Psaumes 44

1 Au maître chantre. Hymne des fils de Coré. O Dieu, nous avons ouï de nos oreilles, nos pères nous ont raconté les exploits que tu fis en leurs jours, aux jours d'autrefois.

۱ برای سالار مغنیان. قصیده بنی قورح ای خدا به گوشهای خود شنیده‌ایم وپدران ما، ما را خبر داده‌اند، از کاری که در روزهای ایشان و در ایام سلف کرده‌ای.

2 De ta main tu chassas les nations, pour les établir; tu détruisis les peuples, pour les multiplier.

۲ تو به‌دست خود امت‌ها را بیرون کردی، اماایشان را غرس نمودی. قومها را تباه کردی، اما ایشان را منتشر ساختی.

3 Car ce ne fut pas par leur épée qu'ils conquirent le pays, ni leur bras qui les rendit vainqueurs, mais ta droite et ton bras, et la lumière de ta face; car tu leur fus propice.

۳ زیرا که به شمشیر خود زمین را تسخیر نکردند و بازوی ایشان ایشان را نجات نداد. بلکه دست راست تو وبازو و نور روی تو. زیرا از ایشان خرسندبودی.

4 O Dieu! tu es mon Roi! Ordonne la délivrance de Jacob!

۴ ‌ای خدا تو پادشاه من هستی. پس برنجات یعقوب امر فرما.

5 Avec toi nous battons nos ennemis, par ton nom nous terrassons nos adversaires

۵ به مدد تو دشمنان خود راخواهیم افکند و به نام تو مخالفان خویش راپایمال خواهیم ساخت.

6 Car dans mon arc je ne me confie point, ce n'est pas mon épée qui me délivre;

۶ زیرا بر کمان خودتوکل نخواهم داشت و شمشیرم مرا خلاصی نخواهد داد.

7 mais c'est toi qui nous délivres de nos ennemis, et qui confonds ceux qui nous haïssent.

۷ بلکه تو ما را از دشمنان ما خلاصی دادی و مبغضان ما را خجل ساختی.

8 De Dieu nous faisons gloire en tout temps, et nous louons éternellement ton nom. (Pause)

۸ تمامی روزبر خدا فخر خواهیم کرد و نام تو را تا به ابد تسبیح خواهیم خواند، سلاه.

9 Cependant tu nous rejetas et nous couvris d'opprobre, et tu ne marchas plus avec nos armées;

۹ لیکن الان تو ما را دورانداخته و رسوا ساخته‌ای و با لشکرهای ما بیرون نمی آیی.

10 tu nous fis reculer devant nos ennemis, et ceux qui nous haïssent, emportèrent des dépouilles;

۱۰ و ما را از پیش دشمن روگردان ساخته‌ای و خصمان ما برای خویشتن تاراج می‌کنند.

11 tu nous livras comme la brebis que l'on mange, et parmi les nations tu nous disséminas;

۱۱ ما را مثل گوسفندان برای خوراک تسلیم کرده‌ای و ما را در میان امت‌ها پراکنده ساخته‌ای.

12 tu vendis ton peuple à vil prix, et pour toi il n'eut pas une grande valeur;

۱۲ قوم خود را بی‌بها فروختی و ازقیمت ایشان نفع نبردی.

13 tu nous exposas aux affronts de nos voisins, aux railleries et aux insultes de nos alentours;

۱۳ ما را نزد همسایگان ماعار گردانیدی. اهانت و سخریه نزد آنانی که گرداگرد مایند.

14 tu nous fis passer en proverbe chez les nations, exciter des hochements de tête parmi les peuples.

۱۴ ما را در میان امت هاضرب‌المثل ساخته‌ای. جنبانیدن سر در میان قوم‌ها.

15 Toujours ma honte est devant mes yeux, et la confusion de ma face me couvre,

۱۵ و رسوایی من همه روزه در نظر من است. و خجالت رویم مرا پوشانیده است،

16 à la voix de celui qui m'insulte et m'outrage, à l'aspect de l'ennemi et de l'homme hostile.

۱۶ ازآواز ملامت گو و فحاش، از روی دشمن و انتقام گیرنده.

17 Tout cela nous est arrivé, et pourtant nous ne t'avions pas oublié, nous n'avions pas violé ton alliance,

۱۷ این همه بر ما واقع شد. اما تو را فراموش نکردیم و در عهد تو خیانت نورزیدیم.

18 notre cœur ne s'était point retiré de toi, et nos pas n'avaient pas dévié de tes voies,

۱۸ دل مابه عقب برنگردید و پایهای ما از طریق تو انحراف نورزید.

19 pour que tu nous écrases dans le pays des chacals, et que tu nous enveloppes d'une ombre de mort.

۱۹ هرچند ما را در مکان اژدرها کوبیدی و ما را به سایه موت پوشانیدی.

20 Si nous avions oublié le nom de notre Dieu, et tendu nos mains vers un dieu étranger, est-ce que Dieu ne le pénétrerait pas,

۲۰ نام خدای خود را هرگز فراموش نکردیم و دست خود را به خدای غیر برنیفراشتیم.

21 lui qui connaît les secrets de nos cœurs?

۲۱ آیا خدا این راغوررسی نخواهد کرد؟ زیرا او خفایای قلب رامی داند.

22 Mais non, pour toi nous sommes tués tous les jours, et regardés comme des brebis à égorger.

۲۲ هر آینه به‌خاطر تو تمامی روز کشته می‌شویم و مثل گوسفندان ذبح شمرده می‌شویم.

23 Veille! pourquoi dors-tu, Seigneur? Réveille-toi! ne nous rejette pas à jamais!

۲۳ ‌ای خداوند بیدار شو چراخوابیده‌ای؟ برخیز و ما را تا به ابد دور مینداز.

24 Pourquoi cacher ta face, oublier notre misère et notre oppression?

۲۴ چرا روی خود را پوشانیدی و ذلت و تنگی مارا فراموش کردی؟

25 Car jusqu'à la poussière notre âme est abattue, et notre corps à la terre est attaché.

۲۵ زیرا که جان ما به خاک خم شده است و شکم ما به زمین چسبیده.

26 Lève-toi! à notre secours! et sauve-nous pour l'amour de ta grâce.

۲۶ به جهت اعانت ما برخیز و بخاطر رحمانیت خود ما رافدیه ده.