Apocalypse 16
1 Et j'entendis une voix forte, sortant du sanctuaire, qui disait aux sept anges: « Allez et versez sur la terre les sept coupes du courroux de Dieu. »
১ততঃ পৰং মন্দিৰাৎ তান্ সপ্তদূতান্ সম্ভাষমাণ এষ মহাৰৱো মযাশ্ৰাৱি, যূযং গৎৱা তেভ্যঃ সপ্তকংসেভ্য ঈশ্ৱৰস্য ক্ৰোধং পৃথিৱ্যাং স্ৰাৱযত|
2 Et le premier sortit et versa sa coupe sur la terre, et il y eut un ulcère, et il fut malfaisant pour les hommes qui portaient la marque de la bête et qui adoraient son image.
২ততঃ প্ৰথমো দূতো গৎৱা স্ৱকংসে যদ্যদ্ অৱিদ্যত তৎ পৃথিৱ্যাম্ অস্ৰাৱযৎ তস্মাৎ পশোঃ কলঙ্কধাৰিণাং তৎপ্ৰতিমাপূজকানাং মানৱানাং শৰীৰেষু ৱ্যথাজনকা দুষ্টৱ্ৰণা অভৱন্|
3 Et le second versa sa coupe dans la mer, et elle devint comme le sang d'un mort, et tout être vivant mourut, ceux qui sont dans la mer.
৩ততঃ পৰং দ্ৱিতীযো দূতঃ স্ৱকংসে যদ্যদ্ অৱিদ্যত তৎ সমুদ্ৰে ঽস্ৰাৱযৎ তেন স কুণপস্থশোণিতৰূপ্যভৱৎ সমুদ্ৰে স্থিতাশ্চ সৰ্ৱ্ৱে প্ৰাণিনো মৃত্যুং গতাঃ|
4 Et le troisième versa sa coupe dans les fleuves et les sources d'eau, et ils devinrent du sang.
৪অপৰং তৃতীযো দূতঃ স্ৱকংসে যদ্যদ্ অৱিদ্যত তৎ সৰ্ৱ্ৱং নদীষু জলপ্ৰস্ৰৱণেষু চাস্ৰাৱযৎ ততস্তানি ৰক্তমযান্যভৱন্| অপৰং তোযানাম্ অধিপস্য দূতস্য ৱাগিযং মযা শ্ৰুতা|
5 Et j'entendis l'ange des eaux qui disait: « Tu es juste, Toi qui es et qui étais saint, d'avoir rendu ce jugement,
৫ৱৰ্ত্তমানশ্চ ভূতশ্চ ভৱিষ্যংশ্চ পৰমেশ্ৱৰঃ| ৎৱমেৱ ন্যায্যকাৰী যদ্ এতাদৃক্ ৎৱং ৱ্যচাৰযঃ|
6 car ils ont versé le sang des saints et des prophètes. Et Tu leur as donné du sang à boire; ils en sont dignes! »
৬ভৱিষ্যদ্ৱাদিসাধূনাং ৰক্তং তৈৰেৱ পাতিতং| শোণিতং ৎৱন্তু তেভ্যো ঽদাস্তৎপানং তেষু যুজ্যতে||
7 Et j'entendis l'autel dire: « Oui, Seigneur Dieu tout-puissant, véritables et justes sont Tes jugements! »
৭অনন্তৰং ৱেদীতো ভাষমাণস্য কস্যচিদ্ অযং ৰৱো মযা শ্ৰুতঃ, হে পৰশ্ৱৰ সত্যং তৎ হে সৰ্ৱ্ৱশক্তিমন্ প্ৰভো| সত্যা ন্যায্যাশ্চ সৰ্ৱ্ৱা হি ৱিচাৰাজ্ঞাস্ত্ৱদীযকাঃ||
8 Et le quatrième versa sa coupe sur le soleil, et il lui fut donné de brûler les hommes par le feu;
৮অনন্তৰং চতুৰ্থো দূতঃ স্ৱকংসে যদ্যদ্ অৱিদ্যত তৎ সৰ্ৱ্ৱং সূৰ্য্যে ঽস্ৰাৱযৎ তস্মৈ চ ৱহ্নিনা মানৱান্ দগ্ধুং সামৰ্থ্যম্ অদাযি|
9 et les hommes furent brûlés d'une grande brûlure, et ils blasphémèrent en présence de Dieu, qui a autorité sur ces fléaux, et ils ne se repentirent point pour Lui rendre gloire.
৯তেন মনুষ্যা মহাতাপেন তাপিতাস্তেষাং দণ্ডানাম্ আধিপত্যৱিশিষ্টস্যেশ্ৱৰস্য নামানিন্দন্ তৎপ্ৰশংসাৰ্থঞ্চ মনঃপৰিৱৰ্ত্তনং নাকুৰ্ৱ্ৱন্|
10 Et le cinquième versa sa coupe sur le trône de la bête; et son royaume fut plongé dans les ténèbres; de douleur ils mâchaient leurs langues;
১০ততঃ পৰং পঞ্চমো দূতঃ স্ৱকংসে যদ্যদ্ অৱিদ্যত তৎ সৰ্ৱ্ৱং পশোঃ সিংহাসনে ঽস্ৰাৱযৎ তেন তস্য ৰাষ্ট্ৰং তিমিৰাচ্ছন্নম্ অভৱৎ লোকাশ্চ ৱেদনাকাৰণাৎ স্ৱৰসনা অদংদশ্যত|
11 et ils blasphémèrent le Dieu du ciel à cause de leurs douleurs et de leurs ulcères; et ils ne se repentirent point de leurs œuvres.
১১স্ৱকীযৱ্যথাৱ্ৰণকাৰণাচ্চ স্ৱৰ্গস্থম্ অনিন্দন্ স্ৱক্ৰিযাভ্যশ্চ মনাংসি ন পৰাৱৰ্ত্তযন্|
12 Et le sixième versa sa coupe sur le grand fleuve, l'Euphrate, et son eau tarit, afin que fût prête la route des rois qui viennent de l'Orient.
১২ততঃ পৰং ষষ্ঠো দূতঃ স্ৱকংসে যদ্যদ্ অৱিদ্যত তৎ সৰ্ৱ্ৱং ফৰাতাখ্যো মহানদে ঽস্ৰাৱযৎ তেন সূৰ্য্যোদযদিশ আগমিষ্যতাং ৰাজ্ঞাং মাৰ্গসুগমাৰ্থং তস্য তোযানি পৰ্য্যশুষ্যন্|
13 Et je vis sortir de la bouche du dragon, et de la bouche de la bête, et de la bouche du faux prophète, trois esprits impurs comme des grenouilles.
১৩অনন্তৰং নাগস্য ৱদনাৎ পশো ৰ্ৱদনাৎ মিথ্যাভৱিষ্যদ্ৱাদিনশ্চ ৱদনাৎ নিৰ্গচ্ছন্তস্ত্ৰযো ঽশুচয আত্মানো মযা দৃষ্টাস্তে মণ্ডূকাকাৰাঃ|
14 Ce sont en effet des esprits de démons qui font des prodiges. Ils se rendent auprès des rois de l'univers entier afin de les rassembler pour la bataille du grand jour du Dieu tout-puissant.
১৪ত আশ্চৰ্য্যকৰ্ম্মকাৰিণো ভূতানাম্ আত্মানঃ সন্তি সৰ্ৱ্ৱশক্তিমত ঈশ্ৱৰস্য মহাদিনে যেন যুদ্ধেন ভৱিতৱ্যং তৎকৃতে কৃৎস্ৰজগতো ৰাজ্ঞাঃ সংগ্ৰহীতুং তেষাং সন্নিধিং নিৰ্গচ্ছন্তি|
15 Voici, je viens comme un voleur; heureux celui qui veille et conserve ses vêtements, afin de ne pas marcher nu, et de ne pas laisser voir son indécence. »
১৫অপৰম্ ইব্ৰিভাষযা হৰ্ম্মগিদ্দোনামকস্থনে তে সঙ্গৃহীতাঃ|
16 Et ils les rassemblèrent vers le fleuve qui est appelé en hébreu Harmagédon.
১৬পশ্যাহং চৈৰৱদ্ আগচ্ছামি যো জনঃ প্ৰবুদ্ধস্তিষ্ঠতি যথা চ নগ্নঃ সন্ ন পৰ্য্যটতি তস্য লজ্জা চ যথা দৃশ্যা ন ভৱতি তথা স্ৱৱাসাংসি ৰক্ষতি স ধন্যঃ|
17 Et le septième versa sa coupe dans les airs, et une voix sortit du sanctuaire d'auprès du trône, disant: « C'en est fait! »
১৭ততঃ পৰং সপ্তমো দূতঃ স্ৱকংসে যদ্যদ্ অৱিদ্যত তৎ সৰ্ৱ্ৱম্ আকাশে ঽস্ৰাৱযৎ তেন স্ৱৰ্গীযমন্দিৰমধ্যস্থসিংহাসনাৎ মহাৰৱো ঽযং নিৰ্গতঃ সমাপ্তিৰভৱদিতি|
18 Et il y eut des éclairs, et des voix, et des tonnerres, et il se fit un grand tremblement de terre, tel qu'il ne s'est jamais fait, depuis que l'homme est sur la terre, un semblable tremblement de terre aussi grand.
১৮তদনন্তৰং তডিতো ৰৱাঃ স্তনিতানি চাভৱন্, যস্মিন্ কালে চ পৃথিৱ্যাং মনুষ্যাঃ সৃষ্টাস্তম্ আৰভ্য যাদৃঙ্মহাভূমিকম্পঃ কদাপি নাভৱৎ তাদৃগ্ ভূকম্পো ঽভৱৎ|
19 Et la grande ville fut séparée en trois parties, et les villes des nations croulèrent, et il fut fait commémoration de Babylone la grande devant Dieu, pour lui faire boire le calice du vin capiteux de Sa colère.
১৯তদানীং মহানগৰী ত্ৰিখণ্ডা জাতা ভিন্নজাতীযানাং নগৰাণি চ ন্যপতন্ মহাবাবিল্ চেশ্ৱৰেণ স্ৱকীযপ্ৰচণ্ডকোপমদিৰাপাত্ৰদানাৰ্থং সংস্মৃতা|
20 Et toutes les îles s'enfuirent, et on ne trouva plus de montagnes;
২০দ্ৱীপাশ্চ পলাযিতা গিৰযশ্চান্তহিতাঃ|
21 et une grêle grosse à peser un talent, descend du ciel sur les hommes, et les hommes blasphémèrent Dieu à cause du fléau de la grêle; car le fléau qu'elle cause est très grand.
২১গগনমণ্ডলাচ্চ মনুষ্যাণাম্ উপৰ্য্যেকৈকদ্ৰোণপৰিমিতশিলানাং মহাৱৃষ্টিৰভৱৎ তচ্ছিলাৱৃষ্টেঃ ক্লেশাৎ মনুষ্যা ঈশ্ৱৰম্ অনিন্দম্ যতস্তজ্জাতঃ ক্লেশো ঽতীৱ মহান্|
