τινες ελληνες εκ των αναβαινοντων ινα προσκυνησωσιν εν τη εορτη
21 Ils abordèrent Philippe qui était de Bethsaïde en Galilée, et lui firent cette demande: «Seigneur, nous désirons voir Jésus.»
ουτοι ουν προσηλθον φιλιππω τω απο βηθσαιδα της γαλιλαιας και ηρωτων αυτον λεγοντες κυριε θελομεν τον ιησουν ιδειν
22 Philippe alla en parler à André; et tous deux ensemble allèrent le dire à Jésus.
ερχεται φιλιππος και λεγει τω ανδρεα και παλιν ανδρεας και φιλιππος λεγουσιν τω ιησου
23 Celui-ci leur adressa alors ces paroles: «L'heure est venue où le Fils de l'homme doit être glorifié.»
ο δε ιησους απεκρινατο αυτοις λεγων εληλυθεν η ωρα ινα δοξασθη ο υιος του ανθρωπου
24 «En vérité, en vérité, je vous le dis, si le grain de froment tombant en terre ne passe par la mort, il demeure seul; mais qu'il vienne à mourir, il porte beaucoup de fruits.»
αμην αμην λεγω υμιν εαν μη ο κοκκος του σιτου πεσων εις την γην αποθανη αυτος μονος μενει εαν δε αποθανη πολυν καρπον φερει
25 «Qui aime sa vie la perdra; et qui hait sa vie en ce monde, la conservera en vie éternelle.» (aiōnios g166)
ο φιλων την ψυχην αυτου απολεσει αυτην και ο μισων την ψυχην αυτου εν τω κοσμω τουτω εις ζωην αιωνιον φυλαξει αυτην (aiōnios g166)
26 «Qu'il me suive, celui qui veut me servir! et là où je suis mon serviteur sera aussi. Si quelqu'un me sert, mon Père l'honorera.»
εαν εμοι διακονη τις εμοι ακολουθειτω και οπου ειμι εγω εκει και ο διακονος ο εμος εσται και εαν τις εμοι διακονη τιμησει αυτον ο πατηρ
27 «Maintenant mon âme est troublée; et que dirai-je? Dirai-je: «Père, préserve-moi de cette heure?» mais, c'est pour cela que je suis arrivé à cette heure!
νυν η ψυχη μου τεταρακται και τι ειπω πατερ σωσον με εκ της ωρας ταυτης αλλα δια τουτο ηλθον εις την ωραν ταυτην
28 Père, glorifie ton nom!» Du ciel il vint alors une voix: «Je l'ai glorifié et je le glorifierai encore!» —
πατερ δοξασον σου το ονομα ηλθεν ουν φωνη εκ του ουρανου και εδοξασα και παλιν δοξασω
29 «C'est le tonnerre», dit la foule qui était présente et qui entendait. Il y en avait qui disaient: «C'est un ange qui lui a parlé.»
ο ουν οχλος ο εστως και ακουσας ελεγεν βροντην γεγονεναι αλλοι ελεγον αγγελος αυτω λελαληκεν
30 Jésus reprit ainsi: «Ce n'est pas pour moi, mais pour vous que cette voix a retenti.
απεκριθη ο ιησους και ειπεν ου δι εμε αυτη η φωνη γεγονεν αλλα δι υμας
31 Maintenant a lieu le jugement de ce monde; maintenant le prince de ce monde va être chassé dehors;
νυν κρισις εστιν του κοσμου τουτου νυν ο αρχων του κοσμου τουτου εκβληθησεται εξω
32 et moi, quand j'aurai été élevé de terre, j'attirerai tous les hommes à moi.»
καγω εαν υψωθω εκ της γης παντας ελκυσω προς εμαυτον
33 Il disait cela pour indiquer de quelle mort il allait mourir.
τουτο δε ελεγεν σημαινων ποιω θανατω ημελλεν αποθνησκειν
34 «La Loi nous apprend que le Christ demeure éternellement, lui répondit la foule; comment donc dis-tu: «Il faut que le Fils de l'homme soit élevé de terre?» Quel est ce «Fils de l'homme»? (aiōn g165)
απεκριθη αυτω ο οχλος ημεις ηκουσαμεν εκ του νομου οτι ο χριστος μενει εις τον αιωνα και πως συ λεγεις οτι δει υψωθηναι τον υιον του ανθρωπου τις εστιν ουτος ο υιος του ανθρωπου (aiōn g165)
35 Jésus leur répondit: «Pour un peu de temps encore la lumière est avec vous. Marchez pendant que vous avez la lumière, de peur que les ténèbres ne vous surprennent. Celui qui marche dans les ténèbres ne sait où il va.
ειπεν ουν αυτοις ο ιησους ετι μικρον χρονον το φως μεθ υμων εστιν περιπατειτε εως το φως εχετε ινα μη σκοτια υμας καταλαβη και ο περιπατων εν τη σκοτια ουκ οιδεν που υπαγει
36 Pendant que vous avez la lumière, ayez foi en la lumière, afin de devenir des fils de lumière.» Ainsi parla Jésus, puis il s'éloigna et se cacha d'eux.
εως το φως εχετε πιστευετε εις το φως ινα υιοι φωτος γενησθε ταυτα ελαλησεν ο ιησους και απελθων εκρυβη απ αυτων
37 Ils ne croyaient pas en lui qui avait fait tant de miracles en leur présence;
τοσαυτα δε αυτου σημεια πεποιηκοτος εμπροσθεν αυτων ουκ επιστευον εις αυτον
38 c'était afin que fût accomplie la parole du prophète Ésaïe qui a dit: «Seigneur, qui a cru à ce que nous faisons entendre? Et à qui le bras du Seigneur a-t-il été révélé?»
ινα ο λογος ησαιου του προφητου πληρωθη ον ειπεν κυριε τις επιστευσεν τη ακοη ημων και ο βραχιων κυριου τινι απεκαλυφθη
39 Aussi bien, croire leur était impossible, puisque Ésaïe a dit encore:
δια τουτο ουκ ηδυναντο πιστευειν οτι παλιν ειπεν ησαιας
40 «Il a aveuglé leurs yeux Et il a endurci leur coeur, Afin qu'ils ne voient pas de leurs yeux; Et qu'ils ne comprennent pas de leur coeur; Qu'ils ne se convertissent pas Et que je ne les guérisse pas.»
τετυφλωκεν αυτων τους οφθαλμους και πεπωρωκεν αυτων την καρδιαν ινα μη ιδωσιν τοις οφθαλμοις και νοησωσιν τη καρδια και επιστραφωσιν και ιασωμαι αυτους
41 Voilà ce qu'a dit Ésaïe quand il a vu sa gloire et qu'il a parlé de lui.
ταυτα ειπεν ησαιας οτε ειδεν την δοξαν αυτου και ελαλησεν περι αυτου
42 Et pourtant, même parmi ceux qui exerçaient l'autorité, beaucoup avaient foi en lui; mais, à cause des Pharisiens, ils n'en convenaient pas, pour ne pas être chassés de la synagogue,
ομως μεντοι και εκ των αρχοντων πολλοι επιστευσαν εις αυτον αλλα δια τους φαρισαιους ουχ ωμολογουν ινα μη αποσυναγωγοι γενωνται
43 préférant en cela la gloire humaine à la gloire de Dieu.
ηγαπησαν γαρ την δοξαν των ανθρωπων μαλλον ηπερ την δοξαν του θεου
44 Jésus éleva la voix: «Qui croit en moi, s'écria-t-il, ne croit pas en moi, mais en Celui qui m'a envoyé,
ιησους δε εκραξεν και ειπεν ο πιστευων εις εμε ου πιστευει εις εμε αλλ εις τον πεμψαντα με
45 et qui me voit, voit Celui qui m'a envoyé.
και ο θεωρων εμε θεωρει τον πεμψαντα με
46 Moi, qui suis lumière, je suis venu dans le monde afin que quiconque croit en moi ne demeure point dans les ténèbres.
εγω φως εις τον κοσμον εληλυθα ινα πας ο πιστευων εις εμε εν τη σκοτια μη μεινη
47 Quant à celui qui entend mes paroles et ne les garde point, ce n'est pas moi qui le juge; car je ne suis pas venu pour juger le monde; mais pour sauver le monde.
και εαν τις μου ακουση των ρηματων και μη πιστευση εγω ου κρινω αυτον ου γαρ ηλθον ινα κρινω τον κοσμον αλλ ινα σωσω τον κοσμον
48 Qui me rejette et ne reçoit pas mes paroles a déjà son juge; ce juge, c'est la parole même que j'ai dite, elle le jugera au dernier jour.
ο αθετων εμε και μη λαμβανων τα ρηματα μου εχει τον κρινοντα αυτον ο λογος ον ελαλησα εκεινος κρινει αυτον εν τη εσχατη ημερα
49 Ce n'est pas, en effet, de moi-même que j'ai parlé; mais c'est le Père, dont je suis l'envoyé, qui m'a lui-même commandé de parler et qui m'a prescrit ce que j'avais à dire.
οτι εγω εξ εμαυτου ουκ ελαλησα αλλ ο πεμψας με πατηρ αυτος μοι εντολην εδωκεν τι ειπω και τι λαλησω
