Psaumes 95

1 Venez, élevons nos chants à l'Éternel, et nos cris d'allégresse à notre rocher sauveur!

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

2 Présentons-nous à lui avec des louanges, offrons-lui nos joyeux cantiques.

با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

3 Car l'Éternel est un grand Dieu, et un Roi grand par dessus tous les dieux;

زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

4 Il tient en sa main l'intérieur de la terre, et les trésors des montagnes sont à lui;

اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

5 la mer est à lui, Il l'a faite, et ses mains ont formé les continents.

آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

6 Venez, adorons et nous prosternons, et nous agenouillons devant l'Éternel, notre créateur!

بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

7 Car Il est notre Dieu, et nous le peuple dont Il est le pasteur, le troupeau conduit par sa main. Puissiez-vous aujourd'hui écouter sa voix!

ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

8 « N'endurcissez pas votre cœur, comme aux Eaux de la querelle, et dans les jours de la Tentation au désert,

«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

9 où vos pères me tentèrent, et me mirent à l'épreuve, quoiqu'ils vissent mes hauts faits.

زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

10 Quarante années j'eus cette race en dégoût, et je dis: « C'est un peuple qui a le cœur égaré, et qui ne connaît pas mes voies. »

مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

11 Là je fis serment dans ma colère qu'ils n'entreraient point dans mon repos. »

پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»