Psaumes 147
1 Louez l'Etemel! car il est beau de chanter notre Dieu; c'est une douceur, la louange est séante.
Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
2 L'Éternel relève Jérusalem; Il rassemble les bannis d'Israël.
Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
3 Il guérit ceux dont le cœur est blessé, et Il adoucit leurs douleurs.
Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
4 Il fixe le nombre des étoiles, et à toutes Il donne leur nom.
Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
5 Notre Seigneur est grand, sa puissance est immense, et son intelligence sans mesure.
Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
6 L'Éternel restaure les affligés, et Il humilie les impies jusques à terre.
Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
7 Chantez l'Éternel en lui rendant grâces, célébrez notre Dieu avec la harpe!
Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
8 Il couvre le ciel de nuages, prépare la pluie pour la terre, fait croître l'herbe sur les montagnes;
Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
9 Il donne aux animaux leur pâture, aux petits du corbeau qui appellent.
Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
10 Ce n'est pas la force du coursier qui lui plaît, ni les jambes du piéton qui lui sont agréables;
Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
11 l'Éternel se complaît dans ceux qui le craignent, dans ceux qui espèrent en sa grâce.
Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
12 Jérusalem, loue l'Éternel! Célèbre ton Dieu, ô Sion!
Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
13 Car Il affermit les verroux de tes Portes, et bénit tes fils dans ton enceinte.
Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
14 Il met la paix à tes frontières, Il te rassasie de la moelle du froment.
On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
15 Il envoie ses ordres à la terre, sa parole court avec célérité.
On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
16 Il fait tomber la pluie, comme de la laine, et Il répand le givre, comme de la cendre.
On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
17 Il précipite sa glace en parcelles menues; qui pourra tenir devant ses frimas?
Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
18 Il émet sa parole, et Il les fait fondre, Il fait souffler le vent, et les eaux sont fluides.
Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
19 Il a révélé sa parole à Jacob, ses statuts et ses lois à Israël.
Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
20 Il ne l'a pas fait pour tous les peuples, qui de ses lois n'ont point connaissance. Louez l'Éternel!
Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
