1 Pierre 4
1 Ainsi donc, Christ a souffert dans la chair; faites-vous une, arme de cette pensée-là; car celui qui a souffert dans sa chair en a fini avec le péché
χριστου ουν παθοντος υπερ ημων σαρκι και υμεις την αυτην εννοιαν οπλισασθε οτι ο παθων εν σαρκι πεπαυται αμαρτιας
2 et ne doit plus, pendant le temps qui lui reste ici-bas, vivre selon les passions des hommes, mais selon la volonté de Dieu.
εις το μηκετι ανθρωπων επιθυμιαις αλλα θεληματι θεου τον επιλοιπον εν σαρκι βιωσαι χρονον
3 Assez longtemps vous avez fait la volonté des païens, en vivant dans la débauche, les mauvais désirs, l'ivrognerie, les excès de, table, les orgies et le culte impie des idoles.
αρκετος γαρ ημιν ο παρεληλυθως χρονος του βιου το θελημα των εθνων κατεργασασθαι πεπορευμενους εν ασελγειαις επιθυμιαις οινοφλυγιαις κωμοις ποτοις και αθεμιτοις ειδωλολατρειαις
4 Ils trouvent étrange que vous ne vous plongiez plus avec eux dans cette fange et dans ces infamies, et ils vous outragent:
εν ω ξενιζονται μη συντρεχοντων υμων εις την αυτην της ασωτιας αναχυσιν βλασφημουντες
5 ils rendront compte à Celui qui est prêt à juger les vivants et les morts.
οι αποδωσουσιν λογον τω ετοιμως εχοντι κριναι ζωντας και νεκρους
6 Et, en effet, en vue de ce jugement, l'Évangile a été annoncé aussi aux morts, afin qu'après avoir été jugés et condamnés à la mort du corps comme pécheurs, ils puissent trouver la vie divine, la vie de l'Esprit.
εις τουτο γαρ και νεκροις ευηγγελισθη ινα κριθωσιν μεν κατα ανθρωπους σαρκι ζωσιν δε κατα θεον πνευματι
7 La fin de toutes choses approche. Soyez donc sages et sobres pour pouvoir prier.
παντων δε το τελος ηγγικεν σωφρονησατε ουν και νηψατε εις τας προσευχας
8 Avant tout, ayez les uns pour les autres un ardent amour, car «L'amour couvre une multitude de péchés. »
προ παντων δε την εις εαυτους αγαπην εκτενη εχοντες οτι η αγαπη καλυψει πληθος αμαρτιων
9 Exercez entre vous l'hospitalité sans vous plaindre.
φιλοξενοι εις αλληλους ανευ γογγυσμων
10 Que chacun mette au service des autres le don qu'il a reçu, comme le doivent de bons administrateurs des diverses grâces de Dieu.
εκαστος καθως ελαβεν χαρισμα εις εαυτους αυτο διακονουντες ως καλοι οικονομοι ποικιλης χαριτος θεου
11 Que celui qui enseigne, enseigne comme étant l'oracle de Dieu; que celui qui exerce les fonctions de diacre, les exerce comme employant une force dispensée par Dieu, afin que, en toutes choses, Dieu soit glorifié par Jésus-Christ, auquel appartiennent la gloire et la puissance aux siècles des siècles! Amen. (aiōn g165)
ει τις λαλει ως λογια θεου ει τις διακονει ως εξ ισχυος ης χορηγει ο θεος ινα εν πασιν δοξαζηται ο θεος δια ιησου χριστου ω εστιν η δοξα και το κρατος εις τους αιωνας των αιωνων αμην (aiōn g165)
12 Mes bien-aimés, ne soyez pas surpris de l'incendie qui s'allume au milieu de vous pour vous éprouver, comme s'il vous arrivait quelque chose d'étrange;
αγαπητοι μη ξενιζεσθε τη εν υμιν πυρωσει προς πειρασμον υμιν γινομενη ως ξενου υμιν συμβαινοντος
13 mais réjouissez-vous d'avoir part aux souffrances du Christ, afin de vous réjouir encore, et avec chants de triomphe, au jour de la révélation de sa gloire.
αλλα καθο κοινωνειτε τοις του χριστου παθημασιν χαιρετε ινα και εν τη αποκαλυψει της δοξης αυτου χαρητε αγαλλιωμενοι
14 Si l'on vous outrage au nom de Christ, vous êtes heureux; car l'Esprit de gloire, l'Esprit de Dieu repose sur vous.
ει ονειδιζεσθε εν ονοματι χριστου μακαριοι οτι το της δοξης και το του θεου πνευμα εφ υμας αναπαυεται κατα μεν αυτους βλασφημειται κατα δε υμας δοξαζεται
15 Qu'aucun de vous ne soit puni comme meurtrier, comme voleur, comme malfaiteur, comme surveillant indiscret de ceux du dehors,
μη γαρ τις υμων πασχετω ως φονευς η κλεπτης η κακοποιος η ως αλλοτριοεπισκοπος
16 mais si quelqu'un souffre comme «chrétien», qu'il n'en rougisse pas; qu'il glorifie Dieu au contraire de porter ce nom-là;
ει δε ως χριστιανος μη αισχυνεσθω δοξαζετω δε τον θεον εν τω μερει τουτω
17 car le moment est venu où le jugement va commencer par la maison de Dieu. S'il commence par nous, quelle sera la fin de ceux qui n'obéissent pas à l'Évangile de Dieu,
οτι ο καιρος του αρξασθαι το κριμα απο του οικου του θεου ει δε πρωτον αφ ημων τι το τελος των απειθουντων τω του θεου ευαγγελιω
18 et si: «Le juste ne sera sauvé qu'à grand'peine, L'impie, le pécheur que deviendra-t-il?»
και ει ο δικαιος μολις σωζεται ο ασεβης και αμαρτωλος που φανειται
19 Que ceux donc qui souffrent selon la volonté de Dieu recommandent leurs âmes au fidèle Créateur, en faisant ce qui est bien.
ωστε και οι πασχοντες κατα το θελημα του θεου ως πιστω κτιστη παρατιθεσθωσαν τας ψυχας εαυτων εν αγαθοποιια
