Psaumes 83
1 Cantique d'Asaph. O Dieu, ne garde pas le silence, ne sois point sourd, ne te tiens pas en repos, ô Dieu!
Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!
2 Car voici, tes ennemis sont en rumeur, et ceux qui te haïssent, lèvent la tête;
Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.
3 ils trament contre ton peuple un astucieux complot, et se concertent contre tes protégés.
Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.
4 Ils disent: « Sus! exterminons-les du milieu des peuples, que le nom d'Israël ne soit plus rappelé désormais! »
Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.
5 Car ils se concertent d'un commun accord, ils font alliance contre toi:
Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:
6 ce sont les tentes d'Edom et des Ismaëlites, Moab et les Hagariens,
La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,
7 Gebal et Amman et Amalek, la Philistie avec les habitants de Tyr;
Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;
8 Assur aussi s'unit à eux, et prête son bras aux enfants de Lot. (Pause)
Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)
9 Traite-les comme Madian, comme Sisera, comme Jabin au torrent de Kison,
Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,
10 qui furent défaits à En-Dor, et fumèrent le sol!
Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.
11 Rends-les, rends leurs princes pareils à Horeb et à Zéeb, et tous leurs rois, à Zébah et Tsalmunah;
Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,
12 car ils disent: « Rendons-nous maîtres des demeures de Dieu! »
Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!
13 Mon Dieu, assimile-les au tourbillon, à la balle livrée au vent,
Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.
14 au feu qui dévore la forêt, et à la flamme qui embrase la montagne!
Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,
15 Ainsi, poursuis-les de ta tempête, et terrifie-les par ton ouragan!
Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.
16 Couvre leur visage de honte, afin qu'ils s'enquièrent de ton nom, Éternel!
Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.
17 Qu'ils soient confondus et terrifiés pour toujours, et qu'ils périssent avec ignominie!
Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.
18 afin qu'ils sachent que ton nom, Etemel, ton nom seul est souverain sur toute la terre.
Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.
